Πέμπτη 24 Ιουλίου 2008

Missed me?

Αν συνεχίσει έτσι η κατάσταση με βλέπω να γράφω χιτάκια σαν το προηγούμενο post κι εσάς να κάνετε απεγνωσμένη έκκληση μήπως με σαβουριάσουν σε κανένα τρελάδικο. Ανάρρωση sucks και το Gossip Girl έχει ΠΑΡΑ πολύ λίγα επεισόδια για να χορτάσω την παρέλαση των Hermes και λοιπών άψογων στυλιστικών επιλογών της σειράς.

Παρακαλώ θερμά το Star να αφήσει το μελόδραμα του O.C. και να βάλει κανένα Gossip Girl μπας και μάθουν οι Ελληνίδες να ντύνονται. Γιατί αν αυτά που βλέπω στις ειδήσεις του Star αληθεύουν, τότε η νέα γενιά ξέρει μόνο να ξεντύνεται. Και χαίρεται κι από πάνω που τους κοροιδέυουν στο δελτίο.

Τι σου κάνουν τα περίφημα 15 minutes of fame. Και αν βγάλεις τα cartoon δεν είναι ούτε τόσα.


Επίσης. Θερμή παράκληση στο ΣΚΑΙ: Ενώ έχει ένα εκπληκτικό πρόγραμμα, αυτό το Cavegirl που δεν προσφέρει τίποτα ούτε από άποψη διαλόγων, ούτε από άποψη σεναρίου, ούτε από άποψη σκηνοθεσίας ή φωτογραφίας... για ποιο λόγο παίζεται?? Ας το παραβλέψω σαν ατόπημα.


Ζήνα και Ηρακλής. Φτάνει. Φτάνει, φτάνει, φτάνει, φτάνει. Θα βαρέσω το κεφάλι μου στον τοίχο κι ο Dr. Troy μου απαγόρεψε τέτοιου είδους δραστικά μέτρα.


Στο πουροπιπίνι απέναντι: please, get a room. Δεν φταίμε τίποτα να μαθαίνουμε όλα τα νέα για την προσωπική ζωή σας και των γνωστόν σας (διότι είστε και παλιοκουτσομπόλα) εμείς που μένουμε ακριβώς απέναντι και πιθανώς όλο το υπόλοιπο τετράγωνο. Για να μην πω και τα τριγύρω και γίνω υπερβολική πάλι. Last but not least, ναι εγώ έκανα πλαστική τη μύτη μου και μία εβδομάδα έμοιαζα σαν μούμια με τις γάζες και τους γύψους, αλλά εσείς θα μπορούσατε να κοιτάτε λίγο πιο διακριτικά. Ναι αναφέρομαι για τη μέρα που κοντέψατε να πάθετε εξάρθρωση αυχένα κι ευτυχώς έπεσε μόνο το "βιβλίο" σας και όχι εσείς από το μπαλκόνι στην προσπάθειά σας να συνεχίσετε να με παρακολουθείτε αφότου μπήκα στο δωμάτιο. Και όσες ώρες κι αν ξεροσταλιάζετε στο μπαλκόνι, εγώ δεν πρόκειται να βγω να δείτε την καινούρια μου μύτη!! MWAHAHAHAHA!

Σκατόγρια, δε μου φτάνουν οι e-stalkers, θα αποκτήσω και πραγματικούς!


Στην μαμά μου: Αξεπέραστη και ανεπανάληπτη Drama Queen Mother στη μύτη έκανα επέμβαση, όχι στα μάτια. Που σημαίνει ότι βλέπω τις ανοιχτές πόρτες και τα ντουλάπια, καθώς και τη μασιά που παρατάει η αδερφή μου στη μέση του δωματίου και δεν θα σκοντάψω πάνω τους. Επίσης, δεν είναι ανάγκη να πετάγεσαι κάθε φορά που σηκώνομαι το βράδυ για πιπί μου μήπως μου έπεσε κανένα ρουθούνι ή έπαθα ακατάσχετη αιμορραγία. Chill out. I'm not made of glass (δυστυχώς, θα προσθέσω, αλλιώς θα με πρόσεχαν περισσότερο μερικοί-μερικοί *γκουχ*).



