Becoming, Part II: The Cold, Venomous Bitch

Ήρθαν τα Χριστούγεννα? Μπράβο τους. Εγώ τι θέλεις να κάνω....?

Θέλεις να με γνωρίσεις? Εκτός αν έχεις αυτόματο πρόγραμμα εγκατάστασης για σένα, δεν μπαίνω καν στη διαδικασία. Plug and play. Έτοιμα πράγματα.

Πού εξαφανίστηκα? Προφανώς έχω καλύτερα πράγματα να κάνω.

Έγινε μπέρδεμα? Ξεμπέρδεψέ το χωρίς εμένα. Τα ξεκατινιάσματα είναι so last year.

Φοβάσαι μην πληγώσεις τα αισθήματά μου? Μπα... Έχω πάθει ανοσία. Πιο πιθανό να πληγωθούν τα δικά σου.

Νομίζεις ότι με ξέρεις? Think again. Mutation is now complete.

Ξαφνικό ενδιαφέρον? Μάλλον βαριέμαι ή θέλω κάτι.

Νομίζεις ότι ξέρεις τι κάνεις? Συνέχισε να το νομίζεις. Με διευκολύνεις απίστευτα.

Τι έχω πάθει? Μεγάλωσα. Καιρός δεν ήταν?

Καλά Χριστούγεννα σε όλους. :-)

P.S.: Και είμαι πολύ καλή που προειδοποιώ.

Edward ή Jacob? Ιδού η απορία!

Πήρα λοιπόν κι εγώ την αγέλη μου (New Moon, Wolfpack, Jacob, χελόοοοοοοου) και πήγαμε στη πρεμιέρα της "Νέας Σελήνης" (πόσο ηλίθιος ακούγεται ο τίτλος στα Ελληνικά??). Η αλήθεια είναι ότι περίμενα περισσότερα ουρλιαχτά και χειροκροτήματα μετά την περσινή απρόσμενη εμπειρία-υπερπαραγωγή, αλλά ίσως και να μην πρόσεχα τι συνέβαινε γύρω μου, αφού είχα τηλεμεταφερθεί μαζί με τη Bella στο Forks.

Ή απλά χάζευα τον Edward.

Άκυρο, τους κοιλιακούς του Jacob.

Μα πώς να μην είναι σε δίλημμα η Bella?? Εδώ μπερδεύτηκε το official ημιβαμπιροδρακουμελάκι του κυβερνοχώρου (και δη αγαπητό παιδί του γλυκού μας Γούγλη) δε θα μπερδευτεί το μουρόχαβλο η Bella?

Μα ντιπ μουρόχαβλο, γιάβρουμ. Κι εγώ απορώ μαζί της τι της βρίσκει ο Edward. Άντε ο Jacob είναι στην εφηβεία κι έχουν τρελαθεί οι ορμόνες του λόγω μετάλλαξης σε λυκάνθρωπο!

Οι σκηνές δράσεις απείρως καλύτερες από τις περσινές. Οι δε μάχες μεταξύ βαμπίρ, του απιστεύτου. Όταν αρπάχτηκαν στο τέλος (για πολύ λίγο, γαμώτο!) ο Edward και ο Jacob, νομίζω τελείωσε η μισή αίθουσα (αν κρίνω από τα αχ-βαχ και διάφορα βογγητά και επιφωνήματα).

Το φιλί του Edward και της Bella την ημέρα των γενεθλίων της μας πόνεσε την ψυχή. Τα βαμπίρια είναι φριχτά sexy όταν προσπαθούν να μη σε φάνε (Θεέ μου, το αγκομαχητό!). Αλλά σαν το φιλί του Twilight δεν ήταν. Γενικώς σαν την ατμόσφαιρα του Twilight.... δεν. Ίσως πρέπει να τη δω μερικές φορές ακόμα την ταινία. Ίσως απλά φταίει το ότι δε μου άρεσε το δεύτερο βιβλίο γενικά.

Και είναι δυνατόν, βρε σκηνοθέτα, να κάνει πρόταση γάμου ο Edward στη Bella κι εσύ να βγάζεις τίτλους τέλους στο επόμενο καρέ?? Τους καρδιοπαθείς δεν τους σκέφτηκες??

Ένα έχω να δηλώσω.

Αχ Edward.... Αχ Jacob.... Πουτάνα Bella που τους έχεις και τους δύο!!

Τιτιβιζάκια©

Γειά σας, είμαι η Silent Niobe και είμαι τιτιβιζάκι ©. Έχω να τιτιβίσω από εχθές το βράδυ και είμαι καλά.

Ντιπ βλήτο κι εγώ. Καραντίπ όμως.

Μετά από πολλή αντίσταση (να σημειωθεί παρακαλώ), λέω θα πάω να κάνω λογαριασμό στο Twitter. Έτσι να δω τι παίζει.

Ψάχνω, ψάχνω, έλα όμως που δε μπορώ να βρω πολλούς Ελληνάρες.

Σώπα ρε μαλέιν, λέω, αρχίζω τα σούπερ-γουάου και είμαι από τους πρώτους και άιντε να σπρώξουμε και μερικούς φίλους, και ωχ αμάν αδερφέ γκρίνια που δε χρησιμοποιούν πολλοί Έλληνες τον Τιτιβιζούλη και έχει πλάκα και φτου θα κάνει κι αυτό καμιά πενταετία να γίνει μόδα στην Ελλάδα σαν το Φαιησμπούκι και, και, και...

Και το μυαλό μου και μια λίρα.

25 σχόλια εγώ για τα χθεσινά MTV EMA, άλλα 25 εις την ν και οι υπόλοιποι (όπου ν ο τρομακτικός αριθμών Ελληνάρων που τιτιβίζουν).

Χεσμέν ντεσμέν, λέει το φτωχό μου μυαλό. Όσοι Έλληνες κάθονται να δούνε τα ΕΜΑ live από το site του MTV αποκλείεται να μην έχουν υποκύψει και στη χρήση του Τιτιβιζούλη, όπως άλλωστε προστάζει και η σχετική κουλτούρα.

Αλλά το χθεσινό πραγματικά με συγκλόνισε. Όταν αντιλήφθηκα ότι κάτι έτρεχε στο πλατώ του X-Factor για να δείχνουν βίντεο από οντισιόν και να μου χαλάνε το μοναδική διασκέδαση που θα μπορούσα να έχω αυτή τη Παρασκευή το βράδυ, λέω η ανίδεη στον φάδερ "Κατάλαβες, αν οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν το Twitter όσο στην Αμερική, θα είχαμε μάθει ήδη τι συμβαίνει εκεί μέσα από τα tweets των παρευρισκόμενων!"

Ο φάδερ συνέχισε να τρώει το σπόρι αμέριμνος , αλλά εμένα με είχαν ζώσει φίδια! Γράφω ένα πρώτο τιτίβισμα αναρωτούμενη πού είναι το live X-Factor οέο και λέω ας κάνω ένα search #xfactor, έτσι από περιέργεια.

Πρώτο τιτιβιζάκι με την ίδια απορία με μένα.

Δεύτερο τιτιβιζάκι με link σε κουτσομπολίστικο μπλογκ "Συμβαίνει τώρα".

Τρίτο τιτιβιζάκι με link σε άλλο μπλογκ "Ο Σάκης με autocue και στο περίπτερο"

Τέταρτο τιτιβιζάκι "Το X-Factor σε λίγο και πάλι live!"

Από το πέμπτο τιτιβιζάκι και μετά άρχισα κι εγώ τα τιτιβίσματα σχολιάζοντας τα τεκτενόμενα του X-Factor.

Κι έτσι, φανατικά μου αναγνωστόπουλα, γίναμε μία πολύ, πολύ όμορφη παρέα από τιτιβιζάκια που τιτιβίζουν κι εγώ μπορώ να κοιμάμαι ήσυχη.

Όχι που το τηλεφώνημα για βόμβα ήταν τελικά φάρσα, αλλά επειδή

ο Τιτιβιζούλης © χεζ νάου λάντιτ ιν Ελλαδάρα.

Τσίου. Εμ.... tweet...?

P.S.: Είμαι τελείως πεποισμένη ότι το τηλεφώνημα για τη βόμβα στο X-Factor ήταν μέρος ακαδημαϊκής έρευνας πάνω στη διάδοση νέων μέσω micro-blogging στην Ελλάδα!! Σατανικόοοοοοοοο......... πάνω που προβληματιζόμουν με τη μεθοδολογία για την επόμενη έρευνά μου στο Twitter... Μουάχαχαχαχαχαχαχαχαχαααααααααα!!!

Τα μάτια σου με καίνε γιατ' είσαι μανεκένε

Νόμιζα ότι ο καλός Θεούλης μου είχε πετάξει όλες τις απόλυτες ατάκες κι όλους τους απόλυτους λαλάκες στο δρόμο μου, αλλά μια αγαπημένη φίλη διέψευσε κι εμένα και τις προσδοκίες μου για το αντίθετο φύλο για ακόμα μια φορά.

Ατάκα Ούνο:

-Πότε θα βγούμε να σε μεθύσουμε αγαπητή τάδε?
-Αφού ξέρεις ότι μέχρι να μεθύσω εγώ εσύ θα έχεις κάνει δεκαπέντε σβούρες κάτω από το τραπέζι...
-Τότε αφού δεν πρόκειται να σε μεθύσουμε πότε θα σε γαμήσουμε?

Και η αγαπητή τάδε και εγώ -όταν μου τα διηγήθηκε- νομίζαμε ότι δεν ακούσαμε καλά.

-Συγνώμη...?
-Έλα τώρα, αφού το ξέρω ότι με θέλεις σαν τρελή και σε θέλω κι εγώ, γιατί να το τραβάμε... αφού ξέρεις ότι μαζί μου αδιαμφισβήτητα θα κάνεις το καλύτερο σεξ της ζωής σου!

Ο τύπος παίρνει ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΑ τον τιμητικό τίτλο του μεγαλύτερου καφρομαλάκα. Μιλάμε με τέτοια ατάκα κάνεις μπουζουκοσκυλοσουξεδάκι φίνο. Έχω βρει και το ρεφρέν(ε):

*Έντερ πούρο και γυαλί Πλανητάρχη*

Αφού δε σε μεθύσαμε, πότε θα σε γαμήσουμε?
Σεξ τρελό να κάνουμε και εποχή ν' αφήσουμε!
Σε θέλω και με θέλεις αδιαφιλονίκητα
Είμαι ο σουπερ ο γαμιάς αδιαμφισβήτητα!

Α τσσσς. Λάχανο τους τρώω τον Φοίβο και τον Θεοφάνους.



Ατάκα ντούε:

*Πρώτο Ραντεβού, η κοπέλα σηκώνεται να πάει στην τουαλέτα*

-Καλά ε τόση ώρα κοιτούσα τα βυζιά σου που είναι τέλεια, αλλά τώρα που γύρισες... τι κώλος είναι αυτός ρε παιδί μου, θα περάσουμε τέλεια το βράδυ!!

Έχω μείνει το ίδιο άναυδη με την κοπέλα που το άκουσε. Φαντάζομαι κι εσείς, φανατικά μου αναγνωστόπουλα.


Ατάκα Τρε:

-Γιατί κοιτάζεις το ρολόι σου, έχεις να πας κάπου...?
-Ε να, έλεγα να σε πάω σιγά σιγά από το σπίτι μου... Θέλω να σου δείξω το άλφα που έχω πάνω από το κρεβάτι μου...
- *rolls eyes* Σώπα ρε, αναρχικός είσαι?
-Όχι ρε μωρό, το έχω ζωγραφίσει για να θυμούνται οι κοπέλες τι πρέπει να φωνάζουν όταν τις πηδάω...

Κυκλοφορεί φήμη ότι η εν λόγω ατάκα έχει γίνει ανέκδοτο. Το περιστατικό πάλι είναι αληθινότατο!!


Η παρακάτω συμβουλή προς τους εν λόγω ατακαδόρους είναι ευγενική χορηγία του ταπεινού μπλογκακίου μας:

Παλικάρια, σιγά μη μπουρδουκλωθεί στα πόδια σας και την πατήσετε. Ουγκ.

Εύρηκα!!!

... φώναξε ο Αρχιμήδης και πετάχτηκε γυμνός από τη μπανιέρα του.

Η δική μου αναφώνηση ήταν λιγότερο σεμνή και ταπεινή ("Αυτό είναι ρε #@*&*&^$#%, είμαι genius!!!") κι ευτυχώς πετάχτηκα από το κρεβάτι μου φορώντας τις Hello Kitty πιτζαμούλες μου.

Η ξαφνική φλασιά-επιφώτηση και το συναίσθημα, όμως, ήταν το ίδιο.

Διότι εκεί που έχω μια ωραιότατη συζήτηση με τον Μορφέα και αρχίζω να χάνω επαφή με το περιβάλλον, βρίσκομαι σε τάξη του Αριστοτελείου να ρωτάω την καθηγήτρια της Kοινωνιογλωσσολογίας (αγαπημένη) "Εσείς έχετε κάνει καμιά έρευνα σε CMC?"

Τόσο γρήγορο log in στον πραγματικό κόσμο ούτε ο εκλεκτός Neo στο Matrix. Για πότε πήδηξα από τον επάνω όροφο της κουκέτας και άρπαξα το λαπιτόπι και το τετράδιό μου, ούτε η Drama Queen mother (a.k.a. θηλυκή έκδοση του 007) δεν το αντιλήφθηκε. Κι αυτό λέει πολλά!

Και βρίσκομαι λοιπόν, φανατικά μου αναγνωστόπουλα, 4 η ώρα τα ξημερώματα με ένα συνδιασμό αποβλακωμένου, κοιμισμένου, ενθουσιασμένου και ημιβαμπιροδρακουμελακικού κοκκινομάλλικου βλέμματος (οέο?) να ψάχνω άρθρα και να σκίζω με μανία φύλλα από το τετράδιο.

Μέχρι που έγραψα ένα outline που με αρέσει (αλλλληλλλλουϊα σε λέω!), σταμάτησα να γελάω σαν το σατανικό επιστήμονα (mwahahahahahaha κλπ) και έπιασα το Φαιησμπούκι και τον Τιτιβιζούλη -που σήμανε και τη λήξη της κρίσης.

Η ζωή είναι ωραία, αύριο είναι Κυριακή, είμαι ακόμα κοκκινομάλλα (τον πουλέν διεστραμμένες δυνάμεις του σύμπαντος που με θέλετε αιωνίως ανίδεη ξανθιά!!) και έχω θέμα για το διδακτορικό μου.

Τσίου. (...ή Twit...?)

Τραλαλούμ

Ώρα 5:14, supermarket γνωστής αλυσίδας, ουρά για ταμείο 4.

-Ε... συγνώμη...
-...?
-Γειά... με θυμάσαι?
-...όχι, βοήθησέ με...
-Α πρώτα μου δίνεις λάθος αριθμό και μετά κάνεις πως δε με θυμάσαι, ωραία...
-....?? Μήπως δε θυμάσαι εσύ καλά...?
-Καλά πλάκα μου κάνεις, την Παρασκευή ήπιαμε ένα μπουκάλι βότκα σε σφηνάκια!
-...δεν πίνω βότκα...
-Δεν είσαι η Μαρία από το Hotel?
-Εεε...Όχι...?

Ώρα 6:43, ψιλικατζίδικο γειτονιάς, μπροστά στο ψυγείο με τα παγωτά.

-Εσένα από κάπου σε ξέρω... Κάτι είσαι, τραγουδίστρια, ηθοποιός...
-Εμ... όχι, είσαι γείτονας μου εδώ και 24 χρόνια... μένουμε απέναντι.

Ώρα 8:25, σπίτι.

-Παρακαλώ?
-Εσύ είσαι που μου έκλεψες το κινητό???
-Όχι, αλλά αναρωτιέμαι γιατί παίρνεις στο δικό μου....
-Θα πάρω τηλέφωνο στην αστυνομία!!!
-Καλά, πάρε πρώτα σωστά τον αριθμό του κινητού σου...

