Πέμπτη 30 Απριλίου 2009

Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ Spring Time Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ

Είπα κι εγώ τώρα που μπήκε η Άνοιξη για τα καλά και στο εξωτικό Sheffield, να αλλάξω λίγο το blog γιατί μ' έπιανε κατάθλιψη με τόση μουντάδα. Αυτό πάει πιο πολύ με το bimbo mode και τη χαζοχαρουμενιά των posts μου.

Η γκαντεμιά μου καλά κρατεί και είμαι πλέον και επισήμως υποψήφια για το "Γκούτου-Γκούτου Γκάντεμ Award 2009" (καθότι γκαντεμόσκυλο επικών διαστάσεων), οπότε φανατικά μου αναγνωστόπουλα φροντίστε να με ψηφίσετε. Τζάμπα δηλαδή ταλαιπωρούμαι με διαγραφή δεδομένων, ακυρώσεις δρομολογίων, τρυπημένα δάχτυλα και καμμένα χέρια???

Α το έπαθα κι αυτό. Εννοείτααααααααι. Αφού τρύπησα το δάχτυλό μου ("...σε μια τόση δα καρφίτσα..."), έκαψα το χέρι μου όταν πήγα να βγάλω το ταψί από το φούρνο. Για την επιστροφή μου από το Λονδίνο με το τρένο χρειάζεται ξεχωριστό post, οπότε αρκεστείτε στο γεγονός ότι αντί για 1:20 το πρωί έφτασα 8:30 στο Sheffield, και στο Λονδίνο όπου περίμενα τόσες ώρες έκανε ΨΟΦΟΚΡΥΟ.

Τα άλλα φανατικά μου αναγνωστόπουλα, εν όψει επικείμενης έναρξης υποψηφιοτήτων στα MEFAs έχουν βάλει σκοπό να αφυπνήσουν τη μούσα μου με κάθε δυνατό τρόπο -θεμιτό και μη. Έχω λάβει τουλάχιστον 5 e-mails στα οποία με προξενεύουν με αδέρφια, ξαδέρφια, φίλους και δε συμμαζεύεται προκειμένου να εμπνευστώ και να γράψω την πολυαναμενόμενη επίμαχη σκηνή επανασύνδεσης των δύο πρωταγωνιστών. Δεν ξέρω αν πρέπει να εκνευριστώ ή να κολακευτώ που η ψυχική υγεία της ηρωίδας μου είναι ποιο σημαντική από τη δική μου. Άντε μη το τραβήξω κανένα delete το μαλακισμένο, πολύ σταρ του Hollywood την έχει δει και η δημιουργός δε σηκώνει καπρίτσια. Μόνο τρυπάει δάχτυλα και καίγεται στο φούρνο.

Τι στην ευχή, τραυματίζομαι που τραυματίζομαι, τουλάχιστον ας τρυπηθώ σε κανένα αδράχτι να περάσω ως Ωραία Κοιμωμένη το διάστημα μέχρι τις 8 Ιουλίου που γυρνάω Ελλάδα!! Αλλά παρακαλώ να περάσει από face control ο πρίγκηπας και να δώσω έγκριση, έτσι? Και παρακαλούνται οι τρεις καλές μου νεράιδες να μου έχουν έτοιμη τη πτυχιακή και να σφυράει. Και τις βαλίτσες αν γίνεται.

Η συγκάτοικος φάλαινα τα χάλασε με το μαϊμουδάκι του Paul Frank και δυστυχώς πρέπει να υποφέρει μαζί της και το υπόλοιπο διαμέρισμα. Οι τσιρίδες της έχουν φτάσει σε τέτοια επίπεδα ντεσιμπέλ, που ο Άγγλος αναγκάστηκε να της εξηγήσει ότι το Skype υπάρχει για να μη χρειάζεται να φωνάζουμε για να μας ακούσουν μέχρι το Ιράν. Εγώ πάλι, όντας το μοναδικό θηλυκό του διαμερίσματος, αναγκάζομαι να παίξω το ρόλο της ψυχαναλύτριας.

"Είμαι τόσο χάλια. Μετά από μια σχέση 2,5 μηνών δε ξέρω τι να πιστέψω πλέον. Δε ξέρω πώς θα ξαναεμπιστευτώ άντρα μετά από αυτό που έγινε."

"Τι έγινε? Σε κορόιδεψε?"

"Όχι."

"Σου φερόταν άσχημα?"

"Όχι."

"Ε... Μήπως έκανε κάτι με άλλη κοπέλα...?"

"Όχι."

Εδώ βάζει τα κλάματα.

