Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Format


Να σε πω την αμαρτία μου, φανατικό μου αναγνωστόπουλο.

Έκλεισα το λογαριασμό μου στο Φαιησμπούκι για 20 μέρες.

Ναι, σίριουσλι. Είχε μαζοχτεί κοτέτσι και ξέρεις με τις κλώσσες δεν τα πάω καλά. Ευτυχώς που υπάρχει και ο Τιτιβιζούλης γιατί αν δε πάρω τη δόση μου από social network, υπολειτουργώ.

Να σας ενημερώσω ότι τα υπάρχοντα μου έχουν ταξιδέψει σε κάθε μήκος και πλάτος του πλανήτη, καθώς οι αγορές μέσω eBay βαίνουν καλώς και σύντομα ο 27άρης iMac θα γίνει δικός μου. Δε θα επαναλάβω τη συζήτηση μεταξύ πωλητή και μουά, έγινα αρκετά ρόμπα στον Τιτιβιζούλη. Επίσης περιμένουμε εδώ και ένα μήνα το release του Motorola Milestone 2, αλλά το πρίσιους έχει μείνει στην παραγγελία κι εγώ στην αναμονή.

Όχι τίποτ' άλλο, έχω βρει και κάτι σούπερ κιτς covers να βγαίνει μάτι απο το εκτυφλωτικό στρας και λουλουδικό. Ή είσαι μπλινγκ-μπλινγκ ή όχι.

Και μια που επανήλθαν στη μόδα τα λεοπάρ και βρίσκομαι σε έκσταση, είπα να αλλάξω λίγο το μπλογκάκι να γίνει πιο ρόοοοαρρρρρ κλούπου κλούπου.

Τώρα που είπα ρόαααρρρρρ να σας συστήσω τον επιθεωρητά Dyson που είναι της γενιάς των λυκανθρώπων και κυρίως φίνο γκομενάκι. Νταραβερίζεται με μια succubus στο Lost Girl, η οποία είναι ένα είδος fae που τρέφεται με το σεξ. Μηδέν θερμίδες, φουλ απόλαυση γιου νόου? Αυτό. Θαυμάστε και παρακαλώ όχι σάλια στο ολοκαίνουριο μπλογκάκι μου. Μόλις έστρωσα τη λεοπάρ βελέντζα.



Αντί για ρόoooαρρρρ μάλλον πρέπει να κάνουμε γουφ. Δύο μέτρα παλικάρι είναι αυτό, όχι παίξε γέλασε.

Σήμερα λοιπόν που τελείωσα για δεύτερη φορά το 'Pride and Prejudice' με τον πολυαγαπημένο Ψόλιν Φίρτη (Colin Firth κατά τον κόσμο, Mr. Darcy κατά το Τζενάκι) και έχω τακτοποιήσει λοιπές εκρεμμότητες (ούτε κατά διάνοια, το λέω μπας και φιλοτιμηθώ), πάω να ξανανοίξω το Φαιησμπούκι γιατί με ψάχνει ο λαός κι εγώ έχω πάθει σύνδρομο στέρησης. Έχω να κάνω like απ' του αγίου αποτέτοιου ανήμερα. Σμουτς.

Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

You have been tagged

Oy me! Μόλις ανακάλυψα ότι με τάγκαραν οι φίλτατες συμblogίτισσες-συνtwitterίτισσες (πούστη, πάλι θα με κυνηγάει ο Μπαμπινιώτης!) m1rto και _ansia_ και σπεύδω να απαντήσω στις ερωτήσεις τους. Πάνω που αναπολούσα πριν μερικές μέρες πόσο μου λείπουν τα λευκώματα... Το λοιπόν, ξεκινώ με τη m1rto:


10 πράγματα που αγαπώ:

1. Το λαπιτόπι μου. Μιλάμε για σχέση πάθους και μίσους. Κι όποιος το αγγίξει, drop dead μαδαφάκα.



2. Ρεντμπουλική παπαροδύναμη. Τα φανατικά αναγνωστόπουλα γνωρίζουν.



3. Anime. Κυρίως του '80.



4. Ρούχα. Παπούτσια. Αξεσουάρ. Styling. Shopping. You get my point.

(Μην ψάχνεστε, ακολουθείστε link 'Every day is a fashion show' στα αριστερά σας.)


5. Η Jane Austen.



6. Το γράψιμο. Όχι εκεί που δεν πιάνει το μελάνι, μικροί κακοπροαίρετοι!!



7. Leopard prints. Παντού και πάντα.



8. MUSE. ΠΕ-ΘΑΙ-ΝΩ.



9. Τηγανητές πατάτες. My cardinal sin.





10. Να έχω πάντα δίκιο. Το 'I told you so' είναι οργασμικό.




Και συνεχίζω με την πολυαγαπημένη _ansia_!!


The mighty 8:

1) Ποιο τραγούδι ακούς αυτή την εποχή στο repeat;


Εναλάσσομαι ανάμεσα σε "Eminem ft. Rihanna - Love the way you lie" και "Pretty Reckless - You Make Me Wanna Die". Drama Queen, τι να κάνουμε.

2) Ποια ήταν η τελευταία συναυλία που πήγες;

Άγνωστο συγκρότημα στο Sheffield Arena για τον εορτασμό του γνωστού Bonfire (Remember, remember the 5th of November...).

3) Ποιο είναι το item-φετίχ στην ντουλάπα σου;

Αυτό το jacket. Το έχω λιώσει πάνω μου.


4) Control freak ή εντελώς χύμα;

O.C.D. Seriously όμως.

5) Θα παίξω με το guilty pleasure μοτίβο της m1rto ς και θα ρωτήσω. Guilty pleasure singer? Απ' αυτούς που χεις στο Uncategorized γιατί ντρέπεσαι ότι θα εντοπίσουν οι φίλοι σου... :Ρ;

Hanson...? :-P

6) Ονειρεμένη δουλειά;

Στυλίστρια / Συγγραφέας. Όποιο κι απ' τα δύο να διαλέξω, το ψωμί μου δεν το βγάζω πάντως...

7) Συνήθως στήνεις ή σε στήνουν σε ραντεβού;

Εξαρτάται. Επειδή όλο και κάποιο emergency θα προκύψει, συνήθως στήνω εγώ...

8) Η μεγαλύτερη γευστική αμαρτία που υποκύπτεις κάθε φορά;

Όπως είπα και πιο πάνω, πατάτες. Ή παγωτό.





Ας κάνω κι εγώ μια προσπάθεια.

Top 10 αγαπημένων ηρώων σε ταινίες/βιβλία/σειρές/cartoons/anime?


Παρακαλούνται να απαντήσουν:

Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010

Why don't you love me?




Δεν θέλω να βγω από το σπίτι.

Παρακαλούσα για κρύο, αλλά σήμερα δεν ήθελα βροχή.

Δεν έχω τι να βάλω.

Νιώθω το πείσμα 8 χρόνων πριν, τη τελευταία φορά που έκλαψα, φώναξα και ικέτεψα τη μαμά μου την ημέρα του αγιασμού να μην ξαναπάω σ' αυτό το σχολείο.

Δε γουστάρω να δω μερικές φάτσες.

Ό,τι και να δοκιμάσω επάνω μου φαίνεται άχαρο.

Δεν έχω βγάλει ακόμα κλειστά παπούτσια.

Δε με νοιάζει να μάθω τι κάνουν οι άλλοι.

Δε μπορώ ταλαιπωρία μες στη βροχή.

Δε μπορώ το στριμωξίδι.

Απλά ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΡΕΞΗ.

Καπίσι?

Γιατί είμαι νευρωτική, κυκλοθυμική, εγωίστρια και σπαστική. Κι αν δεν πάνε όλα όπως τα περιμένω, αρχίζει το θέατρο.

Fuck it, I'm the Drama Queen.

H μία και μοναδική. Και θα με ανεχτείς στα χειρότερά μου, για να με απολαύσεις και στα καλύτερα. Το είπε και η Marilyn που ήταν μία από εμάς.

Τετάρτη 18 Αυγούστου 2010

I'll keep the sun in my pockets



Φανατικά μου αναγνωστόπουλα,

Θα συγχωρέσετε την απουσία μου γιατί έχω ΞΕΣΚΙΣΤΕΙ να διακοπάρω. Όσες διακοπές δεν έκανα τα τελευταία... 2... 3... 4... χρόνια (?) τις έχω κάνει μαζεμένες φέτος. Σας επιτρέπω να με φτύσετε, να με καταραστείτε, να με γλωσσοφάτε γιατί δε μασάμε οέ οέ οέεεεεεε. Οι ΔΔΣ είναι παρούσες όσο ποτέ, αλλά παίρνουν τον πουλέν γιατί κακό σκυλί ψόφο δεν έχει, πόσο μάλλον μια υπέρτατη Queen B όπως εγώ. Τρεις μέρες ψηνόμουνα στον πυρετό, η διαρροή μύξας δεν έλεγε να σταματήσει (all hail ιγμορίτιδα), οι κρίσεις γαϊδουρόβηχα ξυπνούσαν μέχρι και αρκούδες από χειμερία νάρκη, αλλά παρόλα αυτά γυρίσαμε όλη την Κέρκυρα, βγάλαμε fabulous φωτογραφίες (και ο αριθμός αυτών: 525), γνωρίσαμε υπέροχους ανθρώπους και τσαλαβούτηξα μέχρι και στον 'Αγιο Γεώργιο των πάγων.

ΜΟΥΔΙΑΣΑΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Μιλάμε για motherf***ing freezin' cold. Προς στιγμήν σου κόβεται η ανάσα, παθαίνεις απανωτές ανακοπές, δε νιώθεις το δέρμα σου, τα ηλεκτρόνια σταματούν τη τροχιά τους, but it was worth it. Το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όσους/ες γουστάρουν τα επικίνδυνα σπορ.



Πέρα από τον έρωτά μου με την Κέρκυρα, το δεύτερο μισό του καλοκαιριού έφερε τα εξής καταπληκτικά μαζί του:

  • Σοκολατένιο μαύρισμα, ΑΛΛΗΛΟΥΪΑ.
  • Μέδουσες. Γλιτσερές, τρομακτικές και απαίσιες.
  • Πιράνχας. Τα μαμημένα ψάρια δαγκώνουν πλέον σε όλα τα μήκη και πλάτη των Ελληνικών θαλασσών. Ψαράδες ορμάτε μπας και κάνουμε κανένα μπάνιο χωρίς να γίνονται κάθε φορά αιματοχυσίες.
  • Άγχος. Ήρθε η ώρα να βρούμε δουλειά. BAZINGA.
  • Τον Eric Northman γυμνό. Vive le True Blood.
  • Leopard prints στη νέα σεζόν. Εγώ και τα λεοπάρ μπλουζάκια/καλτσόν/φορέματα/τσάντες/παπούτσια/screensavers/νύχια μου σας ευχαριστούμε ω μεγάλοι μόδιστροι του πλανήτη.
Προς το παρόν θαυμάζουμε μαζί με τη μούσα μου τη σπηλιά της Αμφιτρίτης στις φωτογραφίες που έβγαλα και συνεχίζουμε το γράψιμο της τριλογίας μου. Αθάνατους έχει, ερωτικό τρίγωνο έχει, μουρόχαβλη ηρωίδα έχει, βαμπίρια και εφηβικό γράψιμο βέβαια δεν έχει (πόσες φορές χωράει η λέξη 'dazzle' και τα παράγωγά της σε μία παράγραφο??) αλλά κάπως θα τα βολέψουμε.



Αναμένοντας το φθινόπωρο και τη σωτηρία από τον καύσωνα, σας φιλώ και συνεχίζω τα μπάνια μου. See you again κάπου στα μέσα Σεπτεμβρίου που λογικά θα έχω μαζευτεί. Σμουτς.

Δευτέρα 5 Ιουλίου 2010

Summerisms

Έχω να δηλώσω το εξής:


Πήρα χρώμα.


Ζε νε σουι πα ξαδέρφη του Edward Cullen πλέον. Το λέω με υπερηφάνεια διότι μετά από τόσες αποτυχημένες προσπάθειες μαυρίσματος, ανακαλύψαμε ότι το νερό στην Αγγλία εξαφανίζει τη μελανίνη. Θέλεις να σπουδάσεις στην Αγγλία, φτωχό ανίδεο Ελληνόπουλο? Ξέχνα το μαυρισμένο σου κορμί! Το εκρού του νεκρού είναι ανάλογο με τους μήνες παραμονής στην Γηραιά Αλβιώνα και της κατανάλωσης Βρετανικού νερού.

Βέβαια στη θέα της αδερφής μου -που από το δεύτερο μπάνιο έγινε σαν γυφτάκι- ο father αναφώνησε "Εσύ ακόμα δεν μαύρισες? Αφού όλο για μπάνια στη θάλασσα τρέχεις!" που ήτανε μαχαίρι στην καρδια, οϊμέ-οϊμέ τι συμφορά. Ακολουθούν κραυγές, κλάμα, ululations, λάδι Carroten και ψήσιμο στη ξαπλώστρα ωσάν σαρδέλα στα κάρβουνα.

Πού θα πάει, έχουμε ακόμα 2 μήνες μπροστά μας και ολόκληρο βάζο με τη γνωστή γλιτσομαρμελάδα για βαθύ μαύρισμα. Ιτς γιου εντ μι, βαμπιρόχρωμα. Ντάι, μαδαφάκα, ντάι.

Τώρα που ανέφερα τα βαμπίρια, είδα προχθές στον ύπνο μου ότι με δάγκωσε ο Eric. Υou know, Eric, True Blood, θεογκόμενος? Το ΄χεις? Σούπερ. Τώρα μπορείς να ζηλέψεις υπερβολικά κι εγώ να καταραστώ το μπουμπουνητό που με ξύπνησε.

Όχι δεν έχω δει το Eclipse ακόμα για λόγους ανωτέρας βίας. Και ναι, είμαι καλά (προς το παρόν). Τώρα που μου ξεφούρνισε και το τέλος η αδερφή μου (άσχετα με το ότι έχω διαβάσει όλα τα βιβλία, μια κινηματογραφική μεταφορά πάντα κρύβει εκπλήξεις) λες και είχα καμιά ταμπέλα με νεόν στο δόξα πατρί "SPOILERS ARE WELCOME", περιμένω με περισσότερη ανυπομονησία το Avatar: The Last Airbender. Είδα το trailer και μου σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο. Ελπίζω να μην είναι μούφα γιατί υπερπορώθηκα. Μετά την παρακολούθηση του Sex and the City 2 που ήταν η αποθέωση της κλώσσας και της κατινιάς, πρέπει κάπως να αναπληρώσω τα καμμένα εγκεφαλικά μου κύτταρα.

Και τώρα σας αφήνω γιατί διαπίστωσα κατά τύχη ότι εκείνο το καταπληκτικό drink με τα Oreos που χάζευα σε ένα περιοδικό και δεν έλεγε πού μπορείς να το βρεις, υπάρχει στα KFC που μόλις άνοιξαν στο Mediterranean Cosmos. (ΤΡΕΧΑΤΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!) O father ντύνεται ήδη για να πάει μέχρι εκεί να μου φέρει ένα παγωμένο, λαχταριστό, ακαταμάχητο Oreoπραμα, ως δείγμα μετανόησης και επανόρθωσης της μέγιστης προσβολής που μου έκανε.

Ακούς εκεί δε μαύρισα. Ενάμισι μπουκάλι αντιηλιακό λάδι έχω ξοδέψει!


P.S.: Αυτή την εβδομάδα καταφτάνει το The Anime Encyclopedia 896 σελίδων, έκδοση του 2007 με 3.000 τίτλους anime από το 1917. Ξέρω ότι μόλις το πιάσω στα χέρια μου θα κλάψω.

Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010

●✰★ PiXiE DuSt ★✰●




" I like nonsense - it wakes up the brain cells. Fantasy is a necessary ingredient in living. It's a way of looking at life through the wrong end of a telescope... and that enables you to laugh at all of life's realities." -Dr. Seuss




Πιάσε το τηλεσκόπιο και κράτησέ το ανάποδα. Και όλα αυτά που σε φοβίζουν και τα βλέπεις θεόρατα και ανυπέρβλητα θα γίνουν απλά μυρμηγκάκια. Και θα δεις όλα τα μυρμηγκάκια. Από ψηλά και θα μπορέσεις να κρίνεις και να συγκρίνεις.


Τι κι αν κοιτάς τον ουρανό και βλέπεις πήγασους? Τι κι αν μιλάς με ξωτικά? Τι κι αν χάνεσαι σε έναν κόσμο που τα σπίτια είναι φτιαγμένα από ζαχαρωτά, ήρωες πολεμούν δράκους και μια τρελή παρέα γιορτάζει τα 'αγενέθλια'?


Τι κι αν σε λένε περίεργο?


Εσύ ξέρεις την αλήθεια.


Εσύ βλέπεις το δάσος και γελάς κι αυτοί κοιτάζουν το δέντρο και χάνονται.



Είσαι 'στην κοσμάρα σου'? Τόσο το καλύτερο.



Εσύ ΒΛΕΠΕΙΣ. Αυτοί απλά ΚΟΙΤΑΖΟΥΝ.

Κυριακή 6 Ιουνίου 2010

*B*I*R*T*H*D*A*Y*S*



"Fate? Granted, some things are beyond our control; but it’s ultimately the choices we make about them and the way we deal with situations that give shape to our life."