Οκ, spill the beans. Ποιανού ιδέα ήταν οι παραπάνω φάρσες και πόσα δώσατε. Αρνούμαι να πιστέψω ότι υπάρχει τόση βλακεία σ' αυτό το πλανήτη και κυνηγάει μόνο εμένα!!

☀⁂≅ Sea’0’Sun ≅⁂☀

Βάζω και ξαναβάζω (έχω μάρτυρες για όσους κακοπροαίρετους πουν ότι αλείφομαι μόνο με λάδι) αλλά.... τσουρουφλίζομαι το γαλακτομπούρεκο. Κι άντε που γίνομαι σαν τον πισινούλη της συμπαθέστατης μαϊμούδας, πονάω και δε μπορώ ν' ακουμπήσω πουθενά!

Να με βλέπατε μόνο τη πρώτη μέρα που βγήκα στον ήλιο. Αν λαμπύριζα κιόλας θα με περνούσανε για ξαδέρφη του Edward Cullen με τέτοιο βαμπιρόχρωμα. Speaking of which, αλλάζουμε team, φανατικά ανγνωστόπουλα. Όχι δεν προδώσαμε τη φυλή των ημιβαμπιροδρακουμελακίων, απλά ο Jacob έχει γίνει πολύ κρεβατάμπλ και εγώ βλέπω τους κοιλιακούς του και κλαίω. ΚΛΑΙΩ λέμε.

Τώρα που είπα κοιλιακούς...

ΣΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΚΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ!!!!!!!!!!

Πρώτο τραπέζι πίστα. Χαμογελάω, χαμογελάει.

Και ιδού κυρίες και κύριοι πώς γεννιούνται οι Ρουβίτσες. Την επόμενη φορά που θα τον δω μπορεί να αρχίσω κι εγώ να κλαίω.

Από τα νεύρα μου.

Μα είναι δυνατόν να είναι κανείς τόσο εκνευριστικά υπέροχος???????????

Όσα φανατικά αναγνωστόπουλα μαντέψανε ότι διαβάζω για την πτυχιακή μου γι' αυτό έσκασα μύτη εν μέσω καλοκαιριού, κερδίζετε την αιώνια συμπάθειά μου. Τα ταξίδια για δύο άτομα μας τελείωσαν λόγω οικονομικής κρίσης.

Θέλω να ξεριζώσω τα μάτια μου από το κεφάλι. Θέλω να βαρέσω το κεφάλι μου στον τοίχο. Εναλλακτικά χύνω κι ένα καζάνι βραστό λάδι επάνω μου.

ΔΕΝ. ΑΝΤΕΧΩ. ΑΛΛΗ. ΑΝΑΛΥΣΗ.

Ο supervisor μου (ο Θεός να τον κάνει) πετάει χαρταετό και πήγε να κάνει supervising σε κάποιο εξωτικό προορισμό. Έδωσε όμως ρητή εντολή ό,τι απορίες έχω να τις κρατήσω μέχρι τις 07/08 που γυρίζει, διότι το ό,τι θα έλειπε 3 εβδομάδες απέκλειε το γεγονός να θέλω να δουλέψω εκείνες τις μέρες. Απαγορεύεται επίσης να ρωτήσω οποιονδήποτε άλλο καθηγητή/διδακτορικό μαθητή, διότι κάνει τόσο καλά τη δουλειά του που φαντάζομαι το θεωρεί από περιττό έως και προσβλητικό.

Η δε πρόεδρος του τμήματος είπε ότι έχει παραδώσει στη Γραμματεία την εργασία που παρέδωσα πριν 2 μήνες, αλλά δεν ξέρει πού είναι η Γραμματέας της σχολής και δεν την αφορά αν εγώ πάρω feedback για την δουλειά μου ή όχι.

Παρόλα αυτά θα με τσεκουρώσουν και οι δύο στην πτυχιακή μου.

Κι έρχομαι η κακομοίρα στην Ελλάδα να χαρμανιάσω τις φούριες μου και μου λένε απαγορεύεται το κάπνισμα. Στα διάλα ρε που θα μου πεις και πού θα καπνίσω στην Ελλαδάρα. Αν δε σ' αρέσει τράβα στο Ίνγκλαντ να κάνεις παρέα με τους καθηγητές μου. Να δεις για πότε θ' αρχίσεις κι εσύ 2 πακέτα τη μέρα... αν είσαι ψύχραιμος. Αν όχι, θα γνωρίσεις τον κόσμο του μπάφου και του Pro.

Κι όχι τίποτε άλλο, πάνω που πάω να ξεκουράσω τον εγκέφαλο, πετυχαίνω ειδήσεις του Star ή ShowBiz News (γουατέβερ) και πονάει το μυαλό μου. Υποφέρει σας λέω. Θέλω να βάλω στη σειρά όλα τα ανεγκέφαλα πορνίδια και τους "δημοσιογράφους" του Star και να τους βαράω χαστούκια μέχρι να επανέλθει ο εγκέφαλός τους στη θέση τους.

Ω μοντιέ, εξκιουζέ μουά. Είναι η ελαττωματική παρτίδα που έβγαλε η φύση χωρίς εγκέφαλο.

Γαμωcorpus καλεί Silent. *^%#@&^% την τύχη μου. Αριβερντέτσι.

Τελευταίο post από το εξωτικό Sheffield...

Πριν 10 μήνες περίπου είχα γράψει το αντίστοιχο "Πρώτο post από το εξωτικό Sheffield". Ακόμα δεν έχω συνειδητοποιήσει ότι ήρθε η ώρα να γράψω και το τελευταίο. Κάπου ανάμεσα σε κούτες, ξεκαθάρισμα, τελευταίες βόλτες και την σκέψη του αποχαιρετισμού μου γύρισαν τα μυαλά (και χωρίς redbullική παπαροδύναμη -παρακαλώ να σημειωθεί). Μου γύρισαν τόσο που εγώ, ναι εγώ, που έπλεκα "εγκώμια" από το πρωί μέχρι το βράδυ για το πόσο σιχαίνομαι το Sheffield και τους κομπλεξικούς τους Άγγλους, δηλώνω ότι

το εξωτικό Sheffield θα μου λείψει.

Δε μπορώ να πω το ίδιο και για τους Άγγλους βέβαια.

Και τώρα ήρθε η ώρα του απολογισμού a.k.a. στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα a.k.a. καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς a.k.a μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μη λες. Τόσο πολύ καήκαμε, που από τις μεγάλες μπουκιές που άρχισα να τρώω να δω πώς θα βγω στην παραλία.



Sheffield: Ναι, οκέι όλα ήταν γύρω από την εστία μου. Ναι οκέι ήμουν καταενθουσιασμένη. Ναι οκέι, είναι γλυκούλι, ζεστό, βολικό, χαριτωμένο. Για ένα χρόνο ΜΟΝΟ.

Συμπέρασμα: We ♥ εξωτικό Sheffield. Αλλά όχι και τόσο ώστε να επιστρέψουμε για διδακτορικό.



Συγκάτοικοι: Οι δικοί μου απλά δεν υπάρχουν. Μέχρι και τα τελευταία δευτερόλεπτα πριν φύγω θα ουρλιάζω για τις μπιχλιές και την αγένειά τους. Πιστέψτε με, δε θα μου λείψουν καθόλου. Μα καθόλου??? Tόσο που σκοπεύω να τους διαγράψω από τις επαφές μου με το που θα ανοίξω το λαπιτόπι στα πάτρια εδάφη!!

Συμπέρασμα: Studio ή νευρικός κλονισμός. Εγώ απέκτησα και ταυτότητα μυστικού πράκτορα.



Μεταπτυχιακό: One word; επέζησα. Αντιός. (Εμ... σχεδόν... υπάρχει και ένα dissertation... έεεεεελα μωρέ!!!)



Εστία: Super. Βήχει ο διπλανός και τον ακούς σε digital ήχο. Η ηλεκτρική δε σκουπίζει. Το σίδερο δε σιδερώνει. Το πλυντήριο δεν πλένει. Όταν βγάζουν τα σκουπίδια καταλαβαίνουμε ποιό διαμέρισμα και πότε από τη γραμμή που αφήνουν στη μοκέτα και την ένταση της μυρωδιάς. Κάτι λέρες σεκιουριτάδες παίρνουν μίζες όταν κάνουμε πάρτυ επειδή καπνίζουμε στη κουζίνα και μπαίνουν στα δωμάτιά μας για 'έλεγχο' χωρίς την άδειά μας.

Συμπέρασμα: Opal 2, φανατικά αναγνωστόπουλα. Όπου η έννοια της ιδιωτικότητας καταργείται. Άντρο ανταρτών, μαφιόζων και κινέζων. ΠΟΛΛΩΝ Κινέζων.



Shopping: Αφήστε με και είμαι με Lexotanil να μη το σκέφτομαι. Υπάρχει ζωή χωρίς Topshop, River Island, French Connection, Primark etc???? Οϊμέ κατάθλιψη που με περιμένει στην Ελλάδα....


Άντρες: Πλέον κατάλαβα γιατί έρχονται και σου μιλάνε χωρίς να σου κάνουν ελεεινό πέσιμο: α) είναι τόσο ανώριμοι που δεν έχουν ανακαλύψει την ερωτική έλξη ανάμεσα στα 2 φύλα β) είναι τύφλα και έχουν όρεξη μόνο για ξύλο (όσοι δεν έχουν πέσει σε κώμα στο πεζοδρόμιο) γ) είναι γκέι.



Σας φιλώ γιατί σε λίγες ώρες αναχωρώ και πρέπει να πάρω μερικά Lexotanil ακόμα. Παρότι Drama Queen δε μπορώ τα δράματα και τους αποχαιρετισμούς. See you από τα πάτρια εδάφη.


Υ.Γ.: Το τελευταίο μυστήριο του G11 λύθηκε. Ο ανηψιός του Μπιν Λάντεν μας είπε πως δε μάζεψε αυτός τα πράγματά του επειδή έφυγε εσπευσμένα, ούτε τα παλικάρια του θείου (a.k.a. Αλ Κάιντα). Όταν γύρισε βρήκε προς μεγάλη του έκπληξη το δωμάτιο άδειο. Τη δουλειά την έκανε το Opal το οποίο άνοιξε το δωμάτιό του χωρίς την άδειά του και μάζεψε όλα τα πράγματά του. Και μάλιστα αυτοί που έκαναν τη δουλειά του ζούλεψαν και πόσα πράγματα αξίας. Και φυσικά για να μην ακουστεί τίποτα, θα πάρει πίσω τα ενοίκια και θα αποζημειωθεί για τα κλεμμένα πράγματα.

Κι έρχομαι η δύσμοιρη να αναρωτηθώ... μα πού ζούσα??????????

ღ♔ ✮ B-Day ✮♔ ღ

Παρά τα στοιχήματα και τις προβλέψεις που με είχαν outsider...

Παρά τη συνομωσία του σύμπαντος να με εξαφανίσει με όλες τις κακοτυχίες που μου στέλνει κατα καιρούς (εμ... καθημερινά δηλαδή)....

Παρά τον πανίσχυρο μαλακομαγνήτη που κουβαλάω στην πλάτη (μου τον είχαν ζητήσει από το CERN αλλά αρνήθηκα, διότι τι νόημα θα είχε η ύπαρξή μου χωρίς τους μαλάκες στη ζωή μου)...


Παρά το γεγονός ότι είμαι εγώ...


Είμαστε ακόμα ζωντανοί. Στη σκηνή. Σαν rock συγκρότημα.


Γι' αυτό κι εγώ σήμερα θ' αρπάξω μικρόφωνο and I'll party like a rockstar.

Φανατικά μου αναγνωστόπουλα, να με χαίρεστε.

P.S.: Διότι έχω και γενέθλια μαζί με το αγαπημένο μου παιχνίδι, το Tetris. Τάδε έφη ο γλυκός μου Γούγλης. Εγώ κλείνω τα 24 κι εκείνο τα 25. Και γαμώ τα τζόβενα και τα πιπίνια και οι δύο...

====> Κράζing <====

Παλιοπαπάρα υποκλοπέα της κάρτας μου,

Εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου:

• το κλεμμένο αυτοκίνητο που πήρες από το site στο οποίο έκανες συνδρομή με τα λεφτά ΜΟΥ να σου έμεινε στην πρώτη διασταύρωση
• το ηχητικό σύστημα που αγόρασες με τα λεφτά (ΜΟΥ) για το αυτοκίνητο σου να κάηκε από τα πολλά μπάσα (γιατί σε κόβω και για αποτυχημένο καγκουρομαγκάκο - uber-chav αγγλιστί)
• τα τραγούδια που κατέβασες από το i-tunes να ήταν corrupted και να μην τα άκουσες ποτές των ποτών!!!
  
• και τέλος να μη σου σηκωνόταν με τίποτα στο ραντεβού που έκλεισες με τα 75 ευρώ (ΜΟΥ!!!) από dating site μπας και σου κάτσει καμιά γκόμενα!!!!!

Αλλά είσαι και άτυχος ρε μπαγλαμά. Πήγες και άδειασες τον πιο άδειο λογαριασμό που μπορούσες να βρεις. Πρώτη φορά χαίρομαι τόσο που είμαι ταπί και ψύχραιμη.

'Ελεγα τόσα χρόνια από αγορά στο Internet θα τη πάθω και να που την έπαθα απο ATM της HSBC και Αγγλοσαξωνικό κάγκουρ-μάνγκουρ.

Θυμήστε μου αν πάω Ελλάδα να κάνω κανένα ευχέλαιο να με φτύσει ο παπάς πατόκορφα μπας και ξορκίσουμε τη γκαντεμιά που με κυνηγάει.

Αλλά εμείς δε μασάμε. Τώρα που έβγαλε και ήλιο στο εξωτικό Sheffield είμαστε σκέτη μέγκλα.

Επόμενη σταση: Μαγιόρκα. (Ο DJ Pol.k ακούεεεειιιι?????)

Με την ελπίδα ότι θα σε ευνουχίσει πιράνχας
(αν και αμφιβάλλω ότι έχεις @@), θα σε πατήσει
τρένο,θα πέσεις σε καζάνι με βραστό λάδι και θα σου
πέσει οτιδήποτε πρέπει να είναι όρθιο πάνω σου
(μαλλιά, δόντια, αποτέτοιο)
ΠΑΛΙΟΤΖΙΤΖΙΦΙΟΝΓΚΕ,

η υποκλεμμένη και κλαίουσα τις πέντε ψωροδεκάρες της Silent Niobe...

Επιστροφή στην Άγρια Φύση

Και που λέτε, αποφασίζουμε να πάμε με την κολλητού στην έπαυλη του Δούκα στο Chatsworth να δούμε κι εμείς πού γυρίστηκε το Pride and Prejudice και το The Duchess, να νιώσουμε τη γκλαμουριά της Kiera Knightley ρε παιδί. Ρωτάμε στα Αγγλοσαξωνικά ΚΤΕΛ πώς να πάμε και μας λένε θα πάρετε το 215 και σας αφήνει μπροστά στην έπαυλη ακριβώς. Γουάου, εμείς, κωλόφαρδες που είμαστε και η χαρά δεν περιγράφεται.

Παίρνουμε λοιπόν πουρνό-πουρνό το λεωφορείο, ενθουσιαζόμαστε με την Αγγλική εξοχή και καθώς πλησιάζουμε στο Bakewell ανακαλύπτουμε ότι δεν ξέρουμε σε πόσες στάσεις κατεβαίνουμε. Ε, λέμε, θα ρωτήσουμε κάποιον που ξέρει.

Γυρνάω λοιπόν κι εγώ στον τύπο πίσω και του λέω "Ποιά στάση είναι το Chatsworth?", "Η επόμενη" μας λέει. Να αμφισβητίσω εγώ τον εντόπιο?? Όοοοοοοοοοοχι. Πατάμε λοιπόν Stop και κατεβαίνουμε στην επόμενη στάση.

"Βλέπεις καμιά έπαυλη...?"

"Ρε αποκλείεται να είναι αυτό το μικρό... Τόσο φτωχομπινές είναι ο Δούκας?"

