Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2008

Disturbia

Θα πάω στην κόλαση. Τρίτο καζάνι αριστερά, δίπλα σ' εκείνον τον τύπο που τόλμησε να πει ότι η Γη δεν είναι επίπεδη.

Αμάρτησα, το παραδέχομαι. Είχα το θράσος να κάνω αρνητική κριτική στο άρθρο του editor της Historiographia Linguistica, "...που έχει γράψει τόσα άρθρα, έχει κάνει τόσα συνέδρια, μπλα μπλα μπλα... Αν αυτός δεν γράφει καλά άρθρα, τότε αυτό επηρρεάζει και την ποιότητα του journal στο οποίο είναι editor" και φαντάζομαι ότι ο καθηγητής μου ήθελε να προσθέσει "και στην οποία έχω γράψει κι εγώ άρθρα".

Ναι, οκέι. Το συγκεκριμένο άρθρο του ήταν κακογραμμένο. Του καθηγητή μου πάλι είναι εξαιρετικά. Sorry, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Λιθοβολήστε με.

Αλλά παρόλα αυτά ο καθηγητής μου είπε ότι χαίρεται που μερικοί από μας έχουμε το θάρρος να κάνουμε κριτική σε τόσο μεγάλα ονόματα και δε μπαίνουμε στο τριπάκι να τρομοκρατούμαστε από το όνομα και να μην κάνουμε πραγματική κριτική. Οψώμεθα. Η μεγάλη η εργασία που έχω γι' αυτό το μάθημα είναι πάνω στο ίδιο θέμα που έγραψε και ο παραπάνω κύριος. Μπορώ μόνο να φανταστώ ότι μετά από αυτό, θα μου μετρήσουν μέχρι και τα κόμματα.

Γούπερ. Πάλι σε μπελάδες μπήκα.

Σε αυτό το σημείο να σας ενημερώσω, φανταστικά μου αναγνωστόπουλα, ότι η Silent Niobe δε θα κάνει διακοπές φέτος τα Χριστούγεννα γιατί έχει να παραδώσει 5 essays μόλις γυρίσει, τα οποία θέλουν πολύ πολύ διάβασμα και προδέρμ.

Επίσης θα ήθελα να κάνω ένα update στη λίστα μου για τον ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ Άγιο Βασίλη: σε αντίθεση με το γλυκό Ηλεκτράκι, εγώ δε θέλω ούτε άμαξες, ούτε πρίγκηπες, ούτε λευκά άλογα. Είναι φλώροι. Γι' αυτό καλέ μου 'Αγιε Βασίλη, να μου στείλεις ένα χορτοφάγο βαμπιράκι που θα έρθει να με σώσει με το ασημένιο του Volvo... γενικώς θέλω τον Edward Cullen μ' ένα κόκκινο φιόγκο μπροστά από την πόρτα μου, ναι? Σ' αγαπώ πολύ πολύ πολύ σμουυυυυυυτς!!!

Για όσους δεν κατάλαβαν, παρακαλώ διαβάστε τη σειρά της Stephanie Meyer και δείτε την ταινία Twilight. Και προσπαθείστε να μην ερωτευτείτε κι εσείς τον Robert Pattinson που παίζει τον Edward ή ακόμα χειρότερα τον ίδιο τον Edward ωσάν άμυαλα 14χρονα, όπως η επιφαινόμενη. Κοροϊδεύω τις ρουβίτσες και οϊμέ κατήντησα Cullenίτσα. Όχι τίποτα, τουλάχιστον ο Ρουβάς δεν είναι βαμπίρ!!!

Προτείνω να κάνουμε σειρά "Φοιτήτρια σε απόγνωση" βασισμένη στη ζωή μου. Έτσι, για να μάθει και το ευρύ κοινό τι καταστροφές προκαλούν οι Aγγλοσάξωνες.