- Sleeping Beauty, Chapter 22, Silent Niobe




Ξεκίνησα αυτό το blog πριν περίπου 4 χρόνια για την ψυχική μου υγεία. Παρά τις ατελείωτες συζητήσεις με ενίοτε κολλητές και τους γνωστούς dramaqueenισμούς μου, η 'σταθερά' μου υπήρξε πάντα ο εαυτός μου και ένα λευκό χαρτί ή μια λευκή οθόνη έτοιμη να ελαφρύνει τον εγκέφαλό μου.


100 posts μετά, δεν είμαι ο ίδιος άνθρωπος που ξεκίνησε αυτό το blog.



Κλείνοντας τα 25, η ζωή μου δεν είναι όπως είχα φανταστεί ότι θα ήταν.



Παρόλα αυτά δεν μετανιώνω για τίποτα. Ούτε για τα σωστά, ούτε για τα λάθη. Αλλιώς θα άλλαζε η συνταγή και δε θα ήμουν εγώ.



Οπότε, φανατικά μου αναγνωστόπουλα, αφού κατάφερα και έφτασα αισίως και τα 25 και τα 100 posts, θα μου επιτρέψετε να αφιερώσω αυτό το ποστάκι στον εαυτό μου και να σας κεράσω μία συμβουλή:



Be yourself.
Love yourself. Κι όποιος σας αγαπάει πραγματικά θα είναι πάντα δίπλα σας και στα καλά και στα άσχημα, στα σωστά και στα λάθη, στις σαχλαμάρες και στις δυσκολίες.



Η επόμενη φιλοσοφημένη κουβέντα βγαλμένη από τη ζωή όταν με το καλό φτάσουμε στα 30. Στα 35 σταματάμε τις φιλοσοφίες κι αρχίζουμε τα Botox.

Παρασκευή 21 Μαΐου 2010

With you in your dreams

Ιf I'm gone when you wake up
Please don't cry
And if I'm gone when you wake up
It's not goodbye
Don't look back at this time as a time of heartbreak and distress
Remember me, remember me,
'Cause I'll be with you in your dreams


Την είχα δει μια-δυο φορές στον ύπνο μου. Φευγαλέα και ξαπλωμένη ή άρρωστη, όπως ήταν το τελευταίο καιρό.

Σήμερα κατά τις 7 το πρωί περπατούσα στο διάδρομο μιας πολυκατοικίας μαζί με κάποιον (ούτε θυμάμαι ποιον) και του έλεγα πόσο μου λείπει. Πόσο πολύ θέλω να τη δω.

Και τότε μύρισα φρεσκοψημένο κέηκ. Και μπήκα στο σπίτι υποτίθεται της κόρης μιας γειτόνισσας και χρόνια φίλης της.

Ήταν εκεί. Σ' ένα μπάνιο. Περιτριγυρισμένη από άλλες κυρίες κι εκείνη ήταν στη μέση, χαμογελαστή, χαρούμενη σαν να είχανε γιορτή. Την αγκάλιασα κλαίγοντας, λέγοντάς της συνέχεια πόσο μου λείπει. Ήταν τόσο όμορφη, όπως ήταν πριν αρρωστήσει και τα μαλλιά της λίγο πιο σκούρα - εκείνη την ώρα σκέφτηκα ότι πρέπει να της πω να τα ανοίξει που της πάνε πιο πολύ.

"Είσαι καλά?"

"Μια χαρά είμαι."

"Το ξέρεις πόσο σ' αγαπώ ε?"

Χαμογέλασε πονηρά, όπως τη τελευταία φορά που της μίλησα και της είχα κάνει την ίδια ερώτηση.

"Το ξέρω."


Δε θυμάμαι πώς την άφησα από την αγκαλιά μου, γιατί είχα κρεμαστεί κυριολεκτικά επάνω της. Θυμάμαι μόνο που ξύπνησα σ' ένα βρεγμένο μαξιλάρι, κλαίγοντας και χαμογελώντας συγχρόνως.

Α ρε Παρθενάκι. Α ρε γλυκό μου, υπέρτατο, φανταστικό Παρθενάκι. Τηλέφωνα μπορεί να μην έχει εκεί πάνω να μου ευχηθείς για τη γιορτή μου όπως έκανες κάθε χρόνο, αλλά τον βρήκες τον τρόπο. Και μου έκανες το πιο ωραίο δώρο πριν ακόμα ξεκινήσει καλά-καλά η μέρα.

Βρέχει ε? Δεν το πρόσεξα. Εκεί έχει πάντα ήλιο. :-)

Πέμπτη 29 Απριλίου 2010

➟ ⓈuperⒼirl




Ελάτε, φανατικά μου αναγνωστόπουλα. Παραδεχτείτε το. Όλοι έχουμε φανταστεί τον εαυτό μας με μπέρτα, μάσκα και τη δύναμη να σώσουμε την ανθρωπότητα. Ή απλά τον εαυτό μας από δύσκολες καταστάσεις.

Όλοι έχουμε φανταστεί τον εαυτό μας Superhero.

Ή τουλάχιστον ο τυπάς στο "Κick Ass" και μερικά βαρεμένα geekάκια σαν την υποφαινόμενη.

Τη στολή την επιλέγουμε εύκολα. Τα υπερσύχρονα γκατζετο-όπλα μας επίσης. Στο όνομα μπορεί να βρεθούμε σε δίλημμα, αλλά κι αυτό το βολεύουμε. Το πρόβλημα εμφανίζεται όταν πρέπει να διαλέξουμε την υπερδύναμή μας. Ως γνωστόν, το να κατέχεις όλες τις υπερδυνάμεις είναι τελείως lame. Ακόμα και οι υπερήρωες πρέπει να είναι λιγουλάκι ρεαλιστικοί. Το τέλειο, άλλωστε, καταντάει και βαρετό. Θα είχε ενδιαφέρον ο Superman χωρίς τον κρυπτονίτη του?

Ου φοβού, όμως, φανατικά μου αναγνωστόπουλα! Το φτωχό αυτό blog ήρθε να σας δώσει τη λύση! Παρακάτω αναλύονται εξονυχιστικά όλες οι γνωστές υπερδυνάμεις (εάν έχετε παρακολουθήσει το Heroes θα αναγνωρίσετε πολλές από αυτές) με τα υπέρ και τα κατά τους για να μπορέσετε να κάνετε τη σωστή επιλογή. Μη μου προβληματίζεστε και χάνετε ύπνο, δηλαδή...


SUPER POWERS

1. Τηλεκίνηση (Telekinesis) a.k.a. "Πιάσε μια μπύρα".

Βαριέσαι να σηκωθείς από τον καναπέ για ν' ανοίξεις το παράθυρο? Το τηλεκοντρόλ είναι πολύ μακριά και δεν το φτάνεις? Κανένα πρόβλημα! Τα κάνεις όλα με το μυαλό σου χωρίς να κουνήσεις δαχτυλάκι! (Ιδιαίτερα χρήσιμη για νοικοκυρές τη μέρα-superwomen το βράδυ.)

Pros:
Είσαι πάντα ξεκούραστος/η και τα έχεις όλα κυριολεκτικά στα πόδια σου.

Cons:
Πολύ πιθανό να γίνεις 'το παιδί για όλες τις δουλειές'. Εξού και το 'πιάσε μια μπύρα'.



2. Επίκτητη Ραδιενέργεια (Induced Radioactivity) a.k.a. "Το παιδί-Τσέρνομπιλ".

Είσαι τρομοκράτης και δεν έχεις χρήματα για πυρηνικά όπλα? Η χώρα σου έχει πρόβλημα με την παραγωγή/αποθέματα ενέργειας? Δεν γουστάρεις το κόσμο γύρω σου και θέλεις να ψοφήσει, βρε χριστιανέ! Με την Επίκτητη Ραδιενέργεια βρήκες τη λύση: πυρηνικός αντιδραστήρας-όπλο κατά βούληση!

Pros: Μπορείς να βοηθήσεις τη χώρα σου να βγει από την οικονομική κρίση ή να απειλήσεις Γερμανίδες μέγαιρες ότι αν δεν την στηρίξουν οικονομικά θα εξαφανίσεις τη χώρα τους από το χάρτη. Επίσης μπορείς να πραγματοποιήσεις την απειλή "θα σε κάνω σκόνη".

Cons: Πολλά προβλήματα στην κοινωνική ζωή και το περιβάλλον. "Ό,τι αγαπάω εγώ πεθαίνει."



3. Τεχνοπάθεια (Technopathy) a.k.a. "Virus".

