Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

At the end of the day





Ειναι η μονιμη απορια μου

(που λεει ο λογος, γιατι ξερω την απαντηση, αλλα παντα απορω)

πως γινεται ενας ανθρωπος να φερεται με εναν συγκεκριμενο τροπο

να μιλαει με εναν συγκεκριμενο τροπο

να κοιταζει με εναν συγκεκριμενο τροπο

και ξαφνικα να γινεται μια στροφη σε ολα κ να ψαχνεις να βρεις τι καταλαβες λαθος

Η κυνικη μου πλευρα λεει αυτο που εχουμε ξαναπει

Η "επιστημονικη" μου εχει μια πολυ απλουστευμενη θεωρια των σχεσεων

Η συναισθηματικη μου λεει οτι 

at the end of the day

κ ασχετως του ποσα σκατα φαγαμε

καλα καναμε κ ψαρωσαμε σε κατι τετοιο

Γιατι σκοπος ειναι να εισαι αληθινος κ δεκτικος κ οχι συναισθηματικα αναπηρος

Χαιρομαι που ακομα δεν εχω δηλητηριαστει τοσο ή απογοητευτει τοσο

ωστε να καθομαι να σκεφτομαι 100 φορες τι κρυβεται πισω απο αυτο που λες, τι θελεις να μου κανεις, που θελεις να με οδηγησεις

δεν θα σκεφτω εγω αρρωστα, επειδη εσυ αρρωστησες




Τόσο σοφά λόγια που έπρεπε να τα μοιραστώ. Τα credits στο Τμήμα Ψυχολογίας του Stirling.