Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2008

Πρώτο post από το εξωτικό Sheffield...

Φανατικά μου αναγνωστόπουλα,

Α: my deepest apologies που είμαι εξαφανισμένη τόσο καιρό, αλλά δεν έχω κάτσει και καθόλου στο δωμάτιό μου για να γράψω οτιδήποτε, πέρα από μερικές απαντήσεις στα ενθουσιώδη σχόλιά σας στο Facebook. Ναι, η κλωνοποίηση ήταν επιτυχής και είμαι πλέον καρμπονάκι-διδυμάκι με την Drama Queen mother, αλλά ας μη το κάνουμε μεγάλο θέμα και πάθει καμιά κατάθλιψη ο πατέρας.

Βου: τις θερμότατες ευχές μου στον γλυκό και πολυαγαπημένο μου Γούγλη που σήμερα κλείνει την πρώτη του δεκαετία!!! Happy Birthday Γούγλη μου, και εις ανώτερα!!! Είθε να συνεχίσεις να μας χαρίζεις κι άλλες τέτοιες απολαυστικές στιγμές Γουγλαμάρας!!


Και τώρα let's get down to business.


Γουι λαβ Sheffield. Παρόλο που ούτε οι Άγγλοι δεν καταλαβαίνουν τους ντόπιους όταν μιλάνε. Εγώ το αγαπάω μάλλον και λίγο παραπάνω γιατί όλα βρίσκονται γύρω από την εστία μου και μπορώ να πάω παντού με τα πόδια. Όταν μετακομίσει και το τμήμα μου στο καινούριο κτίριο ακριβώς απέναντι από την εστία μου, η φαρδοκωλιά μου θα έχει φτάσει στο ζενίθ της!

Τώρα που μίλησα για φαρδοκωλιά, η ντεκαπάζ που έχει εισχωρήσει στον εγκέφαλο έκανε πάλι την εμφάνισή της όταν δεν έπρεπε και αυτή τη στιγμή θα μπορούσα να είμαι χωρίς laptop, φωτογραφική και όλα τα σχετικά που υπήρχαν στη τσάντα του laptop μου. Διότι ως γνωστόν, η μάνα άρχισε τους Drama Queenισμούς όταν νόμισε πως ο ταξιτζής μας είχε φέρει σε λάθος δρόμο και πάνω στον πανικό / κούραση / ενεργοποίηση της ντεκαπάζ, φτάσαμε στη ρεσεψιόν του Opal μείον μίας αποσκευής. Και όχι οποιασδήποτε αποσκευής αν ξέρετε έστω και λίγα για τη σχέση που έχω εγώ με τους υπολογιστές μου. Ήταν τέτοιο το σοκ μου όταν συνειδητοποίησα ότι είχα ξεχάσει το laptop μου σε ένα ιδιωτικό ταξί του οποίου τα στοιχεία δεν γνωρίζαμε, που απλά άρχισα να λειτουργώ σε μια άλλη διάσταση, όπου όλα κυλούσαν βασανιστικά αργά και σιγά σιγά οδηγούσαν στη συντέλεια του κόσμου... I mean, μιλάμε για το laptop μου έτσι? Το ροζουλί, πολυαγαπημένο, πολυχρησιμοποιημένο laptop μου.

Και κάπου εδώ λοιπόν κάνει εμφάνιση η φαρδοκωλιά μου, γιατί μετά από πολλά τηλέφωνα στην αστυνομία και σε όλες τις εταιρίες ταξί, ένας ταξιτζής μας συμβούλεψε να πάμε στο σταθμό που το πήραμε και να περιμένουμε μήπως ξαναέρθει στην πιάτσα. Γούπερ. Αλλά η φαρδοκωλιά είχε bonus έναν γαμάτο ταξιτζή ο οποίος λυπήθηκε το κατάχλωμο κοριτσάκι από την Ελλάδα και μας πήγε σε μια unofficial πιάτσα των ταξί αυτών, όπου είχε αράξει ο ταξιτζής που ψάχναμε και ευτυχώς είχε βρει τη τσάντα μου και την είχε κρατήσει μπροστά στη θέση του για να μην την πάρει κανένας από το πίσω κάθισμα και θα την έφερνε κάποια στιγμή στο Opal.

Και ξαφνικά τη στιγμή που πήρα στα χέρια μου το laptop πρόσεξα πόσο όμορφη μέρα είχε στο Sheffield, πόσο super ήταν το δωμάτιό μου και πόσο υπέροχη θα ήταν η υπόλοιπη διαμονή μου στην Αγγλία. Παρακαλείστε όλοι οι φανατικοί αναγνώστες μου να ανάψετε καμιά λαμπάδα γιατί όπως βλέπετε υπάρχει Θεός!