Το όνειρο κάθε κομπιουτερόβιου geekακίου και επίδοξου hacker. Εισβάλλεις σε κάθε σύστημα και διαβάζεις τα 010100001011011 σαν να διαβάζεις την εφημερίδα. Κοινώς είσαι ο κυρίαρχος του κόσμου τη σήμερον ημέρα. Μπορείς να βάλεις την καφετιέρια σου να χορέψει charleston, να αδειάσεις τα ATM και να μετατρέψεις τους δορυφόρους γύρω από τη Γη σε Carusel.

Pros: Είπαμε. Είσαι πιο δυνατός και από τον Architect του Matrix.

Cons: Κι αν κοπεί το ρεύμα? Κι αν γυρίσουμε στον Μεσαίωνα? Άσε που η δύναμη σου πιάνει μόνο σε μηχανές. Εκτός κι αν σκοπεύεις να ρίξεις κανένα ρομπότ, η δύναμη σου είναι άχρηστη στους ανθρώπους.



4. Ταχεία Ανάπλαση Κυττάρων (Rapid Cell Regeneration) a.k.a. "Η κατσαρίδα".

Σε χτυπάει αυτοκίνητο. Πέφτεις από ουρανοξύστη. Μένεις χωρίς φαγητό και νερό για χρόνια. Κάνεις μπάνιο σε καυτή λάβα. Πέφτει επάνω σου κομήτης. Αλλά εσύ... ανέπαφος/η! Σε λίγα δευτερόλεπτα όλα επανέρχονται στη θέση τους! Ιδανικό για επαγγελματίες κασκαντέρ.

Pros: Δεν πρόκειται να αρρωστήσεις και να υποφέρεις από τραυματισμό ποτέ. Γενικώς ούτε να πεθάνεις. Τον πουλέν, αντίπαλοι υπερήρωες! Όταν το 2012 ο κόσμος καταστραφεί θα είσαι ο/η μοναδικός/η του ανθρώπινου είδους.

Cons: Πολύ κακή υπερδύναμη για αυτούς με τάσεις αυτοκτονίας. Επίσης δεν έχει πλάκα να μπορείς να αναρρώνεις από το ξύλο, αλλά να μην έχεις μια kick-ass δύναμη να αλλάζεις στους άλλους τα φώτα. Α, και σε περιμένει πολύ μοναξιά όταν μείνεις ο τελευταίος άνθρωπος στη Γη. Μην ξεχνάς, there can be only one.



5. Πυροκίνηση (Pyrokinesis) a.k.a. "I'm the Firestarter, twisted Firestarter".


Dude. Μαμάς και δέρνεις. Είσαι ο πιο εφετζής υπερήρωας (μαζί με τον τύπο που πετάει). Σκας μύτη κι όλα γύρω σου παίρνουν φωτιά. Burn motherfucker, burn, και δε συμμαζεύεται. Είσαι η προσωποποίηση της έκφρασης 'πυρ και μανία'. Ανάβεις τσιγάρο χωρίς αναπτήρα και κάνεις μπάρμπεκιου στην πλάτη σου. Respect δηλαδή.

Pros: Ποτέ δεν πρόκειται να κρυώσει κανείς δίπλα σου. Ούτε να ψάξεις για αναπτήρα. Δε χρειάζεσαι τζάκι. Μπορείς να γίνεις εμπρηστής και να μη σε πάρει χαμπάρι κανένας.

Cons:
Υπάρχει πάντα η πυροσβεστική. Και η ερώτηση "Μου δίνεις λίγο φωτιά?" θ' αρχίσει να σου σπάει τα νεύρα.



6. Ικανότητα να είσαι Αόρατος/Αόρατη (Invisibility) a.k.a. "O Ματάκιας".

Εισβάλλεις παντού χωρίς να σε παίρνουν χαμπάρι. Μπορείς να μπεις σε γυναικεία/ανδρικά αποδυτήρια και να πάρεις μάτι όσο θέλεις. Να παρακολουθήσεις όποιον θέλεις χωρίς να το μάθει ποτέ. Ιδανική δύναμη για ντεντέκτιβ και κατασκόπους.

Pros: Ψάξε, ψάξε, δε θα με βρεις!

Cons: Εκείνο το γκομενάκι που δε σ' έχει προσέξει ποτέ? Ναι, μπράβο. Μόνο εσύ μπορείς να την/τον προσέξεις με ή χωρίς ρούχα. Για εκείνον/εκείνη θα παραμείνεις αόρατος/αόρατη. Κυριολεκτικά.



7. Πτήση (Flight) a.k.a. "Μια ματιά σου μόνο φτάνει αεροπλάνο να με κάνει".


Είναι πουλί? Είναι αεροπλάνο? Είναι πύραυλος? Όχι!! Είσαι εσύ που πετάς στον έβδομο ουρανό με την ταχύτητα concorde (αιωνία η μνήμη τους) και χωρίς να ξεπουπουλιάζεσαι ωσάν πτηνό! Είσαι το cover face του Red Bull! Βαριέσαι στην άνω Κωλοπετινίτσα? Και δεν πετάγεσαι New York για ψώνια? Αυστραλία για surfing? Κίνα για αυθεντική κινέζικη κουζίνα? Ξέχνα τα ακριβά εισιτήρια και την ταλαιπωρία με τα κοινά μέσα μαζικής μεταφοράς. Μπορείς να πας όπου θέλεις χωρίς διαβατήριο... ούτε τα ραντάρ δε σε πιάνουν!

Pros: Μπορείς να γυρίσεις τον κόσμο τζαμπαντάν. Δε χρειάζεται να περιμένεις το ασανσέρ για να ανέβεις στον τελευταίο όροφο. Ο/Η ιδανική σύντροφος για ρομαντικές βόλτες στα σύννεφα.

Cons: Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να σε περάσουν για μπεκάτσα ή εχθρικό αεροσκάφος και να σε καταρρίψουν.



8. Παραποίηση Ονείρων (Dream Manipulation) a.k.a. "Μορφέας".


Μπορείς να προειδοποιήσεις κάποιον για επερχόμενο κίνδυνο. Να ομορφύνεις τα όνειρά του. Να του γίνεις εφιάλτης. Κι άστον να παιδεύεται με τον ονειροκρίτη.

Pros: Μπορείς να είσαι κάθε βράδυ στα όνειρα του αγαπημένου/αγαπημένης σου.

Cons: ...ή να γίνεις ο εφιάλτης του/της.



9. Υπερταχύτητα (Superspeed) a.k.a. "Πιο γρήγορος κι από τη σκιά σου".


Εσένα δε σε πιάνει τίποτα. Είσαι ο άνθρωπος Μπιπ Μπιπ! Ξεφεύγεις από τα πάντα! Κάνεις το δρομολόγιο Αθήνα-Θεσσαλονίκη σε 1 λεπτό! Κάνεις γενική καθαριότητα σε 0,2 δευτερόλεπτα! Ε τι άλλο θέλεις??

Pros: Time is money. Κι εσύ μπορείς να γίνεις πλούσιος.

Cons: Τι έγινε? Χεστήκαμε πάνω μας και το βάλαμε στα πόδια??



10. Τηλεπάθεια (Telepathy) a.k.a. "Η στιγμή της αλήθειας".


"Όχι μωρό μου, ποτέ δε σ' 'εχω κερατώσει." Οι άλλοι μπορεί να το πίστευαν. Εσύ όμως ξέρεις την αλήθεια γιατί διαβάζεις σκέψεις! Μπορείς να μάθεις τα πιο σκοτεινά μυστικά του καθένα αλλά και να κάνεις το κόσμο να υπακούει στη θέλησή σου. Επιτέλους, ο μαλάκας που δε χωνεύεις μπορεί να περάσει την υπόλοιπη ζωή του νομίζοντας ότι είναι κότα. Ιδιαίτερα χρήσιμη δύναμη για πλανητάρχες, πρωθυπουργούς, βουλευτές, όσους θέλουν να κατακτήσουν τον κόσμο (Μουάχαχαχαχα!!), FBI, CIA, Scotland Yard, αστυνομικούς, ντεντέκτιβ, σχέσεις εξ' αποστάσεως και κερατάδες που βαρέθηκαν να είναι κερατάδες.

Pros: Εσύ και ο ΛΕ.ΠΑ. είστε οι μοναδικοί που μπορείτε να κάνετε έρωτα με τηλεπάθεια. Τέρμα τα προβλήματα επικοινωνίας. Α, και είσαι φοβερός/ή στο σεξ. Ή έτσι μας κάνεις να πιστεύουμε.

Cons: Η αλήθεια πονάει...



11. Κρυοκίνηση (Cryokinesis) a.k.a. "Το air-condition".

Ποτέ δε θα χρειαστεί να περιμένεις για παγάκια. Μπορείς να κάνεις σκι όλο το χρόνο. Ούτε εσύ ούτε οι γύρω σου θα πάθουν ποτέ θερμοπληξία τους καλοκαιρινούς μήνες. Η μπύρα σου θα είναι μονίμως παγωμένη. Επίσης εσύ και ένας υδροκινητικός μπορείτε να τα βάλετε με τον φιγουρατζή πυροκινητικό.

