Haven't you heard? *I* am the crazy bitch around here

Ένα πράγμα έχουν μάθει όλοι όσοι συναναστρέφονται μαζί μου, είτε από την καλή είτε από την ανάποδη: ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΚΥΡΗΞΟΥΝ ΠΟΛΕΜΟ.

Μέγα λάθος.

Μη με αδικήσετε ποτέ. Γίνομαι η μεγαλύτερη σκύλα που υπάρχει. Κυρίως αν έχω να κάνω με κακομαθημένα κοριτσάκια από πλούσιες οικογένεις που νομίζουν ότι εδώ είναι το σπίτι τους και μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν.

Και μάλιστα μου είπε με μεγάλο θράσος ότι μπορεί να κάνει όση φασαρία γουστάρει και αν έχω τα κότσια να πάω να κάνω παράπονα να τη διώξουν από το διαμέρισμα.

Καλή μου... τα έχω.

Μόλις έφυγε e-mail στους υπεύθυνους του Resident Support κι εσύ κάποια από τις επόμενες μέρες θα δεχθείς μία πολύ δυσάρεστη επίσκεψη. Λυπάμαι, αλλά είμαι πολύ μεγάλη για να ασχολούμαι με "κόντρες" λες και είμαστε στο γυμνάσιο. Αν εσένα το νιονιό σταμάτησε να μεγαλώνει στα δώδεκά σου και νομίζεις ότι είμαι οι γονείς σου που σε κακοέμαθαν έτσι, you are badly mistaken. Παρακολούθα πώς χειρίζονται τα θέματα οι ενήλικες: γρήγορα, αθόρυβα και αποτελεσματικά. Και μάθε πώς οι μαγκιές και οι απειλές σε μένα δεν περνάνε, γιατί τα έχω φάει τα ψωμιά μου και τα συνόδευαν κοριτσάκια σαν εσένα για πρωινό.

Ας ελπίσουμε ότι είναι η τελευταία φορά που ξυπνάω επειδή η συγκεκριμένη κοπελίτσα έχει αϋπνίες και αποφασίζει να κάνει δουλειές 4 η ώρα το πρωί βαρώντας πόρτες και ντουλάπια ανελέητα στην κουζίνα, την οποία χωρίζει μόνο ένας τοίχος από το δωμάτιό μου.

Κεκυρήκαμεν πτώχευσιν

Πολυαγαπημένη κακίστρω φίλη μου, τώρα που επιτέλους ορκίστηκες ελπίζω να μη με κράξεις για την κάκιστη χρήση των Ελληνικών μου. Μου έχουν κάνει τέτοιο brainwashing με το Great Vowel Shift, που κοιμάμαι και βλέπω στον ύπνο μου τα άπειρα αντιτιθέμενα σχεδιαγράμματα με τα τρισκατάρατα Αγγλικά μακρά φωνήεντα που αποφάσισαν να κάνουν αλλαγή φύλου κι εγώ πρέπει να αποφανθώ αν την έκαναν όλα μαζί, ή πήγε πρώτα το ένα, γούσταρε και ακολούθησαν και τα άλλα και μέσα σε τι πλαίσια δημιουργήθηκαν οι φήμες/ιστορίες γι' αυτή την αλλαγή και αν θα μπορούσαν να τις είχαν χειριστεί διαφορετικά οι ιστορικοί γλωσσολόγοι!

Σας παρακαλώ, μη με παίρνετε στα σοβαρά. Και σας παρακαλώ, μην πει κανείς στους καθηγητές μου ότι σύγκρινα τα Αγγλικά μακρά φωνήεντα με τρανσέξουαλ γιατί με βλέπω δασκάλα στην Κωλοπετινίτσα αντί για κάτοχο Master.

Ως μεγάλη γλωσσολόγος αποφαίνομαι ότι ο εγκέφαλος μου έχει κυρήξει πτώχευση. Έχω χρησιμοποιήσει ό,τι εγκεφαλικά κύτταρα μου είχαν απομείνει και πλέον δεν υπάρχουν άλλα για να βγάλω οποιουδήποτε είδους συμπέρασμα. Έχει που έχει μια δυσκολία η φωνολογία, όταν διαβάζεις και 25 διαφορετικές εκδοχές με μαλλιοτραβηκτικές-σπαζοκεφαλικές-γουατδεφακικές διαφορές μεταξύ τους, ε κάπου αρχίζει το κάψιμο.

Και δε μου έφταναν τα τρανσέξουαλ φωνήεντα και οι περιπέτειές τους, έχω κι εγώ τις δικές μου. Ω ναι, η συγκατοίκηση όσο πάει γίνεται και πιο ενδιαφέρουσα. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.



Εγώ και ο David

Η αδερφή μου έχει ακόμα κρατημένο ένα κομμάτι από το πουκάμισο του Σάκη Ρουβά (δε σας αρκούσε να τον βλέπετε να χαμογελάει, έπρεπε να τον βάλετε να παρουσιάσει κιόλας? Γιατί έχουν τέτοιες αυτοκαταστροφικές τάσεις στον Αnt1??) σε ένα αεροστεγώς κλειστό μεταλλικό κουτάκι κι εγώ εδώ και μερικές μέρες έχω κρεμασμένο στον τοίχο μπροστά μου την απάντηση του David Crystal στο e-mail που του έστειλα σχετικά με την πρόθεσή μου να κάνω PhD σε Internet Linguistics. Και μάλιστα το έχω κάνει προώθηση σε όλους τους λογαριασμούς e-mail που έχω για να μην υπάρχει περίπτωση να χαθεί. Αρκεί να σας αναφέρω ότι είναι ο ιδρυτής του τομέα που συνδυάζει τους δύο μεγάλους έρωτές μου και ότι κοιμάμαι κάθε μέρα με το βιβλίο του κάτω από το μαξιλάρι μου. Γουι λαβ και προσκυνούμε. Τέλος.



