Τετάρτη 27 Αυγούστου 2008

Ρουφάω τον καφέ μου...

... με περίσσεια χάρη και χαρά, διότι μόλις διαπίστωσα ότι με τον espresso δεν πηγαίνω σαν shaker εντός του δεκαλέπτου όπως με το φραπέ. Συγκλονιστικό, μπορώ να πιω και κάτι πέρα από το Red Bull και το τσάι.

Η αλήθεια είναι πως μια ελαφριά αναστάτωση την έχω, αλλά όχι από την καφεϊνη. Στα 23 μου έχω αρχίσει να συνειδητοποιώ ότι μερικοί/μερικές από μας έχουν γίνει πλέον marriage material κι εγώ ακόμα είμαι σε στάδιο σπουδών και αναζήτησης (και γενικώς στην υπέροχη κοσμάρα μου). Έμαθα προχθές τελείως τυχαία ότι ένας φίλος μου (γκουχ - πρώην των μετεφηβικών μου χρόνων) αρραβωνιάστηκε. Ομολογώ πως το σοκ ήταν μεγάλο. Σε βάζει σε μια διαδικασία σκέψεων του τύπου "Εγώ πότε θα βρω τον μεγάλο έρωτα? Θα τον βρω? Όχι δε θα τον βρω αφού δεν τον βρήκα ακόμα -και όλοι οι φίλοι μου έχουν ήδη μακροχρόνιες σχέσεις άρα πιέζομαι κοινωνικά να κάνω κι εγώ αν δεν θέλω να γίνω outsider- και θα μείνω μπακούρι. Αλλά δεν πειράζει γιατί έτσι θα αφοσιωθώ στην επιστήμη μου και θα προσφέρω στην κοινωνία. Στο κάτω κάτω υπάρχει πάντα η λύση της τράπεζας σπέρματος."

Ή του ψυχιατρείου θα συμπληρώσω τώρα που πέρασαν οι δύσκολες ώρες του Twilight Zone και ο εγκέφαλος επέστρεψε στην κανονική του λειτουργία. Όχι τίποτα, έχω και το βλήτο την αδερφή μου να μου λέει "Τώρα που έκλεισες τα 23, έχεις το πολύ 4 χρόνια να βρεις τον άντρα της ζωής σου και να παντρευτείς!" Οέο...?

Είπαμε, δουλεύω με πρόγραμμα και deadlines, αλλά όχι κι έτσι!! Βρε δε θέλω να παντρευτώ λέμε. Ούτε να κάνω σχέση. Καλά έχω το κεφάλι μου ήσυχο τόσο καιρό... Και γιατί δηλαδή να αγχώνομαι για το γάμο?? Γαμώ τη γυναικεία μου φύση και το βιολογικό μου ρολόι. Στην επόμενη ζωή μου παρακαλώ τις δυνάμεις above να με κάνουνε άντρα με γυναικείο μυαλό -μην τα ισοπεδώσουμε και όλα.

Στο κάτω κάτω η ανθρωπότητα με χρειάζεται. Αν πεθάνει (χτύπα ξύλο) ο Chomsky, η γλωσσολογία τι θα κάνει??

Γουστάρω να παραλογίζομαι. Λέτε να φταίει ο καφές? *sips from straw* Σούπερ.

Τρίτη 19 Αυγούστου 2008

Black Eyed Boy

Ό,τι να 'ναι. Είδα το τραγούδι στον ύπνο μου. Και τώρα μόλις έγραψα ένα οξύμωρο. Πώς ακριβώς "βλέπεις" ένα τραγούδι στον ύπνο σου?? Αλλά και αν "ακούσεις" ένα τραγούδι στον ύπνο σου είναι το ίδιο? Ερωτώ η ανίδεη ξανθιά. Ποιό τσακίρικο μαυρομάτικο ονειρευόμουν πάλι??

Long story short, αυτό που ήθελα να πω είναι ότι μου έχει κολλήσει το τραγούδι των Texas από την ώρα που ξύπνησα και το τραγουδάω μέχρι και mentally. Αν δεν καταλάβατε, μην ρωτάτε. Είναι απλά ένα από τα πολλά χαρίσματά μου.

