Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2007

Last 20 Searchengine Queries (γενικώς εδώ γελάμε με τα χάλια μας) - Part 2



Έχω να πω το εξής.


Πολύ σουξέ έχω, τζάνεμ.

Άλλοι με ψάχνουν απεγνωσμένα με τη βοήθεια του Γούγλη και άλλοι ανυποψίαστοι καταλήγουν στο πιο πονεμένο blog του πλανήτη... Σε λίγο με κάθε post θα έχω και το Βαθυστόχαστο Ερωτικό Στιχάκι της Ημέρας, μπας και γλυκάνω καμιά ψυχή. Βρε συνέλθετε όλοι που ψάχνετε στο Internet οδηγίες για το πώς να ξεπεράσετε τον μεγάλο έρωτα!! Τι είναι, συνταγή μαγειρικής "πρώτα κάψτε τις φωτογραφίες σας και μετά επαναλάβετε πόσο τον/την μισείτε 3 φορές" ή πρόγραμμα Anti-virus να το πετάς -τσουπ!- στον εγκέφαλο και να κάνει delete τους ιούς που πληγώνουν το σύστημά σας???

Θα με τρελάνετε. Κι εσείς κι η Googlαμάρα σας. Και για του λόγου το αληθές, ιδού:


ξεπερνας καποιον που σε πληγωσε / πώς ξεπερνάμε κάποιον; / ΠΩΣ ΞΕΠΕΡΝΑΣ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΑΠΗ / Πώς ξεπερνάς κάποιον; : Μιλάμε η σφαγή των keywords στα πόδια του blog μου! Αν και ο Γούγλης άρχισε να στέλνει κόσμο σε μένα για συμβουλές επί του θέματος... μάλλον πρέπει να σταματήσουμε τη Γη να κατεβείτε ΟΛΟΙ.

ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΣ : ... κάνεις τα πάντα. Κλισέ αλλά τρου. Εσύ τι ακριβώς έψαχνες αγαπητέ ιντερνετόφιλε? (a.k.a. Τι θέλει να πει ο ποιητής??)

πορδοβούλωμα : ΕΣΥ είσαι πορδοβούλωμα!!!!

το μονο που εκανα ειναι να σε αγαπησω : Μέγα λάθος. Να μη το ξανακάνεις. Τζιζ.

ΠΩΣ ΘΑ ΒΡΩ ΚΑΠΟΙΟΝ? : Σίγουρα όχι ψάχνοντας στη Google. Για πιο σίγουρα αποτελέσματα, συνιστούμε Αγγελική Νικολούλη. Εμέις ξέρουμε. (και όχι οι 49 κατασκευαστές πλυντηρίων - Ερώτηση καφρίλα: ακόμα 49 είναι αυτοί????)

ανακαλυψη wella : Η πιο θανατηφόρα μετά την ανακάλυψη της ατομικής βόμβας. Ειδικά στα χέρια της αδερφής μου. Πας από αναθυμιάσεις ανώδυνα ΚΑΙ με το μαλλί στην τρίχα. Αυτό που λέμε glorious death.

να αγαπας τον εαυτο σου : ΚΥΡΙΩΣ και ΠΑΝΩ ΑΠ' ΟΛΑ. 'Nuff said.

blogspot silent niobe : Ποιός με αναζητεί στο διαδίκτυο ξημερώματα...? (Αφού δε με αναζητούν στη Σαλονίκη...)

να πιασεις πατο : Ώπα? Καινούριος τρόπος να ρίχνεις κατάρες? Πας στη Google, ρίχνεις την κατάρα στο search και ψάχνει ο άλλος να βρει από που του 'ρθε? Πιάνει δηλαδή? Να βρω να ρωτήσω τον αγαπητό φίλο!

ΕΠΙΑΣΑ ΠΑΤΟ : Και δηλαδή συγνώμη, βγήκες στον Γούγλη να πεις τον καημό σου??