Στην αδερφή μου: Μάζευε αυτή τη κωλομασιά γιατί αν κάω κι από πάνω, θα ξεκινήσω vlog στο Υoutube με θέμα τη ζωή μου και δεν είμαι έτοιμη τώρα να δεχτώ και να χειριστώ την απότομη αναγνωρισιμότητα και την Oprah.


Στον father: Μην κάνεις σαν 12χρονο. Σταμάτα να μου κρατάς μούτρα επειδή πλέον μοιάζω πιο πολύ τη μαμά παρά εσένα. You'll get over it. Trust me.


Σε όλους τους φανατικούς μου αναγνώστες: Υπάρχει μία περίπτωση να με διαβάζετε από Σεπτέμβριο και στο Stiletto του Sheffield. όσοι ενδιαφερονται, ας επικοινωνήσουν μαζί μου για ετήσια συνδρομή. Επίσης, εάν όλα όσα διάβασα στο booklet που μου έστειλαν για το Intro Week αληθεύεουν, διόλου απίθανο να με διαβάσετε και στους New York Times του άλλου ημισφαιρίου, αυτή τη φορά ως θέμα: Οργισμένη φοιτήτρια έβαλε φωτιά στο Πανεπιστήμιο του Sheffield μετά από emotional breakdown - η γραφειοκρατία ήταν πολλή για να την αντέξει.

Σ' αυτό το σημείο να σας ενημερώσω ότι ζητάνε και τα αποτελέσματα από το τελευταίο τεστ ΠΑΠ μου. Δεν ήξερα ότι στην Ιστορική Γλωσσολογία παίρνει μέρος και η μήτρα μου. Μήπως να τους στείλω και μία λίστα με όσους έχω κάνει σεξ? Να το βάλουν στο φάκελό μου βρε οι άνθρωποι. Για μεταπτυχιακό πάω, να μη ξέρουν??


Σας φιλώ γλυκά και πάω για ύπνο. Another day passed by. Κι ας ελπίσουμε να μην έχω άλλες κρίσεις-ωδές σαν το προηγούμενο post.

Ωδή στη βαρεμάρα

Το ταβάνι κοιτώ και τρομάζω
Διακοπές κι η αράχνη, το μπάζο!!
Μόνο εγώ παραμένω στην πόλη
Κι έχω μάθει απ'το Star κάθε τσόλι!
Για μπανάκι πού τύχη να πάμε,
τα αβγά μας οι κότες κλωσσάμε
Άλλοι βγαίνουν τα βράδυα στα clubs
κι άλλοι τρέχουν σε κάθε beach bar
άλλοι τ' αστέρια κοιτούν χαλαρά
κι άλλοι τα ξέκωλα πάνω στο μπαρ
Εγώ πού τέτοια τύχη η γκαντέμα
Στο Youtube θα τη βγάλω όλη μέρα!
Ξαπλωμένη σε μια μόνιμη siesta
με τη ζέστη του Αυγούστου παρέα
Σας το λέω παιδιά θα φλιπάρω
αν απόψε για Αιγαίο δε σαλπάρω
η ανοία τη κέφι σκοτώνει
αλλά η δημιουργία και πάλι φουντώνει!
Γι' αυτό γράφω κι εγώ για εσέ,
να γλιτώσω για λίγο από σε!
Σε μισώ φριχτή βαρεμάρα
Το μυαλό μου έχεις κάνει μαντάρα!
Μαλακίες στον κόσμο πουλώ
και ωδές στην ανοία στο blog
σκέψου πόσο κακό μου 'χεις κάνει
Ω βαρεμάρα, θα με πεθάνεις!
Οι ειδήσεις θα δείχνουν εμένα
κι όχι όλα αυτά τα καμένα
που στην πλαζ όλη μέρα αράζουν
και το βράδυ τα μάτια τους βγάζουν
Επαναλήψεις σήριαλ λάβετε τέλος
φέρτε το Μάκη κι εγώ το Θέμο
έχουμε είδηση για τα κανάλια
κάποιον τον έφαγε η βαρεμάρα!
Δεν άντεξε τέτοια ασύμμετρη απειλή
Γι' αυτό διαβάζετε αυτή την ωδή...