Θέμα: Συγκάτοικοι

Είναι ΓΑΜΑΤΟΙ. Αυτοί που έχουμε δει δηλαδή, γιατί ως γνωστόν στις εστιές υπάρχουν πάντα οι συγκάτοικοι φαντάσματα που τους μυρίζεις στην κουζίνα, ενίοτε τους ακούς, αλλά ποτέ δεν τους βλέπεις! Εγώ προς το παρόν περνάω τέλεια με τον Άγγλο/Σέρβο/διαμένοντα σε Ουγγαρία-Ελβετία-δε συμμαζεύεται και την Ιρανή συγκάτοικό μου και πρόσφατα ανακαλύψαμε και τον Κινέζο που μας λερώνει λίγο παραπάνω την κουζίνα αλλά είναι πολύ γούτσου-γούτσου παιδάκι! Ο διπλανός μου απ΄το Πακιστάν μπαίνει-βγαίνει και μόνο μας χαιρετάει που και που, αλλά ουδείς δεν έχει δει τον τέταρτο τύπο στο δωμάτιο d που φημολογείται πως ονομάζεται Tom και τον έχει δει μόνο ο Alex.

Θέμα: Μεταπτυχιακό

Εάν επζήσω από αυτό το μεταπτυχιακό θα γυρίσω στην Ελλάδα και θα το παίζω διάνοια. Ουσιαστικά είναι ένα μίνι διδακτορικό και η μισή βαθμολογία μου θα είναι πάνω σε τεχνικές συγγραφής διδακτορικών κειμένων και μεθόδους έρευνας. Μέχρι και applicaton για διδακτορικό έχω να γράψω και θα βαθμολογηθώ ΚΑΙ σε αυτό! Και άντε χέστο αυτό, θα το έκανα ούτως ή άλλως και τώρα θα το κάνω ακόμα καλύτερα... το καλύτερο δε σας το είπα ακόμα! Κάποια στιγμή το Μάιο θα έχω να κάνω μια παρουσίαση σε ένα επίσημο συνέδριο μεταπτυχιακών-διδακτορικών πάνω στο οποίο θα βασιστεί το 70% της βαθμολογίας μου γι' αυτό το μάθημα. Οι ημικρανίες έχουν αρχίσει από τώρα. Γαμώ την Ιστορική Γλωσσολογία μου και το καλό της, δεν υπάρχει περίπτωση να καταφέρω να μιλήσω μπροστά σε τόσο κόσμο!!!!! *panic*

Γενικώς η όλη φάση είναι πολύ μπέρδεway, οι καθηγητές είναι λίγο περίεργοι εκτός από έναν γαμάτο τύπο ο οποίος μοιάζει πιο πολύ με φοιτητή παρά με καθηγητή και είναι όλα τα λεφτά, οι συμφοιτήτριές μου (είμαστε 4 γυναίκες) είναι λίγο έως πολύ αντικονωνικές -δηλαδή συγνώμη, τι περίμενα σε τέτοιο μεταπτυχιακό??- κι εγώ έχω συνειδητοποιήσει ότι δεν είμαι τόσο φυτούλι εν τέλει. Ωψόμεθα. Μπορεί να λειτουργούν απλά τα Drama Queen γονίδια που έχω κληρονομήσει από την mother και να αγχώνομαι άδικα. Το διάβασμα πάντως έχει αρχίσει από σήμερα και έχει τόσο ζεστή και ωραία μέρα...

Θέμα: Εστία

Είναι σούπερ. Μόλις μας φτιάξουν και το φούρνο που υπολειτουργεί και μας φέρουν ακόμα ένα ψυγείο (αναμένεται την άλλη Τρίτη) θα είναι όλα τα ευρώ λουλούδια και τα σχετικά. Έχουμε κάμερες παντού, οπότε το σεξ σε διαδρόμους και ασανσέρ δεν ενδείκνυται, απαγορεύεται λέει να κυκλοφορείς με ανοιχτό μπουκάλι αλκοόλ εκτός διαμερίσματος, αλλά το προσωπικό είναι πολύ ξηγημένα τυπάκια. Και φυσικά είναι 10 λεπτά μέχρι το κέντρο-κέντρο της πόλης, 5 λεπτά από το student's union και τα πιο γνωστα μπαράκια (να ζήσουν τα ψηλοτάκουνα!!) και 1 λεπτό από Βιβλιοθήκη, κτίρια που κάνω μάθημα και προσεχώς από τη σχολή μου.

Θέμα: Shopping

Καλύτερα να ψωνίζεις παρά να τρως. Τα φαγητά και είδη καθημερινής χρήσης είναι πανάκριβα (να 'ναι καλά το Poundland) αλλά τα ρούχα είναι μια απελιστική κατάσταση, ειδικά για μένα που θέλω να αγοράσω τα πάντα. Γενικώς η Αγγλία είναι το ιδανικό μέρος για να αρχίσεις δίαιτα και να ξεσκιστείς στο shopping.

Θέμα: Άντρες

Εδώ θα μείνω. Τέλος. Έρχονται και σου μιλάνε μέλη του άλλου φύλου και ξέρεις ότι δεν το κάνουν απαραίτητα γιατί τους γυάλισες το μάτι. Δεν είναι ενοχλητικοί. Δεν είναι ψώνια. Δεν είναι κακό να χορεύεις μαζί τους. Δεν έχουν κόμπλεξ. Και έχουν να σου πουν και για κάτι παραπάνω από το ακριβό τους αμάξι και τα πόσα κονέ έχουν στα μπουζουκομάγαζα.

Και δε σας είπα το καλύτερο. Μπορείς να βγεις γυναικοπαρέα χωρίς να έχεις τον κάθε πανίβλακα να νομίζει ότι ψάχνεσαι να βρεις γκόμενο.


