Παρασκευή 29 Μαΐου 2009

====> Κράζing <====

Παλιοπαπάρα υποκλοπέα της κάρτας μου,

Εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου:

  • το κλεμμένο αυτοκίνητο που πήρες από το site στο οποίο έκανες συνδρομή με τα λεφτά ΜΟΥ να σου έμεινε στην πρώτη διασταύρωση
  • το ηχητικό σύστημα που αγόρασες με τα λεφτά (ΜΟΥ) για το αυτοκίνητο σου να κάηκε από τα πολλά μπάσα (γιατί σε κόβω και για αποτυχημένο καγκουρομαγκάκο - uber-chav αγγλιστί)
  • τα τραγούδια που κατέβασες από το i-tunes να ήταν corrupted και να μην τα άκουσες ποτές των ποτών!!!
  • και τέλος να μη σου σηκωνόταν με τίποτα στο ραντεβού που έκλεισες με τα 75 ευρώ (ΜΟΥ!!!) από dating site μπας και σου κάτσει καμιά γκόμενα!!!!!
Αλλά είσαι και άτυχος ρε μπαγλαμά. Πήγες και άδειασες τον πιο άδειο λογαριασμό που μπορούσες να βρεις. Πρώτη φορά χαίρομαι τόσο που είμαι ταπί και ψύχραιμη.

'Ελεγα τόσα χρόνια από αγορά στο Internet θα τη πάθω και να που την έπαθα απο ATM της HSBC και Αγγλοσαξωνικό κάγκουρ-μάνγκουρ.

Θυμήστε μου αν πάω Ελλάδα να κάνω κανένα ευχέλαιο να με φτύσει ο παπάς πατόκορφα μπας και ξορκίσουμε τη γκαντεμιά που με κυνηγάει.

Αλλά εμείς δε μασάμε. Τώρα που έβγαλε και ήλιο στο εξωτικό Sheffield είμαστε σκέτη μέγκλα.

Επόμενη σταση: Μαγιόρκα. (Ο DJ Pol.k ακούεεεειιιι?????)


Με την ελπίδα ότι θα σε ευνουχίσει πιράνχας
(αν και αμφιβάλλω ότι έχεις @@), θα σε πατήσει
τρένο,θα πέσεις σε καζάνι με βραστό λάδι και θα σου
πέσει οτιδήποτε πρέπει να είναι όρθιο πάνω σου
(μαλλιά, δόντια, αποτέτοιο)
ΠΑΛΙΟΤΖΙΤΖΙΦΙΟΝΓΚΕ,

η υποκλεμμένη και κλαίουσα τις πέντε ψωροδεκάρες της Silent Niobe...



Τετάρτη 27 Μαΐου 2009

Επιστροφή στην Άγρια Φύση





Και που λέτε, αποφασίζουμε να πάμε με την κολλητού στην έπαυλη του Δούκα στο Chatsworth να δούμε κι εμείς πού γυρίστηκε το Pride and Prejudice και το The Duchess, να νιώσουμε τη γκλαμουριά της Kiera Knightley ρε παιδί. Ρωτάμε στα Αγγλοσαξωνικά ΚΤΕΛ πώς να πάμε και μας λένε θα πάρετε το 215 και σας αφήνει μπροστά στην έπαυλη ακριβώς. Γουάου, εμείς, κωλόφαρδες που είμαστε και η χαρά δεν περιγράφεται.

Παίρνουμε λοιπόν πουρνό-πουρνό το λεωφορείο, ενθουσιαζόμαστε με την Αγγλική εξοχή και καθώς πλησιάζουμε στο Bakewell ανακαλύπτουμε ότι δεν ξέρουμε σε πόσες στάσεις κατεβαίνουμε. Ε, λέμε, θα ρωτήσουμε κάποιον που ξέρει.

Γυρνάω λοιπόν κι εγώ στον τύπο πίσω και του λέω "Ποιά στάση είναι το Chatsworth?", "Η επόμενη" μας λέει. Να αμφισβητίσω εγώ τον εντόπιο?? Όοοοοοοοοοοχι. Πατάμε λοιπόν Stop και κατεβαίνουμε στην επόμενη στάση.