Pros: Δεν πρόκειται να σκάσεις ποτέ από τη ζέστη.

Cons:
Πφφφ... Κρυόκωλε/η....



12. Πρόγνωση (Precognition) a.k.a. "Πητ Παπαδάκος".

Ποιός Νοστράδαμος και κουραφέξαλα. You are the real thing! Μπορείς και προβλέπεις το μέλλον με απόλυτη ακρίβεια. Τόσο που μπορείς να το ζωγραφίσεις κιόλας. Ξέρεις τι να αποφύγεις. Ξέρεις ποιούς αριθμούς να παίξεις στο τζόκερ. Ξέρεις τι θα σου συμβεί αύριο βρε αδερφέ!

Pros: Εκτός από προσωπικά οφέλη, μπορείς να γίνεις το υπέρτατο μέντιουμ με το κληρονομικό χάρισμα. Μιλάμε θα χεστείς στο τάλιρο.

Cons: Κινδυνεύεις να σε περάσουν για απατεωνίσκο αστρολόγο, να σε κάψουν ως αιρετικό ή να σε κλείσουν στο τρελάδικο.



13. Διαισθητικό Χάρισμα (Intuitive Aptitude) a.k.a. "Dr. House".

Κάτι δεν πάει καλά. Και το καταλαβαίνεις αμέσως. Είτε είναι το πιο περίπλοκο μηχάνημα είτε πειραγμένος εγκέφαλος, εντοπίζεις το πρόβλημα ακόμα κι αν δεν έχεις ιδέα από ηλεκτρολογικά ή ιατρική. Κάθε πρόβλημα και καθετί περίπλοκο είναι για σένα μια πρόκληση κι ένα παχνιδάκι! Ιδανικό για μηχανικούς, ηλεκτρολόγους, υδραυλικούς, μηχανικούς παντός έιδους, γιατρούς, ψυχολόγους και τον Jack Shepard που θέλει να διορθώνει τα πάντα.

Pros: Μπορείς να διορθώσεις μόνος/μόνη σου οποιαδήποτε βλάβη στο σπίτι ή στο συνάνθρωπό σου.

Cons: Όσο και να προσπαθείς, ο Αλέξανδρος Πετρίδης δεν διορθώνεται. Η βλακεία είναι αήττητη. Επίσης κινδυνεύεις να γίνεις παρανοϊκός ή serial killer γιατί η δίψα σου να καταλάβεις τα πάντα είναι ασυγκράτητη. Όσο υπάρχει ακατανόητη μαλακία και ο Μένιος Φουρθιώτης σ' αυτόν τον πλανήτη, κινδυνεύουμε κι εσύ κι εμείς από τη δύναμή σου.



14. Αυξημένη Δύναμη (Enhanced Strength) a.k.a. "Χιέρκιουλης".

Εσύ έτρωγες σίγουρα σπανάκι όταν ήσουν μικρός/ή. Σηκώνεις αεροπλάνο με το ένα χέρι και σταματάς αμαξοστοιχεία με τον ώμο σου. Ποιός είσαι ρε παιδί, ο Ηρακλής?? Αμέ, αυτός είσαι! Ρίχνεις φάπα και ο άλλος έχει τρυφερό τετ-α-τετ με τον τοίχο της πολυκατοικίας στο μεθεπόμενο τετράγωνο. Ποιός Μοχάμεντ Άλι και ποιός Iron Mike! Το ξύλο που ρίχνεις εσύ δεν το ρίχνει κανένας υπερήρωας! Συστήνεται ανεπιφύλακτα σε πορτιέρηδες, bodyguards, ξυλοφορτιστές παντός είδους, επίδοξες μπουλντόζες, γερανούς κ.ό.κ.

Pros: Όλοι δίπλα σου θα αισθάνονται ασφάλεια. Αλίμονο στο φτωχό κλεφτράκο που θα τολμήσει να σε ληστέψει. Επίσης γλιτώνεις περιττά έξοδα για σφυριά, γρύλλους, γερανούς, συνεργεία κατεδαφίσεων κλπ.

Cons: "Άνοιξέ μου λίγο αυτό το καπάκι γιατί δεν μπορώ", "σήκωσε λίγο τον καναπέ να σκουπίσω", "κράτα λίγο το αυτοκίνητο να αλλάξω λάστιχο"... Πωπω κούραση...



15. Υδροκίνηση (Hydrokinesis) a.k.a. "Ο Μωυσής".

Βρίσκεις νερό στην έρημο. Προκαλείς πλημμύρες και τσουνάμια. Χωρίζεις τις θάλασσες στα δύο. Κόβεις τον αέρα στην ψωνάρα τον πυροκινητικό. Με 1,360,000,000 κυβικά χιλιόμετρα νερό σ'αυτό το πλανήτη είσαι από τους πιο μάγκες υπερήρωες. Άσε που κι αυτά να τελειώσουν, θα είσαι εσύ το πηγάδι/βυτίο μας. Είσαι και πολύ precious λέμε. Κατάλληλη δύναμη για πυροσβέστες.

Pros: Μπορείς να λύσεις το πρόβλημα έλλειψης νερού ανα πάσα στιγμή και δεν κινδυνεύουν από τη φωτιά οι γύρω σου.

Cons: Κάθε φορά που θα πλμμυρίζει μια περιοχή ή θα σκάει μύτη τσουνάμι θα τρέχουν να σε μπουζουριάσουν σε υδατοστεγή μπουντρούμια.



16. Μετάλλαξη (Phasing) a.k.a. "Ο άνθρωπος με τα χίλια πρόσωπα".

Πάντα ήθελες να μοιάξεις τη Ζιζέλ ή τον Brad Pitt. Πάντα ήθελες να γίνεις εκείνος/η στην αγκαλιά αυτουνού/αυτηνής που σου αρέσει. Πάντα ήθελες να γίνεις η Beyoncé. Πάντα ήθελες να γίνεις ο Messi. Πάντα ήθελες να γίνεις ο πλανητάρχης για μια μέρα και να τα #@(*&$#%$ όλα τη μάνα. Τώρα μπορείς. Γιατί μπορείς να πάρεις τη μορφή όποιου/ας θέλεις. Γαμάτο? Ιδανικό για παντός είδους wannabes και όσους επιθυμούν ανώδυνη αλλαγή φύλου.

Pros: Μπορείς να γίνεις όποιος επιθυμείς. Τέρμα οι ανασφάλειες.

Cons: Κίνδυνος διαταραχής πολλαπλής προσωπικότητας. Κυριολεκτικά.



17. Εμπαθητική Μίμηση (Empathic Mimicry - τι άλλη μαλακία θα μεταφράσω!) a.k.a. "Πολυμίξερ-Πολυμηχάνημα"

Έχεις την απόλυτη υπερδύναμη. Είσαι ο/η ΥΠΕΡΤΑΤΟΣ/Η. Τ έ λ ο ς. Ό,τι δύναμη έχουν οι άλλοι υπερήρωες μπορεί να γίνει δική σου με ένα άγγιγμα. Είσαι το iphone των υπερηρώων ένα πράγμα. Σε μισούν και σε ποθούν θανάσιμα. Κανένας δεν είναι τέλειος, παρα μόνο εσύ. Μπορείς να κάνεις τα πάντα. Because you can.

Pros: Είσαι ο απόλυτος υπερήρωας. Ο πιο δυνατός. Ο πιο uber-duper-superhero.

Cons: ... αλλά είσαι βαρετός. Είπαμε, οι αδυναμίες και τα ελαττώματα κάνουν τα πράγματα πιο ενδιαφέροντα.



18. Θεραπεία (Healing) a.k.a. "Το φιλί της ζωής".

Σε ζηλεύουν όλοι οι γιατροί και οι επιστήμονες. Μπορείς να γιατρέψεις τα πάντα. Δεν υπάρχει ασθένεια και τραύμα που να σου αντιστέκεται. Αν είχες φτερά και φωτοστέφανο θα ήσουν άγγελος. Η πιο κατάλληλη δύναμη για γιατρούς και όσους θέλουν να σώζουν ζωές.

Pros: Μπορείς να γιατρέψεις τα πάντα και τους πάντες χωρίς φάρμακα.

Cons: Εκτός από τον εαυτό σου. Ξενέρωσες, ε?



19. Διανοητικός Έλεγχος (Mental Manipulation) a.k.a. "Το cancel".


Θέλει κάποιος να ξεφορτωθεί δυσάρεστες αναμνήσεις? Τρέχει σε σένα. Θέλεις να αναισθητοποιήσεις κάποιον? Δε χρειάζεσαι χλωροφόρμιο. Θέλεις να προστατευτείς από τις δυνάμεις άλλων ηρώων ή να τις αχρηστεύσεις? Είσαι η ιδανική ασπίδα. Το κράνος του Magneto ενάντια στον Xavier. Tο cancel των υπερηρώων. Η σβήστρα. Το firewall. Το delete. Whatever, you get my point.