"Ρε κολλητού μήπως κατεβήκαμε λάθος? Εδώ λέει Farm Shop και Restaurant..."


Με τα πολλά και τα λίγα, πάμε στο Restaurant και ρωτάμε προς τα πού πέφτει η έπαυλη.


"Bless you!" μας λέει η κυρά. "Με τα πόδια είστε??"

Βλέπεις Silent Niobe και κολλητού να χλωμιάζουν.

"Με το αυτοκίνητο είναι 2 λεπτά αλλά με τα πόδια είναι λίγο μακρυά..."

"Δηλαδή...?" μ' ένα στόμα, μια φωνή.

"Εεεε 5-10 λεπτά περπάτημα..."

"Α εντάααααααααααααξει!!"

"Ε ναι, εγώ είμαι λίγο τεμπέλα και βαριέμαι το περπάτημα..."


Άνετες εμείς, αφού είναι 5-10 λεπτά φύγαμε.


Και περπατάμε....

Και περπατάμε....

Και συνεχίζουμε το περπάτημα για κανένα 20λεπτο και η έπαυλη πουθενά! Τα γελάδια και τα γίδια να σουλατσάρουν δίπλα μας κι εμείς με τις παγιετωμένες μπαλαρινούλες μας, τις σινιαρισμένες ασορτί καμπαρντινούλες και τα τσαντάκια στο χέρι να διασχίζουμε κυρίες τα λιβάδια και τις πεδιάδες.


"Ρεεεεεεεεεεεεεεεεε πού πάμε????"

"Θέλω τη μαμά μου!!!!"

"Μα είναι δυνατόν να μας συμβαίνει αυτό???"

"Λες να χαθούμε????"

"Ρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε νομίζω έφαγα ένα μυγάκι!!!!!!"


Πιστεύω θα κάναμε το μισό χρόνο εάν δε σταματούσαμε κάθε τρεις και λίγο να χτυπιόμαστε από τα γέλια. Εγώ, δηλαδή, και το σπαστικό που με είχε πιάσει.


Φτάνουμε λοιπόν σε ένα σχετικά επιβλητικό κτίριο, γιορτές και πανηγύρια, μέχρι που βλέπουμε την ταμπέλα ότι έχει ακόμα 1 mile για το Chatsworth κι εμείς δεν είχαμε κάνει ούτε το μισό δρόμο!!

Η απελπισία, φανατικά μου αναγνωστόπουλα, ήταν understatement στην περίπτωσή μας.

"Θα βγάλουμε μπούτι και θα κάνουμε οτοστόπ!!!" λέω στην κολλητού. "Κάποιος Χριστιανός θα μας πάρει!" Εν τέλει ρωτάμε έναν τύπο πόσο ακόμα απέχει το Chatsworth και μας λέει "Α είναι κοντά σχετικά, κανένα 10λεπτο με 15λεπτο περπάτημα!"

Ρε μπάρμπα, μου'ρθε να του πω, κι η άλλη 5 με 10 λεπτά μας είπε και περπατάμε μισή ώρα!!

"Θα βρείτε ένα μονοπάτι για πεζούς και ακολουθήστε το, θα σας βγάλει στο σπίτι!"

Οκέι? Οκέι. Τι να κάναμε, φανατικά μου αναγνωστόπουλα, να μέναμε στη μέση του πουθενά??

Για καλή μας τύχη το μονοπάτι σκάει μούρη όντως σε σχετικά κοντινή απόσταση κι εμείς επιτέλους ανασάνουμε ανακουφισμένες! Ας ρωτήσουμε όμως πάλι καλού-κακού μη χαθούμε στα βουνά και στα λαγκάδια...

"Αααααα.... γιατί να πάτε από το μονοπάτι! Θα κόψετε δρόμο από το λόφο αυτό! Το σπίτι είναι ακριβώς από πίσω!"

Μα φυσικά και θα κόψουμε δρόμο!! Κουτοπόνηροι Ελληνάρες και να μην κάνουμε μπαγαποντιά???

Και δώστου η χρυσή παγετομπαλαρινούλα μου να σκαρφαλώνει στα γρασίδια και να πάω, πάω, πάω και την αναθεματισμένη την κορυφή να μη τη φτάνω....

"Βλέπεις τίποτα??" ρωτάει η κολλητού.

"...."

"Μπεεεε...."

"Εεεεε... κάτι πρόβατα...?"

"Ρεεεεεεεεε θα κλάψω!!!!!"

"Έλα το βρήκαμεεεεεεεεεεε!!! Ανέβα!!!!"

Και όντως φανατικά μου αναγνωστόπουλα. Μετά από 1 ώρα περπάτημα μέσα σε λιβάδια και πάνω σε λόφους στη μέση του πουθενά παρέα με κάθε λογής ζωντανά, οι Ελληνίδες κιούρκες κατάφεραν και έφτασαν στην έπαυλη του Δούκα ξεπερνώντας όλες τις δοκιμασίες και τα εμπόδια που στάλθηκαν μπροστά τους και αναβιώνοντας το δεσμό τους με τη φύση...

Η κολλητού έκανε ένα βήμα παραπάνω κι άρχισε να τρώει και μυγάκια... *σπαστικό γέλιο*

"Αφού σου είπα να μη περπατάς με ανοιχτό το στόμα σαν χάνος!!!"
"Και πώς να αναπνέω ρε χαζή στην εξοχή??? Από τη μύτη???"

Ο μι τζι. Για βίντεο ήμασταν και βουρ για το ΤούνελΣου. Το τσαρδί του Δούκα πολύ πρώτο όμως εεε? Φραγκάτος ο τυπάς αλλά πολύ γελάδι τριγύρω ρε παιδί μου.... Δε μπορώ, μου χαλάει το Φενγκ Σούι και τη βασιλική αύρα του χώρου....

P.S.: Το μυστήριο με το συγκάτοικο-ανηψιό του Μπιν Λάντεν λύθηκε!!! Τον πέτυχα την ώρα που επέστρεφε στο διαμέρισμα και μου είπε ότι γέννησε η αδερφή του και έπρεπε να μείνει στη χώρα του.... Καλά αυτός το θήλασε το μωρό και κάθισε τόσους μήνες?? Και γιατί μάζεψε ό,τι είχε και δεν είχε από το δωμάτιο??

♫ Euroμπίζνα ♫

ΣΑΚΗ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΒΓΑΛΕΣ ΤΗ ΜΠΛΟΥΖΑ??????

Και λένε μετά ντεμέκ φταίει το τραγούδι και τα μακρινά πλάνα. Μπομπόλια ψηφοφορία ρεεεεεεεεεεεεεε!!! 5 Βαθμούς από την Αγγλία?? Μα πού πήγαν οι διπλοί και τριπλοί ψήφοι των ξενιτεμένων φοιτητών από τη Γηραιά Αλβιώνα??? Το εξωτικό Sheffield μόνο έκανε το 50% των τηλεφωνημάτων!!

Αλλά βρε Σάκη. Να μη βγάλεις τη μπλούζα βρε Σάκη?? Να μη δούμε λίγο κοιλιακό βρε Σάκη?? Μόνο την αριστερή σου ρόγα βρε Σάκη???

Αντικειμενικά το τραγούδι μας ήταν αίσχος. Το concept εντυπωσιακό μεν, δεν ξετρελάθηκα δε. Αλλά ο Σάκης ήταν, είναι και θα είναι ο απόλυτος Έλληνας σταρ.

Από χθες το βράδυ σε κατάθλιψη η Ελλάδα. Οι ρουβίτσες έβγαλαν τις πλερέζες κι άρχισαν τα μοιρολόγια. "Σάκηηηηηηηηηηηηηηηηηη, γιατί δεν είσαι πρώτος Σάκηηηηηηηηηηηηηηηηη, σε έφαγαν τα κυκλώματα Σάκηηηηηηηηηηηηηηηηηη, θα κλαίει η μπέμπα Σάκηηηηηηηηηηηηηηηηηηη, από τις Ρουβίτσες θα τη βρει ο παλιο-Χάρι Πότερ Σάκηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηη....!!!!!!!!!"

Στεναχωρέθηκε κι ο Σάκης και η Drama Queen mother (a.k.a. Ώριμη Ρουβίτσα) έχει πέσει στα πατώματα από τη θλίψη. "Άσε!", μου λέει. "Έκλαιγε μέχρι και η Μπόκοτα!! Ζήτησε και συγνώμη ο καημένος ο Σάκης!! 'Να', είπε, 'ορίστε οι φλέβες μου να μου πιείτε το αίμα!!' Πολύ στεναχωρέθηκα, το καημένο το παιδί!!"

Κάτσε ρε μάνα και δε μπορώ τα δράματα πρωί-πρωί. Ρίχνει και καρεκλοπόδαρα στο εξωτικό Sheffield και δε μου περίσεψε και κανένα Zewasoft λόγω ιγμορίτιδας.

ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΣΑΚΗ!! ΕΜΕΙΣ Σ' ΑΓΑΠΑΜΕ!! ΡΟΥΒΙΤΣΕΣ ΕΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΕΣ!!!!

Άντε έκανα κι εγώ το καθήκον μου σαν πατριώτισσα κι έριξα δύο ψήφους στο Σάκη. Το τονίζω για να μη φάω ξεμάλλιασμα από την Υπέρτατη Ρουβίτσα αδερφή μου.

Κατα τ' άλλα εντυπωσιακά σκηνικά και πολύ καλή διοργάνωση. Οι κοπελιές που έκαναν τις τσιπούρες στις αιωρούμενες πισίνες πολύ avant-garde ιδέα, αλλά δεν έβγαλαν λέπια 3 ώρες μέσα στο νερό?

Ε τώρα πώς να το κάνουμε, το πιτσιρίκι είχε πολύ γλυκούτσικη φάτσα και τραγούδι. Άξιζε την πρώτη θέση.

Η Ντουμ-τεκ-τεκ τσοκ γκιουζέλ πολλά πιασίματα, πολύ πιασάρικο τραγούδι, αλλά τελείως αγγούρι ρε παιδί μου. Την είδε Shakira κι εμείς τα είδαμε όλα γιάβρουμ.

Εμένα όμως η αγαπημένη μου θα παραμείνει η Σβετλάνα-Ουκρανική-Έκδοση-Της-Παόλα. Τα συγχαρητήρια μου στον προπονητή και τον πλαστικό της. Τέτοια ανοίγματα και τραβήγματα είχα να δω χρόνια. Μήπως αντί για "Anti-Crisis Girl" το τραγούδι έπρεπε να λέγεται "Call Girl"...?

Σας χαιρετώ και ξεκινώ το annotation του corpus μου. Η παρουσίαση στο συνέδριο στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία κι εγώ πλέω σε πελάγη ευτυχίας. Και χωρίς Red Bullάκι, ετσι? Παρόλα αυτά συνεχίζω να ξυπνάω από τις 9 και να δουλεύω στο corpus. Είμαι φυτό ή απλά workaholic? Ή μήπως το ένα προϋποθέτει/συνεπάγεται το άλλο...? Οέο?

Κλείνω με πρόταση για την επόμενη Eurovision:





Και μη ξεχνάτε: σας αγαπώ.

☢ KOKOBLOKO ☢ (Vassoula 2009: MSN)

Όσοι δεν παρευρεθήκατε στο Second Live Party του West Street Live χάσατε την ηρωική πτώση της Silent Niobe.

Ποιά πτώση στο χρηματιστήριο, ποιά πτώση με αλεξίπτωτο, ποιά πτώση στήθους και ποιά πτώση στα Τάρταρα.

Μιλάμε για επική σαβούρτελε εν ώρα παλαμακίων (και να σκεφτείτε ότι δεν χόρευα καν εγώ τη ζεμπεκιά....), κουτρουβαλίστηκα και ξαπλώθηκα φαρδιά πλατιά χάμω. Πάλι καλά που δε φέρανε και κανένα γερανό να με σηκώσουνε.

Έμαθα όμως ότι έπεσα με απαράμιλλη χάρη και στυλ που θα ζήλευε και η Audrey Hepburn. Ή την κατέχεις τη γοητευτική τούμπα ή όχι... Έτσι κι έστελναν εμένα στο Πεκίνο, με τέτοια τούμπα χρυσό θα παίρναμε στην ενόργανη.

Φανατικά μου αναγνωστόπουλα. Μη πιστεύετε τις αβάσιμες και ανυπόστατες φήμες που κυκλοφορούν. ΔΕΝ ήμουνα χικ-χικ, ΔΕΝ χόρεψα ζεμπεκιά, ΔΕΝ παραπατούσα, ΔΕΝ έχασα το παπούτσι μου στο δρόμο και όχι ΔΕΝ ξύπνησα αγκαλιά με τη λεκάνη της τουαλέτας, βαμμένη, στολισμένη και φορώντας ακόμα τη κόκκινη γόβα. Ευτυχώς την επόμενη φορά που ξύπνησα ήμουν στο κρεβάτι μου και χωρίς υποδήματα.

Τι ζάντες και γομολάστιχα, κουκουρούκου και σοκοφρέτες. Μιλάμε για σφηνάκι-μπόμπα 25 χιλιάδων μεγατόνων και στομάχι Χιροσίμα. Τρεις μέρες μετά και η Cuervo σουλατσάρει στο αίμα, στις φλέβες, στα κυτταρά μου, *κραυγή* σε θέλω σε θέλω για σένα εγώ πεθαίνω και φύγαμε. Ακόμα ρωτάμε ο ένας τον άλλον μήπως θυμάται τι έχει γίνει γιατί το DVD της βραδιάς έχει παράσιτα και πηδάει σκηνές στα Player ολονών.

Τώρα που έκανα και ιγμορίτιδα (όχι που θα τη γλίτωνα το γκαντεμόσκυλο 5 μέρες πριν τη παρουσίαση στο συνέδριο) ο γιατρούλης μου (έντερ καρδούλες) μου σύστησε Augmentin 500+125 και ο φαρμακοποιός μου (έντερ προσκύνημα και χειροφίλημα) φρόντισε να μου τα χορηγήσει εντός 10λέπτου. Διότι ο μονσιέ λε προφεσόρ είπε μας θέλει τη Παρασκευή στην τρίχα και με την εμπειρία του David Letterman που υποψιάζομαι δεν περιέχει αψού, μυξομάντηλα και φωνή 090.

Και γαμώ τα ματζούνια όμως αυτό το Augmentin. Μέσα σε 45 λεπτά άνοιξε η μύτη και το ιγμόριο σαν τις Πύλες του Παραδείσου.

Μήπως έχω γίνει λίγο junkie...?


Εχθές ανακαλύψαμε με τον Άγγλο συγκατοικούλη ότι το φερμουάρ από το ζακετάκι μου ξεκλειδώνει τον μαγνητικό μηχανισμό-κλειδαριά σε οποιαδήποτε πόρτα. Στη μέση του μεγαλόπνοου σχεδίου που μου παρουσίασε 2,6 δευτερόλεπτα μετά την ανακάλυψη, στο οποίο εγώ εμφανίζομαι να φοράω το ζακετάκι και να κάνω ακροβασίες αλά Catherine Zeta Jones στο Entrapment για να εισβάλλω στα γραφεία της Διεύθυνσης του Opal, του κατέσχεσα το ζακετάκι μου και του είπα ότι δε συνεργάζομαι με διαρρήκτες δεύτερης διαλογής. Ή τράπεζα ή τίποτα.

Η δε φαλαινίτσα, φώναξε σήμερα για δείπνο ένα φίλο της να της κάνει συμπαράσταση επειδή, λέει, ένας άγνωστος την πρόσβαλε άσχημα στο δρόμο.

"Να το πω στην αστυνομία?" μου λέει.

"Τι να πεις παιδί μου, ότι ένας άσχετος σε πείραξε στο δρόμο...?" και συνεχίζω το ανακάτεμα της σουπίτσας μου.

"Πρώτη φορά με προσβάλλουν έτσι..."

Βλέπε Silent Niobe και θεαματικό rolling ματιών.

"Μα καλά πια τι σου είπαν?"

Φανατικά μου αναγνωστόπουλα.