"Μα τι στην ευχή έγινε??"

"Δε μου έκανε όλα τα χατήριαααααααααα!!!!!"

Ήθελα να της πω ότι εκείνη τη στιγμή ήμουνα άυπνη 38 ώρες, είχα δύο έμπλαστρα στην πλάτη, διαλυμένο γόνατο, ημικρανία γκαργκαντουανών διαστάσεων και deadlines που με κυνηγάνε από πίσω με το μαστίγιο...

Αλλά λόγω εκμπομπής σε διαφορετικά μήκη κύματος, αρκέστηκα να της πω ότι η μαλακία της είναι ουρανομήκης.

Κυριακή 19 Απριλίου 2009

Σας είπα τα νέα? Χριστός Ανέστη!



Μάγκες.

Εδώ στο εξωτικό Sheffield βγάζουμε τρελά γούστα.

Εν μέσω Ελληνοτουρκικής διαμάχης για τα Ίμια και ανακάλυψης νέου Ελληνικού newsgroup, προλάβαμε την Ανάσταση σε απευθείας μετάδοση από την Μητρόπολη Αθηνών μέσω e-radio και τραγουδήσαμε το "Χριστός Ανέστη" με πιτζάμα Hello Kitty και κάλτσα ασορτί.

To Κύριε Ελέησον έχει άλλο νόημα όταν το λες με background το soc.culture.greek στην οθόνη.

Σας χαρίζω τη μαγειρίτσα και τα ωά. Έψησα ένα ωραιότατο γεμιστό μπιφτεκάκι, πήρα κι ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί κι έφαγα σαν άνθρωπος. Το τσουρεκάκι, εεεε... Μας έλειψε λίγο. Αλλά καλά ρε μάνα. Τη πίτα απ'το Παρθενάκι, ρε μάνα? Χρησιμοποιούμε τη πίτα της γιαγιάς για χτυπήματα κάτω από τη μέση, ρε μάνα??

Μισό γιατί έχω ζαλιστεί από τις ζεμπεκιές και τα τσιφτετέλια. Έχουμε κατεβάσει κι ένα μπουκάλι κρασί και παίζουμε κυνηγητό με το QWERTY για να βγάλουμε πέντε λέξεις.

Εορταστικό πρόγραμμα με LE.PA. και Χριστοδουλόπουλο, φίλτατοι. Άκουσε η φάλαινα τα κλαρίνα και τα τουμπερλέκια στη διαπασόν στο δωμάτιο του φυτού και ήρθε να ελέγξει αν αποφάσισα να κάνω απόπειρα αυτοκτονίας μετά φρικτών μπουζουκίων.

"Νόου μάι ντίαρ," της είπα. "Δις ιζ dogmusic. All the babes on the stage. Torture yourselves και δε συμμαζεύεται!!"

Ας ελπίσουμε ότι δεν μπέρδεψε την αθάνατη ατάκα του μεγάλου αηδού με τίποτις σαδομαζοχιστικά.

"Όλα πάνε καλά, όλα πάνε καλα, και δεν έχω ανάγκη κανένα!!"

Πέστα ρε αλάνι Χριστοδουλόπουλε, να χαρείς το μαλλί-λασπωτήρα σου!!

Ρε σας το 'πα εγώ ότι Ανάσταση θα'κανα αγκαλιά με το λαπιτόπι. Ο LE.PA. και ο Χριστοδουλόπουλος ήρθαν απάνω στο τσακίρ κέφι με τορρεντοδουλειά. Μέχρι να καταλάβω ότι ήταν από πέρισυ, αναρωτιόμουν αν έχουν εξελιχθεί τόσο τα torrent sites στην Ελλάδα που βγάζουν εκπομπές πριν παιχτούν στη τηλεόραση (συνέβη πριν αρχίσει να καίει το αλκόολ εγκεφαλικά κύτταρα, οπότε το ρίχνουμε όπως πάντα στη ντεκαπάζ)!

Ντεμέκ δύσκολα και μακριά από το σπίτι. Μπομπόλια ξενιτιά ρεεεεε (απέραντο respect στο Θεσσαλονικιό στο Άμστερνταμ)!!! Εμείς οι παντός καιρού ανάβουμε αρωματικά κεριά για λαμπάδες και μέσα στο Opal άμα λάχει! Κι ας αρχίσουν να χτυπάνε τα αλάρμια μετά λόγω ανιχτευτών καπνού...