Super. Έχω καταρίψει κάθε έννοια μέτρου και ρυθμού. Τουλάχιστον πέρασα ένα μισάωρο χωρίς να σέρνομαι από καναπέ σε καναπέ. Δεν πειράζει, σας χαρίζω το βραβείο Λογοτεχνίας!

Παρασκευή 18 Ιουλίου 2008

Πιάσανε οι ζέστες...

Κάτι τα τραβήγματα που είχα με τον κυβερνοχώρο λόγω ήδη αναφερθέντων obsessed fans, κάτι η γενική τάση φυγής μου από την Ξάνθη, κάτι η επιβεβαίωση (πλέον - και όχι διαπίστωση) ότι οι άντρες στην ηλικία μου είναι από τραγικοί έως κάφροι (λίγο επίπεδο βρε παιδιά -το ότι δεν σκάμε στα γέλια εκείνη την ώρα μπροστά σας είναι δείγμα διακριτικότητας, όχι ότι συμφωνούμε με τις μπούρδες που ξεστομίζετε!), αναγκάστηκα και έμεινα λίγο καιρό μακρυά σας... Χαίρομαι, όμως, που έχω τέτοιους πιστούς θαυμαστές που με διαβάζουν ανελλειπώς (αλλά δεν σχολιάζουν ποτέ, Μελιδάκο!!) και για χάρη τους και μόνο κάθομαι και γράφω αυτό το post μέσα στη κουφόβραση, δίχως Muratti (όχι δεν άρχισε η γειτονιά μου τις συνομωσίες πάλι, απλώς το έκοψα), δίχως κλιματιστικό (διότι μόνο η ιγμορίτιδα μου έλειπε τώρα) και δίχως Red Bull. Απαγορεύεται, λέει, σε μετεγχειρητικό στάδιο. Το μυαλό σας και μια λίρα, βόδια.

Πρώτη φορά που έχω τόσα πολλά να πω και δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω. Ας ξεκινήσω λοιπόν από τα απλά.

Α. Έφυγα από τη Ξάνθη. Για την ακρίβεια το έβαλα στα πόδια μόλις μου ανακοίνωσαν ότι μπορώ να φύγω. Home, sweet home. Αν και με τη Drama Queen σε ρεσιτάλ όλη τη μέρα πάνω από το κεφάλι μου, θα το ξαναπώ: There's no place like home.

B. Κεφάλαιο άντρες. Κάποιος μου είπε ότι μπλέκω πάντα με τους λάθος άντρες, αλλά σύμφωνα με αυτά που έμαθα για τα φαινόμενα, τους ορισμούς και τους κανόνες στη Φυσική από το γυμνάσιο, όταν έχεις πάρα πολλά instances από ένα φαινόμενο -περισσότερα από τα instances που δείχνουν κάτι διαφορετικό-, αυτό τίνει να αποτελεί τον κανόνα και όχι την εξαίρεση.

Συνεπώς.

Επανέρχομαι στο πρώτο-πρώτο post μου σχετικά με το cichlid effect που εμφανίζεται στο μεγαλύτερο ποσοστό του ανδρικού πληθυσμού (όλοι με μια ελπίδα ζούμε, αλλιώς αλί και τρισαλί σε όσες γυναίκες ενδιαφέρονται να κάνουν κάτι παραπάνω από το να ανοίγουν απλά τα πόδια τους), επαναλαμβάνοντας μία καίρια ερώτηση:

Γιατί εσείς οι άνδρες ζητάτε ΠΑΝΤΑ την επιβεβαίωση ότι είστε οι καλύτεροι μπλα μπλα μπλα για να μπορέσετε να λειτουργήσετε??

Δηλαδή συγνώμη, υπήρχε περίπτωση εκείνη τη "κρίσιμη" ώρα στην ερώτηση "Είναι μεγάλο?" και παρόμοιες εξίσου ξενερωτικές ερωτήσεις - επιβεβαιώσεις κουβάδες να απαντήσουμε "όχι έχω δει και καλύτερα??"

Οπότε αποφεύγουμε να απαντήσουμε, ή λέμε ένα 'ναι' για να τελειώνουμε και να κάνουμε κι εμείς τη δουλειά μας...