Δυστυχώς δεν έμαθα ποτέ.

Όταν ήρθα face to face με το ροζ στενό αμάνικο με κάθε λογής σχεδιάκι, κέντημα και μπιχλιμπίδι σε υπέρτατο συνδιασμό γκλαμουριάς και τη τζην κοντή φουστίτσα με τις δαντέλες, τα στρας και τα ξέφτια από τη λαϊκή του Ιράν, ο εγκέφαλος έβγαλε μπλε οθόνη.

Όταν δε γύρισε και είδα και την πίσω όψη, έτρεξα και κλειδώθηκα στο δωμάτιο για να μην αδειάσω καμιά κούτα αψέντι να ξεπεράσω το σοκ.

Σας αφήνω να γυρίσω στο corpus μου και το γαλατάκι με μέλι. Με τα απομηνάρια της Cuervo, του Lemsip και της αντιβίωσης που βολτάρουν στον οργανισμό μου, η μισόλιτρη ρεντμπουλική π@π@ροδύναμη θα με μετατρέψει στην επόμενη υπεργαλαξιακή αποστολή της NASA.

Τσίου.

Good girls gotta get down with the gangstas

Φανατικά μου αναγνωστόπουλα,

Η ζωή έχει αποκτήσει καινούριο ενδιαφέρον εδώ στο εξωτικό Sheffield κι εγώ έχω αποκτήσει πλέον διπλή ταυτότητα: ιστορική γλωσσολόγος τη μέρα, μυστικός πράκτορας τη νύχτα.

Διότι το G11 έχει γίνει άντρο μαφιόζων, εμπρηστών, τρομοκρατών και διαρρηκτών και με βλέπω σε λίγο να βγάζω το pepper spray για να πηγαίνω μέχρι τη κουζίνα.

Εχθές το βράδυ παίζει να μαστούρωσα κι εγώ από το μπάφο του διπλανού. Μία μέρα έχει μόνο που επέστρεψε και ήδη το διαμέρισμα θυμίζει coffee shop στο Άμστερνταμ. Για να μη μιλήσω για τα σούρτα φέρτα με τους φίλους του. Ρε λέτε να γίνεται διακίνηση στο διπλανό δωμάτιο και να μη παίρνω χαμπάρι?? Πολύ βρώμα η υπόθεση... (κυριολεκτικά όμως!!)

Ο Κινέζος προχθές άφησε το φαγητό με το μάτι στο φουλ και μπούκαρα στη κουζίνα με μαντήλα σαν τον Ταλιμπάν για να μη σωριαστώ πουθενά από τις αναθυμιάσεις να σβήνω το μοσχαράκι σετσουάν πριν αρχίσουν να χτυπάνε τα αλάρμια και τρέχουν πυροσβεστικές. Πάλι καλά που κληρονόμησα τη μύτη λαγωνικού από τη μάνα και δε βρεθήκαμε όλοι φουντοκωλιασμένοι. Γιατί και σήμερα το μάτι πάλι ανοιχτό είχε μείνει, αλλά ευτυχώς χωρίς φαγητό επάνω... Το άτιμο Τσαϊνίζι! Να μας βάλει φωτιά θέλει γι' αυτό έκλεψε και τον πυροσβεστήρα!! Τώρα εξηγούνται όλα!!

Ο Άγγλος συγκατοικούλης, απηυδησμένος από το ξυπνητήρι-fire alarm της Ιρανής (μέχρι και το ξυπνητήρι της πρέπει να είναι ασορτί με τα επίπεδα ντεσιμπέλ της φωνής της!!) παραβίασε (πάλι!) σαν κύριος τη πόρτα της με το αυτοσχέδιο εργαλείο-μεταλλική κρεμάστρα, έβγαλε τη μπαταρία από το ξυπνητήρι της και της άφησε σημείωμα ότι αν δε μάθει να μην αφήνει το κωλοξυπνητήρι ανοιχτό να βαράει και να φεύγει, δεν πρόκειται να πάρει τη μπαταρία πίσω. Να σημειωθεί ότι το ξυπνητήρι χτυπάει συνήθως μετά τις έντεκα το βράδυ και δε σταματάει αν δε το κλείσεις ή δεν τελειώσει η μπαταρία. Η δική μου πρόταση ήταν να το πετάξουμε από το παράθυρο και να βάλουμε φορτηγό να το πατήσει, αλλά ποιός μ' ακούει εμένα...

Και σας άφησα το καλύτερο για το τέλος. Ο Άγγλος συγκατοικούλης πήγε δήθεν ανίδεος να ρωτήσει τι απέγινε ο συγκάτοικος-ανηψιός του Μπιν Λάντεν (διότι όοοοοοοοοοχι αυτός δεν είχε παραβιάσει τη πόρτα του δωματίου του...) και η Γραμματεία δεν ήξερε. As in δεν ξέρουν ότι τα μάζεψε και έφυγε. Τι να πω... Σβέλτη, αθόρυβη και αποτελεσματική η Αλ Kάιντα...

Αυτό δεν είναι μεταπτυχιακό. Η υπέρτατη Χολιγουντιανή ταινία δράσης είναι. Κι εγώ όμως...? Πολύ ριψοκίνδυνο γκομενάκι... Ε? Εεεε?

Luv @ 1st sight και λοιπά μυστήρια

Περιμένω αμέριμνη στην ουρά για το ταμείο 3 στο Tesco φορτωμένη με ένα καλάθι προμήθειες για το άδειο μου ψυγείο.

Κάτι μπλε και ασημί εισβάλλει στο οπτικό μου πεδίο.

Γυρνάω το κεφάλι.

Enter Tchaikovsky's Romeo and Juliet στο background και τη Silent Niobe να πετάει μακαρόνια, γάλατα, μαρούλια όπου βρει και να τρέχει σε slow motion προς τον έρωτα της ζωής της.

Ήταν έρωτας από τη πρώτη ματιά.

473ml ρεντμπουλικής π@π@ροδύναμης in all their glory.

Γιατί ό,τι και να σας λένε, το μέγεθος μετράει.

Και τώρα περνάμε στα νέα μας.

News #1: Η Choco Duo τελείωσε!!!!!!!!!!!! *σύνδρομο στέρησης*

News #2: Πλέον γίνομαι κουρούμπελα και με 1,5 ποτήρι βότκα λεμονάδα, όπως απεδείχθη στο χθεσινό Greek Night. Silent Niobe γιατί συμφέρει, κυρίες και κύριοι. [Edit: Να σημειωθεί επίσης και το θεϊκό Chupa Chups γλειφιντζούρι φράουλα, ευγενική χορηγία του one and only Dj Pol.k!!!]

News #3: Μετά το "Μυστήριο στο Πεκίνο", κυκλοφορεί και το "Μυστήριο στο Opal 2". Ένα συναρπαστικό παιχνίδι με εξαφανισμένους πυροσβεστήρες, μυστικοπαθείς Κινέζους και ήρεμα-ήρεμα-δεν-είμαστε-τρομοκράτες συγκατοίκους.

Εξηγώ.

Μετά τον εξαφανισμένο πυροσβεστήρα (που παραμένει άλυτο μυστήριο), εξαφανίστηκε και ο καινούριος συγκατοικούλης. Αφού πέρασαν 2 μήνες που δεν το είχε δει κανένας μας, ο Άγγλος συγκατοικούλης αποφάσισε να διαρρήξει με αυτοσχέδιο μηχανισμό-μεταλλική κρεμάστρα το δωμάτιο του εξαφανισμένου συγκατοίκου για να πάρει πίσω το DVD που του είχε δανείσει.

Το θέαμα που αντίκρυσε ήταν σοκαριστικό.

Δεν υπήρχε τίποτα απολύτως στο δωμάτιο παρά μόνο 2 καλώδια ethernet.

Οπότε ο Άγγλος συγκατοικούλης αποφάσισε να μοιραστεί μαζί μας τα μυστικά του εξαφανισθέντος συγκατοικούλη.

Διαπιστωμένα και εμπεριστατωμένα, το παλικάρι αυτό έχει θείο τον Μπιν Λάντεν. Ναι τον γνωστό. Η αδερφή του μπαμπά του παντρεύτηκε τον αδερφό του ή κάτι τέτοιο. Και όχι, δεν ξέρουν αν ο Μπιν Λάντεν είναι ζωντανός γιατί εκείνο το σόι δεν του πολυμιλάει.

Οπότε εδώ αρχίζει το μυστήριο.

1. Γιατί έφυγε χωρίς να πει αντίο? (σνιφ)
2. Πώς έκανε ολόκληρη μετακόμιση χωρίς να τον πάρει κανείς είδηση? (κυρίως το λαγωνικό του διαμερίσματος, a.k.a. εγώ)
3. Γιατί το κινητό του είναι κλειστό?
4. Γιατί έκανε block τον 'Αγγλο συγκατοικούλη από το Skype?

Εγώ επιμένω ότι δεν άντεξε τις τσιρίδες της φάλαινας που μένει στο δωμάτιο ακριβώς δίπλα του και αποφάσισε να πάρει μέρος σε επίθεση αυτοκτονίας γιατί τον βασάνιζαν κάθε βράδυ εφιάλτες με Ιρανικές συνομιλίες στο Skype. Διότι μη ξεχνάμε, δεν ακούγονται μόνο οι τσιρίδες τις φάλαινας, αλλά και οι συνομιλητές της σε Dolby Surround.

Ο δε Κινέζος, μόλις έμαθε ότι έγινε έλεγχος στα δωμάτια ενώ έλειπε κόντεψε να πάθει εγκεφαλικό. Όταν ρώτησα τον Άγγλο συγκατοικούλη (a.k.a. την κουτσομπόλα του διαμερίσματος) επί του θέματος, άρχισε σενάρια ύποπτης συμπεριφοράς γιατί ο Κινέζος δεν έχει αφήσει ποτέ κανέναν να μπει στο δωμάτιό του και κλείνει πάντα την πόρτα πριν προλάβεις να δεις οτιδήποτε. Μήπως κρύβει τον εξαφανισμένο πυροσβεστήρα μέσα και συναρμολογεί βόμβα για να αντινάξει το Opal...?

Πολύ αλάνι είμαι ρε γαμώτο. Ζω μέσα στη μαφία, τους τρομοκράτες και τους καμικάζι.

Νews #4: Μετά από 12 χρόνια θα επιχειρήσω να ξανανέβω σε άλογο όταν επιστρέψω στην Ελλάδα και κάνω επίσημη δήλωση. Ας ελπίσουμε ότι αντί για ιππαστί/υπαστί (ας με βοηθήσουν όσοι τα έχουν πιο πρόσφατα) δε θα κάνω κουτρουβαλιστί και δε θα βρω το ίδιο βράδυ βιντεάκι στο ΤούνελΣου "Ανίδεη ξανθιά τρώει επική σαβούρτελε από άλογο". Κύριε προπονητά, σας εμπιστεύομαι την ακεραιότητα και την αξιοπρέπειά μου. Και τη φωτογραφική μου φυσικά, γιατί η στιγμή που περιμένω 12 χρόνια πρέπει να αποθανατιστεί και να ανέβει στο Φαιησμπούκι για να κάνω μόστρα. Μουαχαχά.


Το τμήμα ψυχολογίας του University of Stirling παρακαλείται να μη σχολιάσει γιατί κινδυνεύει να μπει στην Ignore list του ΜΟΥΣΟΥΝΟΥ, αλλιώς δεν πρόκειται να τελειώσω ποτέ την πτυχιακή μου. Φτάνει που μου βγήκε όλο το Red Bull από τη μύτη σήμερα με τόσο γέλιο.

Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ Spring Time Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ

Είπα κι εγώ τώρα που μπήκε η Άνοιξη για τα καλά και στο εξωτικό Sheffield, να αλλάξω λίγο το blog γιατί μ' έπιανε κατάθλιψη με τόση μουντάδα. Αυτό πάει πιο πολύ με το bimbo mode και τη χαζοχαρουμενιά των posts μου.

Η γκαντεμιά μου καλά κρατεί και είμαι πλέον και επισήμως υποψήφια για το "Γκούτου-Γκούτου Γκάντεμ Award 2009" (καθότι γκαντεμόσκυλο επικών διαστάσεων), οπότε φανατικά μου αναγνωστόπουλα φροντίστε να με ψηφίσετε. Τζάμπα δηλαδή ταλαιπωρούμαι με διαγραφή δεδομένων, ακυρώσεις δρομολογίων, τρυπημένα δάχτυλα και καμμένα χέρια???

Α το έπαθα κι αυτό. Εννοείτααααααααι. Αφού τρύπησα το δάχτυλό μου ("...σε μια τόση δα καρφίτσα..."), έκαψα το χέρι μου όταν πήγα να βγάλω το ταψί από το φούρνο. Για την επιστροφή μου από το Λονδίνο με το τρένο χρειάζεται ξεχωριστό post, οπότε αρκεστείτε στο γεγονός ότι αντί για 1:20 το πρωί έφτασα 8:30 στο Sheffield, και στο Λονδίνο όπου περίμενα τόσες ώρες έκανε ΨΟΦΟΚΡΥΟ.

Τα άλλα φανατικά μου αναγνωστόπουλα, εν όψει επικείμενης έναρξης υποψηφιοτήτων στα MEFAs έχουν βάλει σκοπό να αφυπνήσουν τη μούσα μου με κάθε δυνατό τρόπο -θεμιτό και μη. Έχω λάβει τουλάχιστον 5 e-mails στα οποία με προξενεύουν με αδέρφια, ξαδέρφια, φίλους και δε συμμαζεύεται προκειμένου να εμπνευστώ και να γράψω την πολυαναμενόμενη επίμαχη σκηνή επανασύνδεσης των δύο πρωταγωνιστών. Δεν ξέρω αν πρέπει να εκνευριστώ ή να κολακευτώ που η ψυχική υγεία της ηρωίδας μου είναι ποιο σημαντική από τη δική μου. Άντε μη το τραβήξω κανένα delete το μαλακισμένο, πολύ σταρ του Hollywood την έχει δει και η δημιουργός δε σηκώνει καπρίτσια. Μόνο τρυπάει δάχτυλα και καίγεται στο φούρνο.

Τι στην ευχή, τραυματίζομαι που τραυματίζομαι, τουλάχιστον ας τρυπηθώ σε κανένα αδράχτι να περάσω ως Ωραία Κοιμωμένη το διάστημα μέχρι τις 8 Ιουλίου που γυρνάω Ελλάδα!! Αλλά παρακαλώ να περάσει από face control ο πρίγκηπας και να δώσω έγκριση, έτσι? Και παρακαλούνται οι τρεις καλές μου νεράιδες να μου έχουν έτοιμη τη πτυχιακή και να σφυράει. Και τις βαλίτσες αν γίνεται.

Η συγκάτοικος φάλαινα τα χάλασε με το μαϊμουδάκι του Paul Frank και δυστυχώς πρέπει να υποφέρει μαζί της και το υπόλοιπο διαμέρισμα. Οι τσιρίδες της έχουν φτάσει σε τέτοια επίπεδα ντεσιμπέλ, που ο Άγγλος αναγκάστηκε να της εξηγήσει ότι το Skype υπάρχει για να μη χρειάζεται να φωνάζουμε για να μας ακούσουν μέχρι το Ιράν. Εγώ πάλι, όντας το μοναδικό θηλυκό του διαμερίσματος, αναγκάζομαι να παίξω το ρόλο της ψυχαναλύτριας.

"Είμαι τόσο χάλια. Μετά από μια σχέση 2,5 μηνών δε ξέρω τι να πιστέψω πλέον. Δε ξέρω πώς θα ξαναεμπιστευτώ άντρα μετά από αυτό που έγινε."

"Τι έγινε? Σε κορόιδεψε?"

"Όχι."

"Σου φερόταν άσχημα?"

"Όχι."

"Ε... Μήπως έκανε κάτι με άλλη κοπέλα...?"

"Όχι."

Εδώ βάζει τα κλάματα.

"Μα τι στην ευχή έγινε??"

"Δε μου έκανε όλα τα χατήριαααααααααα!!!!!"