"Νόου άι τολντ γιου ιτς γκρικ τραντίσιον, βρε μαλάκα. Γιες αι νόου γουι αρ νοτ ελάουντ το λάιτ κάντλς. Γιές ρε μαλάκα σου είπα. Νοου, μαλάκας μινς φριεντ ιν γκρικ καθυστερημένε βλάκα αγγλοχώριατε Sheffieldτσιώτη. Νόου, άι σεντ γκουντνάιτ ιν γκρικ. Γιές ιτς ε λόνγκ γουέρντ."

Και τώρα σας αφήνω να ξεραθώ ένα τετράωρο να αποβάλλω το κρασί και να επανέλθω στη συλλογή δεδομένων μου. Καλού-κακού έκανα κι ένα backup σε 2, 3 4, 5 διαφορετικά μέσα αποθήκευσης πριν αρχίσω την οινοποσία.

Y.Γ.1: Αφιερώνω το postάκι με πολύ αγάπη στο αγαπημένο μου ντεμέκ καλαμακόπαιδο (κρυφοκαρντάσι μας τον έβγαλε το Φαιησμπούκι) που περίμενε πώς και πώς να τα τσούξω και να πιάσω το πληκτρολόγιο. Ντροπή βρε...

Υ.Γ.2: Την αγάπη μου σε όλα τα γλυκά μου κουκλούδια που με πήραν τηλέφωνο από τη μαμά πατρίδα και το γλυκό κουκλούδι εκ Λονδινακίου! Όχι δεν ήπια Κουκού μου, δεν είχε καλό σήμα το τηλέφωνό σου!

Υ.Γ.3:"Βρε μελαχρινάκι με πότισες φαρμάκι ντιμπιντιμπιντιμπιντάι" εξαιρετικά αφιερωμένο στο σιστεράκι. "Το ωραιότερο πλάσμα του κόσμου" στον πατέρα που το ακούει και γουστέρνει. Μάνα, δεν είχε Ρουβά και Ρέμο το πρόγραμμα, οπότε σου αφιερώνω ένα τσιφτετελοκουνιστό "Έβδομο Ουρανό" από το LE.PA. Παρθενάκι εσένα θα σου αφιερώσω όλο το πρόγραμμα αύριο που θα πιάσω τα ποντιακά.

Ρε παιδιά πολλή αφιέρωση έχει αρχίσει να πέφτει. Κοψ-λα-Φλεβ FM: εκπέμπει μέσω ίντερνετ τις μεταμεσονύκτιες ώρες και σε συχνότητες ξενιτεμένων φοιτητών.

Και το πιο σουρεαλιστικό ξέρετε πιο ήταν ε? Ο παπάς να τραγουδάει το "Χριστός Ανέστη" στο δωμάτιο κι εγώ να μπαίνω στη κουζίνα και να βρίσκομαι φάτσα κάρτα με τη κόκκινη γιρλάντα στον πίνακα ανακοινώσεων να σχηματίζει τις λέξεις "Merry Christmas"...

"Εεεεεεεεεεεεεεεεεε απάνω σε χαλιά, σε μάγικα χαλιάαααααααααα... Τσουκουτουκουτσουκουτουκουτου!"

Δώσε και σώσε, Λευτέρη!!

Κυριακή 12 Απριλίου 2009

Ντιλίιιιιιιιτ ρεεεεεε!!!

Μισό να ρουφήξω λίγο Red Bullάκι να στανιάρω. Μόλις ξύπνησα από ένα δίωρο σωριασμένη πάνω στο laptop μου και με το QWERTY τατουάζ στο δόξα πατρί.

Εμπρός καλή μου ταυρική π@π@ροδύναμη! Μόνο εσύ με σώζεις!

Το προηγούμενο post απεδείχθη προφητικό κι εγώ πιο γκαντέμα κι από τον Οδυσσέα. Αυτό δεν είναι μεταπτυχιακό. Τα "Πάθη του Χριστού" σε remake είναι. H Special Sheffield Version.

Μα αυτά μόνο σε μένα συμβαίνουν. Γιου νόου μερικές φορές που είσαι τόσο πτώμα και κολλάει τελείως ο εγκέφαλος? Εκείνες τις δύσκολες πρωινές ώρες που το IQ κάνει πτώση στα Τάρταρα και τα νευρικά σου κύτταρα δουλέυουν σε ρομποτικό ψεκάστε-σκουπίστε-τελειώσατε mode?

Μπράβο. Τι κάνεις σε τέτοιες περιπτώσεις?

ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΣΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ.

Γιατί μπορεί να διαγράψεις το corpus για το οποίο μάζευες δεδομένα ένα ολόκληρο μήνα.

Και φυσικά να μην έχεις πουθενά back up το αρχείο.