Τρεις Legally Blonds και μια Μελαχρινή

Όχι που δε θα σας έκανα ειδική αναφορά. Καλά μου αναγνωστόπουλα, οι πολυαγαπημένες φίλες μου επιτέλους ορκίστηκαν και είναι και επισήμως δικηγορίνες. Δυστυχώς δε μπόρεσα να παρευρεθώ στην ορκομωσία λόγω του πικρού (μπουχουχου) ξενιτεμού, αλλά φτου σας κουκλούδια μου, ήσασταν θεές!! Πατατούλη ετοιμάσου, τα συνολάκια της ορκομωσίας μπορεί ξαφνικά να κάνουν φτερά από τη ντουλάπα σου. *ανέμελο σφύριγμα* Ποιός εγώ?? Άντε καλέ....



Σ' ενοχλάω? Αφού δε σ' ακουμπάω

Προς γνώσιν και συμμόρφωσιν, μικροί ανίδεοι: αν δεν ακουμπάει, δεν ενοχλάει. Και μην πάει αμέσως το μυαλό σας στο πονηρό.

Λετ με εξπλαίην. Δεν έχει σημασία αν οι τοίχοι, τα μάτια και γενικώς κάθε πιθαμή της κουζίνας έχει πιτσιλιές από ντομάτες. Δεν έχει σημασία αν στον φούρνο είναι κολλημένα λιωμένα κασέρια, ντομάτες, ψίχουλα, λίγδες και δε συμμαζεύεται. Δεν έχει σημασία αν το πάτωμα είναι γεμάτο σταξίματα από κάθε είδους τρόφιμο.

Ακουμπάει το φαγητό σου?

Τσου.

Μούκωτο. Μαγειρεύεις άνετα.

Τάδε απεφάνθη ο καλός μου συγκατοικούλης, που του αρέσει να ψήνει πίτσες απευθείας στο γκριλ (ναι χωρίς ταψί, αλουμινόχαρτο, κάτι βρε αδερφέ!) με όλα τα υλικά να λιώνουν και να στάζουν στο φούρνο, όπως και να δημιουργεί εκρηκτικά φαγητά, των οποίων τα απολιθώματα μπορείς να θαυμάζεις για μέρες μετά εάν δεν του πει κάποιος να τα καθαρίσει. Πράγμα το οποίο έκανα το λάθος να πω εγώ και πήρα την παραπάνω απάντηση. Τι σκάω τόσο πολύ, μπορείς να μαγειρεύεις κι ας είναι η κουζίνα σαν πίνακας ζωγραφικής του Νταλί. Γιατί να χαλάσεις τέτοια τέχνη καθαρίζοντας??

Εννοείται πως καθάρισε. Σιγά μη δεν. Ίο σόνο αφέντρα.



Ο κατά φαντασίαν γκόμενος: a case study


Συμβαίνει το εξής καταπληκτικό με τον συγκατοικούλη. Του έχει δημιουργηθεί μία λανθασμένη εντύπωση ότι πρέπει να βγαίνουμε μόνο μαζί, ότι πρέπει να συμπίπτουν οι ώρες βαρεμάρας μας και ότι πρέπει να του δίνω λογαριασμό εάν διαβάζω, πότε διαβάζω, εάν θα βγω, με ποιόν σκοπεύω να βγω και γιατί δε θα βγω μαζί του.

Γενικώς:

Μου έχει γίνει κολλητσίδα και δεν κάνει παρέα με κανέναν άλλο παρα μόνο με εμένα. Κοινώς αν δε βγω δε βγαίνει, μου στέλνει κάθε τρεις και λίγο μηνύματα στο ΜΟΥΣΟΥΝΟΥ ενώ το εικονίδιο "Απασχολημένος" βγάζει μάτι, έρχεται μου χτυπάει 1:30 η ώρα τα μεσάνυχτα την πόρτα να δει τι κάνω και κατσουφιάζει όταν με ευγενικό τρόπο του εξηγώ ότι μπορεί αυτός να ξύνεται, αλλά εγώ έχω δουλειές.

Επίσης για κάποιο ανεξήγητο λόγο, νομίζει ότι είμαστε τόσο κολλητάρια που θα τον αφήνω να κάθεται στο δωμάτιό μου να κωλοβαράει στον υπολογιστή μου ενώ εγώ λείπω. Με το μπαρδόν ρε παλικάρι, σε ξέρω από χθες ή σου είπε κανένας ότι σε θέλω μπάστακα στο δωμάτιό μου επειδή εσύ δεν έχεις τι να κάνεις...?

Εμ πάσει περιπτώσει, μέχρι ένα σημείο όλα ήταν υποφερτά, αν εξαιρέσουμε ότι έπρεπε κι εγώ και η ζουζού να στήνουμε αυτί κάθε φορά που θέλαμε να τα πούμε στο δωμάτιό μου, μην κυκλοφορεί έξω και έρθει και μας μπαστακωθεί και δε μπορέσουμε να αρθρώσουμε κουβέντα. Διότι πες μου εσύ λογικέ αναγνώστη, όταν βλέπεις έναν άνθρωπο με το πιάτο του και τα κλειδιά στο ένα χέρι και το πόμολο της πόρτας στο άλλο, του λες "Μισό λεπτάκι να σου διαβάσω και αυτό το απόσπασμα από το τάδε βιβλίο που συζητήσαμε σήμερα στο μάθημα της πολιτικής και τρως μετά"?? Γιατί ως γνωστόν όλοι ξέρετε πόσο καίγομαι για την πολιτική, και κυρίως όταν έχω ένα ζεστό πιάτο καρμπονάρα στο χέρι μου!

Το παιδί απλά καιγόταν να κάνει παρέα μαζί μου... συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες! Τίποτα μεμπτό και περίεργο!

Ώσπου ξαφνικά...

Κάτι "μου έλειψες σήμερα που έφυγες Λονδίνο και έλειπες όλη μέρα" και "που πας κάτσε εδώ μη μ' αφήνεις θέλω να σε δω" (μπρε είναι κανένα καψουροτράγουδο αυτό ή έκανα στίχο??) και δώστου πόρτες να χτυπάνε "είμαι μεθυσμένος δεν ξέρω γιατί χτύπησα στην πόρτα σου" τα ξημερώματα και λέω βρε μπας?

Και κάνω το μέγα λάθος.

Αποφασίζω να φέρω άλλο άντρα στο δωμάτιό μου, ενώ του είχα πει πως είχα διάβασμα και δε μπορούσα να πάω για ταινία στο δωμάτιό του... Μέχρι και το σενάριο του "χωρισμένος-χρειάζομαι-υποστήριξη" σκαρφίστηκα για να μπορέσω να μιλήσω με έναν φίλο μου!!