"Βλέπεις καμιά έπαυλη...?"

"Ρε αποκλείεται να είναι αυτό το μικρό... Τόσο φτωχομπινές είναι ο Δούκας?"

"Ρε κολλητού μήπως κατεβήκαμε λάθος? Εδώ λέει Farm Shop και Restaurant..."


Με τα πολλά και τα λίγα, πάμε στο Restaurant και ρωτάμε προς τα πού πέφτει η έπαυλη.


"Bless you!" μας λέει η κυρά. "Με τα πόδια είστε??"

Βλέπεις Silent Niobe και κολλητού να χλωμιάζουν.

"Με το αυτοκίνητο είναι 2 λεπτά αλλά με τα πόδια είναι λίγο μακρυά..."

"Δηλαδή...?" μ' ένα στόμα, μια φωνή.

"Εεεε 5-10 λεπτά περπάτημα..."

"Α εντάααααααααααααξει!!"

"Ε ναι, εγώ είμαι λίγο τεμπέλα και βαριέμαι το περπάτημα..."


Άνετες εμείς, αφού είναι 5-10 λεπτά φύγαμε.


Και περπατάμε....

Και περπατάμε....

Και συνεχίζουμε το περπάτημα για κανένα 20λεπτο και η έπαυλη πουθενά! Τα γελάδια και τα γίδια να σουλατσάρουν δίπλα μας κι εμείς με τις παγιετωμένες μπαλαρινούλες μας, τις σινιαρισμένες ασορτί καμπαρντινούλες και τα τσαντάκια στο χέρι να διασχίζουμε κυρίες τα λιβάδια και τις πεδιάδες.


"Ρεεεεεεεεεεεεεεεεε πού πάμε????"

"Θέλω τη μαμά μου!!!!"

"Μα είναι δυνατόν να μας συμβαίνει αυτό???"

"Λες να χαθούμε????"

"Ρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε νομίζω έφαγα ένα μυγάκι!!!!!!"


Πιστεύω θα κάναμε το μισό χρόνο εάν δε σταματούσαμε κάθε τρεις και λίγο να χτυπιόμαστε από τα γέλια. Εγώ, δηλαδή, και το σπαστικό που με είχε πιάσει.


Φτάνουμε λοιπόν σε ένα σχετικά επιβλητικό κτίριο, γιορτές και πανηγύρια, μέχρι που βλέπουμε την ταμπέλα ότι έχει ακόμα 1 mile για το Chatsworth κι εμείς δεν είχαμε κάνει ούτε το μισό δρόμο!!

Η απελπισία, φανατικά μου αναγνωστόπουλα, ήταν understatement στην περίπτωσή μας.

"Θα βγάλουμε μπούτι και θα κάνουμε οτοστόπ!!!" λέω στην κολλητού. "Κάποιος Χριστιανός θα μας πάρει!" Εν τέλει ρωτάμε έναν τύπο πόσο ακόμα απέχει το Chatsworth και μας λέει "Α είναι κοντά σχετικά, κανένα 10λεπτο με 15λεπτο περπάτημα!"

Ρε μπάρμπα, μου'ρθε να του πω, κι η άλλη 5 με 10 λεπτά μας είπε και περπατάμε μισή ώρα!!

"Θα βρείτε ένα μονοπάτι για πεζούς και ακολουθήστε το, θα σας βγάλει στο σπίτι!"

Οκέι? Οκέι. Τι να κάναμε, φανατικά μου αναγνωστόπουλα, να μέναμε στη μέση του πουθενά??

Για καλή μας τύχη το μονοπάτι σκάει μούρη όντως σε σχετικά κοντινή απόσταση κι εμείς επιτέλους ανασάνουμε ανακουφισμένες! Ας ρωτήσουμε όμως πάλι καλού-κακού μη χαθούμε στα βουνά και στα λαγκάδια...

"Αααααα.... γιατί να πάτε από το μονοπάτι! Θα κόψετε δρόμο από το λόφο αυτό! Το σπίτι είναι ακριβώς από πίσω!"