Ήθελα να της πω ότι εκείνη τη στιγμή ήμουνα άυπνη 38 ώρες, είχα δύο έμπλαστρα στην πλάτη, διαλυμένο γόνατο, ημικρανία γκαργκαντουανών διαστάσεων και deadlines που με κυνηγάνε από πίσω με το μαστίγιο...

Αλλά λόγω εκμπομπής σε διαφορετικά μήκη κύματος, αρκέστηκα να της πω ότι η μαλακία της είναι ουρανομήκης.

Σας είπα τα νέα? Χριστός Ανέστη!

Μάγκες.

Εδώ στο εξωτικό Sheffield βγάζουμε τρελά γούστα.

Εν μέσω Ελληνοτουρκικής διαμάχης για τα Ίμια και ανακάλυψης νέου Ελληνικού newsgroup, προλάβαμε την Ανάσταση σε απευθείας μετάδοση από την Μητρόπολη Αθηνών μέσω e-radio και τραγουδήσαμε το "Χριστός Ανέστη" με πιτζάμα Hello Kitty και κάλτσα ασορτί.

To Κύριε Ελέησον έχει άλλο νόημα όταν το λες με background το soc.culture.greek στην οθόνη.

Σας χαρίζω τη μαγειρίτσα και τα ωά. Έψησα ένα ωραιότατο γεμιστό μπιφτεκάκι, πήρα κι ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί κι έφαγα σαν άνθρωπος. Το τσουρεκάκι, εεεε... Μας έλειψε λίγο. Αλλά καλά ρε μάνα. Τη πίτα απ'το Παρθενάκι, ρε μάνα? Χρησιμοποιούμε τη πίτα της γιαγιάς για χτυπήματα κάτω από τη μέση, ρε μάνα??

Μισό γιατί έχω ζαλιστεί από τις ζεμπεκιές και τα τσιφτετέλια. Έχουμε κατεβάσει κι ένα μπουκάλι κρασί και παίζουμε κυνηγητό με το QWERTY για να βγάλουμε πέντε λέξεις.

Εορταστικό πρόγραμμα με LE.PA. και Χριστοδουλόπουλο, φίλτατοι. Άκουσε η φάλαινα τα κλαρίνα και τα τουμπερλέκια στη διαπασόν στο δωμάτιο του φυτού και ήρθε να ελέγξει αν αποφάσισα να κάνω απόπειρα αυτοκτονίας μετά φρικτών μπουζουκίων.

"Νόου μάι ντίαρ," της είπα. "Δις ιζ dogmusic. All the babes on the stage. Torture yourselves και δε συμμαζεύεται!!"

Ας ελπίσουμε ότι δεν μπέρδεψε την αθάνατη ατάκα του μεγάλου αηδού με τίποτις σαδομαζοχιστικά.

"Όλα πάνε καλά, όλα πάνε καλα, και δεν έχω ανάγκη κανένα!!"

Πέστα ρε αλάνι Χριστοδουλόπουλε, να χαρείς το μαλλί-λασπωτήρα σου!!

Ρε σας το 'πα εγώ ότι Ανάσταση θα'κανα αγκαλιά με το λαπιτόπι. Ο LE.PA. και ο Χριστοδουλόπουλος ήρθαν απάνω στο τσακίρ κέφι με τορρεντοδουλειά. Μέχρι να καταλάβω ότι ήταν από πέρισυ, αναρωτιόμουν αν έχουν εξελιχθεί τόσο τα torrent sites στην Ελλάδα που βγάζουν εκπομπές πριν παιχτούν στη τηλεόραση (συνέβη πριν αρχίσει να καίει το αλκόολ εγκεφαλικά κύτταρα, οπότε το ρίχνουμε όπως πάντα στη ντεκαπάζ)!

Ντεμέκ δύσκολα και μακριά από το σπίτι. Μπομπόλια ξενιτιά ρεεεεε (απέραντο respect στο Θεσσαλονικιό στο Άμστερνταμ)!!! Εμείς οι παντός καιρού ανάβουμε αρωματικά κεριά για λαμπάδες και μέσα στο Opal άμα λάχει! Κι ας αρχίσουν να χτυπάνε τα αλάρμια μετά λόγω ανιχτευτών καπνού...

"Νόου άι τολντ γιου ιτς γκρικ τραντίσιον, βρε μαλάκα. Γιες αι νόου γουι αρ νοτ ελάουντ το λάιτ κάντλς. Γιές ρε μαλάκα σου είπα. Νοου, μαλάκας μινς φριεντ ιν γκρικ καθυστερημένε βλάκα αγγλοχώριατε Sheffieldτσιώτη. Νόου, άι σεντ γκουντνάιτ ιν γκρικ. Γιές ιτς ε λόνγκ γουέρντ."

Και τώρα σας αφήνω να ξεραθώ ένα τετράωρο να αποβάλλω το κρασί και να επανέλθω στη συλλογή δεδομένων μου. Καλού-κακού έκανα κι ένα backup σε 2, 3 4, 5 διαφορετικά μέσα αποθήκευσης πριν αρχίσω την οινοποσία.

Y.Γ.1: Αφιερώνω το postάκι με πολύ αγάπη στο αγαπημένο μου ντεμέκ καλαμακόπαιδο (κρυφοκαρντάσι μας τον έβγαλε το Φαιησμπούκι) που περίμενε πώς και πώς να τα τσούξω και να πιάσω το πληκτρολόγιο. Ντροπή βρε...

Υ.Γ.2: Την αγάπη μου σε όλα τα γλυκά μου κουκλούδια που με πήραν τηλέφωνο από τη μαμά πατρίδα και το γλυκό κουκλούδι εκ Λονδινακίου! Όχι δεν ήπια Κουκού μου, δεν είχε καλό σήμα το τηλέφωνό σου!

Υ.Γ.3:"Βρε μελαχρινάκι με πότισες φαρμάκι ντιμπιντιμπιντιμπιντάι" εξαιρετικά αφιερωμένο στο σιστεράκι. "Το ωραιότερο πλάσμα του κόσμου" στον πατέρα που το ακούει και γουστέρνει. Μάνα, δεν είχε Ρουβά και Ρέμο το πρόγραμμα, οπότε σου αφιερώνω ένα τσιφτετελοκουνιστό "Έβδομο Ουρανό" από το LE.PA. Παρθενάκι εσένα θα σου αφιερώσω όλο το πρόγραμμα αύριο που θα πιάσω τα ποντιακά.

Ρε παιδιά πολλή αφιέρωση έχει αρχίσει να πέφτει. Κοψ-λα-Φλεβ FM: εκπέμπει μέσω ίντερνετ τις μεταμεσονύκτιες ώρες και σε συχνότητες ξενιτεμένων φοιτητών.

Και το πιο σουρεαλιστικό ξέρετε πιο ήταν ε? Ο παπάς να τραγουδάει το "Χριστός Ανέστη" στο δωμάτιο κι εγώ να μπαίνω στη κουζίνα και να βρίσκομαι φάτσα κάρτα με τη κόκκινη γιρλάντα στον πίνακα ανακοινώσεων να σχηματίζει τις λέξεις "Merry Christmas"...

"Εεεεεεεεεεεεεεεεεε απάνω σε χαλιά, σε μάγικα χαλιάαααααααααα... Τσουκουτουκουτσουκουτουκουτου!"

Δώσε και σώσε, Λευτέρη!!

Ντιλίιιιιιιιτ ρεεεεεε!!!

Μισό να ρουφήξω λίγο Red Bullάκι να στανιάρω. Μόλις ξύπνησα από ένα δίωρο σωριασμένη πάνω στο laptop μου και με το QWERTY τατουάζ στο δόξα πατρί.

Εμπρός καλή μου ταυρική π@π@ροδύναμη! Μόνο εσύ με σώζεις!

Το προηγούμενο post απεδείχθη προφητικό κι εγώ πιο γκαντέμα κι από τον Οδυσσέα. Αυτό δεν είναι μεταπτυχιακό. Τα "Πάθη του Χριστού" σε remake είναι. H Special Sheffield Version.

Μα αυτά μόνο σε μένα συμβαίνουν. Γιου νόου μερικές φορές που είσαι τόσο πτώμα και κολλάει τελείως ο εγκέφαλος? Εκείνες τις δύσκολες πρωινές ώρες που το IQ κάνει πτώση στα Τάρταρα και τα νευρικά σου κύτταρα δουλέυουν σε ρομποτικό ψεκάστε-σκουπίστε-τελειώσατε mode?

Μπράβο. Τι κάνεις σε τέτοιες περιπτώσεις?

ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΣΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ.

Γιατί μπορεί να διαγράψεις το corpus για το οποίο μάζευες δεδομένα ένα ολόκληρο μήνα.

Και φυσικά να μην έχεις πουθενά back up το αρχείο.

Α, και ένα συνέδριο 15 Μαϊου στο οποίο πρέπει να παρουσιάσεις και μερικά αποτελέσματα από την ανάλυση του corpus... που δεν έχεις πλέον.

Γουστέρνετε? Εγώ να δείτε. Σε λίγο θα κλείσω το τρίτο 24ωρό μου με 4,5 ώρες ύπνο (στο σύνολο εννοείται), αμέτρητους καφέδες, μια εξάδα ταυρίνη, φρικτό πιάσιμο στην πλάτη και κεφάλι Τανζανία. Από Δευτέρα ετοιμάζομαι και για αναπαράσταση της Μεγάλης Εβδομάδας.

Προς το παρόν θα αφήσω τον αγαπημένο μου Γερμανό μπουλούκο να σας παρουσιάσει την αντίδρασή μου όταν ανακάλυψα ότι το corpus μου είχε γίνει καπνός.




Ευτυχώς που με βοήθησε ένας άγιος άνθρωπος και δεν έχασα όλα τα δεδομένα. Εντάξει και το 1/10 κάτι είναι! Ξέρετε τι είναι να κάνεις scroll down δεύτερη φορά μηνύματα των Caras, Multu και Argic Sedar?? Και τη τενοντίτιδα να γλιτώσω, τη σχιζοφρένεια δε τη γλιτώνω με τίποτα!!

Καλά ρε μάνα. Με είδες να δοκιμάζω μαύρο στενό φόρεμα στον ύπνο σου και δεν πήρες τηλέφωνο να απομακρυνθώ με τα χέρια πίσω απ'το κεφάλι και αργά βήματα από τον υπολογιστή??

Το ήξερα ότι θα με καταστρέψουν αυτά τα φορέματα...

Υ.Γ.1: Ζητείται Νονά να μου στείλει λαμπάδα με εξωτερικό σκληρό. Και τη Μπάρμπι πριγκήπισσα της Νεραϊδοχώρας επάνω. Αυτήν με το αστραφτερό φορεματάκι.
Υ.Γ.2: Παρακαλείτε η κυρία Σου-Λη να μου στείλει κι εμένα λίγη ντόπα γιατί η ταυρίνη σταμάτησε να με πιάνει εδώ και δεκαπέντε λεπτά κι έχω καταφέρει να ξαναμαζέψω μόνο τα δεδομένα μέχρι το 1990.

Για τους ταξιδιώτες

Ό,τι δε μας σκοτώνει, μας κάνει πιο δυνατούς. Το ταξίδι συνεχίζεται. Κάποτε θα φτάσουμε κι εμείς στην Ιθάκη.

ΚΩΝ/ΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ - ΙΘΑΚΗ (1911)

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μεν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους,
να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά,
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί ειν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ'έδωσε τ' ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.

Αφιερωμένο σε όσους τόλμησαν ν' αφήσουν την ασφάλεια του "σπιτιού" τους για μακρινά "ταξίδια".

Οι τελευταίοι των Sheffieldτσιωτών...

Τώρα που ξεκίνησαν οι διακοπές του Πάσχα, έχουμε μείνει μερικά γενναία πατριωτόπουλα εδώ στο εξωτικό Sheffield και απολαμβάνουμε τη σπάνια ηλιοφάνεια και ελαφρώς ανεβασμένη θερμοκρασία σαν τα σαλιγκάρια. Την άλλη εβδομάδα αναμένονται και οι τελευταίες αναχωρήσεις προς τα πάτρια εδάφη. Ευτυχώς το ίδιο ισχύει και για τους συγκατοίκους μου που σκοπεύουν να ξεκουμπιστούν όλοι και θα μπορέσω να ζήσω λίγες μέρες σαν άνθρωπος στο διαμέρισμα.

Τέρμα οι φωνές και οι πόρτες που βαράνε τα ξημερώματα.

Τέρμα οι αναθυμιάσεις από τα κρεμμύδια.

Τέρμα τα άπλυτα πιάτα πέντε ημερών.

Τέρμα η κουζίνα γουρουνοστάσιο.

Τέρμα και οι καθημερινές τσιρίδες της φάλαινας στο Skype επειδή τη γράφει ο γκόμενος/μαϊμουδάκι του Paul Frank.

Θεέ μου, από τη χαρά μου νομίζω ότι θα βάλω τα κλάματα και μόνο που τα φαντάζομαι.

Ευτυχώς ήρθε πριν λίγες μέρες η mother και κάναμε πλήρη ανεφοδιασμό. Εκτός από το Τερκενλοτσούρεκο και τη μισή-μισή μερεντούλα από το Liddle που είχα ζητήσει (κόλαση.....), ήρθε φέρουσα 2 πακέτα τυρί φέτα, χωριάτικη τυρόπιτα, ένα πακέτο κριθαράκι, ένα πακέτο από εκείνα τα μακαρόνια που βάζουμε στο παστίτσιο (ή κάνεις σωστό παστίτσιο ή όχι...), 2 σοκολάτες, ένα σουπλά για να μην ακουμπάω στο γουρουνοστάσιο της κουζίνας όταν τρώω, μπαχαρικά για το παστίτσιο, δύο κουτάκια Depon αναβράζοντα (μα να έχει μόνο Panadol ολόκληρη Αγγλία...?) και τις βαφές μου για να μου βάψει τα μαλλιά.

Νομίζω η Ελληνίδα μάνα αξίζει ειδική κατηγορία από μόνη της. Respect.

Εχθές βγήκαμε για ποτό και αποφάσισα να πνίξω τον καημό μου στο αλκοόλ. Ευτυχώς φορούσα ίσιο παπούτσι και δε γκρεμοτσακίστηκα πουθενά από τα οχτάρια. Κάπου ανάμεσα σε χορευτές ντυμένους αλουμινόχαρτα και έναν DJ να φωνάζει στο μικρόφωνο και να χαίρεται μόνος του ("Μη χάσετε αύριο τον νικητή του Big Brother 8 αποκλειστικά και μόνο στο Embrace!!"), είδα να περνάνε από μπροστά μου αναμνήσεις τριήμερης όταν άρχισε να παίζει το Blue (νταμπαντινταμπαντάι) και ξαναεμφανίστηκαν οι χορευτές ντυμένοι στρουμφάκια. Ή απλώς με μπλε ρούχα. Δε μπορώ να θυμηθώ ακριβώς γιατί μου είχαν αποσπάσει τη προσοχή οι Αγγλίδες που χόρευαν (ερμ... τρίβονταν μεταξύ τους) ξυπόλιτες και οι δύο μαύροι που προσπαθούσαν να χαμουρευτούν με δύο χοντρές.

Αγλικό επαρχιώτικο club. Γουστέρνουμε.

Και φυσικά η βραδιά δε θα μπορούσε να τελειώσει χωρίς να πλακωθούν τα ζώα και να τρέχουν οι σεκιουριτάδες να τους μαζεύουν. Για να μην αναφέρω τους σωριασμένους σε κάθε γωνιά του δρόμου να ξερνοβολάνε και να ξαπλώνονται στα πεζοδρόμια.

Επίσης να σας ενημερώσω ότι εδώ όταν έχει ηλιοφάνεια και καθαρό ουρανό, μπορείς να βλέπεις το φεγγάρι κατά τη διάρκεια όλης της ημέρας. Ένιωσα λίγο X-File-ish όταν το ανακάλυψα.