Α, και ένα συνέδριο 15 Μαϊου στο οποίο πρέπει να παρουσιάσεις και μερικά αποτελέσματα από την ανάλυση του corpus... που δεν έχεις πλέον.

Γουστέρνετε? Εγώ να δείτε. Σε λίγο θα κλείσω το τρίτο 24ωρό μου με 4,5 ώρες ύπνο (στο σύνολο εννοείται), αμέτρητους καφέδες, μια εξάδα ταυρίνη, φρικτό πιάσιμο στην πλάτη και κεφάλι Τανζανία. Από Δευτέρα ετοιμάζομαι και για αναπαράσταση της Μεγάλης Εβδομάδας.

Προς το παρόν θα αφήσω τον αγαπημένο μου Γερμανό μπουλούκο να σας παρουσιάσει την αντίδρασή μου όταν ανακάλυψα ότι το corpus μου είχε γίνει καπνός.




Ευτυχώς που με βοήθησε ένας άγιος άνθρωπος και δεν έχασα όλα τα δεδομένα. Εντάξει και το 1/10 κάτι είναι! Ξέρετε τι είναι να κάνεις scroll down δεύτερη φορά μηνύματα των Caras, Multu και Argic Sedar?? Και τη τενοντίτιδα να γλιτώσω, τη σχιζοφρένεια δε τη γλιτώνω με τίποτα!!

Καλά ρε μάνα. Με είδες να δοκιμάζω μαύρο στενό φόρεμα στον ύπνο σου και δεν πήρες τηλέφωνο να απομακρυνθώ με τα χέρια πίσω απ'το κεφάλι και αργά βήματα από τον υπολογιστή??

Το ήξερα ότι θα με καταστρέψουν αυτά τα φορέματα...

Υ.Γ.1: Ζητείται Νονά να μου στείλει λαμπάδα με εξωτερικό σκληρό. Και τη Μπάρμπι πριγκήπισσα της Νεραϊδοχώρας επάνω. Αυτήν με το αστραφτερό φορεματάκι.
Υ.Γ.2: Παρακαλείτε η κυρία Σου-Λη να μου στείλει κι εμένα λίγη ντόπα γιατί η ταυρίνη σταμάτησε να με πιάνει εδώ και δεκαπέντε λεπτά κι έχω καταφέρει να ξαναμαζέψω μόνο τα δεδομένα μέχρι το 1990.

Τετάρτη 8 Απριλίου 2009

Για τους ταξιδιώτες




Ό,τι δε μας σκοτώνει, μας κάνει πιο δυνατούς. Το ταξίδι συνεχίζεται. Κάποτε θα φτάσουμε κι εμείς στην Ιθάκη.

ΚΩΝ/ΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ - ΙΘΑΚΗ (1911)

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μεν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους,
να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά,
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί ειν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ'έδωσε τ' ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.


Αφιερωμένο σε όσους τόλμησαν ν' αφήσουν την ασφάλεια του "σπιτιού" τους για μακρινά "ταξίδια".

Κυριακή 5 Απριλίου 2009

Οι τελευταίοι των Sheffieldτσιωτών...

Τώρα που ξεκίνησαν οι διακοπές του Πάσχα, έχουμε μείνει μερικά γενναία πατριωτόπουλα εδώ στο εξωτικό Sheffield και απολαμβάνουμε τη σπάνια ηλιοφάνεια και ελαφρώς ανεβασμένη θερμοκρασία σαν τα σαλιγκάρια. Την άλλη εβδομάδα αναμένονται και οι τελευταίες αναχωρήσεις προς τα πάτρια εδάφη. Ευτυχώς το ίδιο ισχύει και για τους συγκατοίκους μου που σκοπεύουν να ξεκουμπιστούν όλοι και θα μπορέσω να ζήσω λίγες μέρες σαν άνθρωπος στο διαμέρισμα.

Τέρμα οι φωνές και οι πόρτες που βαράνε τα ξημερώματα.

Τέρμα οι αναθυμιάσεις από τα κρεμμύδια.

Τέρμα τα άπλυτα πιάτα πέντε ημερών.

Τέρμα η κουζίνα γουρουνοστάσιο.

Τέρμα και οι καθημερινές τσιρίδες της φάλαινας στο Skype επειδή τη γράφει ο γκόμενος/μαϊμουδάκι του Paul Frank.

Θεέ μου, από τη χαρά μου νομίζω ότι θα βάλω τα κλάματα και μόνο που τα φαντάζομαι.