Μα φυσικά και θα κόψουμε δρόμο!! Κουτοπόνηροι Ελληνάρες και να μην κάνουμε μπαγαποντιά???

Και δώστου η χρυσή παγετομπαλαρινούλα μου να σκαρφαλώνει στα γρασίδια και να πάω, πάω, πάω και την αναθεματισμένη την κορυφή να μη τη φτάνω....

"Βλέπεις τίποτα??" ρωτάει η κολλητού.

"...."

"Μπεεεε...."

"Εεεεε... κάτι πρόβατα...?"

"Ρεεεεεεεεε θα κλάψω!!!!!"

"Έλα το βρήκαμεεεεεεεεεεε!!! Ανέβα!!!!"

Και όντως φανατικά μου αναγνωστόπουλα. Μετά από 1 ώρα περπάτημα μέσα σε λιβάδια και πάνω σε λόφους στη μέση του πουθενά παρέα με κάθε λογής ζωντανά, οι Ελληνίδες κιούρκες κατάφεραν και έφτασαν στην έπαυλη του Δούκα ξεπερνώντας όλες τις δοκιμασίες και τα εμπόδια που στάλθηκαν μπροστά τους και αναβιώνοντας το δεσμό τους με τη φύση...

Η κολλητού έκανε ένα βήμα παραπάνω κι άρχισε να τρώει και μυγάκια... *σπαστικό γέλιο*

"Αφού σου είπα να μη περπατάς με ανοιχτό το στόμα σαν χάνος!!!"
"Και πώς να αναπνέω ρε χαζή στην εξοχή??? Από τη μύτη???"

Ο μι τζι. Για βίντεο ήμασταν και βουρ για το ΤούνελΣου. Το τσαρδί του Δούκα πολύ πρώτο όμως εεε? Φραγκάτος ο τυπάς αλλά πολύ γελάδι τριγύρω ρε παιδί μου.... Δε μπορώ, μου χαλάει το Φενγκ Σούι και τη βασιλική αύρα του χώρου....




P.S.: Το μυστήριο με το συγκάτοικο-ανηψιό του Μπιν Λάντεν λύθηκε!!! Τον πέτυχα την ώρα που επέστρεφε στο διαμέρισμα και μου είπε ότι γέννησε η αδερφή του και έπρεπε να μείνει στη χώρα του.... Καλά αυτός το θήλασε το μωρό και κάθισε τόσους μήνες?? Και γιατί μάζεψε ό,τι είχε και δεν είχε από το δωμάτιο??

Κυριακή 17 Μαΐου 2009

♫ Euroμπίζνα ♫

ΣΑΚΗ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΒΓΑΛΕΣ ΤΗ ΜΠΛΟΥΖΑ??????

Και λένε μετά ντεμέκ φταίει το τραγούδι και τα μακρινά πλάνα. Μπομπόλια ψηφοφορία ρεεεεεεεεεεεεεε!!! 5 Βαθμούς από την Αγγλία?? Μα πού πήγαν οι διπλοί και τριπλοί ψήφοι των ξενιτεμένων φοιτητών από τη Γηραιά Αλβιώνα??? Το εξωτικό Sheffield μόνο έκανε το 50% των τηλεφωνημάτων!!

Αλλά βρε Σάκη. Να μη βγάλεις τη μπλούζα βρε Σάκη?? Να μη δούμε λίγο κοιλιακό βρε Σάκη?? Μόνο την αριστερή σου ρόγα βρε Σάκη???

Αντικειμενικά το τραγούδι μας ήταν αίσχος. Το concept εντυπωσιακό μεν, δεν ξετρελάθηκα δε. Αλλά ο Σάκης ήταν, είναι και θα είναι ο απόλυτος Έλληνας σταρ.

Από χθες το βράδυ σε κατάθλιψη η Ελλάδα. Οι ρουβίτσες έβγαλαν τις πλερέζες κι άρχισαν τα μοιρολόγια. "Σάκηηηηηηηηηηηηηηηηηη, γιατί δεν είσαι πρώτος Σάκηηηηηηηηηηηηηηηηη, σε έφαγαν τα κυκλώματα Σάκηηηηηηηηηηηηηηηηηη, θα κλαίει η μπέμπα Σάκηηηηηηηηηηηηηηηηηηη, από τις Ρουβίτσες θα τη βρει ο παλιο-Χάρι Πότερ Σάκηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηη....!!!!!!!!!"