Και τώρα πάω στην κουζίνα να χαζολογήσω με τους λατρεμένους μου συγκατοίκους και να πιω την σοκολάτα Maltesers μου που δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Χαρ χαρ ζήλια ψώρα.


P.S.: Τα θερμά μου συγχαρητήρια στον πολυαγαπημένο μου Μελιδάκο που ορκίστηκε και είναι πλέον επισήμως παιδί της Αεροπορίας... Κοιμηθείτε όλοι ήσυχοι!!!

Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2008

Διαμαρτύρομαι!!

Οι τύποι είναι απαράδεκτοι!!!

Μιλάμε για δικτάτορες έτσι, όχι αστεία!!

Ακούς εκεί να μου αφαιρέσουν το δικαίωμα να μπορώ να έχω το layout του παλιού Facebook!!!

Και γιατί???

Επειδή μπήκα στον κόπο (και θα έπρεπε να με ευχαριστούν γι' αυτό!) να τους στείλω feedback και να τους πω γιατί προτιμώ το παλιό Facebook και έγινα μέλος του γκρουπ "We don't like the new facebook"!!! Και το έκαναν μόνο σε μερικά άτομα, όχι σε όλους!!!

Απαράδεκτοοοοοοοοοοοιιιιιιι!!!

Έχε χάρη που ψάχνω ακόμα συγκατοίκους και συμφοιτητές, αλλιώς για πότε θα 'τρωγε πόδι ο λογαριασμός μου...

Deleeeeeeeeeeeeeeeeeeete ρεεεεεεεεε, deleeeeeeeeeeeeeeeeete!!

Πολύ αμπουρντευτικό το καινούριο facebook. Μι νταζεντ λάικ. Δομή ελάχιστη! Tabs άπειρα! Λογική καμία!!

Είναι τρελιιιιιιοί αυτοί οι Ρωμαίοι, μάνα μ'!!!!

Πέντε και σήμερα. Κλάφτε με. Φεύγω στην ξενιτιά.

*βιολιά*



P.S.: Τι χαϊβάνια μωρέ είστε, νομίζετε πως αν μπείτε από άλλη σύνδεση δε θα σας καταλάβω? Ξανθιά είμαι, όχι χαζή!

Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2008

Πού είναι το μποζόνιο, οέο?

Γουι αρ στιλ χίαρ.

Όβερ.

Γενικώς δε μας κατάπιε ακόμα κάποια μαύρη τρύπα κι εσείς θα πρέπει να συνεχίσετε να με ανέχεστε.

ΜΟΥΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ.

Καλά να πάθετε. Δήθεν θέλατε να βρείτε το μποζόνιο, μικροί ανίδεοι. Το μικρό δεξί μου δαχτυλάκι αμέσως κατάλαβε το διαβολικό σας σχέδιο να με αφανίσετε! (Διότι μόνο μια μαύρη τρύπα θα μπορούσε να σας γλιτώσει από αυτήν την βλογοδιάρροια!) Αλλά... ούτε το μποζόνιο δε σας καταδέχεται! Μα πού είναι κι αυτό το μαλακισμένο?? Ας κάνει μια guest εμφάνιση να προχωρήσει μπροστά η ανθρωπότητα, το πολύ-πολύ να χάσει τις 100 λίρες που έβαλε στοίχημα ο κ. Hawking... Κάτι ξέρει μάλλον αυτός κι έβαλε στοίχημα...

Προσωπικά ελπίζω να το βρούνε. Κι ελπίζω μέχρι το 2010-11 που αναμένεται να μας τιμήσει με τη παρουσία του το σωματίδο-τσιμινίκι να σταματήσει το Star τις έρευνες-κουβάδες... Στο άκουσμα των νέων, παράτησε τη Τζούλια Αλεξανδράτου και τη Σάσα Μπάστα κι αμόλησε στους δρόμους τους αναπάντεχα ταλαντούχους δημοσιογράφους του! Ακόμα δεν μπορώ να αποφασίσω τι μου προκάλεσε το ρίγος: το αστείρευτο και πετυχημένο χιούμορ τους ή οι ερωτηθέντες που ο εγκέφαλος τους προφανώς περιλαμβάνει μόνο τις βασικές ανθρώπινες λειτουργίες -μαμ, κακά και νάνι.

Δηλαδή, όκει ρε παίδες. Στην αρχή είπαμε να χαλαρώσουμε λίγο με ένα διαφορετικό/εναλλακτικό δελτίο ειδήσεων. Μην υποτιμάτε όμως και τη νοημοσύνη μας.

Ο γλυκός μου ο Γούγλης, όμως, πάντα στο επίκεντρο των εξελίξεων! Πολύ super το logo με τον επιταχυντή!

Κατά τ' άλλα, μαζί με την πρώτη ακτίνα σωματιδίων που εστάλη σήμερα στον LHC, φύγαν και τα κιβώτια με την πραμάτια μου στο μακρύ τους ταξίδι για το Sheffield. Είμαι περίεργη να δω:

  • πόσα πράγματά μου θα βρω σπασμένα (και θα μάθει όλο το Sheffield πόσο καλά μπορώ να μιμηθώ την κραυγή των Nazgul)
  • ποιός κακομοίρης θα φιλοτιμηθεί να με βοηθήσει να τα ανεβάσω πάνω στο δωμάτιο γιατί ο father και ο θείος με το ζόρι κατάφεραν να τα κατεβάσουν στο φορτηγάκι.