Pros: Δεν κινδυνεύεις ποτέ από άλλους υπερήρωες. Όταν έρχονται κοντά σου δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις δυνάμεις τους.

Cons: Οκέι, απενεργοποιείς τις δυνάμεις των άλλων. Λίγο cheat, δεν νομίζεις...?



20. Έλεγχος χωροχρόνου (Space-Time Manipulation) a.k.a. "Τα ρολόγια θα γυρίσω, το χρόνο θα το σταματήσω".


Είπες μια μαλακία και θέλεις να την πάρεις πίσω. No problem, γυρνάς πίσω στο χρόνο και προειδοποιείς τον εαυτό σου να μην την πει. Έκανες μαλακία και θελεις να τη διορθώσεις. No problem, γυρνάς πίσω και ενημερώνεις τον εαυτό σου ότι αυτό που πρόκειται να κάνει είναι μαλακία. Θέλεις να ταξιδέψεις στο μέλλον και να δεις αν σε 100 χρόνια θα έχουμε αυτοκίνητα που πετάνε. No problem, ταξιδεύεις στο χρόνο και το ανακαλύπτεις. Θέλεις απλά να σταματήσεις το χρόνο γιατί το ηλιοβασίλεμα αυτό είναι ότι πιο όμορφο έχεις δει. Χέσε τον χρόνο! Θέλεις να τηλεμεταφερθείς στο Παρίσι να κάνεις βόλτα στον Σηκουάνα. Τσοοοοοοοουπ μεταφέρεσαι αυτόματα χωρίς πόνο και δάκρυα. Γιατί δε θέλει κόπο, θέλει τρόπο.

Pros: Μπορείς να διορθώσεις ό,τι βλακεία έχεις κάνει στο παρελθόν και να μάθεις τι σου επιφυλάσσει η ζωή στο μέλλον. Α, και να τηλεμεταφέρεσαι. Πόσο γαμάτο δηλαδή. Πόσο.

Cons: Καταραμένες πολύχρωμες πεταλουδίτσες. Πατάς μία και σπέρνουν το χάος. Πολύ πρόβλημα αυτό το butterfly effect....



Εγώ? Έχω ευχηθεί άπειρες φορές να είχα την ικανότητα του Hiro Nakamura. Αλλά μετά σκέφτομαι ότι δε θα ήμουν αυτή που είμαι. Ωραίες οι υπερδυνάμεις, αλλά ακόμα πιο ωραίες οι δυνάμεις και αδυναμίες των κοινών θνητών... και κυρίως τα λάθη που κάνουμε.

Οι στολές όμως φυσάνε. Αργούν οι απόκριες...?

Τετάρτη 14 Απριλίου 2010

So what?




Πέφτω, σηκώνομαι, ξαναπέφτω, ξανασηκώνομαι, και φτου κι απ' την αρχή... so what?


Νιώθω απελπισμένη, μετά λατρεμένη, μετά μοναχική, μετά παρεξηγημένη, μετά εξιλεωμένη, μετά έξυπνη, μετά κακιά, μετά κολακευμένη, μετά αδικημένη, μετά αισιόδοξη, μετά ηλίθια, μετά όμορφη, και φτου κι απ' την αρχή... so what?

Κάνω λάθη, πείθω τον εαυτό μου ότι μαθαίνω από αυτά, ξανακάνω τα ίδια, ξαναπείθομαι, και φτου κι απ' την αρχή... so what?


Κάθε πρωί λέω θα αλλάξω, θα ξεκινήσω, θα βάλω πρόγραμμα, θα προσπαθήσω και μέχρι το βράδυ το ξεχνάω, και φτου κι απ' την αρχή... so what?

Ερωτεύομαι, πληγώνομαι, ξαναερωτεύομαι, ξαναπληγώνομαι, και φτου κι απ΄την αρχή... so what?

Μια κρύβομαι και σ' αφήνω να κυνηγάς μια σκιά, και μια βγαίνω στο φως όπως είμαι, και μετά ξανακρύβομαι γιατί με κουρά
ζεις, και ξαναβγαίνω γιατί με πείθεις, και μετά κυνηγάς τη σκιά γιατί θέλω να παίξω, και ξαναβγαίνω γιατί κουράστηκα να νομίζουν ότι εγώ είμαι η σκιά μου, και φτου κι απ' την αρχή... so what?


12 χρόνια περπατάω μια κατηφόρα που μοιάζει ατελείωτη. Καμιά φορά κοντοστέκομαι. Καμιά φορά ξαναγυρνάω να δω τη θέα από ψηλά. Πού και πού συναντιέμαι με άλλους που ανεβαίνουν προς τα πάνω, όλο και πιο ψηλά, μέχρι που χάνονται από τα μάτια μου. Άλλες φορές τρέχω κι άλλες κάνω ένα βήμα με κάθε αναπνοή.

Όσο όμως περπαταω κι υπάρχει κι άλλος δρόμος μπροστά μου, δε θα με κρίνεις εσύ. Και ούτε θα σε κρίνω εγώ. Γιατί μέσα στις ζήλιες, τις απογοητεύσεις, την έπαρση, τον εγωισμό και την αυταρέσκεια ξεχνάμε ότι και οι ανηφόρες και οι κατηφόρες κάποια στιγμή φτάνουν στο τέλος τους. Γιατί είμαστε άνθρωποι. Και την επόμενη φορά μπορεί να είμαι εγώ που θα ανεβαίνω και εσύ που θα κατεβαίνεις.

Γι' αυτό μη γελάς. Και μην ικανοποιείσαι. Και μη λυπάσαι. Και μην κρίνεις.

Κάθε σκαλοπάτι που κατεβαίνεις, είναι ακόμα μια συνειδητοποίηση. Κι έχω κατέβει αμέτρητα σκαλοπάτια τα τελευταία 12 χρόνια.


So what?

Είμαι ακόμα εδώ και περπατάω.




Πέμπτη 8 Απριλίου 2010

◈⋰ Memory Lane ⋱◈



In empty paths and memories I walk
Under the gray of shadows and thoughts
Memory Lane, treacherous gardens I have strolled!
Memory Lane, the tide will ever rise and fall!
Memory Lane, 'tis Time who is my greatest foe...

Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

Empty voids and aching pains



Όλη μου τη ζωή την έχω βιώσει μέσα από λέξεις. Σήμερα είναι η πρώτη φορά που δεν ξέρω τι να γράψω. Το κενό δεν περιγράφεται και πόνος που αφήνει δεν υποφέρεται.

Εδώ και 25 χρόνια ήταν ένα από τα βασικά θεμέλια του κάστρου που χτίζω και λέγεται ζωή. Το κάστρο αντέχει να χάσει τους πύργους του. Αντέχει να χάσει το τείχος. Αντέχει να χάσει τα κανόνια του. Αντέχει να γκρεμιστεί όλο και να ξαναχτιστεί από την αρχή. Χωρίς θεμέλια όμως πώς ξαναχτίζεις το κάστρο? Μπορεί να σταθεί το κάστρο χωρίς θεμέλια?

Δεν περιμένω να καταλάβει κανείς πώς νιώθω, ούτε με ενδιαφέρει ποιός θα με χαρακτηρίσει υπερβολική. Όλοι έχουν και μία ιστορία να πουν και ο καθένας τη βιώνει διφορετικά. Αλλά η γιαγιά μου ήταν παραπάνω από γιαγιά. Όπως ήταν παραπάνω από άνθρωπος. Μάλλον ήρθε η ώρα να μαζευτούν όσοι άγγελοι ξεχάστηκαν κοντά μας εκεί επάνω.

Μόνο που εγώ δεν είμαι έτοιμη να την αφήσω ακόμα. Στο κάτω κάτω μου είχε υποσχεθεί ότι στο γάμο μου θα χόρευε ακόμα κι αν στεκόταν με το ζόρι.


"Καλά μωρέ ακόμα κοιμάσαι? Πώς θα σε παντρέψω μωρέ σένα? Τι άντρας θα σε πάρει που κοιμάσαι μέχρι τις 11? Ξύπνα βρε τεμπέλ΄κο!"

"Άστο το παιδί να κοιμηθεί. Τέτοια καλά παιδιά που έχ' ο παππουλίκος!"

"Ναι μωρέ, της μάνας τ'ς το τέτοιο! Εσύ έχεις καλά παιδιά κι οι άλλοι δεν έχουν!"

Και μετά μου έκλεινε το μάτι.