πως είναι όταν αγαπας : Όταν αγαπάς εσύ μόνο, ωδυνηρά. Όταν αγαπάς και σε αγαπούν, παράδεισος. Γκαραντί πράγματα.

ποτε τελειωνει η εξεταστικη : Οέο...??

silent niobe : Ποιός με έψαξε 21/11 στις 12:30, 22/11 στις 10:18 και 26/11 στις 15:23 από το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας? Αναρωτιέμαι εγώ η χαζή ξανθιά. Όλους φακελωμένους σας έχω πουλάκια μου...

πως λες αντίο σε αυτόν που αγαπάς : Όταν τα καταφέρω, θα σας απαντήσω. Αλλά επιφυλάσσομαι διότι μου φαίνεται τόσο απίθανο, όσο και το να βρεις γωνίες σε μια μπάλα. You never know, όμως. Γίνονται και θαύματα.

ΠΩΣ ΕΊΝΑΙ ΝΑ ΧΆΝΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ : Μετά από αυτό κι επειδή δε μου έχουν μείνει άλλες κοτσίδες να τραβήξω, σας καληνυχτώ και πάω για διαλογική συζήτηση με το μικρό δεξί μου δαχτυλάκι. Αντιός.





Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2007

Doing the Tango on my red pumps

Το μικρό μου δαχτυλάκι έχει παράπονα.

"Δε μιλάμε πια όπως παλιά", μου λέει. "Με γράφεις. Με αγνοείς. Πληγώνεις τα αισθήματά μου. Πού πήγαν όλες αυτές οι εποικοδομητικές pinky convos που κάναμε καθημερινά? Τότε που εσύ παραλογιζόσουν κι εγώ σ' άκουγα με προσοχή και θαυμασμό? Where is the love, οέο? Αχάριστε άνθρωπε..."

Καλά να πάθω. Να μάθω να δίνω θάρρος σε υπερευαίσθητα μικρά δαχτυλάκια. Σου τη λένε κι από πάνω. Στα διάλα. Μαλακισμένα.

Κι είπα, δε θα με επισκεφτεί φέτος η πολυαγαπημένη μου φίλη Ιγμορίτιδα? Έσκασε μύτη πριν 2-3 μέρες παρέα με τα πρόσωπα. Εξαιρετικοί λεβέντες αυτοί οι πονοκέφαλοι. Σουλατσάρουν μπρος-πίσω στο κεφάλι μου με τις αρβύλες-κοθώρνους τους, κάνοντας τον εγκέφαλό μου κιμά. Κι εγώ κουβαλώ την μόνιμη παρέλαση στο κρανίο μου, ισορροπώντας ανάμεσα στη μαστούρα από την αντιβίωση και αυτήν από την υπερβιταμίνωση. Διότι μη ξεχνάμε ότι η Ελληνίδα μάνα νομίζει ότι οι πολυβιταμίνες είναι σαν τους κύβους Knorr. Η δικιά μου θ' αρχίσει να τους ρίχνει σε λίγο και στις τηγανητές πατάτες.

Μ' ένα στομάχι Χιροσίμα και παρέα μου τον Γούγλη, ξημεροβραδιάζομαι μπροστά στο PC, στέλνωντας e-hugs και virtual σφηνάκια στο Facebook, σαν γνήσιο αντικοινωνικό απόβρασμα των New Ages. Πουτάνα τεχνολογία. Σε λίγο και το σεξ θα γίνεται με τηλεπάθεια. Α ρε ΛΕΠΑ πρωτοπόρε, αφιέρωσες πάλι......!! Το μάτι έχει θολώσει από τη μαλακία που δέρνει τον κόσμο στο διαδίκτυο, οι πλεξούδες μου κοντεύουν να πέσουν και οι κύκλοι κάτω απ' τα μάτια μου έχουν γίνει σαν τις μάυρες τρύπες του σύμπαντος.

Τώρα που ανέφερα το υπερπέραν...