Την επόμενη μέρα φυσικά, Ιερά Εξέταση. Ποιός και γιατί και τι έγινε τελικά με την κοπέλα του, τα ξαναβρήκανε και μέχρι τι ώρα έκατσε.

Και δε συνετίζομαι η αθεόφοβη. Βγαίνω χωρίς να του το πω με τους φίλους μου.

Την επόμενη μέρα σκηνικό. "Ποιοί είναι αυτοί οι φίλοι σου που δεν τους ξέρω. Και ήταν κι αυτός που ήρθε στο δωμάτιό σου εχθές? Και πού πήγατε? Και πέρασες καλά? Όχι δε με αφορά, απλά γίνομαι υπερπροστατευτικός όταν κάτι αφορά εσένα. Θα προσπαθήσω να το ελέγξω για να μη ζηλεύω τόσο."

Ναι γιατί δε γουστάρω τους ζηλιάρηδες γκόμενους.

Τι λες βρε όργιο, τα 'χουμε και δεν το γνωρίζω??

Και τώρα θα βάλω το κερασάκι της τούρτας. Κρατηθείτε. Ένα ωραίο απόγευμα λαμβάνω το εξής μήνυμα στο ΜΟΥΣΟΥΝΟΥ:

Λοιπόν άκου. Επειδή βαριέμαι, θα σου κάνω τη χάρη να κάνουμε σεξ. Το ξέρω, είναι κολακευτικό για σένα. Παρεπειπτόντως μιλάω απολύτως σοβαρά.

Και βλέπετε μια Silent Niobe να έχει μείνει με τη σοκολάτα στο χέρι και το βιβλίο να κάνει ελεύθερη πτώση από το άλλο. Νομίζω ότι το μικρό δεξί μου δαχτυλάκι έπαθε παράλυση.

Πρέπει να ήταν η πρώτη φορά που ακούστηκε η φωνή μου στο διαμέρισμα. Για την ακρίβεια, πρέπει να με άκουσε όλο το Opal να ξεκαρδίζομαι και να κυλιέμαι στα πατώματα. Και προφανώς κι ο συγκατοικούλης.

Μιλάω σοβαρά.

Ναι, κοίτα έχω διάβασμα και δε μπορώ τώρα να ασχολούμαι με τέτοιες ανούσιες και βλακώδεις συζητήσεις. Βρες κάτι άλλο να ασχοληθείς.

Αισθάνομαι άσχημα που σε έπιασα προ εκπλήξεως... τώρα νομίζεις ότι σου κάνω πλάκα. Δε μπορείς να ακολουθήσεις απλά το παιχνίδι? Κι λέγοντας παιχνίδι, εννοώ να φλερτάρουμε.

Ε... LOL.

Και κάπου εδώ κατάλαβε ότι το LOL δεν σήμαινε αμηχανία τώρα που επιτέλους βρήκαν απάντηση τα συναισθήματά μου και ότι είχα μείνει άφωνη από την αναπάντεχη έκπληξη σαν τις παρθένες με τα ροδοκόκκινα μάγουλα στις σονάτες του Σαίξπηρ. Οπότε -κλασσικά- μου είπε ότι έκανε πλάκα.

Μέχρι που λίγο αργότερα μου πρότεινε να κάνουμε τρίο όταν μυρίστηκε ότι η ζουζού είχε έρθει στο δωμάτιό μου.

Νομίζω ότι επισήμως τα έχω δει όλα. Αφού μου κάνει και την ΤΙΜΗ να κάνει σεξ μαζί μου ο συγκατοικούλης... Είναι μεγάλος παίχτης ο μπαγάσας. Γιο μαν.



Υ.Γ.: Μετά από request της ζουζούς, θα ήθελα να δηλώσω ότι υπάρχουν και εξαιρέσεις στους Έλληνες που περιγράφω σε κάποιο προηγούμενο post, κυρίως εδώ στην ξενιτιά. Χαλάω εγώ χατήρι...? :-P

I was solved in laughter - Το απόλυτο κάψιμο

Μια και

Α) το ρολόι μου δείχνει αυτή τη στιγμή 5:10 (οου γιες, τα ξημερώματα),

ΒΟΥ) είμαι σε πολύ productive mood και

ΓΟΥ) η μούσα μου έχει φτάσει στο τσακίρ κέφι,

...ας γράψω ένα post επειδή ξέρω ότι το περιμένετε εναγωνίως. Μα έχω συγκλονιστεί με τον αριθμό ατόμων που με ψάχνουν στο internet και άλλο τόσο με τον αριθμό ατόμων που με διαβάζουν. Πάλι καλά που μερικοί από σας μπαίνετε και στον κόπο να αφήσετε κανένα σχόλιο, μπρεεεεεε. Αλλά δεν πειράζει, ούτως ή άλλως πάνω απ' όλα γράφω για τη διατήρηση της ψυχικής μου υγείας. Με άλλα λόγια χέστηκα είτε αφήσετε σχόλιο είτε όχι, εγώ θα συνεχίσω να γράφω μουάχαχα. Αλλά να, μου αρέσει να σας βλέπω κιόλας σαν διαδικτυακές οντότητες πέρα από σκέτες IPs στον tracker μου... *σνιφ*

Οι βαμπιροδουλειές βαίνουν καλώς. Το διάβασμα μου τις μεταμεσονύκτιες ώρες ανέκαθεν υπήρξε παραγωγικό και ιδιαίτερα σήμερα, προφανώς λόγω του ασύλληπτου ποσού σοκολάτας που κατανάλωσα. Ευτυχώς που περπατάω και κουβαλάω όλη μέρα σαν το χαμάλη και δεν έχω γίνει ακόμα σαν τη συγκάτοικό μου (Πωπω κακία η φαρμακόγλωσσηηηηηηηη.....). Γενικώς, είμαι στην τέταρτη εβδομάδα των μαθημάτων και έχω κάνει ήδη πλάνο για τη μορφή του dissertation μου, λίστα με πηγές που θα χρειαστώ και μεθόδους για τη συλλογή data, και με βλέπω Μάη μήνα να με ρωτάει ο καθηγητής μου "Παιδί μου έχεις έτοιμο το υλικό για να αρχίσεις να γράφεις το dissertation σου?" κι εγώ να του απαντάω "Πιο καλέ, αυτό που σας έδωσα πριν το Πάσχα??" Επίσης, αύριο θα έχω έτοιμη την εργασία που έχω να παραδώσω σε 3 εβδομάδες και την Παρασκευή θα έχω ολοκληρώσει το διάβασμα και τα tasks που έχω για τη follow-up συζήτηση που θα κάνουμε τη μεθεπόμενη εβδομάδα.