Ήσουν γιαγιά, μαμά, φίλη, έμπνευση, αδυναμία μου. Εάν υπάρχουν φύλακες άγγελοι, τώρα ξέρω ότι είσαι και ο φύλακας άγγελός μου. Καλή ξεκούραση Παρθενάκι μου.


Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010

ஜ●•• When We Were Young ••●ஜ

Φανατικά μου αναγνωστόπουλα,

Εάν το scroll στο bar σας (γκνννμχμχμχουχιχιχιχουυυ) έχει αποκτήσει ξαφνικά το μέγεθος τρίχας, μη μου ταράζεστε!! Πρόκειται για το μεγαλύτερο post που έχει γραφτεί στην ιστορία αυτού του μπλογκακίου, εμπνευσμένο από το εξαιρετικό status που έβαλε εχθές ο Μιχμιχ στο Φαιησμπούκι και τα 101 ενθουσιώδη σχόλια που ακολούθησαν.

Πάρτε τις κούτες με τα Zewasoft.

Ξεθάψτε τις παιδικές σας αναμνήσεις.

Με δάκρυα χαράς και νοσταλγίας, σας παρουσιάζω...


ΤΑ ΠΙΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΤΩΝ '80s!!!


Ώπα, ώπα. Μην συγκινείστε από τώρα. Ακολουθεί disclaimer.

Η λίστα σαφώς και ΔΕΝ είναι πλήρης. Οποιαδήποτε συμβολή είναι ευπρόσδεκτη. Φυσικά και δεν έχω συμπεριλάβει τα Pokemon. Εγώ ήμουν στο γυμνάσιο (νομίζω) όταν άρχισαν να παίζονται. Όποιος αναφέρει Yu-gi-oh και Gormiti θα βγει τιμωρία έξω από την τάξη. Επίσης, μια και οι ταινίες της Disney παίζονταν από τότε περισσότερο στα VHS μας παρά στην τηλεόραση, έχουν παραληφθεί (προσωπικά αγαπημένες "Η Ωραία Κοιμωμένη", "Οι Αριστόγατες" και "Aladdin" - σαν τις παλιές μεταγλωττίσεις δεν έχει...). Ιδιαίτερη βαρύτητα έχει δωθεί σε anime καθότι ζε σουί φανατική του είδους.

Τώρα σας επιτρέπω να συγκινηθείτε, να σκίσετε τα ιμάτιά σας, να ουρλιάξετε από χαρά και λοιπές αντιδράσεις που βίωσα εχθές στο wall του φίλτατου Μιχμιχ.

  • Iga No Kabamaru (Ο ένας. Ο μοναδικός. ΚΑΤΑΡΑ.)


  • Plawres Sanshiro (Αχ. Juohmaru. Αχ. *καρδούλες*)



  • Saber Rider (Σερίφης του Διαστήματος - Best theme EVER)



  • Thundercats



  • He-Man and She-ra



  • Αστυνόμος Σαϊνης (Πρόβλημα, πρόβλημα!)



  • Τεν-τεν



  • Νιλς Χόλγκερσον



  • Sport Billy (Θέλω το τσαντάκι του. ΤΩΡΑ.)



  • Candy Candy (Αχ βρε Άντονιιιιι... Οφού-οφού κι εσύ Τέρι παλικάρι μ'!!)





  • Power Rangers (Νομίζω ήθελα να είμαι η ροζ..... Έκπληξη??)



  • Βαβουροπατάτες



  • Κάπτεν Χάρλοκ



  • Defenders of Space (Δε μπορώ να θυμηθώ Ελληνικό τίτλο...)



  • Area 88 (Εξαιρετικό!)



  • Υποβρύχιο Κεραυνός



  • Robotech (ή Ρομποτέκ. LOL.)



  • Κάπτεν Πλάνετ (!!!)



  • Bravestarr



  • Voltron



  • Sailor Moon (Όποιος γελάσει, θα τον τιμωρήσω στο όνομα του Φεγγαριού!!)



  • Σάντιμπελ (Το να πω ότι την σιχαινόμουν, θα είναι understatement.)



  • Μικρό μου Πόνυ (Το επεισόδιο με το βούρκο! Και με εκείνο το καβούρι! Και τη μαγική μπογιά!!! Ουάααααααααααα!!!)




  • G.I. Joe (Σαφώς)



  • Του κουτιού τα παραμύθια (Και ποιός δεν το ξέρει αυτό το τραγουδάκι...)



  • Φρουτοπία



  • Τάρο ο Γιος της Δράκαινας (Δεν μπορούσα να το δω αυτό το παιδικό. Με τίποτα!)



  • Μπόλεκ και Λόλεκ



  • Στρουμφάκια. (Τα original!! :-D)



  • Τα Ρακούν (Λατρεμένο!!!)



  • Φωτεινούληδες



  • Λαστιχένια Αρκουδάκια



  • Ghostbusters



  • Παιδιά του Ονείρου



  • Κίσιφερ (!!!!)



  • Η Οδύσσεια του Διαστήματος



  • Transformers



  • Λίμνη των Κύκνων (Πρίγκηπα Ζίγκφριντ.... τι κλάμα Θεέ μου!!)



  • Οι 12 Μήνες ("Κύλα κύλα δαχτυλίδι...")



  • Άμποτ και Κοστέλο



  • Αρκουδάκια της Αγάπης



  • Η μεγάλη περιπέτεια των Τσίπμανκ (Ουάαα ο Θεόδωρος ο Βουτυρομπεμπές!!! :-D)



  • Δύο χρόνια διακοπές με τους δεινόσαυρους (Ξέρω ότι το ψάχνετε όλοι απεγνωσμένα... My personal favourite!! Αφιερωμένο στο αδερφοcooh μου... "Ζανς!")



  • Η Τζεμ και οι γόησσες (μου άρεσε πολύ αυτό το τραγουδάκι!!)



  • Λοκ ο Υπεράνθρωπος (καμία σχέση με το Lost και δεν βρήκα δυστυχώς ελληνικό βίντεο στο ΤούνελΣου)



  • Πριγκήπισσα Μονονόκε (Υπέροχο, αλλά δεν βρήκα το ελληνικό.)



  • H Ναυσικά της Κοιλάδας του Ανέμου (Είμαι ΣΙΓΟΥΡΗ ότι όλοι το έχετε πετύχει στην τηλεόραση σε κάποια φάση των παιδικών σας χρόνων και σας έχει στιγματίσει όσο κι εμένα. Δυστυχώς δεν βρήκα βίντεο με ελληνική μεταγλώττιση...)




  • Λούκι Λουκ



    • Ντένις ο Τρομερός



    • Flinstones (στα ελληνικά!!)



    • Robin Hood (Το τμήμα Ψυχολογίας του University of Stirling παρακαλείται να πάρει βαθιές ανάσες...)



    • Silverhawks (Κάτι σας θυμίζει ε? :-P)



    • Το μυστικό των Νιμ (δεν βρήκα το ελληνικό στο ΤούνελΣου... μούμπλε μούμπλε!)



    • Ποπάυ






    Μετά από αυτό φαντάζομαι ότι καταριέστε ακόμα περισσότερο την ώρα και τη στιγμή που κλείσανε το gamato.info και το Blue-white GT... Ένα μεγάλο μπράβο στα παιδιά που έχουν ανεβάσει όλα αυτά τα βιντεάκια στο ΤουνελΣου. Respect!


    Τι ωραίες παιδικές αναμνήσεις... Γιατί πρέπει να μεγαλώνουμε?

    Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010

    Demystified

    Disclaimer: Αυτό το blog δημιουργήθηκε πριν 3 περίπου χρόνια για να μπορώ να γράφω τις μπούρδες που κατά καιρούς περνάνε από το μυαλό μου, καθότι το ρημάδι δε σταματάει να δουλέυει ούτε όταν κοιμάμαι και πρέπει όταν μπουκώνει πολύ να κάνω και καμιά εκκαθάριση δίσκου. Οπότε μην περιμένετε να διαβάσετε σοβαρά/έξυπνα/φιλοσοφημένα πράγματα, παρά μόνο ό,τι δεν χωράει στο κουβά όταν αυτός ξεχειλίσει. Όσοι γράφουν (μπούρδες και μη), ξέρουν ότι ερεθίσματα παίρνεις από προσωπικές καταστάσεις (και δη δράματα) μέχρι μια ηλίθια διαφήμιση που είδες στην τηλεόραση. Συνεπώς μαλακίτσες του τύπου "ξεκατινιάσματα στο διαδίκτυο" από τη στιγμή που δεν υπάρχουν ονόματα αλλά μόνο γενικές σκέψεις για κάποιες καταστάσεις (εξού και η έννοια personal blog/journal) είναι τουλάχιστον ΑΚΥΡΕΣ. Παίρνω αφορμή να πω όλα αυτά από ένα ποστάκι σε blog που πέτυχα κάνοντας βόλτα στο διαδίκτυο, το οποίο εν τέλει είδα ότι διαγράφηκε εξ ολοκλήρου για τα κομπλεξ πραγματικών κατίνων που νομίζουν ότι όλος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω τους και οτιδήποτε γράφεται αναφέρεται σε αυτούς.

