Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2007

Έτσι να περνάμε την ώρα μας...

Μετά από γενική απαίτηση (και μην ακούσω σχόλιο) από τους θαυμαστές μου (Μελιδάκο μου δατς φορ γιουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ - άσε ωρέ παλίκαρε και κανένα σχόλιο, σπαταλάς που σπαταλάς χρόνο να διαβάζεις τις μαλακίες μου!!) , είπα να γράψω καμιά χαζομαρίτσα, να περάσετε κι εσείς την ώρα σας... αφού κρέμεστε από τα χείλη μου...... μάλλον απ' το πληκτρολόγιό μου....... ok κόβω τους παραλογισμούς.......

Αφήστε με ρε τη γυναίκα να απολαύσω τη κρίση ναρκισσισμού μου, ώχοοοοοοοοοοουυυυυυυυυυ!!

Κι ακούστε λοιπόν τη τραβάω η καψερή, αδερφή να σου τύχει!! Πάω να περάσω το Σου Κου στην αδερφή φοιτήτρια στην Αλεξανδρούπολη...... Ωραιότατη πόλη, εκπληκτικά λαμέ συνολάκια με animal print ΚΑΙ μιλιτέρ κάπου στη μέση (όχι παιδάκια μου... για ΕΝΑ άτομο μιλάω!), βαθιές ανάσες στο αντίκρυσμα φοιτητών (να ξεθολώσει λίγο το μάτι απ' τη προηγούμενη γκλαμουριά-προσωρινή τύφλωση), άπειρα πανομοιότυπα τετράγωνα με πολυκατοικίες (σε σημείο να αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι στο λαβύρινθο του χειρότερού σου εφιάλτη... ναι σ' εκείνον που πας, πας, πας και πάντα νομίζεις ότι είσαι κολλημένος στο ίδιο σημείο... την επόμενη φορά GPS!!) κι ας μη μιλήσω για το δρομολόγιο Κομοτηνή-Αλεξανδρούπολη που θύμιζε κάτι από τη διαφήμιση του... της... Ώπα wait, κόλλησε το σύστημα... Havana Club ήταν?? Γαλάζιο λεοφωρείο κι όλος ο κακός χαμός μέσα, ζώα και άνθρωποι... δε θυμάμαι όμως αν οι κότες ήταν που μας πήραν τη θέση στη γαλαρία ή οι παππούδες με τους παστουρμάδες στη σακούλα... Και έπαιρναν και ξανάπαιρναν οι φίλοι της την αδερφή μου και τη ρωτούσαν "Είναι καλά η αδερφή σου ή έχει πάθει μετατραυματικό σοκ?? Ζει??" κι εγώ αναρωτιόμουν αν πάω Αλεξανδρούπολη ή Τανζανία....

Εννοείται πως υπερβάλλω. Αλλά μ' αρέχχχχχχχει. *Αθάνατος Σιντ-Φιλιππίδης*

Να με φιλοξενήσει και καλά...το ίδιο μου το αίμα πήγε να με ξεπαστρέψει! Κι ας προσποιείται άγνοια το τσογλάνι!

Καθόμαστε πριν από γκράντε έξοδο με τα μαλλιά στα μπικουτί σαν γνήσιες "αδερφές Λουλούκες" (σαν τις "αδερφές Τατά" ένα πράγμα) και χαζεύουμε τιβί.

"Αααααααααα," μου λέει. "Κάτσε να σου φέρω κάτι να πάθεις!! Ξέρω ότι τρελαίνεσαι!!"

Πετάγεται με χαμόγελο μέχρι τ' αφτιά στο ντουλάπι και τσουπ! Να σου τα πατατάκια από το Liddle... Ω ναι ναι, εκείνες οι φατσούλες τίγκα στο χημικό που αν φας μία φορά, τα Lays γίνονται παρελθόν! My all-time favourite γεύμα εξεταστικής: πατατάκια φατσούλες του Liddle, Red Bull και Muratti. Ό,τι πρέπει για ολονυχτία. Τώρα δε θα αναρωτηθείτε ποτέ ξανά πώς κατάντησα έτσι.

Ορμάμε και οι δύο σαν τις λυσσάρες στα πατατάκια και αφού έχουμε φάει 7, 8, 9, 10 κλπ, η αδερφή αναρωτιέται:

"Ρε ηλίθια. Λες να έχουνε λήξει? Μου τα πήρε πέρυσι η μαμά."