Σας χαιρετώ και πάω να συνεχίσω τη συλλογή δεδομένων μου. Σιγά μη με ξεπαστρέψουν εμένα οι κομπλεξάρες με αριθμούς. Κακό σκυλί ψόφο δεν έχει. Και τα Long Island είναι τα καλύτερα αντικαταθλιπτικά.

P.S.1: Ιncoming από Αλέκαcity και χρίζει ειδικής μνείας στο διαδίκτυο:
-Εσύ θα είσαι η femme fatale...
-Εεεε όχι, πάλι θα τρώω εγώ??

P.S.2: Παρακαλείται το τμήμα Ψυχολογίας του University of Stirling να επιστρέψει ASAP στο Opal, γιατί μετά την ιστορική ατάκα που άκουσα σήμερα χρειάζομαι τη βοήθεια ψυχολόγου... Ή απλώς μία αίθουσα στο Βρετανικό Μουσείο να εκθέσω τη συλλογή μου, τέτοια σπάνια είδη έχουν συλλεκτική αξία!!

***Giving Up***

Κάνω επίσημη δήλωση.

Κουράστηκα. Εξουθενώθηκα για την ακρίβεια. Και χωρίς λόγο.

Δεν πρόκειται να φάω άλλους τρεις μήνες κλεισμένη στο δωμάτιο να διαβάζω για το τίποτα. Τα ίδια αποτελέσματα τα παίρνω και με μισή προσπάθεια.

See you at Depression Street. Εκεί θα βρίσκομαι από τώρα. Είναι μαύρα, σκοτεινά, ήσυχα και μουδιασμένα.

Καλοκαιράκι calling

Κάπου ανάμεσα σε συλλογή δεδομένων, αντιβίωση ανά 6 ώρες και απόλυτη απογοήτευση, αναπολώ αξέχαστες στιγμές δόξας και παρακαλάω να υπήρχε ένα κουμπί Fast Forward να βρεθώ στις 7 Ιουλίου στις αφίξεις του Αεροδρομίου Μακεδονία κάτω από έναν υπέροχο καλοκαιρινό ήλιο. Ή ένα υπέροχο καλοκαιρινό φεγγάρι. Δε θα τα χαλάσουμε για τη πρωινή ή τη βραδινή πτήση.

Το τμήμα μας πετάει χαρταετό. Στο τμήμα της Εφαρμοσμένης Γλωσσολογίας, αντιθέτως, τους δίνουν λίστες με έτοιμα θέματα και κάνουν προσωπικές συναντήσεις για να δούνε πιο θέμα ταιριάζει καλύτερα στον καθένα. Όχι σαν εμάς τους μαλάκες των μεταπτυχιακών της Θεωρητικής Γλωσσολογίας, που έπρεπε να βρούμε θέμα πάνω στο οποίο δεν έχει δουλέψει κανείς άλλος και μάλιστα από τον Οκτώβριο. Κι αφού τακτοποιηθούν όλοι, τους δίνουν ένα πιάτο με σχεδόν έτοιμη την πτυχιακή τους για να μην μπαίνουν και στο κόπο να χρησιμοποιήσουν τον εγκέφαλό τους. Στο κάτω κάτω τα μισά Τσαϊνίζια δεν ξέρουν καν Αγγλικά, ποιά Γλωσσολογία. Εμείς οι καταραμένοι τέσσερεις της Ιστορικής Γλωσσολογίας, από την άλλη, δεν έχουμε πάρει βαθμούς από το Νοέμβριο (διότι καθώς είμαστε και ολόκληρο πλήθος, πού να προλάβουν να διορθώσουν τα γραπτά μας), παρακολουθούμε μαθήματα της Εφαρμοσμένης Γλωσσολογίας (για την ακρίβεια σταματήσαμε να πηγαίνουμε και διαβάζουμε θέματα σχετικά με το μεταπτυχιακό μας μόνοι μας) επειδή είναι τόσο ανοργάνωτοι που δεν υπήρχαν άλλα μαθήματα για εμάς (εκτός από το Corpus Linguistics που κάνουμε παρέα με ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΟΥΣ), θα βαθμολογηθούμε για την παρουσίασή μας στο συνέδριο (άντε καλέ που θα έβαζαν αυτούς της Εφαρμοσμένης Γλωσσολογίας να παρουσιάσουν, πού να κουράζονται τα παιδιά...), συν το γεγονός ότι μας έχουν αφήσει να δουλεύουμε μόνοι μας και δεν ασχολούνται γενικώς. Εγώ δεν ξέρω καν ποιόν supervisor έχω πλέον. Οι Έλληνες καθηγητές που έχω επικοινωνήσει μέσω mail πιο πολύ supervising έχουν κάνει από τους δικούς μας εδώ.

Του χρόνου λέει θα αναδιοργανώσουν το μεταπτυχιακό. Με το μπαρδόν, χεστήκαμε. Εγώ φέτος είμαι εδώ και τα σκάω. Προσπαθώ να σκέφτομαι ότι τουλάχιστον αναπτύσσω τις ικανότητές μου ως independent researcher. Τι σκατά. Ή κολυμπάς στα βαθιά ή πνίγεσαι. Οι παιδικές πισίνες είναι για να κατουρούν τα μωρά.

Και που λέτε μέσα στην απόλυτη μιζέρια, έρχονται αναλαμπές μακρυνών (όχι και τόσο) χρόνων με κάτι beach bars στη Χαλκιδική, κάτι μπουγέλα με μπύρες και δε συμμαζεύεται κι εμένα να κλαίω το extension γιατί η μπύρα λιώνει τη σιλικόνη... Κάπου εκεί σκάει μούρη και ένας θεός μόνδελος (gay από έγκυρη πηγή), μια πετσέτα Ralph Lauren (σωστά ενθυμούμαι κουκλούδια?), κάτι άκυρα καγκουροπιτσιρίκια με κανάτες και ωωωωωω ναι... Το αποκορύφωμα στο μπάνιο-ηλεκτρική γεννήτρια στο σπίτι της Μαρίας... Έκανες ντουζ με δωρεάν ανάνηψη σε περίπτωση που είχες πάθει καρδιακή προσβολή από το παγωμένο νερό της αυλής, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να αποφύγεις το προαναφερθέν ηλεκτροσόκ. Ολόκληρα βολτ πέρασαν από τα μάτια μου! Κεραυνοί και καταιγίδες! Κι άμα ήσουνα και ριψοκίνδυνο γκομενάκι, ξύριζες και το πόδι με νερό 2 βαθμούς πριν στερεοποιηθεί σε παγάκι... Ή έχεις την περιπέτεια μέσα σου ή μουροχαβλιάζεις!

Respect στις adventurous φιλενάδες μου. Εγώ προτίμησα το μουροχαβλιαδισμό και το ηλεκτροσόκ. Μήπως το τελευταίο με κάνει απλά μαζόχα?

Σκατούλια, ετοιμαστείτε. Ρίξτε σύρμα στην ντισκοκλαμπάρα ΜΑΤΑΛΑ και τον D.J. Panos ότι έρχεται η Silent Niobe καπάκι μετά το γράψιμο της πτυχιακής κι έχει ντέρτια και καημούς. Αν δε χορέψω Θώδη σε φράπερ εναλλαγή με τεχνομπίτια, δεν πρόκειται να φτάσω το επιθυμητό απόλυτο κάψιμο.

Κι επειδή έχει αρχίσει και μου τη βαράει πολύ εδώ στο εξωτικό Sheffield, μη σας πω θα αρπάξω το μικρόφωνο και θα τραγουδήσω και όλο το live της Βανδή που το ξέρω κι απ' έξω.

"Νύχταααααααααα στάσου!!! Νύχτα στάσου μια στιγμήηηηηηηηη..."

Επ! Πατατούλη κάτω τα χέρια απ'το μικρόφωνο!!!

Άιντε ωρέ παλικάρια. 100+5 και θα φορέσω το άσπρο φρουφρουδωτό μπικίνι που ζοφεριάζει στη ντουλάπα μου με το καρτελάκι...

Όνειρα πουλιά μου ταξιδιάρικα

Ακόμα προσπαθώ να συνέλθω. Για να μου δώσει αντιβίωση με το "καλημέρα σας" 'Αγγλος γιατρός, πάει να πει ότι ήμουν με το ένα πόδι στον τάφο. Δε χρειάστηκε να κάνω ούτε έναν dramaqueenισμό, να ρίξω ένα δάκρυ! Με προειδοποίησε ότι η αμυγδαλίτιδα χρειάζεται ξεκούραση, στοργή και προδέρμ, αλλά δε φανταζόμουν ότι θα με έριχνε τόσο ώστε να περνάω τουλάχιστον τις 19 ώρες του 24ώρου ωσάν την Ωραία Κοιμωμένη. Έχω μάθει κάθε σούστα του κρεβατιού μου και όσους καφέδες και να πιω παραμένω σε νιρβάνα.

Και φυσικά όταν κοιμάσαι τόσο, βλέπεις τα γνωστά όνειρα υπερπαραγωγές.

Σήμερα προσπαθούσα να κάνω μια Χολιγουντιανή απόδραση από το σπίτι του πρώην μου στο οποίο είχα εισβάλλει για άγνωστο λόγο, σερνόμενη σε πατώματα, σκαρφαλώνοντας σε στέγες και πηδώντας από φράχτες σε ξένους κήπους για να διαφύγω, χωρίς να με πάρει είδηση η οικογένειά του.

Σε άλλο όνειρο (με τόσο ύπνο σας έχω όνειρα με το τσουβάλι) παρακολουθούσα με ζήλο δύο κοκκόρια να μαλώνουν, εκ των οποίων το ένα κοκκόρι είχε το κεφάλι μιας παλιάς μου συμμαθήτριας και το άλλο τραγουδούσε τη συμμετοχή μας στη Eurovision. Εάν το τελευταίο κοκκόρι ήταν ο Σάκης μεταλλαγμένος δε θα το μάθουμε ποτέ, γιατί το όνειρο κόπηκε όταν βρέθηκα σε άγνωστο μέρος να κρατάω αγκαλιά ένα μωρό που υποτίθεται ήταν η κόρη μου.

Σ' αυτό το σημείο να καταγγείλω τον Καζαμία που είναι ένα φαλλοκρατικό, σεξιστικό γουρούνι και υποστηρίζει ότι τα αγόρια μωρά είναι καλοτυχία, ενώ τα κορίτσια, λέει, είναι πρόβλημα μεγάλο. Τον κακό σου τον καιρό!

Κανένα όνειρο, βεβαίως βεβαίως, δεν πρόκειται να ξεπεράσει σε αίγλη και υποψηφιότητες όσκαρ το blockbuster της χρονιάς που έπρεπε να παρακολουθήσω με κομμένη την ανάσα πριν μερικές εβδομάδες.

Ξεκίνησε σε μία σκοτεινή Γη που βρισκόταν υπό την επίθεση πυρηνικών σε ένα φλεγόμενο κτίριο κι εμένα να τρέχω σε μια πόλη που χιόνιζε στάχτη να βρω αυτοκίνητο για να διαφύγω. Εν τέλει βρήκαμε ένα παλιό αμάξι με κάτι άγνωστους και ταξιδεύουμε σε κάτι δρομάκια πάνω σε ένα βουνό για να βρεθούμε σε μια παραλία της Χαλκιδικής, που δεν ήταν όμως η συγκεκριμένη παραλία της Χαλκιδικής όπως την ξέρουμε! Περνώντας κάτι ανορθόδοξους βάλτους και πλαγιές, φτάνουμε σε ένα χωράφι με ξεραμένη λάσπη όπου βρίσκεται ένα διαστημόπλοιο. Διαφεύγουμε με το διαστημόπλοιο και μετά κάτι σκηνικά στο διάστημα, προσγειώνεται σε έναν πλανήτη με πολλές σπηλιές κυριευμένες από τα γνωστά Alien. Πατάμε Fast Forward στο πολύωρο κυνηγητό/κρυφτό/και άγχος μέχρι να ξεφύγουμε και βρίσκομαι κρυμμένη με καμιά 50αριά άτομα να περιμένω ένα άλλο διαστημόπλοιο σωτηρίας. Εκεί σκάνε μούρη κάτι σκατόφατσες που έμοιαζαν με Predators. Μετά από καβγάδες μεταξύ της ομάδας ανθρώπων και πλύση εγκεφάλου από τα προαναφερθέντα όντα, κάποιοι από μας αποφασίζουμε ότι θέλουν το καλό μας και τους ακολουθούμε σε ένα πλοίο (???) για να σωθούμε. Πάλι κάποιοι μας κυνηγούσαν στο πλοίο, και δώστου να σερνόμαστε από φωταγωγούς και συστήματα εξαερισμού στον υπεργαλαξιακό Τιτανικό γιατί δε μας άρεσαν οι καμπίνες που μας είχαν δώσει (έχουμε και προτιμήσεις στα όνειρα μη χέσω) και κάναμε, λέει, κάποια παρανομία, μέχρι που φτάνουμε σε ένα λιμάνι και ξεμπαρκάρουμε σε μια πόλη υπό διάλυση. Βρίσκομαι σε ένα γκρεμούλι-διαμέρισμα με την οικογένειά μου και ένα κάρο βαλίτσες και τρέχουμε μέσα στον πανικό να βρούμε το λεωφορείο με το οποίο θα διαφεύγαμε... πάλι. Τόσα χιλιόμετρα που έτρεξα σε αυτό το όνειρο, ούτε μαραθωνοδρόμος ολυμπιακού επιπέδου! Φτάνουμε στο σταθμό των λεωφορείων αλλά εκεί μας ειδοποιούν ότι εμείς φεύγουμε με αεροπλάνο που θα μας γύριζε στη Γη γιατί ήταν η μόνη μας σωτηρία. Περνάμε τρέχοντας από ένα εμπορικό κέντρο-λαβύρινθο και βρίσκουμε την έξοδο για την πτήση μας, αλλά ανακαλύπτω ότι κάποιος ξέχασε τη βαλίτσα του. Φτου κι απ'την αρχή πίσω μέσω του εμπορικού-λαβυρίνθου, ξαναφτάνω στα λεωφορεία, βρίσκω τη βαλίτσα και στο γυρισμό χάνομαι στους διαδρόμους του εμπορικού. Αλλά εκεί βρίσκω τον Αβοριγίνο μάγο και του ζητάω εκείνο το φτερό με το οποίο μου είχε γιατρέψει το κριθαράκι στο μάτι την προηγούμενη φορά. Έλα όμως που δεν το έχει! Είναι σπάνια και ακριβά αυτά, λέει. Να σε πληρώσω ρε άνθρωπε, του λέω. Δεν έχω, μου λέει. Μπίλιες μάτα-μάτα αν θες μόνο. Κάνουν μπλινγκ-μπλινγκ. Κάπου εκεί έντρομη θυμάμαι ότι πρέπει να βρω την έξοδο γιατί θα χάσω το αεροπλάνο. Μετά από πολλές προσπάθειες, την ξαναβρίσκω μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια και επιβιβαζόμαστε σε ένα κίτρινο αεροπλάνο με έλικες. Αλλά η πρώτη ταινία κόβεται καθώς το αεροπλάνο μας πρέπει να κάνει αναγκαστική προσγείωση και περιμένουμε λίαν συντόμως sequel.

Πενικιλλίνη, φανατικά μου αναγνωστόπουλα. It's like my own personal brand of heroin. (Twilight quote για τους μη Twilighters.)

Μήπως ν' αρχίσω να ανησυχώ που σε όλα τα όνειρά μου είμαι κυνηγημένη, παράνομη και τρέχω να ξεφυγω από θεούς και δαίμονες και ολοκληρωτικές καταστροφές?? Θέλει να μου πει κάτι το υποσυνείδητό μου? Οι δυνάμεις above? Ίσως κάποιο ον από το υπερπέραν??

Πού να μη σηκώνομαι κουρασμένη. Με τόσα special effects και πολυδάπανα σετ γυρισμάτων είναι να μη κουράζεται ο έρμος ο εγκέφαλος? Πόσο να αντέξει και η κάρτα γραφικών!