Τι σκατόφυτο είμαι ρε γαμώτο. Μπράβο μου. Έτσι για να με ανταμείψω, το Σαββατοκύριακο θα την κάνω στο Meadowhall να κυλιστώ σε σωρούς από ρουχάκια και παπουτσάκια, μέχρι να με πιάσει κατάθλιψη που δεν έχω μια Μαύρη American Express να τα αγοράσω ΟΛΑ. Άσε που και να είχα, μάλλον οι καταθέσεις μου θα είχαν κάνει φτερά τώρα.

Τέτοιες ώρες απόλυτου καψίματος συνήθως γράφω την καθιερωμένη -πλέον- στήλη "Last 20 Searchengine Queries (γενικώς εδώ γελάμε με τα χάλια μας)", αλλά επειδή ειδικά τελευταία ο Γούγλης μου στέλνει όλο άτομα που ψάχνουν φωτογραφίες με τα μπούτια τις Νικολούλη, σεξ με καθηγήτριες αγγλικών/πουτάνες καθηγήτριες (καινούρια βίτσια...?), τις γνωστές κλαυτικές υπαρξιακές ερωτήσεις τύπου πώς ξεπερνάμε το μεγάλο έρωτα/την απιστία/τη μαλακία που μας δέρνει γενικότερα, έναν τρομαχτικό αριθμό ατόμων που ψάχνουν την one and only silent niobe στο διαδίκτυο (έχω γίνει παγκοσμίου φήμης μη χέσω, ο τύπος από τη Νέα Ζηλανδία βέβαια δεν ξέρω γιατί με έψαχνε...) και έναν επίσης ενδιαφέροντα αριθμό ανθρώπων που ψάχνουν από θεωρίες για το μποζόνιο μέχρι brand-new γλωσσολογικές εκφράσεις τύπου "Είσαι μποζόνιο" λόγω της γενικής έξαρσης με το σωματίδιο-τσιμινίκι...

*βαθιά ανάσα*

...αποφάσισα να περιμένω να σοβαρευτεί λίγο ο κόσμος (χαρ χαρ) ή να σοβαρευτoύμε εγώ και το blog μου (ΜΟΥΑΧΑΧΑ) και να το ρίξω λίγο στο ιντερνετικό κάψιμο.

I was solved in laughter, αγαπητά αναγνωστόπουλα όταν επιχείρησα να χρησιμοποιήσω τον Γούγλη για να μεταφράσει το προηγούμενο post μου στα αγγλικά. Γενικώς με μάζευα από τα πατώματα όταν διάβασα πώς "ran to go get glitsopatakia Party Feet not to hurt my feet with dodekaponta", πώς "it is said 'bugger the gkantemia me' and is the revenge of Mother Nature to the woman", πώς η Λόλα από το μικρό σπίτι στο λιβάδι "brought in mountaineering bag and taperaki to eat", πώς " all the while paying the Opal malliokefala me to do postgraduate;; GRADUATE boo!", "Okay, Elladara immortal" και τέλος "All I had that night, I was missing the migraine to apoteleiotho" το οποίο με αποτέλειωσε και μένα. Δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω με την ανικανότητα του Γούγλη να μεταφράσει τις ιδιοφυείς συλλήψεις μου ή τη δική μου ανικανότητα να μιλήσω ελληνικά. Μα ΤΟΣΑ Greeklish στο κείμενό μου??

Επίσης, το ιντερνετικό κάψιμο είχε και παρτ βου. Μετά το Κρασάκι του Τσου (γουι λαβ, πρσκυνάμε και όλα τα σχετικά), ευρέθησαν παρόμοια βίντεο στο ΤούνελΣου ( a.k.a. YouTube), τα οποία αν και δεν μπορούν να φτάσουν σίγουρα το προηγούμενο βίντεο σε μοναδικότητα, χαρίζουν στιγμές χαράς και γέλιου (Παναγιά μου βόηθα, μπήκε το πεύμα της Μπίλιως μέσα μου!). Τουλάχιστον σε μοναχικές, δρακουμελικές υπάρξεις όπως εγώ, μετά από ώρες διάβασμα για το Great Vowel Shift από πληθώρα φωνολογικών και μη βιβλίων. Γούπερ.

Μια ρουκέτα

Τούρτα με Campari (το προτείνουμε ανεπιφύλαχτα)

Μέρα για κυδώνι (εξίσου κιτς)

Μπαλάντα για το Γιάννη Καρκουβάνα (η απόδειξη ότι υπάρχουν και πιο καμμένοι από μένα)

Aθάνατο Bollywood. Ή όπως θα έλεγε και ο Γούγλης αγγλιστί, okay Bollywood immortal.

Σας χαιρετώ (επιτέλους) γιατί οι βαμπιρικές μου ικανότητες συνήθως χάνονται κάπου μετά τις 6 και κάτι και πρέπει να αναπληρώσω κι εγώ δυνάμεις. Τυχερά τα λαγουδάκια με τις Energizer, εγώ κοινό ημι-βαμπιροδρακουμελάκι μόνο τόσο αντέχει. Ειδικά μετά από τόσο Bollywood. Πάω για ύπνο να ξυπνήσω μια αξιοπρεπή ώρα για να καταστρώσω σχέδιο μαγειρικής: αύριο το πρόγραμμα έχει γαριδομακαρονάδα και πρέπει να στήσω καραούλι για να βρω τη κουζίνα άδεια, αλλιώς πάλι νηστική θα μείνω με τα λιγούρια εδώ μέσα. Είμαι κι εγώ όμως γαμώ τις μαγείρισσες...

Μόνη μου, εγώ κι ο πόνος μου...