Κάθε λαχτάρα και όρεξη για τα πατατάκια κόβεται μαχαίρι. Άτιμη ζωή. Έτσι μια ζωή με ξεσηκώνει και μετά με πετάει στην απογοήτευση!

Αφού της έσυρα τα χίλια δυό που πήγε να με δηλητηριάσει και περιμέναμε λίγο να φανούν οι παρενέργειες (λες όλα τα λαμέ και τα άνιμαλ πριντ που έβλεπα μετά στο club να ήταν από τα πατατάκια??), αποφασίσαμε ότι τη γλιτώσαμε και συνεχίσαμε τη βραδιά μας στο club (Εδώ να σημειώσω την εικαστική παρέμβαση του club Prive με τις καρέκλες που κρέμονταν από το ταβάνι... Και τώρα εξηγείται γιατί δεν έχει "πόρτα"... Φτωχοί και ανυποψίαστοι ανεπιθύμητοι...)

Next day, μεσημέρι. Εξαιρετικότατα τα σάντουιτς από την "Κόκκινη Πιπεριά", έλα όμως που το διαβολικό σχέδιο της αδερφής δεν είχε τελειώσει.......

"Έχω Coca-Cola αν θες στο ψυγείο!"

"Είναι ληγμένη κι αυτή?"

"Όχι ρε βλάκα, τι έτσι λήγουν αυτά!"

Ευτυχώς ως Διδυμάκι έχω και τον κακό, καχύποπτο εαυτό μου. Αλλιώς τη δηλητηρίαση αυτή τη φορά δε τη γλίτωνα με τίποτα! Φιλοξενία σου λέει μετά και σε ταϊζει ληγμένα!!

Την επόμενη φορά που θα ρωτήσετε κάποιον αν παίρνει ληγμένα... διόλου απίθανο να γυρνάει από την αδερφή μου...

P.S.: Μωρό μου σε λατρεύω και σε πειράζωωωωωωωωωωωωωωωωωω!!!

Και μετά το τελειωτικό σημερινό χτύπημα a.k.a."Γκιβ α λιιιιιιιιιιιιιιιιτλ ΟΥΥΥΥΥΥΜΜΜΜΜ του μιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι" της Θώδη λέω να αποσυρθώ, για να μην αρχίσω τη κλάψα πάλι και μαζευτούν όλοι οι πονεμένοι στο blog μου...

Μετά αναρωτιέμαι γιατί έχω πρόβλημα με το στομάχι μου... Μια τα ληγμένα, μια η κλάψα... στρώνει που δε στρώνει το έρμο??

Είστε τυχεροί που δε βρήκα το βιντεάκι της Θώδη να αποτελειωθείτε κι εσείς... Βαρύ το χτύπημα της μοίρας...

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2007

Last 20 Searchengine Queries (γενικώς εδώ γελάμε με τα χάλια μας)

Και δεν είναι καν 20, καθότι (Gossip μη μου πεις ότι το έγραψα λάθος πάλι γιατί θα σκούξω!!) είναι και καινούριο σχετικά το blog...... (πάντα αισιόδοξη!!)

Κοίτα να δεις που έλεγα να τελειώσει η εξεταστική να μου συμβεί και τίποτα συνταρακτικό, αλλά εν τέλει στην εξεταστική μου συνέβησαν πιο ακραία πράγματα απ' ό,τι τώρα! Προς το παρόν μοιράζω το χρόνο μου ανάμεσα στο πανεπιστήμιο (νύσταααααααααααααααα........), στα ιδιαίτερα (πονοκέφαλοοοοοοοοοοοοοοοος), στο γυμναστήριο (όχι, δεν έχω κάνει φέτος καμία θεαματική πτώση από το διάδρομο!!) και στις 2 ζεστές κουβερτούλες μου (τι ΨΟΦΟΚΡΥΟ είναι αυτό!!).

Είπα λοιπόν να ρίξω μια ματιά στον tracker μου (όλους φακελωμένους σας έχω πουλάκια μου... μπουχεχέεεεεεεεεε!!) και ιδού τα αποτελέσματα:

πώς να κάνω κάποιον να μ' αγαπάει; : Και συγνώμη, έψαξες στη Google για την απάντηση?? Και βρήκες και το δικό μου το blog?? Τόση απελπισία?? Αν ήξερα, σιγά μη καθόμουν να γράφω μαλακίες στο internet!!