Ευτυχώς ήρθε πριν λίγες μέρες η mother και κάναμε πλήρη ανεφοδιασμό. Εκτός από το Τερκενλοτσούρεκο και τη μισή-μισή μερεντούλα από το Liddle που είχα ζητήσει (κόλαση.....), ήρθε φέρουσα 2 πακέτα τυρί φέτα, χωριάτικη τυρόπιτα, ένα πακέτο κριθαράκι, ένα πακέτο από εκείνα τα μακαρόνια που βάζουμε στο παστίτσιο (ή κάνεις σωστό παστίτσιο ή όχι...), 2 σοκολάτες, ένα σουπλά για να μην ακουμπάω στο γουρουνοστάσιο της κουζίνας όταν τρώω, μπαχαρικά για το παστίτσιο, δύο κουτάκια Depon αναβράζοντα (μα να έχει μόνο Panadol ολόκληρη Αγγλία...?) και τις βαφές μου για να μου βάψει τα μαλλιά.

Νομίζω η Ελληνίδα μάνα αξίζει ειδική κατηγορία από μόνη της. Respect.

Εχθές βγήκαμε για ποτό και αποφάσισα να πνίξω τον καημό μου στο αλκοόλ. Ευτυχώς φορούσα ίσιο παπούτσι και δε γκρεμοτσακίστηκα πουθενά από τα οχτάρια. Κάπου ανάμεσα σε χορευτές ντυμένους αλουμινόχαρτα και έναν DJ να φωνάζει στο μικρόφωνο και να χαίρεται μόνος του ("Μη χάσετε αύριο τον νικητή του Big Brother 8 αποκλειστικά και μόνο στο Embrace!!"), είδα να περνάνε από μπροστά μου αναμνήσεις τριήμερης όταν άρχισε να παίζει το Blue (νταμπαντινταμπαντάι) και ξαναεμφανίστηκαν οι χορευτές ντυμένοι στρουμφάκια. Ή απλώς με μπλε ρούχα. Δε μπορώ να θυμηθώ ακριβώς γιατί μου είχαν αποσπάσει τη προσοχή οι Αγγλίδες που χόρευαν (ερμ... τρίβονταν μεταξύ τους) ξυπόλιτες και οι δύο μαύροι που προσπαθούσαν να χαμουρευτούν με δύο χοντρές.

Αγλικό επαρχιώτικο club. Γουστέρνουμε.

Και φυσικά η βραδιά δε θα μπορούσε να τελειώσει χωρίς να πλακωθούν τα ζώα και να τρέχουν οι σεκιουριτάδες να τους μαζεύουν. Για να μην αναφέρω τους σωριασμένους σε κάθε γωνιά του δρόμου να ξερνοβολάνε και να ξαπλώνονται στα πεζοδρόμια.

Επίσης να σας ενημερώσω ότι εδώ όταν έχει ηλιοφάνεια και καθαρό ουρανό, μπορείς να βλέπεις το φεγγάρι κατά τη διάρκεια όλης της ημέρας. Ένιωσα λίγο X-File-ish όταν το ανακάλυψα.

Σας χαιρετώ και πάω να συνεχίσω τη συλλογή δεδομένων μου. Σιγά μη με ξεπαστρέψουν εμένα οι κομπλεξάρες με αριθμούς. Κακό σκυλί ψόφο δεν έχει. Και τα Long Island είναι τα καλύτερα αντικαταθλιπτικά.

P.S.1: Ιncoming από Αλέκαcity και χρίζει ειδικής μνείας στο διαδίκτυο:
-Εσύ θα είσαι η femme fatale...
-Εεεε όχι, πάλι θα τρώω εγώ??

P.S.2: Παρακαλείται το τμήμα Ψυχολογίας του University of Stirling να επιστρέψει ASAP στο Opal, γιατί μετά την ιστορική ατάκα που άκουσα σήμερα χρειάζομαι τη βοήθεια ψυχολόγου... Ή απλώς μία αίθουσα στο Βρετανικό Μουσείο να εκθέσω τη συλλογή μου, τέτοια σπάνια είδη έχουν συλλεκτική αξία!!

Πέμπτη 2 Απριλίου 2009

***Giving Up***

Κάνω επίσημη δήλωση.

Κουράστηκα. Εξουθενώθηκα για την ακρίβεια. Και χωρίς λόγο.

Δεν πρόκειται να φάω άλλους τρεις μήνες κλεισμένη στο δωμάτιο να διαβάζω για το τίποτα. Τα ίδια αποτελέσματα τα παίρνω και με μισή προσπάθεια.

See you at Depression Street. Εκεί θα βρίσκομαι από τώρα. Είναι μαύρα, σκοτεινά, ήσυχα και μουδιασμένα.