Στεναχωρέθηκε κι ο Σάκης και η Drama Queen mother (a.k.a. Ώριμη Ρουβίτσα) έχει πέσει στα πατώματα από τη θλίψη. "Άσε!", μου λέει. "Έκλαιγε μέχρι και η Μπόκοτα!! Ζήτησε και συγνώμη ο καημένος ο Σάκης!! 'Να', είπε, 'ορίστε οι φλέβες μου να μου πιείτε το αίμα!!' Πολύ στεναχωρέθηκα, το καημένο το παιδί!!"


Κάτσε ρε μάνα και δε μπορώ τα δράματα πρωί-πρωί. Ρίχνει και καρεκλοπόδαρα στο εξωτικό Sheffield και δε μου περίσεψε και κανένα Zewasoft λόγω ιγμορίτιδας.

ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΣΑΚΗ!! ΕΜΕΙΣ Σ' ΑΓΑΠΑΜΕ!! ΡΟΥΒΙΤΣΕΣ ΕΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΕΣ!!!!

Άντε έκανα κι εγώ το καθήκον μου σαν πατριώτισσα κι έριξα δύο ψήφους στο Σάκη. Το τονίζω για να μη φάω ξεμάλλιασμα από την Υπέρτατη Ρουβίτσα αδερφή μου.

Κατα τ' άλλα εντυπωσιακά σκηνικά και πολύ καλή διοργάνωση. Οι κοπελιές που έκαναν τις τσιπούρες στις αιωρούμενες πισίνες πολύ avant-garde ιδέα, αλλά δεν έβγαλαν λέπια 3 ώρες μέσα στο νερό?

Ε τώρα πώς να το κάνουμε, το πιτσιρίκι είχε πολύ γλυκούτσικη φάτσα και τραγούδι. Άξιζε την πρώτη θέση.

Η Ντουμ-τεκ-τεκ τσοκ γκιουζέλ πολλά πιασίματα, πολύ πιασάρικο τραγούδι, αλλά τελείως αγγούρι ρε παιδί μου. Την είδε Shakira κι εμείς τα είδαμε όλα γιάβρουμ.

Εμένα όμως η αγαπημένη μου θα παραμείνει η Σβετλάνα-Ουκρανική-Έκδοση-Της-Παόλα. Τα συγχαρητήρια μου στον προπονητή και τον πλαστικό της. Τέτοια ανοίγματα και τραβήγματα είχα να δω χρόνια. Μήπως αντί για "Anti-Crisis Girl" το τραγούδι έπρεπε να λέγεται "Call Girl"...?

Σας χαιρετώ και ξεκινώ το annotation του corpus μου. Η παρουσίαση στο συνέδριο στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία κι εγώ πλέω σε πελάγη ευτυχίας. Και χωρίς Red Bullάκι, ετσι? Παρόλα αυτά συνεχίζω να ξυπνάω από τις 9 και να δουλεύω στο corpus. Είμαι φυτό ή απλά workaholic? Ή μήπως το ένα προϋποθέτει/συνεπάγεται το άλλο...? Οέο?

Κλείνω με πρόταση για την επόμενη Eurovision:





Και μη ξεχνάτε: σας αγαπώ.

Κυριακή 10 Μαΐου 2009

☢ KOKOBLOKO ☢ (Vassoula 2009: MSN)

Όσοι δεν παρευρεθήκατε στο Second Live Party του West Street Live χάσατε την ηρωική πτώση της Silent Niobe.

Ποιά πτώση στο χρηματιστήριο, ποιά πτώση με αλεξίπτωτο, ποιά πτώση στήθους και ποιά πτώση στα Τάρταρα.

Μιλάμε για επική σαβούρτελε εν ώρα παλαμακίων (και να σκεφτείτε ότι δεν χόρευα καν εγώ τη ζεμπεκιά....), κουτρουβαλίστηκα και ξαπλώθηκα φαρδιά πλατιά χάμω. Πάλι καλά που δε φέρανε και κανένα γερανό να με σηκώσουνε.