γιατί δε λες αντίο : Εξαιρετική ερώτηση, αγαπητέ googlόφιλε. Με βασανίζει κι εμένα αφάνταστα. Θα 'θελα να τα ρίξω όλα στην καταραμένη την αγάπη, αλλά υπάρχει και κάτι που λέγεται ψυχική ανωμαλία, οπότε επιφυλάσσομαι.

ΜΑΡΩ ΛΥΤΡΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ : Απαξιώ.

3Β: Άι μπεγκ γιορ πάρντον??

πώς λες αντίο: Αααααααααααχχχχχχχχχ βααααααααααχχχχχχχχχ........ Πολλές πονεμένες ψυχές τελικά..... Και το blog μου πολύ κατάθλιψη ρε παιδί μου.........

Πανπιστήμια Δημοσιογραφίας στην Αμερική: Θα σου 'λεγα τώρα τι διαμάντια βγάζουν τα πανεπιστήμια δημοσιογραφίας στην Αμερική, αλλά έχε χάρη που ο γιατρός μου συνέστησε τη γιόγκα και με βρήκες σε φάση ψυχικής ηρεμίας και αυτοσυγκέντρωσης...... (για όσους αναρωτιούνται, βλ. προηγούμενο post)

Η κοπέλα του Orlando Bloom το 2007: Όχι. Και όμως δεν είμαι εγώ. Δυστυχώς. Αλλά χαίρομαι που η αγαπητή Google με έχει στις υποψήφιες. Λέτε να έχω ελπίδες?? Χαρ χαρ

Εγώ δεν είμαι οι εννιά στις δέκα εγώ είμαι επικίνδυνη γυναίκα: Πολύ σουξέ η Μάρω στο blog μου ρε παιδιά...... Να το πω στον πανάθλιο τον απέναντι να χαρεί! Κιέλ καταντί!!

ΟΤΑΝ ΧΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΣ: ...να τι παθαίνεις!! Πάρτε εμένα ως παράδειγμα (προς αποφυγήν) και μπορεί να γλιτώσετε τον ψυχίατρο.... λέμε τώρα...


Καλά όμως βρε παιδιά μου... Με πιάνει εμένα η googlαμάρα μου, αλλά σας πιάνει και σας...

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2007

Εξεταστική τέλος!!



Το συρτάρι που κρύβω τα πακέτα μου (για να μην αρχίσει η mother την αντικαπνιστική καμπάνια) πριν τη σημερινή εκκαθάριση. Και να φανταστείτε ότι φαίνονται τα μισά. Όχι τίποτε άλλο, αν μ' έβλεπε κανείς με τόσα πακέτα (άδεια μεν) στη σακούλα, θα νόμιζε ότι τα κάνω μεταπώληση και στη μαύρη αγορά!!


Το λέω και δεν το πιστεύω.

Είμαι free.

Freeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee!!

Αχέμ. ΟΚ sorry. Παρεκτράπηκα.


Τραγικός απολογισμός:

  • 5 φωσφορούχοι υπογραμμιστές.
  • 3 στυλό
  • χιλιάδες post-it
  • 2 κιβώτια Red Bull
  • 1 κούτα Muratti
  • 1 σπασμένο νύχι
  • λιγοστές ώρες ύπνου
  • χιλιάδες καμμένα εγκεφαλικά κύτταρα και άλλες τόσες ασφάλεις
  • διαλυμένα γόνατα
  • προσφάτως αποκτηθείσα ημικρανία και κύφωση/σκολίωση (ο γιατρός δεν απεφάνθη ακόμα)
  • μείον 4 κιλά
  • πολλά και διάφορα ψυχικά τραύματα
  • πολλάκις σπασμένα νεύρα

Και όμως επέζησα ΚΑΙ από αυτήν την εξεταστική.

P.S.: Το μάθημα που σας έλεγα με τη γλυκιά κυριούλα που δεν ήξερε ότι γράφαμε στο προηγούμενο post? Ναι, αυτό με τα θέματα 2,5 ετών από άλλη ύλη και άλλο βιβλίο... Το πέρασα. Με 7,5. Αρχίστε τους εορτασμούς. Με περιμένει θέση στο ΜΙΤ!!!! Μπουχεχέεεεεεεεεε!! (ψωνάρα....................)