Επίσης. Λίγο σεβασμό. Τα κοσμητικά επίθετα να λείπουν και ας είμαστε λίγο κρατημένοι τις πρώτες φορές. Αλλιώς μπορεί να σας παρεξηγήσουμε. Φυσικά, μόνο όταν επιμένετε να κάνετε δηλώσεις ότι δεν σας ενδιαφέρει ΜΟΝΟ το σεξουαλικό. Διότι μπορεί κάποιες κοπέλες που σέβονται τον εαυτό τους και είναι λίγο διακριτικές να μην σας πετάξουν έξω κλωτσηδόν την ώρα που λέτε και κάνετε κάποια πράγματα, αλλά σίγουρα δε θα σας ξανατηλεφωνήσουν. Αφήστε που πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να θεωρηθείτε χαμηλού επιπέδου και όλοι για ένα επίπεδο και μια αξιοπρέπεια ζούμε σ' αυτή τη κωλοχώρα.

Ερώτηση Βου: Γιατί μερικοί ενώ δεν έχετε κανένα ΑΠΟΛΥΤΩΣ πρόβλημα το δημιουργείτε μόνοι σας?? Δηλαδή, να καταλάβω τέτοιου είδους ανασφάλειες από άτομα που έχουν όντως πρόβλημα στο συγκεκριμένο θέμα, αλλά όταν όλα είναι τόσο καλά και υπάρχει μία γενική συνεννόηση, γιατί πρέπει να ρίχνετε τον κουβά με το παγωμένο νερό και να τα καταστρέφετε όλα μαζί με την εικόνα σας...?

Τι να πω. Μετά από πολύωρη συζήτηση με το μικρό δεξί μου δαχτυλάκι, κατέληξα ότι από το να κλέινω τα αφτιά μου και να πηγαίνω με τα νερά τους, από δω και πέρα καλύτερα να διώχνω κόσμο με τις κλωτσιές εκείνη την ώρα. Διότι αν δεν μιλάς, μετά σου βγαίνει και το όνομα και φταις κι εσύ από πάνω που κατέχεις το savoir vivre στο συγκεκριμένο τομέα. Hmph!!


Γ. Και τώρα ο νωόν νοείτω. Ναι, έχω καταλάβει κάποια πράγματα, αν και αργά. Και όχι, δεν έχει απολύτως τίποτα που να τον γεμίζει, γι' αυτό κάνει και ό,τι κάνει. Οπότε Keep Walking, Johnny Walker.


Δ. Οι περισσότεροι άνθρωποι πάνε και καλά να διορθώσουν το διάφραγμά τους για να βρουν δικαιολογία να κάνουν πλαστική στη μύτη τους. Υπάρχουν όμως και εκείνοι οι ελάχιστοι που πάνε οι καημένοι ξεκάθαρα και ευθαρσώς να κάνουν πλαστική στη μύτη τους και βγαίνουν με διορθωμένο διάφραγμα. Γενικώς σωτηρία δεν υπάρχει. Και μη πιστεύετε ότι βλέπετε στο "The Swan", "Extreme Makeover" κλπ, διότι περνάνε μέσα σε 2 λεπτά τη περιόδο ανάρρωσης, ανώδυνα και διακριτικά, ενώ στην πραγματικότητα τα νεύρα σου γίνονται κρόσια και ο χρόνος κυλάει αργά και βασανιστικά. Κυρίως αν είναι καλοκαίρι. Ας όψεται η ματαιοδοξία μας.

P.S.: Είναι pre-requisite όταν γίνεσαι πλαστικός να είσαι ωραίος άντρας?? Αλλιώς δε σου δίνουν το πτυχίο or what...??

Γλυκά μου φανατικά αναγνωστόπουλα (Πάνια rulez, η χαρά κάθε γλωσσολόγου), σας αφήνω και σας εύχομαι να είστε όσο καλά είμαι κι εγώ αυτή τη περίοδο....... δηλαδή SUPER! Να περάσετε ένα υπέροχο καλοκαίρι και όλο και κάπου θα συναντηθούμε κι εμείς στον κυβερνοχώρο πριν φύγω για Αγγλία!

XOXO
Silent Niobe