Κατα τ΄άλλα ζω 1 εβδομάδα με μακαρόνια και τσάι και χτυπάω τα κόκκινα γοβάκια μου απελπισμένα φωνάζοντας "There's no place like home", αλλά κάθε φορά καταλήγω με απογοητευμένο βλέμμα τύπου 'φτου-γαμώτη-ακόμα-εδώ-είμαι' ή φρικαρισμένους συγκατοίκους να αναρωτιούνται αν τελικά το έχω χάσει. Ίσως φταίει αυτό ή ότι τα γοβάκια μου δεν είναι γκλάμουρους με παγιετούλες όπως της Dorothy και δε πιάνει το ξόρκι...

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008

Γράμμα προς τον Άγιο Βασίλη

Photobucket



Αγαπητέ Άγιε Βασίλη,

Ξέρω ότι η πρώτη σκέψη που σου περνάει από το μυαλό είναι "Τι θέλει τώρα το μαλακισμένο, έχει να μου στείλει γράμμα από τα 8 της!", αλλά σε διαβεβαιώ ότι έπεσα θύμα φριχτής πλεκτάνης! Κάποιοι μου είπανε ότι δεν υπάρχεις κι εγώ η χαζή τους πίστεψα!

Έτσι, φέτος που δε μας σώζει τίποτα εκτός από ένα θαύμα, είπα κι εγώ να σου στείλω ένα γράμμα. Δηλαδή όλα τα μούλικα που σου στέλνουν γράμμα τι παραπάνω έχουν από μένα - ή μάλλον τι λιγότερο, μερικά (αχεμ! αρκετά...) χρονάκια??

Καταρχάς να σε ενημερώσω ότι φέτος ήμουνα το καλυτερότερο παιδί. Έμαθα να μαγειρεύω, να σιδερώνω, διαβάζω όλα μου τα μαθήματα, δεν ξενυχτάω, δεν πίνω, έκοψα το κάπνισμα, δεν ασχολούμαι πλέον με μαλάκες... να, λίγο παραπάνω ψωνίζω, αλλά τι να κάνω κι εγώ βρε Άγιε Βασίλη,κάπως πρέπει να ξεσπάω για να μη μου φορέσουν αυτό το άσπρο το πουκαμισάκι που δένει στην πλάτη... αλλά δε μετράνε αυτά, εεεε, εεεεεε, ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΕ Άγιε Βασίλη??

Ιδού η λίστα μου:

1. Ένα δικό μου σπίτι στο Sheffield, με δική του ΚΑΘΑΡΗ κουζίνα και ΗΧΟΜΟΝΩΜΕΝΟΥΣ τοίχους για να μη ξυπνάω κάθε φορά τα χαράματα αν κάποιος συγκατοικούλης έχει αϋπνίες και αποφασίσει να φτιάξει παστίτσιο στις 4 το πρωί.

2. Την τρομαχτική ικανότητα που έχει ο καθηγητής μου να μεταφράζει Old English σε χρόνο dt, σε σημείο να αναρωτιέσαι αν είναι εξωγήινος και αντί για Old English διαβάζει το κείμενο μεταφρασμένο... κι εγώ κάθομαι και βγάζω τα μάτια μου σαν το μαλάκα πάνω από ορνιθοσκαλίσματα!

3. Μια μάυρη American Express για να ψωνίσω ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει σ' αυτή τη χώρα σε ρούχο/παπούτσι/αξεσουάρ/καλλυντικό/και δε συμμαζεύεται και ένα walk-in closet για να το κάνω βασίλειό μου.

4. Τον Craig Horner και τον Ben Barnes ως Prince Caspian (εννοείται πακέτο με την προφορά!) γυμνούς στο κρεβάτι μου. Καλά, βολεύομαι και με έναν από τους δύο.