Σας αφήνω τώρα να σκεφτώ κι άλλους ευφάνταστους τρόπους να βρω λεφτά μέχρι τις 18 που φεύγω γιατί είμαι ταπί και ψύχραιμη και πρέπει να φύγω από δω σε μια αξιοπρεπή κατάσταση. Όπως καταλάβατε, η καριέρα μου ως κομμώτρια έληξε άδοξα και ο θεός του ρεφλέ με μισεί ακόμα -γενικώς πρέπει να τα στάξω στον κομμωτή μου.

Στην αρχή σκέφτηκα να βάλω κι εγώ στοίχημα σαν τον Hawking τίποτις 200 ευρώπουλα για το μποζόνιο, αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι θα μάθουμε τα αποτελέσματα όταν εγώ θα έχω εγκαταλείψει προ πολλού το Sheffield. Αμάν πια κι αυτό το μαλακισμένο, θέλει κι ειδική πρόσκληση...

Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2008

Ο μεγάλος sensei

Εντάξει, έχω λιώσει όμως.

ΕΧΩ ΛΙΩΣΕΙ ΛΕΜΕ.

Κάθισα να κάνω διάλειμμα από τη Μάχη της Κούτας ("Αυτό σου χρειάζεται, αυτό δε σου χρειάζεται!!"/ "Συγνώμη χωρίς βιβλία πώς θα κάνω μεταπτυχιακό??"/ "Κι εγώ που θα χωρέσω όλα τα πουλόβερ σου??" / "Μα ποιός σου είπε ότι θέλω να πάρω τόσα χοντρά πουλόβερ??"/ "Θα τα πάρεις και δεν ακούω κουβέντα! Σε ξέρω τι είσαι, να μου κυκλοφορείς τσιτσίδι με τόσο κρύο εκεί πάνω να σ' έχω ένα χρόνο με αντιβιώσεις!!"....) και είπα να κάνω μια τσάρκα στο YouTube.

Να πω ότι δεν ήμουνα ενημερωμένη, θα είναι ψέματα. Μου το είχαν περιγράψει, μου είχε φανεί αστείο, αλλά η περιγραφή ωχριά μπροστά στην ιδιοφυή σύλληψη αυτών των παιδιών.

Ladies and gentlemen, εξαιρετικά αφιερωμένο σ' ένα νίντζα φανατικό μου αναγνώστη...


ΤΟ ΚΡΑΣΑΚΙ ΤΟΥ ΤΣΟΥ






"Κόκκορα Αντώνη... shoot them up... σου είπααααααααα...."

Έχω πάθει κράμπα από τα γέλια και τώρα πάω στο πλάι σαν τον κάβουρα-παππού στην δίπλα οικοδομή. Ναι αυτόν που πατούσε επί μισή ώρα (και δεν είναι ποιητική αδεία!) κόρνα στις 8 το πρωί επειδή του είχαν πάρει τη θέση parking που δεν του ανήκει και από το καταρράκτη δεν έβλεπε να παρκάρει πουθενά αλλού. Το έκανε συχνά μέχρι μια Κυριακή που περίμενα πώς και πώς να χουζουρέψω στο κρεββάτι μου μέχρι ό,τι ώρα θέλω, βγήκα στο μπαλκόνι ξεχνώντας σεβασμό, αγάπες και τρυφερότητες στην τρίτη ηλικία. Κι αυτός φυσικά τη Δευτέρα ξέχασε μια για πάντα το αυτοκίνητό του και το δίπλωμά του, γιατί έπρεπε να του το είχαν πάρει εδώ και πολύ καιρό και η πόλη μας γλίτωσε από τον νούμερο ένα δημόσιο κίνδυνο.

Πριν φύγω να σας ενημερώσω για την καινούρια διαφήμιση-κουλαμάρα που πέτυχα σε ένα φυσιολογικότατο (και μάλιστα όχι ελληνικό) site που επισκέφτηκα και ας μου λύσει σας παρακαλώ κάποιος από σας αυτή την απορία... Υπάρχει μία περίπτωση στο εκατομμύριο να βρεθεί κάποιος τόσο ηλίθιος να κλικάρει πάνω σε τέτοια διαφήμιση??





Γούπερ. Θα είσαι ο uber-γκατζετο-κινητάκιας, με την υπερσύγχρονη τεχνολογία του *βαθιά αναπνοή* ΕΙΚΟΝΟΣΚΟΠΙΟΥ ΓΥΜΝΙΑΣ!! Ένας εσύ κι ένας ο James Bond με τα ultra-sonic γυαλιά ηλίου του.

Ανάθεμά με αν ξέρω για ποιο πράγμα μιλάω. Όσοι γνωρίζουν πραγματικά από τεχνολογία θα με πάρουν με τις πέτρες.