Όχι τίποτε άλλο, καθόμουνα και σιδέρωνα πόση ώρα τα ρούχα που θα έβαζα σήμερα, έτρεξα να πάω να πάρω Party Feet γλιτσοπατάκια για να μην πονέσουν τα πόδια μου με τα δωδεκάποντα, ενημέρωσα μέχρι και Ελλάδα για τον υπέρτατο ενθουσιασμό μου...

...αλλά τελικά δε θα πάω με την τσακαλοπαρέα στους Stavento που παίζουν σήμερα στο Leeds (και θα γυρίσουν και το καινούριο τους videoclip απ' όσο γνωρίζω) λόγω ανωτέρας βίας.

Χμμμ ναι, λέγεται "γαμώ την γκαντεμιά μου" και είναι η εκδίκηση της Μητέρας Φύσης στη γυναίκα. Και κυρίως σε μένα.

Ξέρω και ποιός με καταράστηκε. Η πολύ ώριμη συγκάτοικός μου ήρθε εχθές μόλις γύρισα από το Λονδίνο (μη έχοντας κοιμηθεί για 2 μέρες και έχοντας περπατήσει 2,5 ώρες το μισό Λονδίνο επειδή στο τμήμα μας έχουμε τη Λόρα από το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι που πάει παντού με τα πόδια/ποδήλατο και είχε φέρει στην ορειβατική τσάντα της και το ταπεράκι για να τρώει την ώρα της διάλεξης - ευτυχώς ήταν σκοτεινά) και επειδή γενικά είμαι ευγενικός άνθρωπος, είπα να την ακούσω. Αυτό που άκουσα ήταν μια επανάληψη της συζήτησης προ δύο ημερών συν μερικά σχόλια επειδή είμαι τόσο ανώριμη (ναι, εγώ), επειδή το διαμέρισμά μας είναι υπερβολικά ήσυχο και δεν το αντέχει (εμ... ξέρεις... το ζητήσαμε αυτό...) κι επειδή -Θεός φυλάξει!- όλη μας η ζωή δεν είναι το διάβασμα και γενικώς δεν πρέπει να διαβάζω τόσο για να μπορεί αυτή να κάνει πάρτυ με τους φίλους της γιατί έχει συνηθίσει να τρώει βραδινό με παρέα.

Παρακαλώ όχι σχόλια και κακίες την ώρα που διαβάζετε, αφήστε το σ' εμένα για μετά.

Θα σας παραθέσω τον εξής διάλογο για να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται:

Εγώ: Δε σου είπε κανείς να μη φέρεις τους φίλους σου, και οι άλλοι τους φέρνουν καμιά φορά όταν προλαβαίνουν γιατί είμαστε μεταπτυχιακοί και συνήθως έχουμε διάβασμα, σου ζήτησα απλά να μην κάνεις τόσο φασαρία και να μιλάς λίγο πιο σιγά.
Αυτή: Δεν το καταλαβαίνω αυτό, κανένας δε μου είπε ποτέ ότι μιλάω δυνατά.
Εγώ: *αν κρίνω από τους φίλους σου, προφανώς δεν τους κάνει καν αίσθηση...* Τι να σου πω, πάντως ακούγεσαι υπερβολικά πολύ, ακόμα κι όταν μιλάς στο skype.
Αυτή: Μα το δωμάτιό μου είναι ο ιδιωτικός μου χώρος και μπορώ να κάνω ό,τι θέλω!
Εγώ: *ταπηροκρανιομένη* Ναι, κοίτα, κι εγώ μπορώ να πάρω ένα μεγάφωνο και να αρχίσω να φωνάζω στο δωμάτιό μου έτσι γιατί μου τη βάρεσε, αλλά από τη στιγμή που φωνή μου ξεπερνά τα όρια του ιδιωτικού μου χώρου, προφανώς παύει και η έννοια της ιδιωτικότητας.
Αυτή: Είσαι υπερβολικά ευαίσθητη και παρανοϊκή.
Εγώ: Εεε??? Κι ο Άλεξ σου είπε ότι μιλάς πολύ δυνατά και κάνεις φασαρία!
Αυτή: Είστε τότε και οι δύο πολύ ευαίσθητοι και παρανοϊκοί, εγώ δε νομίζω ότι μιλάω δυνατά. Αφού δε με σέβεσαι εσύ, δε θα σε σεβαστώ κι εγώ.
Εγώ: *απηυδησμένη* Βρε κοριτσάκι μου γλυκό, ακούς λίγο τον εαυτό σου?? Τι να σεβαστώ το ότι θέλεις να κάνεις χαβαλέ με τους φίλους σου και να σε ακούει όλο το Opal ενώ πληρώνω τα μαλλιοκέφαλά μου για να κάνω μεταπτυχιακό?? ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ ΓΙΟΥΧΟΥ!!!
Αυτή: Μπορείς να ηρεμήσεις σε παρακαλώ? Έχω πιει κιόλας και είμαι ζαλισμένη.
Εγώ: *Α τώρα εξηγείται...*

Και κάπου εκεί βάζει τα κλάματα και αρχίζει να μου λέει ότι ήρθε να μου πει ότι θα προσπαθήσει να κάνει ησυχία επειδή διαβάζω γιατί της έλειψα και θέλει να είμαστε φίλες και είμαι η μόνη κοπέλα στο διαμέρισμα και θέλει να έχει καλή σχέση μαζί μου και άλλες τέτοιες παπαριές, διότι μου είπε οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτά.

Ε δε μπορώ τα δράματα, ρε παιδιά. Αυτά τα κάναμε στα δεκαπέντε μας, έχω καλύτερα πράγματα να ασχοληθώ και φυσικά πιο σοβαρούς ανθρώπους να κάνω φίλους. Δε συγκινούμαι με το "παίζω το θύμα και βάζω τα κλάματα για να με λυπηθείς".

Και μόλις συνειδητοποίησε ότι δεν πιάνει αυτή η τακτική σε μένα, με έβγαλε άκαρδη και σκύλα και έφυγε από το δωμάτιό μου ξαναβαρώντας θεατρικά την πόρτα.