Ο πυρετός με ψήνει κι εσύ είσαι η ασπιρίνη

Φανατικά μου αναγνωστόπουλα,

Πεθαίνω. Και πεθαίνω μόνη σαν το λεμόνι εδώ στην ξενιτιά. Θα με βρείτε ψόφια πάνω στο λαπιτόπι με ανοιχτή τη σελίδα του bit.listserv.hellas και η ταφόπλακά μου θα γράφει:

ΕΝΘΑΔΕ ΚΕΙΤΑΙ Η SILENT NIOBE
ΑΠΟΘΑΝΟΥΣΑ ΛΟΓΩ ΙΩΣΗΣ,
LEMSIP ΚΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗΣ
ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ.

Έτσι για να έχετε τύψεις, σκατόπαιδα.

"Ο πυρετός με ψήνει κι εσύ είσαι η ασπιρίνη". Το τραγουδάμε ολημερίς κι ολονυχτίς εγώ και το μικρό δεξί μου δαχτυλάκι για να κάνουμε ψυχολογικό πόλεμο στα μοχθηρά μικρόβια, αλλά τελικά θέλουν την ασπιρίνη τα μπάσταρδα. Μόνο που οι ασπιρίνες (παντός είδους) μας τελείωσαν και τα Lemsip σε φακελάκια είναι εμετικά.

Συμπτώματα Lemsip: Ξινίλες, αναγούλες, ανακατωσούρες, ρυτίδες λόγω μορφασμών παραπάνω συμπτωμάτων.

Και κάπου μεταξύ πυρετού, προεμμηνοριακού συνδρόμου και μοναξιάς μου όλα, κάθομαι και αναρωτιέμαι: μήπως όλα είναι για το τίποτα? Μήπως πρέπει κι εγώ να αρχίσω να σκέφτομαι όπως ο υπόλοιπος κόσμος της ηλικίας μου?

Η καλή μου συγκάτοικος επειδή κούρεψε το μαλλί ακόμα περισσότερο σαν γίδι, παράτησε κοτόπουλα, σαμπουάν, σερβιέτες και απορρυπαντικά 19 ώρες στο τραπέζι της κουζίνας (οι 7 από τις οποίες ήταν υπό το φως ενός λαμπερού ήλιου - καλωσήρθατε στον κόσμο της σαλμονέλλας) και βγήκε άρων-άρων σε club επειδή έπρεπε να επιδείξει το καινούριο της κούρεμα.

Κι εγώ η άρρωστη αγχώνομαι αν θα τελειώσω το corpus μου στην ώρα του, για τη δουλειά του χρόνου στην Κίνα και το διδακτορικό μου.

Μήπως να τα παρατήσω όλα να πάω να γίνω τραγουδιάρα σε επαρχιακή μπουζουκλερί? Ένα ξέκωλο φόρεμα χρειάζομαι μόνο. Ή να παντρευτώ έναν ετοιμοθάνατο γεροξεκούτη να εξασφαλίσω την υπόλοιπη ζωή μου.

Γαμώτη. Η αξιοπρέπεια και τα ιδανικά θα μας φάνε.

Πάω να σωριαστώ στο κρεβάτι μου γιατί το Lemsip με χτύπησε χειρότερα κι από Cuervo. Αντιός κι αν με ξεπαστρέψει η ίωση περιμένω λουλούδια από όλους. Σταρ Γκάιζερ θέλω, μην είστε φθηνιάρηδες.

Παράπονο

Γιατί δε μ' αφήνετε να βάψω τα μαλλιά μου κόκκινα??

Δηλαδής τι, μια ζωή θα είμαι ανίδεη ξανθιά??

Ή μήπως φοβάστε μη με μπερδεύετε με την μάνα μου (την πάτησε ο father όταν αντίκρυσε φωτό στην ο οποία ο κύριος Φώτοσοπ μου είχε κάνει το μαλλί χάλκινο)?? Αφού μου είναι μέχρι το γόνατο!!

Τι τέλεις? Τέλεις να κόψω τις φλέβες μου γκια σένα? Αυτό τέλεις??

Έτσι ρε μια ζωή στην καταπίεση μ' έχετε... Τρέμετε όλοι στην ιδέα να γίνω ακόμα πιο έξυπνη μόλις φύγει η ντεκαπάζ από το κεφάλι!! Μόνο το δεξί μικρό μου δαχτυλάκι με υποστηρίζει, όπως πάντα!

Τσου ρε!!!

Στα διάλα. Με συγχίσατε πάλι. Θα δείτε ρε. Θα σκάσω μούρη μια μέρα Ginger κι αλλοπαρμένη και θα ψάχνετε από πού σας ήρθε!! Άτσαααααα!!

Υ.Γ. 1: Εναλλακτικός τίτλος post: "Ο κόσμος καίγεται και το..." Έλα λίγο να σοβαρευτούμε επιστήμονες άνθρωποι!!

*~*~*ShaLaLa*~*~*

Νιώθω την τεκίλα να κυλάει ακόμα στο αίμα μου. Το Βου Τάγμα Πεζικού παρελαύνει με αρβύλες-κοθώρνους και ταχύ βηματισμό στο φτωχό μου κεφαλάκι. Ο εγκέφαλος προσπαθεί να ανακτήσει δεδομένα που καταγράφηκαν εχθές το βράδυ, αλλά έχουν χαθεί μυστηριωδώς.

Καλωσήρθατε στον κόσμο του hangover.

Έμαθα από έγκυρη πηγή ότι εχθές έκανα performance επιπέδου So You Think You Can Dance, πράγμα που επιβεβαιώνουν και οι φουσκάλες στα πόδια μου. Και μάλιστα κυκλοφορεί η φήμη ότι χόρεψα τσιφτετέλια, νησιώτικα και δε συμμαζεύεται. Πράγμα που δυσκολεύομαι να πιστέψω, μια και τέτοιου είδους χοροί για μένα είναι πιο δυσνόητοι κι από τον αλγόριθμο του Jacobi. Ας ελπίσουμε ότι δεν τραυμάτισα πολύ κόσμο.

Ευτυχώς που υπάρχουν φωτογραφικά δεδομένα να αναπληρώσουν τα κενά μνήμης που έχουν δημιουργηθεί από ένα σημείο της βραδιάς και μετά... οι οποίες φωτογραφίες φυσικά επιβεβαιώνουν γιατί υπάρχουν και κενά μνήμης in the first place.

Το μόνο που θυμάμαι αχνά είναι ότι χάσαμε τον Κώστα. Βρήκαμε τον Κώστα. Περπατούσα κουτσαίνοντας. Τραγουδούσα βαριά λαϊκά δίνοντας νέο νόημα στη λέξη παραφωνία. Κι ένα κολιέ που πηγαινοερχόταν από λαιμό σε λαιμό... κάποια στιγμή.

Α. Εννοείται. Και φυσικά οι πατάτες με το τριμμένο τυρί. Η έξοδος στο Sheffield δεν είναι έξοδος αν δεν καταλήξει με βρωμιάρικο στον Aslan!

Ένα βίντεο στην κάμερα μου έχει καταγράψει έναν ποδοσφαιρικό αγώνα παραδίπλα στους τάφους του St. George με ένα παπούτσι. Προσωπικά δε θυμάμαι πώς έφτασα σπίτι. Πάντως το ότι ξύπνησα χωρίς make-up με τις πιτζάμες μου και το κοτόπουλο να ξεπαγώνει στον πάγκο της κουζίνας, σημαίνει ότι η Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή μου λειτουργεί ρολόι ακόμα και υπό την επήρεια αλκοόλ.

Absolute Greek Night - Absolute Hangover.

Αλλά και Absolute FUN. Γι' αυτό και από το πρωί είμαστε ShaLaLa και η μαλακία πάει σύννεφο.

Ε τι στα διάλα. Όλο δουλειά και καθόλου παιχνίδι κάνει τον Τζακ ένα βαρετό αγόρι, που λένε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι. Όλο διάβασμα και καθόλου Greek Parties κάνουν τη Silent Niobe ένα βαρετό κορίτσι, λέω εγώ.

Άντε cheeeeeeeeeeeeeeeeers!!!

P.S.: Στους χθεσινούς παρευρισκομένους: ναι, είστε ΚΑΙ ΓΑΜΩ τα παιδιά και κάνω και επίσημη δήλωση στον κυβερνοχώρο!

< mode > bimbo < / mode >

Τώρα που θα μάθει Ελληνικά το Τσαϊνίζι-stalker που έχει γεμίσει γαλλικές αγαπουλινιές το Φαιησμπούκι μου, δε θα μείνει τσαρδί να εκφράζομαι ελεύθερα. Γαμώτη. Είχα καταφέρει να αγνοήσω το γεγονός ότι γυρνούσε πίσω και κοιτούσε εμένα αντί για τη καθηγήτρια σε όλη τη διάρκεια του μαθήματος, αλλά τι να κάνω που χρειάζομαι βοήθεια εκ των έσω για κολλέγια και πανεπιστήμια στη χώρα της... Όχι, δεν είναι τυπογραφικό λάθος. ΤΗΣ.

Τι κάνω ο άνθρωπος για τη καριέρα μου κι ένα χρόνο προϋπηρεσία στην Κίνα στο βιογραφικό μου.

Η καλή μας υπεύθυνη τμήματος επειδή, λέει, είμαι πολύ οργανωτική και επικοινωνιακός τύπος (όταν μου είπε το δεύτερο δαγκώθηκα να μη τη ρωτήσω αν παίρνει ληγμένα), μου ανακοίνωσε (σε μορφή και καλά παράκλησης, αφού είχε ενημερώσει όλους τους ενδιαφερόμενους ότι είχα δεχτεί 2 ώρες πριν μιλήσει μαζί μου) ότι θα εκπροσωπήσω το τμήμα στη διοργάνωση του συνεδρίου που θα γίνει το Μάιο... αυτό στο οποίο παρουσιάζω κι εγώ και βαθμολογούμαι κιόλας?

Μπράβο.

Επειδή δεν είχα ήδη αρκετή δουλειά με το corpus μου, είπε η γυναίκα να μου δώσει κάτι να μη βαριέμαι. Άσχετα αν αυτοί της Εφαρμοσμένης Γλωσσολογίας δεν παρουσιάζουν, γενικώς ξύνονται και δεν ξέρουν τι να κάνουν με τον ελεύθερο χρόνο τους. Όπως και οι άλλες τρεις συμφοιτήτριές μου που ακόμα προσπαθούν να αποφασίσουν το θέμα και τον τρόπο προσέγγισης της πτυχιακής τους. Δεν πειράζει όμως. Χαμόγελο, bimbo mode on και πάμε.

Το διαμέρισμά μας έχει γίνει hostel. Όποιος δεν έχει πού να μείνει, τον φιλοξενούμε εμείς. Τον διασκεδάζουμε κιόλας, την ώρα που εγώ είτε διαβάζω είτε θέλω να κοιμηθώ. Άντε να κάνω τη χαζή κι εδώ για να μην αρχίσω να διώχνω κόσμο με τις κλωτσιές.

Είναι που έχουμε γίνει τα καλυτερότερα κολλητάρια με τον κύριο Murphy. Αυτόν τον μονσιέ με τους νόμους. Μάλλον αποφάσισε να τους τεστάρει πάνω μου. Δεν εξηγείται αλλιώς.

On a better note, επιτέλους έφτασε το super τρέντι/hi-tech ποντίκι μου, το οποίο είναι ασορτί χρώμα με το λαπιτόπι μου και έχει μινιμαλιστικό γλυκούτσικο σχεδιάκι για να αισθάνομαι ακόμα πιο bimbo απ' ό,τι το παίζω. Και το βασικότερο, έχει το σωτήριο ροδάκι για να κάνω scroll down χωρίς να βγάζει φουσκάλες το δάχτυλο από το touchpad.

Άντε μη σκάσω μούρη με τον ροζ VAIO στο συνέδριο και κάνω άμεση εκκένωση του χώρου σε χρόνο dt.

Δεν αντέχω άλλο να το παίζω τόσο ηλίθια. Από τη χαρουμενιά έχουν αρχίσει να καίγονται εγκεφαλικά κύτταρα. Έχω πιαστεί να χαμογελάω. Ηλεκτρονικά και μη. Θα πρέπει να αρχίσουν να με πληρώνουν επίδομα ανθυγειινής εργασίας.

Και ξαναλέω: τι κάνω ο άνθρωπος για την επιστήμη μου.

Αλλά όπως μου έγραψε σε ΣΟΥΜΟΥΣΟΥ το Τσαϊνίζι-φαν, είμαι το λαμπρότερο αστέρι στον ουρανό και εμείς τα λαμπρά αστέρια δε μασάμε. Ακόμα κι αν χρειάζεται να το παίζουμε bimbo. Εδώ άλλωστε είναι η μαγκιά (για να μη χρησιμοποιήσω τη λέξη 'πουτανιά' και παρεξηγηθούμε ανεπανόρθωτα μορφωμένοι άνθρωποι).

Θέλω να πνιγώ σε ένα βάζο μερέντα. Εναλλακτικά, μπορώ να βγάλω τα ξυράφια. Ή να αρχίσω τις ενδοφλέβιες. Μήπως να γίνω αλκοολική? Μπα, δε πάει με το ροζ χαρουμενιάρικο λουκ της bimbo...

P.S.: Λατρεύουμε φανατικά To Sixameno Plasma που μας χαρίζει ανεπανάληπτες στιγμές γέλιου στις αντιπαραθέσεις του με Caras και Multu σε αρχαίο ελληνικό newsgroup και μας γλιτώνει πάντα τη τελευταία στιγμή πριν τον αυτοπυρπολισμό. Η συλλογή δεδομένων έχει αποκτήσει καινούριο νόημα με την παρουσία του στο διαδίκτυο!

[EDIT] Συγνώμη αυτό πρέπει να το κάνω post ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ! Μιλάμε δεν παίζεται ο τύπος, έτσι?? Brief background info: επί πόσους μήνες έπεφτε ιντερνετικό ξεμάλλιασμα στο προαναφερθέν newsgroup με τον Multu και το απόλυτο αρχηγόπουλο To Sixameno Plasma έστειλε αυτό στις 17 Μαϊου το 1992... Τι βρίσκεις κάνοντας έρευνα στο διαδίκτυο!!

UK: Unforgettable Koulouma

Μετά την εξαιρετική βόλτα στο Birmingham και το θεϊκό Λονδονάκι, 204 φωτογραφίες, άπειρο περπάτημα, ένα τσουβάλι γλυκές αναμνήσεις και εικόνες, σας επιτρέπω να πάτε όπου θέλετε για "τριήμερο Καθαράς Δευτέρας", να φάτε όσο χαλβά θέλετε και να πετάξετε όσους χαρταετούς θέλετε.

Όσοι Έλληνες, δηλαδή, δεν μας επισκεφτήκατε εδώ στη μαμά Αγγλία, γιατί στο Λονδίνο πιο πολύ Ελληνικά άκουγες, παρά Αγγλικά.

Εγώ και το μικρό δεξί δαχτυλάκι μου παρέα με την νεοαποκτηθείσα Στρουμφίτα μας θα τελειώσουμε την εργασία που έχουμε να παραδώσουμε αύριο πίνοντας τον γκαργκαντουανό Latte μας (ναι σωστά υπολογίσατε 15 εκατοστά ύψος), θα βάψουμε το νύχι και την υπόλοιπη μέρα θα πετάξουμε τον δικό μας χαρταετό παρέα με βαμπιράκια εκεί ψηλά στο βροχερό Forks και τον κόσμο του Twilight.

Αφού περνάμε γαμάτα. Γιατί να το κρύψομεν άλλωστε...?

Μούμπλε μούμπλε

Έχω λιώσει στο browsing. Σε λίγο θα αρχίσει να λιώνει και το δάχτυλό μου πάνω στο touchpad με τόσο scrolling. Ναι, εννοείται ότι δεν έχω υπομονή να πατήσω το πλήκτρο με το βελάκι. Μετά από περίπου 5.000 ατελείωτα μηνύματα ιντερνετικού ξεμαλλιάσματος μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων, το βελάκι σου φαίνεται ότι κάνει scroll down με ταχύτητα σαλιγκαριού.