Εθεάθη, λέει, UFO στο Πανόραμα (πηγές έγκυρες). Τρία φώτα-τουρμπίνες και το μεσαίο είχε ξεχαρβαλωθεί. Χόρευε χούλα-χουπ μισό χιλιόμετρο πάνω από τον Νόμο και ήταν ευδιάκριτο με γυμνό μάτι. Λαμόγια ΕΤήδες!! Γουστάρετε Πανόραμα και γκλαμουριές!! Εγώ καλού-κακού φόρεσα το σκουφάκι-αλουμινόχαρτο για να μη μπορούν να εισβάλλουν στο μυαλό μου. Δε μου φτάνουν οι πονοκέφαλοι, να 'χω και τους Αρειανούς! Καταραμένα πράσινα ανθρωπάκια!! Τους γλίτωσα πριν χρόνια στην Χαλκιδική και πήραν σβάρνα τις επαφές στην ατζέντα μου...

Εκτός αν κατέβηκαν για τα βραβεία Παπαρίων. Αφού δε μας τιμάνε οι δικοί μας καλλιτέχνες με την παρουσία τους, είδε κι απόειδε ο Antenna και είπε να φωνάξει καλλιτέχνες του εξωτερικού. Του πολύ εξωτερικού. (P.S.: Η κυρία που παρουσίαζε μαζί με το τριχωτό μπασμένο το βραβείο Ορχηστρικής Μουσικής -αν δεν απατώμαι, διότι βρισκόμουν ήδη στο 7ο όνειρο εκείνη την ώρα- Αρειανή ήταν και δεν ήξερε να μιλάει ελληνικά??)

Η τσάρκα μου με τον Γούγλη ήταν πολύ εποικοδομητική. Έμαθα ότι οι χαρακτήρες μου είναι Semi-Sues ή λανθάνουσες Mary-Sues σύμφωνα με τη παραφιλολογία. Ξεφτίλα έγινε το fanfiction... Βγάινει το κάθε 14χρονο τσουτσέκι και μιλάει για Mary-Sueδες και Σουσούδες, χωρίς να ξέρει καν ποιά είναι η εν λόγω μαντάμ. Και δώστου flames και δώστου ιντερνετικό μαλλιοτράβηγμα και δε συμμαζεύεται. Βρεγμένη σανίδα και "Guide to Fanfiction" (να μη προωθήσω κι εγώ το μέλλον βιβλίο μου??) προς γνώση και συμμόρφωση!

Αλλά εγώ........ βράχος! Απτόητη κι από ασθένειες κι από τον παραλογισμό του κόσμου! Στροβιλίζομαι στο 12ποντο στιλέτο απ' το κόκκινο peep-toe στους ρυθμούς του tango argentino και προσεύχομαι να μη βρεθώ με κάταγμα στον αστράγαλο ή ξενυχιασμένο παρτενέρ. Οι γάμπες πονάνε, οι τετρακέφαλοι γκρινιάζουν, αλλά εγώ με πάθος λατίνας χορεύω την εκδίκηση, τον έρωτα και την απιστία. Όλε!!

Ώπα, τα παλικάρια στο κεφάλι άρχισαν τα κομπρεσέρια. Να με συγχωρεί η χάρη σας, αλλά το Panadol με καλεί. Αύριο αν επιζήσω από όλα αυτά τα γραμμάρια Claricid και τις αναβράζουσες βιταμίνες, θα γράψω κι άλλα. Εάν δεν εμφανιστώ μέσα σε 3 μέρες, πάρτε σβάρνα τα νοσοκομεία ή τα κέντρα αποτοξίνωσης.

Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2007

Random Thoughts In Rhyming Lines...





One of these days I'll leave this place

And where I go you cannot follow.

The road to sweet oblivion is a one-way street

For all the hurt, the pain and sorrow...

I leave again to raise from ashes

The soul I lost along the way...

I'll live for me and no one else

My Neverland, my Summer Day...