Όλα τα είχα εκείνο το βράδυ, η ημικρανία μου έλειπε να αποτελειωθώ. Εννοείται πως δεν άλλαξε τίποτα απολύτως, σήμερα πετάχτηκα μες στον ύπνο μου επειδή κάποιος ούρλιαζε λες και απειλούσαν να τον σκοτώσουν μέσα στο διαμέρισμα. Και φυσικά ήταν εκείνη που απλά μιλούσε με τους φίλους της στο Skype. Προς το παρόν κάνω υπομονή, σε λιγότερο από 2 εβδομάδες που θα λήξει, αυτή θα πάρει πόδι κι εμείς θα μπορέσουμε να έχουμε την ηρεμία μας.

Τουλάχιστον δε βαριόμαστε, έχουμε μπόλικο "show" στο διαμέρισμα!



Ο David Crystal ήταν αποθέωση. Είναι εκπληκτικός, ειλικρινά δεν έχω λόγια. Θα ορκιζόμουν μέχρι και αποχή ενός χρόνου από το internet αν μπορούσα να τον έχω supervisor για το διδακτορικό μου... Internet Linguistics παιδιά. Υπάρχουν, είναι ολοκαίνουριος τομέας και με περιμένουν. Υποτροφείες κανείς...?


Το Λονδίνο ονειρεμένο, αν και δεν πρόλαβα να δω πολλά γιατί έπρεπε να διασχίσω το μισό τρέχοντας πίσω από την Λόλα που είχε όρεξη για μαραθώνιο. Όταν έφτασα μετά από τόση ταλαιπωρία στο σταθμό των λεωφορείων, ένιωθα σαν άλογο που μόλις είχε τελειώσει 40 γύρους στον ιππόδρομο σε full speed. Ο οδηγός μας παρεπειπτόντως ήταν όλα τα ευρώ λουλούδια: "Ονομάζομαι τάδε και θα σας μεταφέρω όσο πιο γρήγορα μπορώ στο Λονδίνο αρκεί να μη με εκνευρίσετε! Στο λεωφορείο μου όλοι φοράνε ζώνες, δεν καπνίζει κανένας, δεν πίνει κανένας αλκοόλ (πίνουν μέχρι ΚΑΙ στα λεωφορεία??) γιατί αλλιώς θα πέσει πρόστιμο! Και για να ταξιδεύετε με το Megabus προφανώς δε σας περισσεύουν λεφτά για πρόστιμα! Μέχρι στιγμής είχα μόνο μερικά ατυχήματα στο δρόμο και ξέχασα πολύ λίγους επιβάτες στο μέρος που κάονουμε την καθιερωμένη στάση μας, οπότε μπορείτε να αισθάνεστε ασφαλείς. Πλάκα κάνω! Καλό μας ταξίδι! Κι εσείς οι δύο που χαμουρεύεστε στο πίσω κάθισμα, έχω κάμερα, μη σας πιάσει το μάτι μου να πηγαίνετε μαζί σε καμιά τουαλέτα!" Κι όλα αυτά στις 6:30 το πρωί... σαν τους δικούς μας οδηγούς ένα πράγμα! (Τα φιλιά μου και τους πατριωτικούς μου χαιρετισμούς στον φίλο μου οδηγό στα ΚΤΕΛ Αλεξανδρούπολης που άκουγε τέρμα ποντιακά σε όλη τη διαδρομή μέχρι τη Θεσσαλονίκη και μας έβρισε όταν μερικοί από εμάς του ζητήσαμε να το χαμηλώσει. Ε δε φτάνει ο άνθρωπος που θα οδηγούσε τόσες ώρες, σάμπως η δουλειά του είναι??)


Κατέβασα την εκπομπή του Θέμου αυτής της εβδομάδας. Εντάξει, αθάνατη Ελλαδάρα. Από πότε η Όλγα Φαρμάκη έγινε star και πρέπει να τη ανεχόμαστε στην ελληνική τηλεόραση?? Το κοριτσάκι είναι τελείως γκάγκα. Πήγε και ΕΚΛΑΙΓΕ στο Θέμο γιατί την παραπλανήσανε να γυρίσει διαφήμιση πορνό (συγνώμη, πώς σε παραπλανούν όταν σε βάζουν να πεις μπροστά σε μια κάμερα "αν θέλετε να δείτε περισσότερα στείλτε μήνυμα"?? Δεν καταλαβαίνεις εκείνη την ώρα τι κάνεις??) και μάλιστα παραπονιόταν ότι στεναχωρέθηκε η οικογένειά της που την είδαν έτσι... γιατί ως γνωστόν οι φωτογραφήσεις που έχει κάνει τσίτσιδη δεν είναι πορνό. Όχι, όχι, σας παρακαλώ, οι γονείς της δεν στεναχωρέθηκαν τότε! Και η πλάκα είναι ότι ο Θέμος την δουλεύει ψιλό γαζί κι αυτή τον πιστεύει!! Καλά όταν έβαλε τα κλάματα, λύθηκα στα γέλια. Η κοπέλα απλά δεν υπάρχει.


Σας χαιρετώ να πάω να ξαπλωθώ στο κρεβάτι μου και να μιζεριάσω που έχασα τους Stavento και το όλο event στο Leeds.



P.S.: Μάνα σε ενημερώνω διαδικτυακά μια και το τηλέφωνό μας εδώ και μία εβδομάδα δεν λειτουργεί ότι θα πάρω ψυγειάκι στο δωμάτιό μου. Μερικοί γουστάρουν να πίνουν πορτοκαλάδες με το φαγητό τους, αλλά δεν αγοραζουν ποτέ. Κι επειδή η δική μου ήταν κλειστή, σήμερα μπήκαν στο κόπο να με ρωτήσουν για να πιουν για να μην καταλάβω ότι κάποιος την ήπιε. Πράγμα που δε συνέβη με την Coca-Cola μου, από την οποία ήπια μια φορά μόνο και ήταν σχεδόν τελειωμένη όταν πήγα να ξαναπιώ σήμερα. Και την στιγμή που την κοίταζα με απορία, ο συγκεκριμένος συγκάτοικος αποφάσισε να εξαφανιστεί στο δωμάτιό του. Αφού φυσικά τον έπιασα να καθαρίζει τα μάτια της κουζίνας με το σφουγγάρι μου (κι αναρωτιόμουν τόσο καιρό, γιατί ήταν σε λάθος θέση??) επειδή λέει δε θυμάται πιο είναι το δικό του - και το είχε χρησιμοποιήσει μόλις για να πλύνει τα πιάτα του.