Shake your bon bon

Είδε και απόειδε η έρμη η Γη με αυτά που γίνονται πάνω της και είπε να μας ταρακουνήσει λίγο μπας και βάλουμε μερικοί μυαλό. Δεν ξέρω ποιός έβαλε μυαλό και ποιός όχι, εγώ πάντως εχθές πέρασα το βράδυ σε μια από τις κολλητές μου γιατί μένω και στον πρώτο όροφο και άντε να με βρούνε μετά...

Τέρας ψυχραιμίας, όμως, εεεεεεε? Κατάφερα και έγραψα στην αδερφή μου (με την οποία μιλούσα εκείνη την ώρα στο MSN) ότι έγινε σεισμός κι ότι κατέβαινα κάτω, παρά όλα τα αντικείμενα που είχαν πέσει πάνω μου από τα ράφια πάνω από το γραφείο και τα δάχτυλά μου που πήγαιναν λες και είχα αποκτήσει ξαφνικά Parkinson! Για πότε κατέβηκα κάτω, ξανανέβηκα, με πήραν τηλέφωνο, τους πήρα εγώ, ξανακατέβηκα, ΕΠΑΝΑξανανέβηκα και μάζεψα τα πράγματά μου, ούτε εγώ το αντιλήφθηκα. Σε χρόνο dt και μετά από παρότρυνση της αδερφής που ούρλιαζε να φύγω από το σπίτι λες και γκρεμιζόταν (θα ξεχάσω εγώ που με κατέβασε στον περσινό σεισμό με τις σαπουνάδες στο δρόμο και η υπόλοιπη γειτονιά συνέχισε να βλέπει ανέμελα τηλεόραση...?), βρισκόμουν στο αυτοκίνητο της κολλητής μου και οδεύαμε προς τον πέμπτο όροφο και τα πιο ασφαλή θεμέλια του σπιτιού της.

Οι μόνοι ατάραχοι ήταν οι γονείς μου στη Χαλκιδική οι οποίοι ως γνωστόν είναι διαζευγμένοι με τα κινητά τους και διαμένουν πλέον χωριστά. Το κινητό του μπαμπά μου κλειδώνεται συνήθως στο αυτοκίνητό του και της μαμάς μου την αράζει στον πάτο της τσάντας της.

Και αφού πέρασε η δύσκολη νύχτα και τα κινητά τους γέμισαν με 20+ αναπάντητες κλήσεις (το 80% των οποίων στου πατέρα μου που διατηρεί λίγο πιο φιλικές σχέσεις μαζί του), ήρθε το ξημέρωμα αλλά στο δικό μου το κινητό δεν είχε έρθει ούτε κλήση ούτε μήνυμα!

Εν τέλει αποφάσισα να ξαναπάρω εγώ τον πατέρα, ο οποίος ψάρευε στα ανοιχτά και θεώρησε πολύ αστείο ότι η κόρη του παρά τρίχα γλίτωσε τη διάσειση από την κορνίζα που έκανε ελεύθερη πτώση ξυστά από το κεφάλι της. Για να μη μιλήσω για τη Μητέρα Γη, που έστησε όλο αυτό το show για να ταράξει τα ήδη ταραγμένα νεύρα μου.

Δεν ήθελε λέει να με πάρει τόσο νωρίς να με ξυπνήσει.

Ρε father, 20+ αναπάντητες κλήσεις στο κινητό σου τα μεσάνυχτα, σημαίνουν "Πάρε με, έχω πάθει κάτι!" Λες να είχα τόσο καούρα να σου πω απλά τα νέα μου?

Ευτυχώς που υπάρχει και η Drama Queen mother που είχε ζήσει το μεγάλο σεισμό της Θεσσαλονίκης και με νιώθει. Άσχετα που συνέχισε να μην ακούει το κινητό της για την υπόλοιπη μέρα.


Στο μακρινό και κρύο Sheffield κατέβασαν τους χαρταετούς και αποφάσισαν να με διευκολύνουν. Ποιός ξέρει τι έχουν πάλι στο διαβολικό τους μυαλό. Κάτι θα βρουν να μου προκαλέσει καμιά ημικρανία. Ευτυχώς έμαθα τουλάχιστον πότε είναι το meeting της σχολής μου. Ζω για την ώρα που θα χωριστούμε ο καθένας στο μεταπτυχιακό του και θα βρεθώ μόνη ή στην καλύτερη αγκαζέ με ακόμα κανέναν σαλεμένο να αντικρύζω τους καθηγητές που θα μου κάνουν ιδιαίτερα για τον επόμενο χρόνο. Γούπερ. We love Ιστορική Γλωσσολογία. Έχουμε και τζάμπα VIP treatment.

Σας αφήνω γιατί το καθήκον μου με καλεί και η ιστορία μου πρέπει να είναι ολοκληρωμένη μέχρι τα επόμενα MEFAs. Φτου, δεν προλάβαμε το deadline στα φετινά. Αλλά παρόλα αυτά θα παίξουμε τίμια και αντοπάριστοι!


Εν τέλει ο σεισμός ήταν λέει μόνο 3,8 ρίχτερ. Αλλά επειδή ήταν κοντά στην επιφάνεια, εγώ και οι υπόλοιποι στη γειτονιά μου που ούρλιαζαν σαν τους τρελούς και ξεχύθηκαν στους δρόμους νομίσαμε ότι θα πέσουν οι τοίχοι να μας πλακώσουν. Οι τοίχοι τελικά δεν έπεσαν, αλλά πολύ σύντομα βλέπω τον ουρανό να πέφτει στα κεφάλια μας.