Έμαθα όμως ότι έπεσα με απαράμιλλη χάρη και στυλ που θα ζήλευε και η Audrey Hepburn. Ή την κατέχεις τη γοητευτική τούμπα ή όχι... Έτσι κι έστελναν εμένα στο Πεκίνο, με τέτοια τούμπα χρυσό θα παίρναμε στην ενόργανη.

Φανατικά μου αναγνωστόπουλα. Μη πιστεύετε τις αβάσιμες και ανυπόστατες φήμες που κυκλοφορούν. ΔΕΝ ήμουνα χικ-χικ, ΔΕΝ χόρεψα ζεμπεκιά, ΔΕΝ παραπατούσα, ΔΕΝ έχασα το παπούτσι μου στο δρόμο και όχι ΔΕΝ ξύπνησα αγκαλιά με τη λεκάνη της τουαλέτας, βαμμένη, στολισμένη και φορώντας ακόμα τη κόκκινη γόβα. Ευτυχώς την επόμενη φορά που ξύπνησα ήμουν στο κρεβάτι μου και χωρίς υποδήματα.

Τι ζάντες και γομολάστιχα, κουκουρούκου και σοκοφρέτες. Μιλάμε για σφηνάκι-μπόμπα 25 χιλιάδων μεγατόνων και στομάχι Χιροσίμα. Τρεις μέρες μετά και η Cuervo σουλατσάρει στο αίμα, στις φλέβες, στα κυτταρά μου, *κραυγή* σε θέλω σε θέλω για σένα εγώ πεθαίνω και φύγαμε. Ακόμα ρωτάμε ο ένας τον άλλον μήπως θυμάται τι έχει γίνει γιατί το DVD της βραδιάς έχει παράσιτα και πηδάει σκηνές στα Player ολονών.

Τώρα που έκανα και ιγμορίτιδα (όχι που θα τη γλίτωνα το γκαντεμόσκυλο 5 μέρες πριν τη παρουσίαση στο συνέδριο) ο γιατρούλης μου (έντερ καρδούλες) μου σύστησε Augmentin 500+125 και ο φαρμακοποιός μου (έντερ προσκύνημα και χειροφίλημα) φρόντισε να μου τα χορηγήσει εντός 10λέπτου. Διότι ο μονσιέ λε προφεσόρ είπε μας θέλει τη Παρασκευή στην τρίχα και με την εμπειρία του David Letterman που υποψιάζομαι δεν περιέχει αψού, μυξομάντηλα και φωνή 090.

Και γαμώ τα ματζούνια όμως αυτό το Augmentin. Μέσα σε 45 λεπτά άνοιξε η μύτη και το ιγμόριο σαν τις Πύλες του Παραδείσου.

Μήπως έχω γίνει λίγο junkie...?


Εχθές ανακαλύψαμε με τον Άγγλο συγκατοικούλη ότι το φερμουάρ από το ζακετάκι μου ξεκλειδώνει τον μαγνητικό μηχανισμό-κλειδαριά σε οποιαδήποτε πόρτα. Στη μέση του μεγαλόπνοου σχεδίου που μου παρουσίασε 2,6 δευτερόλεπτα μετά την ανακάλυψη, στο οποίο εγώ εμφανίζομαι να φοράω το ζακετάκι και να κάνω ακροβασίες αλά Catherine Zeta Jones στο Entrapment για να εισβάλλω στα γραφεία της Διεύθυνσης του Opal, του κατέσχεσα το ζακετάκι μου και του είπα ότι δε συνεργάζομαι με διαρρήκτες δεύτερης διαλογής. Ή τράπεζα ή τίποτα.

Η δε φαλαινίτσα, φώναξε σήμερα για δείπνο ένα φίλο της να της κάνει συμπαράσταση επειδή, λέει, ένας άγνωστος την πρόσβαλε άσχημα στο δρόμο.

"Να το πω στην αστυνομία?" μου λέει.