Τα καλά της συγκατοίκησης. Έμαθα και έπαθα. Από δω και πέρα studio για να μπορώ να έχω πάντα το ψυγείο μου γεμάτο...

Όχι, όχι, δεν ενοχλείς ακριβώς, απλά κάνεις το IQ μου να καταρέει...

Πάτερ, αμάρτησα. Είχα το θράσος να θέλω λίγη ησυχία για να διαβάσω 7 η ώρα το απόγευμα σε διαμέρισμα με μεταπτυχιακούς.

Φριχτό??

Άντε τώρα εσύ να δώσεις σε ένα κοριτσάκι που την ενδιαφέρει μόνο ο υπέροχος (και υπέρογκος - μπιπ! κακία!) εαυτούλης της να καταλάβει ότι ζει με άλλους ανθρώπους τους οποίους πρέπει να σέβεται και ειδικά εφόσον είναι διαμέρισμα μεταπτυχιακών που σημαίνει ησυχία ΟΛΗ τη μέρα, όχι μόνο από τις 11 το βράδυ μέχρι τις 7 το πρωί, γιατί τι κάνουν οι μεταπτυχιακοί??

Πείτε το όλοι μαζί μου:

Δ Ι Α Β Α ΖΟ Υ Ν Ε.

Μπράβο τα καλά μου τα παιδιά.

Κι αυτή λέει έχει πολύ διάβασμα. Μάλιστα είχε τόσο πολύ διάβασμα που εκείνη την ώρα ετοιμαζόταν να βγει έξω για ποτό (αφού έλειπε όλη μέρα με τη φίλη της και μετά κουβαληθήκαν στη κουζίνα ΑΚΡΙΒΩΣ δίπλα στο δωμάτιό μου, όπου εγώ διάβαζα paper για τα Old English Auxiliaries). Σκοτώνεται το κορίτσι. Και δε καταλαβαίνει ότι λέει και μαλακίες από μόνη της.

Αφήστε που δε φταίει η κοπέλα που ακούγεται τόσο δυνατά όταν μιλάει κι αυτή και οι υπόλοιποι φίλοι της (από την ίδια χώρα να προσθέσω επειδή το παρατήρησα) λες και τους σφάζουνε...

ΦΤΑΙΕΙ Ο ΟΤΕ.

Ή για να μεταφέρω τα λόγια της ακριβώς, φταίνε οι πολύ λεπτοί τοίχοι του Opal, οπότε πρέπει να πάω να κάνω παράπονα σ'αυτούς.

Ναι, μισό λεπτάκι να πάω στη γραμματεία να τους πω "σας παρακαλώ γκρεμίστε λίγο την εστία και ξαναφτιάξτε τη για να μπορoύν να φωνάζουν σαν τις κλώσσες η συγκάτοικός μου με τις φίλες της ελεύθερα".

Δηλαδή συγνώμη, εμείς οι υπόλοιποι που δεν ακουγόμαστε πώς μιλάμε, σε ultrasonic συχνότητες μαζί με τις φάλαινες??

Θα τρελαθώ η γυναίκα και έχω 3 papers να διαβάσω. Υποτίθεται γι' αυτό ζητήσαμε διαμέρισμα με μεταπτυχιακούς, για να έχουμε ησυχία. Αυτή λέει δε ζήτησε κάτι τέτοιο στη γραμματεία. Ωραιότατα, αν δε γουστάρει ας μαζέψει τα μπογαλάκια της (που μας έχουν πιάσει 2 αποθήκες συν τη μισή κουζίνα που υποτίθεται είναι για 6 άτομα, γιατί κουβάλησε 6 σετ πιάτων, κούτες με κονσέρβες και μέχρι μαστίχες σε κουτιά χονδρικής) να ξεκουμπιστεί σε flat με πρωτοετείς, γιατί ο τρόπος που φέρεται πιο πολυ εκεί ταιριάζει... κι από ότι φαίνεται δε καίγεται και ιδιαίτερα για το μεταπτυχιακό της. Θα μου πεις τόσα λεφτά που έχουν σ' εκείνες τις χώρες τι να τη νοιάζει, μήπως στερούνται οι γονείς της να τη σπουδάσουν ή πληρώνουν παραπάνω λεφτά για τη τάδε εστία ώστε να μην έχει τέτοια προβλήματα...? Το χαβαλέ της κάνει.

Έλα όμως χρυσή μου που σ' αυτό το τσαρδί δε μένεις μόνη σου. Και δυστυχώς για σένα το φυτούλι του διαμερίσματος μένει ακριβώς δίπλα στη κουζίνα, η οποία χωρίζεται από το δωμάτιό του φυτουλίου με μόνο έναν από τους πολύ λεπτούς τοίχους του Opal.

Sorry darling, εμένα οι γονείς μου με στείλανε να διαβάσω και να πάρω ένα μεταπτυχιακό. Και μάλιστα με στείλανε στην τάδε εστία σε διαμέρισμα μεταπτυχιακών γι' αυτό το λόγο. Αν εσύ θέλεις να παίζεις τις κουμπάρες με τους φίλους σου και να μιλάς στο Skype λες και είσαι θύμα του δολοφόνου στο Scream, δεν είναι πρόβλημα ούτε δικό μας, ούτε του Opal.

Πώς μου τη σπάνε οι χωριατόβλαχοι χωρίς τρόπους... Να η επιβεβαίωση ότι όσα λεφτά και να έχεις, είτε ζεις σε πόλη είτε σε χωριό, είτε σε τριτοκοσμική χώρα είτε στην πιο εξελιγμένη χώρα του κόσμου, αν είσαι κάφρος απλά γίνεσαι πλούσιος κάφρος (ή στην περίπτωσή μας κακομαθημένη μουλάρα). Όλα είναι θέμα διαπαιδαγώγησης εν τέλει. Πάλι καλά που κι εγώ και ο συγκάτοικός μου που πήγαμε να της μιλήσουμε φάγαμε μόνο την πόρτα της στα μούτρα και δεν έβαλε τίποτα τα κλάμματα, ν ' αρχίσει να χτυπάει και το πόδι της σαν κανένα 5χρονο... Διότι με τέτοιες ασυναρτησίες και τόσα "δε με νοιάζει εγώ θα κάνω ό,τι γουστάρω" που άκουσα, θα ήταν παραπάνω από αναμενόμενο!