Μα τον Τουτατή!

Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2008

Γίνεται να μετακομίσω στον Άρη?

Μισό λεπτάκι να συνέλθω κι εγώ και οι κοτσίδες μου από αυτά που άκουσα σήμερα, γιατί με βλέπω στην επόμενη αποστολή της NASA για τον Άρη. Let me rephrase, για τον πιο μακρινό Γαλαξία.

Όλες οι γυναίκες, λέει, ντυνόμαστε και στολιζόμαστε και πάμε σε μπαρ και clubs για να ψαρέψουμε άντρες. Διότι σ' αυτά τα μέρη δεν πας αν θέλεις απλά να διασκεδάσεις με τις φίλες σου και να χορέψεις, αλλιώς να κάτσεις να χορεύεις σπίτι σου, να βάζεις και ό,τι μουσική σου αρέσει. Εάν δεν το ξέρατε μικροί ανίδεοι, μπαράκια, clubs, καφετέριες και λοιπά τοιούτα μέρη είναι μόνο για συνοικέσια. Όσες δεν έχετε όρεξη να βρείτε γκόμενο, τραβάτε σπίτια σας!

Γιατί άλλωστε μία γυναίκα να θέλει να στολιστεί και να βγει έξω παρά για να βρει γκόμενο?

Εάν επικρατεί αυτή η φιλοσοφία σε όλους τους άντρες, εγώ παραιτούμαι. Αν και προσωπικά αποφεύγω γενικεύσεις του τύπου "όλες" και "όλοι" για να μη πέφτω σε τέτοιου είδους παγίδες. Δεν αμφιβάλλω ότι υπάρχουν μερικές χαζοβιόλες που ο μόνος τους στόχος τους στη ζωή είναι να στολίζονται και να παίρνουν σβάρνα ό,τι μαγαζί υπάρχει και δεν υπάρχει για να βρουν τον άντρα της ζωής τους/το επόμενο one-night-stand/κάποιον να τους ανεβάσει το ηθικό, αλλά θεωρώ ότι είναι λίγες και ανήκουν κυρίως σε μικρότερες ηλικίες ή τελευταία στάδια απελπισίας.

Δηλαδή, εάν εστερνιστώ κι εγώ αυτή την άποψη, πρέπει όλοι οι άντρες σε τέτοια μέρη να πηγαίνουν γιατί ψάχνουν γκόμενες! Ειλικρινά ελπίζω να μη συμβαίνει αυτό, γιατί θα φοβάμαι να πατήσω σε τέτοια μέρη, αν είναι με το που μπαίνω αυτόματα να κατατάσσομαι σε μηχανή αναζήτησης αρσενικών. Κι εγώ που νόμιζα ότι στα clubs πας για να ακούσεις μουσική και να χορέψεις...

Α και το άλλο κορυφαίο. Με το που δίνεις σε κάποιον ευγενικά να καταλάβει ότι δεν σε ενδιαφέρει και γενικώς δεν σε ενδιαφέρει να φλερτάρεις (ναι! και όμως συμβαίνει και αυτό!) γιατί η κακομοίρα βγήκες για να περάσεις καλά με τις φίλες σου (απίστευτο??? αδιανόητο???), κατατάσσεσαι και σε άλλη κατηγορία, αυτή των "ψώνιων" που την έχουν δει και περιμένουν τον Mr. Perfect/ Πρίγκηπα/the One/whatever.

Δεν αμφιβάλλω ότι υπάρχουν κοριτσάκια που την έχουν δει όντως και μιλάνε ειρωνικά κλπ. Μην αμφιβάλλετε όμως ότι υπάρχουν και "ενοχλητικοί" τύποι που δεν λένε να καταλάβουν ότι δεν ενδιαφέρεσαι να μιλήσεις μαζί τους, όχι γιατί δεν είναι έτσι και αλλιώς, απλώς γιατί δεν σου έκανε κλικ κάτι σε όσα σου είπαν για να συνεχίσεις την κουβέντα μαζί τους ή απλά δεν βγήκες με τις φίλες σου για να περάσεις το βράδυ κουβεντιάζοντας με κάποιον άγνωστο που δεν έχεις διάθεση να γνωρίσεις!

Είναι και οι δύο η περίπτωση του αγενούς ανθρώπου οιουδήποτε φύλου. Συνεπώς δεν είναι ανάγκη να διαλαλούμε και να κράζουμε το γυναικείο πληθυσμό που είναι έτσι και αλλιώς και γιουβέτσι. Καταπιείτε τον εγωισμό σας και καταλάβετε ότι αν δεν αρέσετε σε εκείνη την κοπέλα και δεν έχει διάθεση να συζητήσει μαζί σας για το χ/ψ/ω λόγο, υπάρχει πάντα κάποια άλλη διαθέσιμη και ενδιαφερόμενη για εσάς.