Θα ήθελα πολύ να σας ενημερώσω για τα τελευταία νέα της Γουγλαμάρας, αλλά έχω βαρεθεί να βλέπω γνωστές ips στον tracker μου και δεν βρίσκω τίποτα ιδιαίτερα juicy... απ' ότι φαίνεται ούτε κι αυτοί που με επισκέπτονται συνεχώς. *wink*

Μπορώ όμως να σας ενημερώσω για το πρώτο πόδι Χαλκιδικής. Μέσος όρος ηλικίας 16-22 -και πολύ έβαλα! Εχθές στο πάρτυ που πήγα γινόταν ο μαύρος χαμός και το κακό συναπάτημα. Και δώστου να ανεβαίνουν τα κοριτσάκια επάνω στο μπαρ με τα μαγιώ και να χαϊδεύονται λες και είναι σε κανένα κωλόμπαρο... Και έρχομαι να αναρωτηθώ πάλι εγώ η ανίδεη ξανθιά, έχω κενά μνήμης ή όντως έχουν ξετσουμίσει (που λέει κι η γιαγιά μου!) τα παιδάκια τώρα?? Δε θυμάμαι να κάναμε εμείς τέτοια πράγματα...

Αν εξαιρέσουμε τα πιτσιρίκια όμως, πέρασα υπέροχα, κυρίως αν σκεφτείτε ότι για ένα μήνα ήμουν κάτι ενδιάμεσο από μογγολάκι και αρκουδάκι πάντα, και δεν μπορούσα να κυκλοφορήσω έξω - συνεπώς είχα πάθει ένα μικρό overdose από οικογένεια και ιντερνετικό κάψιμο. Τώρα μπορώ ΚΑΙ φοράω γυαλιά ΚΑΙ φυσάω τη μύτη μου σαν άνθρωπος. Γούπερ. *rolls eyes*



P.S.: Οι "Λουκουμάδες της Γιαγιάς" κόλαση. Η γουρούνα ακόμα τους λιγουρεύομαι. Ε, τι να μου κάνει 1,5 λουκουμάς, ούτε το 1/3 της μερίδας δεν ήταν!! (κλαψ κλαψ) Αλλά πόσο να φας 2:30 η ώρα το βράδυ...

Τρίτη 5 Αυγούστου 2008

Η ζέστη βαράει...

Θερμή παράκληση στην κυρία Μάρω Λύτρα. Και την κάνω γονιπετής.

Παρακαλώ σπεύσατε να βγάλετε καινούριο album. Αν χρειαστεί να ακούσω ακόμα μία φορά τα ίδια τραγούδια που υπομένω από τότε που βγήκε το προηγούμενο album, θα είμαι το επόμενο θέμα στις ειδήσεις μετά το φονικό στη Σαντορίνη. Μόνο που σκοπεύω να στείλω πακέτο το κεφάλι του απέναντι στη Μάρω Λύτρα, μπας και μείνει άφωνη από το σοκ και γλιτώσουμε κι εμείς από τις στριγγλιές της.

Στο Θεό του, δηλαδή. Ακούει μέχρι και "Τα πιο ωραία λαϊκά" που είχε τραγουδήσει στο Fame Story. One word: ΕΛΕΟΣ.

Επιτέλους πληροφορήθηκα τον αριθμό του δωματίου μου μετά από κλασσικό ελληνικό μπινελίκωμα και τώρα προσπαθώ να βρω τους συγκατοίκους μου, μην ανοίξω καμιά πόρτα με την Drama Queen mother και βρεθώ φάτσα κάρτα με κανένα τσίτσιδο Άγγλο. Τουλάχιστον να είμαι προετοιμασμένη.

Και τώρα σας αφήνω να συνεχίσω το λιώσιμο στο Polyvore. Εχθές έκατσα 7 ώρες, σήμερα δεν ξέρω αν θα αντέξει τόσο πολύ ο εγκέφαλος ή η άμοιρη η καρδoύλα μου... αυτά τα Gianmarco Lorenzi... (παπούτσια είναι, για όσους γνωρίζουν μόνο τα Burberry/Louis Vuitton/Gucci/DSquared/Roberto Cavalli και ψωνίζουν μόνο από τη Fena.)


P.S.: Ο κύριος από Θεσσαλονίκη που μπαίνει με σύνδεση της Forthnet από Macbook χρησιμοποιώντας Safari, τι ακριβώς δεν έχει καταλάβει και χρειάστηκε να διαβάσει τουλάχιστον 5 φορές το προηγούμενο post μου? Φαντάζομαι ότι δεν έχει καταλάβει κι ότι έχω tracker που καταγράφει τα πάντα. No matter. Thank you for your visit. Δεν ήξερα ότι τελικά σας απασχολώ τόσο. *wink*