Addicted

Κάτι μας ποτίζουν εδώ στο Sheffield, δεν εξηγείται αλλιώς. Έχω ξεσκιστεί στο διάβασμα παρόλο που έχει μόνο δύο εβδομάδες που ξεκίνησαν τα μαθήματα και ΚΑΡΑΓΟΥΣΤΑΡΩ. Ναι, φυσικά υπάρχουν φορές που είμαι πολύ κουρασμένη και θέλω να κωλοβαρέσω με τους υπόλοιπους συγκατοίκους που δεν έχουν σχεδόν καθόλου διάβασμα (τουλάχιστον σε σύκριση με μένα) και φυσικά θα ήθελα περισσότερο χρόνο για να επισκεφτώ κι άλλες πόλεις ή να κάνω καμιά παραπάνω βόλτα στο Sheffield (το οποίο λατρεύω παρόλο που μοιάζει κωλοχώρι σε σχέση με το Birmingham που επισκέφτηκα την προηγούμενη εβδομάδα).

ΑΛΛΑ.

Μπορώ να σας πω ότι είμαι επισήμως ευτυχισμένη και ικανοποιημένη με αυτό που κάνω. Ακόμα και αυτά που έχω να διαβάσω και μου αρέσουν λιγότερο, είναι ενδιαφέροντα. Νομίζω ότι ακόμα κι αν δεν κάνω τίποτε άλλο πέρα από το να διαβάζω φέτος, θα περάσω πολύ καλύτερα απ' ό,τι περνούσα στην Ελλάδα. Sad, but true. Είμαι φυτούλι. Τέλος. Κι από τότε που ανακάλυψα και τον David Crystal, o οποίος έχει γράψει για τη σχέση του Ίντερνετ και της Γλώσσας, νομίζω ότι ο κόσμος έχει γίνει ένα καλύτερο μέρος να ζεις. Την Πέμπτη που θα πάω στη διάλεξη του στο Λονδίνο, μπορεί και να βάλω τα κλάματα που θα τον δω σαν τις Ρουβίτσες.

Φαντάζεστε να καταφέρω να κάνω dissertation πάνω στους δύο μεγάλους έρωτες της ζωής μου, τη Γλωσσολογία και το Ίντερνετ?? Νομίζω ότι αν τη Δευτέρα μου δώσει το ok ο μεντορας μου, θα αρχίσω να γράφω από τώρα. Θα έιμαι ο μοναδικός άνθρωπος που θα έχει τελειώσει το dissertation project του πριν τελειώσει καν το δεύτερο εξάμηνο. Και δεν λέω πρώτο γιατί πρέπει να τελειώσουν πρώτα τα μαθήματα σχετικά με τη μορφή του dissertation...

'Ωρες ώρες έχω την εντύπωση ότι ζω σε άλλη διάσταση. Τι σκατά έκανα τόσο καιρό στην Ελλάδα? Αυτή είναι ζωή! Μελετάω και κουράζομαι για κάτι που μου αρέσει, επιβραβεύομαι για τον κόπο μου, έχω άπειρες επιλογές στο shopping, οι άνθρωποι εδώ δεν ασχολούνται μόνο με το τι φοράς και πόσα κονέ έχεις και γενικά έχω γλιτώσει από το νεοπλουτισμό των βλαχοελλήνων. Και ιδιαίτερα συγκεκριμένων ατόμων, για τα οποία ακόμα μια φορά επιβεβαιώθηκα πόσο τους είχα θεοποιήσει ενώ ήταν απλά "τσομπάνηδες" που δεν γνώριζαν τίποτε άλλο εκτός από το σκατοχώρι που έμεναν και το πως να αρμέγουν τις κατσικούλες τους.

God, γλίτωσα. Και θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου να μείνω τουλάχιστον όσο μπορέσω μακρυά από την Ελλάδα και τέτοιου είδους συμπεριφορές. Αισθάνομαι τόσο γεμάτη με αυτό που κάνω και ό,τι μου προσφέρει η ζωή μου αυτή τη στιγμή, που έχω χεσμένους και άντρες και σχέσεις και φλερτάρισμα (ναι, εγώ!) και περνάω καλά ακόμα και με το διάβασμα μου.

Φταίει το νερό? Φταίει το ότι γλίτωσα από όσα με ενοχλούσαν στην Ελλάδα? Φταίει το ότι γλίτωσα από συγκεκριμένα άτομα που με ενοχλούσαν στην Ελλάδα? Φταίει το ότι είμαι πλέον με άτομα στο x level μου? Φταίει το ότι πλέον είμαι αυτή που είμαι και μπορώ να γίνω αυτή που θελω χωρίς τις "επικρίσεις" και τα "στερεότυπα" που μας δεσμεύουν στην τριτοκοσμική Ελλαδίτσα μας?

Καλά τα μπουζούκια ρε παιδιά, καλά τα γκομενιλίκια, καλό το ποδόσφαιρο, καλά τα "ακριβά ρούχα" και τα "ακριβά αυτοκίνητα", καλή η επίδειξη, καλή και η Σάσα Μπάστα. Υπάρχουν όμως και άλλα πράγματα έξω από το χωριό μας.

Θα σας πρήξω τα συκώτια με το πόσο γαμάτα περνάω εδώ. Αλλά προκειμένου να βγω έξω και να διαλλαλώ τη χαρά μου στο κέντρο του Sheffield και να τρέχει η αστυνομία να μαζεύει την τρελή Ελληνίδα, καλύτερα να χαίρομαι στο blog μου. Τι στην ευχή το έχω άλλωστε. Κι επιπλέον ξέρω ότι με λατρεύετε. Χαρ χαρ.

Σας φιλώ και πάω να συνεχίσω το διάβασμα για την περίπτωση του Do-periphrasis. Όχι τόσο exciting όσο το Internet and Language (α ρε David Crystal, που να σου πω και για την Γουγλαμάρα και τη βλογοδιάρροια...), αλλά επίσης ενδιαφέρον. Όπως και η καυτή σοκολάτα μου με τα λιωμένα marshmallows. Ναι, το ξέρω ότι με μισείτε πραγματικά τώρα. :-P