Κι εγώ έχω παράπονα και προβλήματα με το αντίθετο φύλο, αλλά δεν τους καταδικάζω όλους. Αλίμονο, αλλιώς πρέπει να το γυρίσω κι εγώ. Δηλώσεις του τύπου "όλες εσείς οι γυναίκες" και "φταίμε εμείς και οι πατεράδες σας που σας έχουν κακομάθει" και "δεν την παλεύετε εσείς γι' αυτό υπάρχει πρόβλημα στις σχέσεις των δύο φύλων εδώ στην Ελλάδα", παρακαλώ ας λείπουν. Ας είμαστε μετρημένοι, σεμνοί και όχι τόσο απόλυτοι.

Και παρακαλώ αφήστε με κι εμένα την κακομοίρα που δεν ψάχνω γκόμενο κι ούτε έχω όρεξη να βρω να έχω δικαίωμα στη νυχτερινή διασκέδαση. Και ναι, να μπορώ να περνάω καλά με τις φίλες μου λέγοντας τα δικά μας και χορεύοντας ΜΟΝΟ. Απαγορεύεται??

Σώνει και καλά όλες γκόμενο να βρούμε. Είδες τι σου κάνει η πουτάνα η κοινωνία?? Γυναίκα στην Ελλάδα = η ζωή σου όλη γυρνάει γύρω από το πώς θα βρεις άντρα. Λες και δεν έχουμε εμείς καλύτερα πράγματα να κάνουμε στη ζωή μας...

Κι όχι τίποτε άλλο, κάθομαι τώρα και αναλύω τέτοιου είδους χαζά στερεότυπα που ποτέ δεν πίστεψα και ποτέ δεν με ενδιέφεραν! Σας είπε κανείς ότι με νοιάζει τι προβλήματα υπάρχουν μεταξύ των δύο φύλων εδώ στην Ελλάδα?? Εμένα μ' ενδιαφέρει μόνο τι προβλήματα έχω με όσους ανθρώπους γνωρίζω, είτε είναι άντρας είτε είναι γυναίκα! Έλεος με τις παραφιλολογίες...

Και μια και αναφέρθηκα σε παραφιλολογίες, το κοριτσάκι που αντέγραψε την ιστορία μου (και δεν τη διάβασε κανένας), είδε κι απόειδε που δεν της έδινε κανείς σημασία και είπε να γράψει μια essay (σαν αυτές που έγραφα εγώ στην pre-lower τάξη -είναι και native speaker και φοιτήτρια Δημοσιογραφίας πανάθεμά την!) για την αγαπητή μας Mary Sue και τις Original Characters.

Γλυκό μου κοριτσάκι, εδώ και 9 χρόνια ασχολούμαστε με το συγκεκριμένο θέμα, έχουμε data στα χέρια μας, έχουμε διαβάσει papers, έχουμε σχηματίσει άποψη και παρόλα αυτά την εκφράζουμε με ταπεινότητα και προσοχή γιατί το συγκεκριμένο θέμα αποτελεί την πιο γκρίζα περιοχή του Fanfiction. Το ότι έγραψες στα 11 σου μια ιστορία όπου παντρεύεσαι ένα μέλος των N'Sync και στα 20 σου μια κακογραμμένη, με τελείως unrealistic διαλόγους ιστορία της οποίας την ιδέα έκλεψες από άλλον, δε σου δίνει το δικαίωμα να θεωρείς τον εαυτό σου συγγραφέα και να μπορείς να εκφέρεις τέτοιες απόλυτες απόψεις πάνω στο θέμα. Δεν έχεις ιδέα από Fanfiction, δεν έχεις ιδέα από γράψιμο, έχεις έπαρση ενός ανθρώπου που έχει πάρει Πούλιτζερ (και αυτοί συνήθως είναι που δεν επαίρονται) και φτύνεις στα μούτρα ανθρώπους που έχουν πραγματική γνώση και έχουν φάει πολύ χρόνο από τη ζωή τους πάνω στο συγκεκριμένο θέμα.

Ας την συμμαζέψει κάποιος, please. Εγώ δε μπορώ να μαλλιοτραβιέμαι άλλο μαζί της. Της διέγραψαν την ιστορία της από το site για λογοκλοπή κι αυτή την ξανανέβασε βάζοντας με διαφορετικά λόγια τους ίδιους διαλόγους για να μην είναι τόσο copy-paste.

Πού να με πιάνει μετά ύπνος με τόσα που ακούω καθημερινά η καψερή...

"Τέσσερεις πήγε, μου είπαν πάλι φύγε, φύγε από το μαγαζίιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι.............."

Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2008

15 και σήμερα...

Έχω αρχίσει να μετράω τις μέρες αντίστροφα, λες κι είναι να φύγω για φαντάρος... 15 και σήμερα λοιπόν, κι εγώ τρέχω και δεν προλαβαίνω. Διότι, πες μου εσύ φανατικέ μου αναγνώστη, πώς είναι δυνατόν να μεταφερθεί η γκαρνταρόμπα ΜΟΥ μέσα σε 2 βαλίτσες και 1 κιβώτιο γκαργκαντουανού μεγέθους. Η Drama Queen mother ωρύεται ότι θα πάρω μόνο αθλητικά (έχω??) και μπότες (έχω!!), αλλά άντε να της εξηγήσεις ότι δεν πάω στα Highlands της Σκωτίας και ότι θα είμαι σε μια πολιτισμένη πόλη και -γενικώς- χώρα. Τόσο πολιτισμένη, που μια πολύ καλή μου φίλη με ενημέρωσε πως η πλειοψηφία των ανθρώπων εκεί πέρα είναι bi. Όχι ότι έχω τίποτα με τους ανθρώπους, ο καθένας κάνει ό,τι θέλει, αλλά να, ανακάλυψα ότι εμείς οι Έλληνες είμαστε πολύ narrow-minded τελικά. Ή αυτό ή απλά είμαστε πολύ μυστικοπαθείς.