"Τι να πεις παιδί μου, ότι ένας άσχετος σε πείραξε στο δρόμο...?" και συνεχίζω το ανακάτεμα της σουπίτσας μου.

"Πρώτη φορά με προσβάλλουν έτσι..."

Βλέπε Silent Niobe και θεαματικό rolling ματιών.

"Μα καλά πια τι σου είπαν?"

Φανατικά μου αναγνωστόπουλα.

Δυστυχώς δεν έμαθα ποτέ.

Όταν ήρθα face to face με το ροζ στενό αμάνικο με κάθε λογής σχεδιάκι, κέντημα και μπιχλιμπίδι σε υπέρτατο συνδιασμό γκλαμουριάς και τη τζην κοντή φουστίτσα με τις δαντέλες, τα στρας και τα ξέφτια από τη λαϊκή του Ιράν, ο εγκέφαλος έβγαλε μπλε οθόνη.

Όταν δε γύρισε και είδα και την πίσω όψη, έτρεξα και κλειδώθηκα στο δωμάτιο για να μην αδειάσω καμιά κούτα αψέντι να ξεπεράσω το σοκ.

Σας αφήνω να γυρίσω στο corpus μου και το γαλατάκι με μέλι. Με τα απομηνάρια της Cuervo, του Lemsip και της αντιβίωσης που βολτάρουν στον οργανισμό μου, η μισόλιτρη ρεντμπουλική π@π@ροδύναμη θα με μετατρέψει στην επόμενη υπεργαλαξιακή αποστολή της NASA.

Τσίου.

Τρίτη 5 Μαΐου 2009

Good girls gotta get down with the gangstas

Φανατικά μου αναγνωστόπουλα,

Η ζωή έχει αποκτήσει καινούριο ενδιαφέρον εδώ στο εξωτικό Sheffield κι εγώ έχω αποκτήσει πλέον διπλή ταυτότητα: ιστορική γλωσσολόγος τη μέρα, μυστικός πράκτορας τη νύχτα.

Διότι το G11 έχει γίνει άντρο μαφιόζων, εμπρηστών, τρομοκρατών και διαρρηκτών και με βλέπω σε λίγο να βγάζω το pepper spray για να πηγαίνω μέχρι τη κουζίνα.

Εχθές το βράδυ παίζει να μαστούρωσα κι εγώ από το μπάφο του διπλανού. Μία μέρα έχει μόνο που επέστρεψε και ήδη το διαμέρισμα θυμίζει coffee shop στο Άμστερνταμ. Για να μη μιλήσω για τα σούρτα φέρτα με τους φίλους του. Ρε λέτε να γίνεται διακίνηση στο διπλανό δωμάτιο και να μη παίρνω χαμπάρι?? Πολύ βρώμα η υπόθεση... (κυριολεκτικά όμως!!)

Ο Κινέζος προχθές άφησε το φαγητό με το μάτι στο φουλ και μπούκαρα στη κουζίνα με μαντήλα σαν τον Ταλιμπάν για να μη σωριαστώ πουθενά από τις αναθυμιάσεις να σβήνω το μοσχαράκι σετσουάν πριν αρχίσουν να χτυπάνε τα αλάρμια και τρέχουν πυροσβεστικές. Πάλι καλά που κληρονόμησα τη μύτη λαγωνικού από τη μάνα και δε βρεθήκαμε όλοι φουντοκωλιασμένοι. Γιατί και σήμερα το μάτι πάλι ανοιχτό είχε μείνει, αλλά ευτυχώς χωρίς φαγητό επάνω... Το άτιμο Τσαϊνίζι! Να μας βάλει φωτιά θέλει γι' αυτό έκλεψε και τον πυροσβεστήρα!! Τώρα εξηγούνται όλα!!