Σε αργή κίνηση.

Έχω φτάσει αισίως στο έτος 1991. Από το 1996 και μετά που πολλαπλασιάζονται οι πηγές μου θα βρείτε βιντεάκι στο ΤούνελΣου τη Silent Niobe να κάνει ελεύθερη πτώση από το Arts Tower του εξωτικού Sheffield - για το χωριό μας είναι αρκετά ψηλό κτίριο: 78 μέτρα ύψος και ένα ασανσέρ στο οποίο πηδάς μέσα για να ανέβεις και να κατέβεις. Μήπως να σκεφτόμουνα το δολοφονικό ανελκυστήρα για πιο πρωτότυπη αυτοκτονία?

Το γλυκό μου ροζουλί VAIO, όμως, με λατρεύει. Με ακούει που του μιλάω στοργικά, που γκρινιάζω για το corpus μου, που απειλώ με αυτοκτονία, που γελάω με τις μαλακίες που διαβάζω και, κυρίως, λειτουργεί ακόμα παρά την κακομεταχείρηση! (Φτου φτου!) Κι εγώ για να το ανταμείψω, θα το κλείσω να ξεκουραστεί και λίγο το Σάββατο που θα λείπω στο Λονδίνο... μετά από 1,5 μήνα αδιάκοπης λειτουργίας πρέπει να έχουν γίνει κοκκινιστό μέσα τα καλούδια του.

Η συγκατοίκηση είναι ενδιαφέρουσα όπως πάντα. Σήμερα ξύπνησα άρων άρων με 2 μόλις ώρες ύπνο (η συλλογή δεδομένων είναι πάντα μεταμεσονύκτια απασχόληση και δεν τελειώνει αν δε χαζέψουμε την ανατολή) επειδή ο συγκατοικούλης τραγουδούσε το τραγουδάκι των Ghostbuster στο φαγητό του. Κάποιος την έχει βρει με το πυροσβεστήρα μας γιατί λείπει εδώ και μία εβδομάδα και κανείς δεν ξέρει που είναι. Η φάλαινα βρήκε γκόμενο, το ίδιο θορυβώδη με αυτήν, και τον έχει σπιτώσει. Κι επειδή θέλει να του δείξει τι κορίτσι για σπίτι είναι, του φτιάχνει με τα χεράκια της έτοιμο γεύμα καταψύκτη από το Tesco στο φούρνο μικροκυμάτων (θέλει τέχνη και πουτανιά το ζέσταμα!) και αφήνει τα πιάτα άπλυτα μέχρι την επόμενη μέρα που του ξανακάνει το τραπέζι.

Η χαρά μου δεν περιγράφεται.

Πάλι καλά που πήρα και βαράκια για να κάνω κορμί θανατηφόρο μέχρι το καλοκαίρι και κάνω και κανένα διάλειμμα, γιατί με βλέπω σύντομα για Format, κι εμένα και το λαπιτόπι. Αναμένω με αγωνία την άφιξη της Zουζούς (με κεφαλαίο!!) από την Ελλάδα και το πακέτο Murrati που μου φέρνει κρυφά από την Drama Queen mother για να μην αρχίσω τις ενδοφλέβιες.

Σαν να το βλέπω μπροστά μου: με μια φλιτζάνα σοκολάτα στο παγκάκι κάτω στην αυλή του Opal να λέμε κουλαμάρες και να ρουφάω την πρώτη μου τζούρα από νικοτίνη...

Η απόλυτη φαντασίωση μιας απελπισμένης ι(υ)στο(ε)ρικής γλωσσολόγου... Καπετάνιο πατώσαμε!


Υ.Γ.: Πολύ γέλασα όταν συνειδητοποίησα ότι το "Μούμπλε μούμπλε" που διαβάζαμε στα Μίκι Μάους είναι το αγγλικό "Mumble mumble"... Αθάνατες ελληνικές μεταφράσεις!!

Metrohappy

...όπως λέμε metrosexual. Φαίνομαι χαρούμενη, όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι πρέπει να είμαι χαρούμενη, αλλά δεν είμαι.

Και εξηγώ.

Είμαι η Silent Niobe (όχι η Πετρούλα) και μόλις τελείωσα (τις εργασίες μου και το πρώτο εξάμηνο). Πράγμα που σημαίνει ότι θα έπρεπε να είμαι τουλάχιστον εκστασιασμένη που γλίτωσα από αυτό το τρελοκομείο:

Ναι, μόλις μάθατε τα μυστικά του γραφείου ενός ιστορικού γλωσσολόγου: πολλά βιβλία, ακόμα περισσότερα άρθρα, άπειρες σημειώσεις με post-it, καφές και marshmallows για τις δύσκολες ώρες. Στην φωτό επίσης φαίνονται ο εκτυπωτής Ιουρασικής περιόδου και το δυσλειτουργικό μου τηλέφωνο. Και ναι, είμαι ακόμα ζωντανή.

Επίσης θα έπρεπε να είμαι χαρούμενη, διότι μπoρώ να απολαύσω μαζί με τις μίνι εβδομαδιαίες διακοπές μου πριν αρχίσουν τα μαθήματα το χιόνι που πέφτει ασταμάτητα έξω από το παράθυρό μου και όλους τους κακόμοιρους που τρώνε σαβούρτελε στον κατηφορικό μας δρόμο. Η δική μου δε μετράει γιατί ήταν συνειδητοποιημένη σαβούρτελε. Αυτά παθαίνει όποιος σκαρφαλώνει με γαλότσα φτιαγμένη μόνο για μόστρα σε έδαφος με παγωμένο χιόνι και απότομη κλίση για να βγει φωτογραφία με το χιονισμένο σήμα του πανεπιστημίου του Sheffield...

Τα δε Τσαϊνίζια, έχουν πάθει αμόκ. Έχουν λιώσει στο χιονοπόλεμο κι έχουν ανάγει το χιονάνθρωπο σε καινούρια επιδημία! Όπου και να πας μέσα στο Sheffield, σκάει μούρη ο Frosty σε διάφορες παραλλαγές: από καθισμένη μορφή σε παγκάκι για τους πολύ avant-garde μέχρι με μπικίνι και γιρλάντα για τους φεμινιστές/φεμινίστριες! Μιλάμε το είδος τους πολλαπλασιάζεται πιο γρήγορα κι από κατσαρίδες! Μέχρι την Παρασκευή που αναμένεται να συνεχίσει η χιονόπτωση θα έχουν κυριεύσει όλο το Ηνωμένο Βασίλειο!!

"Let it snow, στου Sheffield το χωριό" (DJ Pol.k 2009: MSN).

Αλλά ούτε αυτό αρκεί για να διώξει τη λύπη παλικάρι. Αυτό που χρειάζομαι είναι κανένα ευχέλαιο. Μη πω εξορκισμός. Διότι η γκαντεμιά έχει ενσωματωθεί μέσα μου σαν τον Γκούτου-Γκούτου. Από δω και πέρα αντί για τον Μητσοτάκη θα βλέπετε εμένα!

Διότι πείτε μου εσείς φανατικά αναγνωστόπουλα, πάνω που το διαμέρισμά μας ήταν πιο καθαρό και ήσυχο από ποτέ, πώς είναι δυνατόν στη μέση της χρονιάς να μας φέρνουν καινούριο συγκάτοικο, πρωτοετή και ζωντανό ωσάν άνθρωπο που έπεσε στη χύτρα με το μαγικό Red-Bull όταν ήταν μικρός! Δεν έχω ακούσει άνθρωπο να μιλάει τόσο πολύ μετά από 11 ώρες στο αεροπλάνο και 5 ώρες στο τρένο. Εγώ προσωπικά θα είχα σωριαστεί 15 φορές στα πατώματα. Μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει αισθητή η παρουσία του (αν και δεν έχουν περάσει ακόμα 24 ώρες και μπορεί να έχει πέσει σε χειμερία νάρκη μετά από τόσο ταξίδι) και εύχομαι να παραμείνει έτσι. Διότι με τον ασύλληπτο όγκο δεδομένων που έχω για ανάλυση για την πτυχιακή μου, το μόνο που μου έλειπε είναι πάρτυ πρωτοετών δίπλα στον τοίχο μου.

Μάλλον πρέπει να πάω να του χτυπήσω την πόρτα με ένα από τα κεκάκια σοκολάτας μου κι ένα ποτήρι γάλα με γεύση μπανάνα (κόλαση, γουι λαβ Tesco) και να τον ενημερώσω ευγενικά ότι είμαι η σκύλα του διαμερίσματος και δε γαβγίζω μόνο, δαγκώνω.

Για όσους αναρωτιούνται, το ταξίδι της επιστροφής μου ήταν τρεζ εφιαλτίκ. Αυτή τη φορά ήμουν προετοιμασμένη και πήγαμε με τη mother με μια τσάντα έτοιμη να χωρέσει ότι ξεπερνούσε το όριο βάρους στη βαλίτσα μου, τα οποία μου έρχονται σιγά σιγά με δέματα από το ταχυδρομείο. Μαζί φυσικά με 1 πακέτο κριθαράκι, μία σοκολάτα και κανένα καινούριο μπλουζάκι που μου ψώνισε σε κάθε δέμα. Προσκυνούμε την Ελληνίδα μάνα. Τέλος. Εννοείται πως άργησε να ξεκινήσει το τρένο από το Gatwick για το Victoria κι εγώ για ακόμα μία φορά έκανα αγώνα δρόμου να προλάβω το λεωφορείο για το Sheffield. Το οποίο, φυσικά, μόλις έφτασα στο σταθμό των ΚΤΕΛ είχε μόλις φύγει. Και μετά από 2 ώρες αναμονή και4 ώρες στο λεωφορείο δίπλα στον Ινδό που είχε καταπιεί κανένα χωράφι σκόρδα, έφτασα στο Sheffield ευτυχώς χωρίς να ξεχάσω το laptop μου πουθενά και σε ένα διαμέρισμα πολύ πιο καθαρό απ' ό,τι περίμενα.

Κι επειδή σας το έχω υποσχεθεί εδώ και πολύ καιρό, παίρνω τα marshmallows μου και ξεκινώ να σας ενημερώσω για τα τελευταία νέα της Γουγλαμάρας... Τα φιλιά μου και την αγάπη μου στον anonymouse.org από τον anonymous proxy που επισκέφτεται πιο πολύ κι από μένα την ίδια το blog μου και νομίζει ότι το κάνει ανώνυμα. *snort*

Last 20 Searchengine Queries (γενικώς εδώ γελάμε με τα χάλια μας) - Part 5

αγγελικη νικολουλη γυμνή/ΝΙΚΟΛΟΥΛΗ ΓΥΜΝΗ /μπούτια νικολουλη: Το φετίχ με τη Νικολούλη έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Ποιά Σάσα Μπάστα και ποιά Όλγα Φαρμάκη, εδώ δες τι γίνεται!

silent niobe /silent niobe blog: Ναι εγώ είμαι αυτή και ήρθες στο σωστό μέρος. Τι ψάχνεις δεν ξέρω...

κόκκινα γοβάκια ταινία: Υπάρχει τέτοια ταινία?? Κοίτα να δεις τι μαθαίνεις...

robert pattinson σ αγαπω: Κι εγώ σ' αγαπώ Robert Pattinson!! Σ' αγαπώ μέχρι τον ουρανόοοο!! (Γουι λαβ Ηλεκτράκι)

πως μπορω να βρω το twilight σε pdf?: Ο Γούγλης πλέον δέχεται και ερωτήσεις..? Κι εγώ η χαζή που νόμιζα ότι βάζεις τίποτις keywords τύπου "twilight +pdf"... Μερικοί Γουγλόφιλοι είναι πολύ μπροστά! Εκτός αν νομίζουν ότι στο κουτάκι της αναζήτησης βάζουμε την ερώτησή μας και ο κύριος που χειρίζεται τον υπολογιστή της Google μας απαντάει... Αυτό το τελευταίο σαν τη μάνα μου ακούστηκε.

oikogeneia cullen: Τους ψάχνουμε απεγνωσμένα εγώ, εσύ και το 99,9% του γυναικείου πληθυσμού. Το υπόλοιπο 0,01% πάσχει από χρόνια τύφλωση ή χρόνια ψυχολογικά προβλήματα. Κάτι χρόνιο πάντως, αλλιώς δεν εξηγείται.

queenb: Ουί σε μουά. Ρωτήστε τους συγκατοίκους μου.

claricid παρενεργειες: Ωχ. Αν άρχισε ο Γούγλης να στέλνει όλο τον κόσμο που ψάχνει παρενέργειες από το Claricid σε μένα, βλέπω να το αποσύρουν λίαν συντόμως...

BARBI- GKARNTAROMPA: Μικρέ ανίδεε Γουγλόφιλε, πρώτον την κοπελιά την λένε Barbie και όχι Barbi. Δεύτερον gkarntarompa δεν πρόκειται να βρεις με τίποτα. Γκαρνταρόμπα ή wardorbe/clothes παίζεται. Αλλά με το "-" μπροστά σίγουρα θα σου βγάλει τα πάντα για τη Barbie εκτός από την γκαρνταρόμπα της. Τρίτον, γιατί κάποιος μπορεί να ψάχνει την γκαρνταρόμπα της Barbie στο ίντερνετ?? Αλλά τι εκπλήσσομαι, εδώ τα μπούτια της Νικολούλη ψάχνουν... Τέταρτον, πού έμαθε ο Γούγλης ότι έχω φυλαγμένη μία βαλίτσα με ό,τι συνολάκι υπάρχει για τη Barbie συλλεκτικής αξίας???

next life: Λέτε αν ψάξω κι εγώ στο Γούγλη να μου πει τι θα γίνω στην επόμενη ζωή μου...?

πουτανεσ φοτο: Ο τύπος από το μεγάλο ζόρι ξέχασε και την ορθογραφία του...

τραγούδι x-factor impossible: Impossible. Ακριβώς.

gianmarco lorenzi: Περαστικά φίλτατη. Προβλέπεται οδυνηρό κάψιμο. Εμένα η καρδούλα μου ακόμα πονάει και ονειρεύομαι πολύχρωμα, εκκεντρικά δωδεκάποντα...

καπνίζει ο robert pattinson?: Ναι, ρώτα τον καλό κύριο Γούγλη να σου απαντήσει. Ρώτα και τι χρώμα βρακί φοράει αυτή τη στιγμή. Γιατί αν δεν ξέρεις τέτοιες λεπτομέρειες, πες μου πώς θα συνεχίσεις τη ζωή σου. Παρεπειπτόντως καπνίζει. (Ουπς... καρφώθηκα.)

cullen μαλάκας: Γιάννης, 21: "Αγαπητέ Γούγλη, έχω ένα πρόβλημα. Από τότε που βγήκε το Twilight, η γκόμενά μου μ' έχει γραμμένο και παραμιλάει συνέχεια για έναν Cullen, ακόμα κι όταν κάνουμε σεξ!! Ποιός είναι επιτέλους αυτός ο μαλάκας??" Καλέ μου, δεν το κάνεις αυτό. Όχι όταν κυκλοφορούν μερικά εκατομμύρια Cullenίτσες στο διαδίκτυο που μπορούν να κάνουν το pc σου πυροτέχνημα με ένα απλό κλικ. Δε έχουν βγάλει το όνομα Twihards χωρίς λόγο...

Σας χαιρετώ. Μόλις αντιλήφθηκα ομάδα μεθυσμένων Άγγλων που κατεβαίνουν με ανησυχητική ταχύτητα το δρόμο μας και πρέπει να ετοιμάσω ποπ-κορν για το υπερθέαμα με τις εντυπωσιακές σαβούρτελε που θα επακολουθήσει. Τζάμι θα την περάσουμε κι απόψε.

Y.Γ.: Μόλις πέρασα ένα 2ωρο στην κουζίνα με το καινούριο μας συγκάτοικο. Ο Θεός τελικά ίσως μ' αγαπάει... Φαίνεται πολύ καλό και ήσυχο παιδάκι κι εγώ μπορώ να πάρω προαγωγή από metrohappy σε happy!