Καταλαβαίνετε πως από χθες η φαντασία μου οργιάζει και πολλοί γνωστοί μου θα παρεξηγούνταν.

Πίσω στο θέμα μας, η Drama Queen mother γκρινιάζει και ωρύεται, αλλά παρόλα αυτά μου πήρε σετ σεντόνια και πετσέτες ροζ, για να τα έχω λέει όλα ασορτί. Το μόνο που μου μένει τώρα είναι η ροζ άμαξα της Barbie κι ένας Κεν-Κεν για να συμπληρωθεί το ροζ όργιο. Μάλιστα, ήθελε να στείλω e-mail στην εστία για να ρωτήσω αν το δωμάτιό μου έχει πατάκι-χαλάκι κι ό,τι καταλάβατε, κατάλαβα. Διότι εκεί στο τριτοκοσμικό Sheffield δεν έχει τέτοια πράγματα να αγοράσουμε. *rolls eyes*

Το τμήμα μου από την άλλη πετάει χαρταετό και η κα E. με γράφει εκεί που δεν πιάνει το μελάνι. Εγώ προσπάθησα. Αν χάσω το meeting του τμήματος έχω αποδεικτικά στοιχεία υπέρ μου. Δέι γουερ φλάιινγ ε κάιτ, θα τους πω με βαριά ελληνική προφορά. Νοτ μάι φολτ. Να διαλέξετε τα μαθήματα εσείς τώρα, νια νια νιαααααα!!

Όχι τίποτε άλλο, τώρα που ο πατέρας πήρε laptop και έμαθε να χειρίζεται το skype, έχω βρει εγώ το μπελά μου. Σε ησυχία δε θα με αφήνουνε! Το μόνο που μένει να δω στη ζωή μου και μετά να πιτάνω είναι τον father στο Facebook. Έψαξε και βρήκε λέει το προφίλ μου!! Ιδιωτικότις καμία! Θα τον κάνω block να μη μπορεί να με βρει, ο παλιο-κουτσομπόλης!

Στην Κίνα, λέει, που ήταν, χαμός! Στην Σανγκάη νυχτερινή ζωή μέχρι τα ξημερώματα και δεν συμμαζεύεται! Είδες γλεντζέδες τα Τσαϊνίζια?? Έχουν, λέει, πάθος με την Ελλάδα, χώρα του πνεύματος και του πολιτισμού κι έτσι... Πού να ήξεραν οι καημένοι...

Και πού να ακούσετε το καλύτερο! Πήγε ένα βράδυ σ' ένα club με τον συνάδελφό του (ναι ο 53-year-old πατήρ μου και ναι το αφήνω ασχολίαστο γιατί θα πω κακία και δεν κάνει λόγω άμεσης συγγένειας) και τους φωνάξανε κάτι 20-χρονα κινεζάκια στο τραπέζι και δώστου να τους κερνάνε και δώστου χαρά και ευτυχία! Και το επόμενο βράδυ που ξαναπήγαν, το ίδιο, άλλη παρέα, ξανά να τους κεράσουν! Και επειδή ξέρω ότι σκεφτήκατε σαν εμένα, κουτοπόνηροι Ελληνάρες, δεν το έκαναν για να σηκωθούν να φύγουν και να πληρώσουν ο πατέρας μου με τον συνάδελφό του... Είναι απλά φιλόξενοι άνθρωποι! Too much info for your Greek brains? Εμπεδώστε το, υπάρχουν ακόμα μερικοί αγνοί άνθρωποι σε αυτόν τον πλανήτη!

Υποσημείωση: στην Κίνα ΚΑΙ το ουίσκι το πίνουν με τσάι. Και μάλιστα έμαθα ότι είναι και καλό. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Σας αφήνω και πάω να συνεχίσω τη μάχη για το αν τα ρούχα που διάλεξα να πάρω μαζί μου είναι αρκετά χοντρά για την Ανταρκτική που φεύγω σε λίγες μέρες. Αθάνατη Ελληνίδα μάνα. Με βλέπω να ανοίγω καμιά βαλίτσα στην Αγγλία και να βρίσκω κανένα ταπεράκι ή κανένα τενεκέ τυρί...


P.S.: Το ταχυδρομείο είναι το νέο social spot της πόλης. Ποτέ δεν ξέρεις ποιόν θα συναντήσεις. Εγώ πάλι απογοητεύτηκα πολύ με αυτό που συνάντησα. Φριχτά θα έλεγα. Περίμενα τη Monica Bellucci και βρήκα τη Μαρία την Άσχημη. Χωρίς σιδεράκια και φωνή νταλικέρη. Γαμώτο, πού είναι εκείνα τα μηνύματα... *grin*