Ο Άγγλος συγκατοικούλης, απηυδησμένος από το ξυπνητήρι-fire alarm της Ιρανής (μέχρι και το ξυπνητήρι της πρέπει να είναι ασορτί με τα επίπεδα ντεσιμπέλ της φωνής της!!) παραβίασε (πάλι!) σαν κύριος τη πόρτα της με το αυτοσχέδιο εργαλείο-μεταλλική κρεμάστρα, έβγαλε τη μπαταρία από το ξυπνητήρι της και της άφησε σημείωμα ότι αν δε μάθει να μην αφήνει το κωλοξυπνητήρι ανοιχτό να βαράει και να φεύγει, δεν πρόκειται να πάρει τη μπαταρία πίσω. Να σημειωθεί ότι το ξυπνητήρι χτυπάει συνήθως μετά τις έντεκα το βράδυ και δε σταματάει αν δε το κλείσεις ή δεν τελειώσει η μπαταρία. Η δική μου πρόταση ήταν να το πετάξουμε από το παράθυρο και να βάλουμε φορτηγό να το πατήσει, αλλά ποιός μ' ακούει εμένα...

Και σας άφησα το καλύτερο για το τέλος. Ο Άγγλος συγκατοικούλης πήγε δήθεν ανίδεος να ρωτήσει τι απέγινε ο συγκάτοικος-ανηψιός του Μπιν Λάντεν (διότι όοοοοοοοοοχι αυτός δεν είχε παραβιάσει τη πόρτα του δωματίου του...) και η Γραμματεία δεν ήξερε. As in δεν ξέρουν ότι τα μάζεψε και έφυγε. Τι να πω... Σβέλτη, αθόρυβη και αποτελεσματική η Αλ Kάιντα...

Αυτό δεν είναι μεταπτυχιακό. Η υπέρτατη Χολιγουντιανή ταινία δράσης είναι. Κι εγώ όμως...? Πολύ ριψοκίνδυνο γκομενάκι... Ε? Εεεε?

Κυριακή 3 Μαΐου 2009

Luv @ 1st sight και λοιπά μυστήρια

Περιμένω αμέριμνη στην ουρά για το ταμείο 3 στο Tesco φορτωμένη με ένα καλάθι προμήθειες για το άδειο μου ψυγείο.

Κάτι μπλε και ασημί εισβάλλει στο οπτικό μου πεδίο.

Γυρνάω το κεφάλι.

Enter Tchaikovsky's Romeo and Juliet στο background και τη Silent Niobe να πετάει μακαρόνια, γάλατα, μαρούλια όπου βρει και να τρέχει σε slow motion προς τον έρωτα της ζωής της.

Ήταν έρωτας από τη πρώτη ματιά.

473ml ρεντμπουλικής π@π@ροδύναμης in all their glory.

Γιατί ό,τι και να σας λένε, το μέγεθος μετράει.

Και τώρα περνάμε στα νέα μας.


News #1:
Η Choco Duo τελείωσε!!!!!!!!!!!! *σύνδρομο στέρησης*

News #2: Πλέον γίνομαι κουρούμπελα και με 1,5 ποτήρι βότκα λεμονάδα, όπως απεδείχθη στο χθεσινό Greek Night. Silent Niobe γιατί συμφέρει, κυρίες και κύριοι. [Edit: Να σημειωθεί επίσης και το θεϊκό Chupa Chups γλειφιντζούρι φράουλα, ευγενική χορηγία του one and only Dj Pol.k!!!]

News #3: Μετά το "Μυστήριο στο Πεκίνο", κυκλοφορεί και το "Μυστήριο στο Opal 2". Ένα συναρπαστικό παιχνίδι με εξαφανισμένους πυροσβεστήρες, μυστικοπαθείς Κινέζους και ήρεμα-ήρεμα-δεν-είμαστε-τρομοκράτες συγκατοίκους.

Εξηγώ.

Μετά τον εξαφανισμένο πυροσβεστήρα (που παραμένει άλυτο μυστήριο), εξαφανίστηκε και ο καινούριος συγκατοικούλης. Αφού πέρασαν 2 μήνες που δεν το είχε δει κανένας μας, ο Άγγλος συγκατοικούλης αποφάσισε να διαρρήξει με αυτοσχέδιο μηχανισμό-μεταλλική κρεμάστρα το δωμάτιο του εξαφανισμένου συγκατοίκου για να πάρει πίσω το DVD που του είχε δανείσει.

Το θέαμα που αντίκρυσε ήταν σοκαριστικό.