    All that being said, νίπτω τας χείρας μου προληπτικά γιατί έχει φοβηθεί το μάτι μου με αυτά που βλέπω και ακούω τελευταία. This blog is my kingdom and I am its Queen. Και όσο δε θίγω κανέναν μπορώ να γράφω ό,τι γουστάρω. If you don't like, don't read. Οπότε εάν είστε κάτω των δεακοχτώ, ευέξαπτος/η, κομπλεξικός/ή, ανασφαλής, εγωκεντρικός/ή... you may leave this page. NOW.



    Είχα να γράψω disclaimer από τη τελευταία φορά που έπρεπε να δηλώσω ότι δεν μου ανήκει το Lord of the Rings για ιστορία μου σε fanfiction site. Θεέ και Κύριε.



    Μια και είμαι λοιπόν η μόνη που μπορώ να ασκήσω τις εγωκεντικές μου τάσεις στο χώρο αυτού του φτωχού μπλογκακίου εφόσον είναι δικό ΜΟΥ, θα ήθελα να αφιερώσω ένα

    FUCK OFF AND LEAVE ME ALONE

    μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου σε ό,τι χαλάει το feng shui στα σκηνικά της ζωής μου και τη καρμική αύρα μου. Έχω καλύτερα πράγματα να ασχοληθώ.


    Other than that, σήμερα ανακάλυψα ότι το μόνο που δεν ξέρω είναι πότε θα πεθάνω. Surprise me, God. Και σε παρακαλώ ο θάνατός μου να είναι glorious και δραματικός όπως αξίζει σε μία Drama Queen του επιπέδου μου.


    Επίσης, επιβεβαίωσα τις ικανότητές μου ως ερευνήτρια και συνειδητοποίησα ότι αδικούμαι τα μάλα. Οι τύποι στο CSI δεν πιάνουν μία μπροστά μου.


    Τώρα λοιπόν που είδα αποτυπωμένες σε όμορφα μαύρα σχηματάκια τις σκέψεις μου, ας μπούμε στο ψητό. Άλλοι ακούν/γράφουν/παίζουν μουσική, άλλοι κάνουν yoga, άλλοι χορεύουν, άλλοι βγαίνουν για τρέξιμο κι άλλοι σπάνε στο ξύλο goblins στο WOW. Εγώ αν δεν ματώσει το πληκτρολόγιο και δεν παίξω jenga με τις λέξεις, δεν αδειάζω.


    Σας παρουσιάζω την Απομυθοποίηση, φανατικά μου αναγνωστόπουλα. Τις προηγούμενες φορές που την είχα πετύχει μπροστά μου είχε μια ουρά από Απογοήτευση να σέρνεται από πίσω, που άφηνε σημάδια "Είναι Δυνατόν Να Έχασα Το Χρόνο Μου Γι' Αυτό" γραμμένα με κόκκινη μπογιά στο έδαφος.

    Αυτή τη φορά το μόνο που άφησε ήταν μια ψυχική ηρεμία. Μετά τις ταχυκαρδίες, τις πεταλούδες και τα μόνιμα σαραντάρια στη θερμοκρασία, ήταν σαν να βρισκόμουνα σ' ένα δωμάτιο καλυμμένο από άσφαλτο κάτω από μεσημεριάτικο ήλιο καλοκαιριού και κάποιος να άναψε το air-condition στο φουλ. Η ανακούφιση ήταν ανευ προηγουμένου. Διότι αν αυτό είναι που ζητάς, δε μπορείς να φανταστείς πόσο χαίρομαι που δεν πληρώ τις προϋποθέσεις του. Παρά τους χαρταετούς που πετάω κατά διαστήματα, παρά τις φάσεις που περνάω, παρά τα χίλια-δυο στραβά που έχω, είμαι καλύτερη από αυτό. Και την επόμενη φορά που θα σε δω θα είμαι εγώ που θα κοιτάει από 'επάνω'.


    Να σέβεστε πάνω απ' όλα τον εαυτό σας και να μην αφήνετε κανέναν άνθρωπο και καμία κατάσταση να σας κάνει να αμφιβάλλετε για την αξία σας. Σας το λέει κάποια που κάνει μερικές φορές το λάθος να αισθάνεται ότι δεν είναι αρκετή.


    Πωπω ηρεμία.......... Έχω ζαλιστεί από τις βαθιές αναπνοές της λύτρωσης. Αφιερωμένο.



    Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

    Αμανέεεελιιιεν




    ... μία κοινωνικά αμόρφωτη, απόβρασμα των ανθρωπίνων σχέσεων, καταπατήτρια του savoir vivre, ανίδεη ξανθιά (περιστασιακά κοκκινομάλλα) γλωσσολόγος που κυκλοφορεί με δωδεκάποντα, παίζει με τις λέξεις και γράφει post-it (τα οποία είναι στρατηγικά τοποθετημένα στην ατζέντα μου σε όλα τα χρώματα και μεγέθη) στη γλώσσα των ξωτικών. Με Tengwar εννοείται.

    Δεν είμαι ψαγμένη, βαρεμένη είμαι. And there is no shame in that. Μη ξεχνάμε ότι βγήκα από την κοιλιά της μάνας μου τυλιγμένη 4 (!) φορές με τον ομφάλιο λώρο.

    Lemme see you beat that, bitches.

    Καθότι ομορφότατη Κυριακή, κάπου ανάμεσα στον καφέ και την ανάγνωση ενός άρθρου για την ανάλυση συνομιλίας (είπαμε κοινωνικά αμόρφωτη, τουτέστην κάνω απελπισμένες προσπάθειες να μορφωθώ. ΤΟΥΤΕΣΤΗΝ.), ξεκινήσαμε μία από τις γνωστές εποικοδομητικές pinky convos με το μικρό δεξί μου δαχτυλάκι. Αυτό που αρνείται πεισματικά να συνεργαστεί για να μπορέσω να κάνω το άνωθεν Vulcan Salute. Εμείς τα βαρεμένα το συνηθίζουμε.


    Βρε γιαβρί μ', τι με λες ότι έχεις πρόβλημα με το στομάχι σου και δε μπορείς να φας (και τι, μια Ceasar's!!) και την επόμενη μέρα χλαπακιάζεις πιτόγυρα??


    Έχετε διαλέξει την κουρτίνα τρία και ωωωωωωωωωωωωωω! Όχιιιιιιιιιιιιιιι.... είναι ο Zong. Epic fail οι δικαιολογίες for the sake of δικαιολογίες. Κυρίως όταν δεν υπάρχει λόγος. Στην Τατιάνα Τατιανιές, τσουκ. Στην Drama Queen (και δη την υπέρτατη) DramaQueenιές, double τσουκ.


    Όσο για σένα τζάνεμ... από το ένα έως τη Μπεκατώρου πόσο ηλίθια με κάνεις...?



    Πες με μαλακισμένη. Θα σου πω ότι ναι, είμαι τόσο που δε με αντέχω ούτε η ίδια.

    Πες με μπάζο. Θα το κατανοήσω λόγω χρόνιας τύφλωσης.

    Πες με ψωνάρα. Θα σου δείξω και που έχω παρκαρισμένο το καλογυαλισμένο καλάμι μου.

    Πες με κακόγουστη. Όχι μη το πεις καλύτερα. Θα φωνάξω το Fashion Police να σε μπουζουριάσει.

    Πες με κακόμοιρο geekάκι. Το πολύ πολύ να σε βρίσω στα Na'vi.



    Άλλα μη μου θίγεις την πολύχρονη εμπειρία μου σε "Εχεστήκαμεν" καταστάσεις. Εμένα που έχω φτιάξει την Εξίσωση των Εχεζομένων. Σου υπολογίζει με μαθηματική ακρίβεια (κυριολεκτικά σε λέω!) το χρονικό διάστημα που θα μεσολάβήσει από το πρώτο "Εχεστήκαμεν" μέχρι το "Εκαιγόμαστε". Ο πάπας μπορεί να μην είναι αλάθητος, η εξίσωσή μου όμως είναι. Μιλάμε για πιο νόμο κι από το νόμο της βαρύτητας.

    Περιμένω αγωνιωδώς και απεγνωσμένα την εξαίρεση στον κανόνα. Θα είναι πολύ αναζωογονίσιους να μην έχω ΠΑΛΙ δίκιο.


    Και τώρα πάω να βγάλω όλα μου τα απωθημένα στην ηρωίδα μου και να κάνω ένα shameless self-insertion. Μπας και ξεμουροχαβλιαστεί το μαλακίδιο.