Δεν υπήρχε τίποτα απολύτως στο δωμάτιο παρά μόνο 2 καλώδια ethernet.

Οπότε ο Άγγλος συγκατοικούλης αποφάσισε να μοιραστεί μαζί μας τα μυστικά του εξαφανισθέντος συγκατοικούλη.

Διαπιστωμένα και εμπεριστατωμένα, το παλικάρι αυτό έχει θείο τον Μπιν Λάντεν. Ναι τον γνωστό. Η αδερφή του μπαμπά του παντρεύτηκε τον αδερφό του ή κάτι τέτοιο. Και όχι, δεν ξέρουν αν ο Μπιν Λάντεν είναι ζωντανός γιατί εκείνο το σόι δεν του πολυμιλάει.

Οπότε εδώ αρχίζει το μυστήριο.

1. Γιατί έφυγε χωρίς να πει αντίο? (σνιφ)
2. Πώς έκανε ολόκληρη μετακόμιση χωρίς να τον πάρει κανείς είδηση? (κυρίως το λαγωνικό του διαμερίσματος, a.k.a. εγώ)
3. Γιατί το κινητό του είναι κλειστό?
4. Γιατί έκανε block τον 'Αγγλο συγκατοικούλη από το Skype?

Εγώ επιμένω ότι δεν άντεξε τις τσιρίδες της φάλαινας που μένει στο δωμάτιο ακριβώς δίπλα του και αποφάσισε να πάρει μέρος σε επίθεση αυτοκτονίας γιατί τον βασάνιζαν κάθε βράδυ εφιάλτες με Ιρανικές συνομιλίες στο Skype. Διότι μη ξεχνάμε, δεν ακούγονται μόνο οι τσιρίδες τις φάλαινας, αλλά και οι συνομιλητές της σε Dolby Surround.

Ο δε Κινέζος, μόλις έμαθε ότι έγινε έλεγχος στα δωμάτια ενώ έλειπε κόντεψε να πάθει εγκεφαλικό. Όταν ρώτησα τον Άγγλο συγκατοικούλη (a.k.a. την κουτσομπόλα του διαμερίσματος) επί του θέματος, άρχισε σενάρια ύποπτης συμπεριφοράς γιατί ο Κινέζος δεν έχει αφήσει ποτέ κανέναν να μπει στο δωμάτιό του και κλείνει πάντα την πόρτα πριν προλάβεις να δεις οτιδήποτε. Μήπως κρύβει τον εξαφανισμένο πυροσβεστήρα μέσα και συναρμολογεί βόμβα για να αντινάξει το Opal...?

Πολύ αλάνι είμαι ρε γαμώτο. Ζω μέσα στη μαφία, τους τρομοκράτες και τους καμικάζι.

Νews #4: Μετά από 12 χρόνια θα επιχειρήσω να ξανανέβω σε άλογο όταν επιστρέψω στην Ελλάδα και κάνω επίσημη δήλωση. Ας ελπίσουμε ότι αντί για ιππαστί/υπαστί (ας με βοηθήσουν όσοι τα έχουν πιο πρόσφατα) δε θα κάνω κουτρουβαλιστί και δε θα βρω το ίδιο βράδυ βιντεάκι στο ΤούνελΣου "Ανίδεη ξανθιά τρώει επική σαβούρτελε από άλογο". Κύριε προπονητά, σας εμπιστεύομαι την ακεραιότητα και την αξιοπρέπειά μου. Και τη φωτογραφική μου φυσικά, γιατί η στιγμή που περιμένω 12 χρόνια πρέπει να αποθανατιστεί και να ανέβει στο Φαιησμπούκι για να κάνω μόστρα. Μουαχαχά.


Το τμήμα ψυχολογίας του University of Stirling παρακαλείται να μη σχολιάσει γιατί κινδυνεύει να μπει στην Ignore list του ΜΟΥΣΟΥΝΟΥ, αλλιώς δεν πρόκειται να τελειώσω ποτέ την πτυχιακή μου. Φτάνει που μου βγήκε όλο το Red Bull από τη μύτη σήμερα με τόσο γέλιο.