5. Μία ειδική αμυντική ασπίδα που θα εξαϋλώνει όποιον μαλάκα βρεθεί σε απόσταση 100 μέτρων από εμένα. Εναλλακτικά, μπορείς να άρεις την κατάρα του μαλακομαγνήτη που μου έχουν ρίξει οι ανώτερες δυνάμεις εκεί ψηλά στο μακρινό σύμπαν!

6. Να τα βρούνε ο Chuck και η Blair στο Gossip Girl!!! Θες να με πιάσει κατάθλιψη μετά??

7. Να μακρύνουν τα μαλλιά μου μέχρι τη μέση σε ένα βράδυ, γιατί δεν έχω λεφτά για extensions και τα βαρέθηκα καρέ.

8. Ένα ιδιωτικό jet για να με πηγαίνει στην Ελλάδα κάθε Σαββατοκύριακο να τρώω το φαγητό της μανούλας και να φέρνει μεσοβδόμαδα έτοιμο ζυμωμένο κιμά από τα χεράκια της, γιατί όσο κι αν αναπτύξαμε τις μαγειρικές μας ικανότητες, ο κιμάς μας διαφεύγει.

9. 100 κιβώτια Finger sticks από την Cadbury's, αλλά με λευκή σοκολάτα. Άτιμη ζουζού, με παρέσυρες στην αμαρτία!

10. Να προσθέσεις μερικές ακόμα ώρες στο 24ωρο, για να προλαβαίνω να κάνω όσα θέλω...


Αυτά καλέ μου Άγιε Βασίλη, κι αν σου περισσέψει καμιά Barbie από τα μούλικα, φέρτην προς τα δω γιατί μου αρέσει να τις ντύνω και να τις χτενίζω. Από μικρό ήμουνα fashion victim.



Σε φιλώ,

Silent Niobe


Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Λε μπουρδέλ

Μετά από σημείωμά μου προς τους αγαπητούς συγκατοίκους να καθαρίζουν εί δυνατόν την κουζίνα από τις δημιουργίες τους (βλέπε μέχρι και λιωμένα κασέρια στα μάτια), επέστρεψα μετά από 2 ώρες και βρήκα αυτό το αριστούργημα, το οποίο πιστεύω αξίζει το δικό του χώρο και τιμητική μνεία στο διαδίκτυο.

LOL


Όποιος έχει τόσο πολύ χρόνο να κάτσει να φτιάξει κάτι τέτοιο με χειρουργική ακρίβεια, φαντάζομαι έχει και τα 30 δευτερόλεπτα να καθαρίσει μ' ένα σφουγγάρι τις αηδίες που αφήνει πάνω στην κουζίνα. Αλλά! Έπρεπε να μου την πει...

Ω μπουχουχού, μισό να βάλω την γάτα μου να κλάψει. Αισθάνομαι λίγο σαν δασκάλα που περιβάλλεται από παιδάκια δημοτικού. Άκυρο, νηπιαγωγείου. Για τόση ωριμότητα μιλάμε.

Επίσης. Παρακαλώ τα φανατικά μου αναγνωστόπουλα να μου απαντήσουν με το χέρι στην καρδιά αν θα έπλεναν τα πιάτα τους και τα μαχαιροπήρουνά τους σε αυτό το νιπτήρα. Εκτός του ότι βουλώνει, δεν έχω κανένα απολύτως ζόρι να μαζεύω τα φαγητά που πετάνε άλλοι για να κάνω τη δουλειά μου, μιας και ο ντιπτήρας ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΚΟΥΠΙΔΟΤΕΝΕΚΕΣ. Αηδιαστικοί βρωμύλοι συγκατοικούληδες.


Eeeew


Εν τέλει τα όργια με τους Αγγλοσάξωνες πήγανε τζάμπα. Σχεδόν δηλαδή, γιατί έκανα μεγάλες ανακαλύψεις, χο χο χο. Μετά από 1 εβδομάδα πάνω από το λεξικό (το μπιπημένο το S δεν έλεγε να τελειώσει...), υπερβολική δόση σκολάτας και καφέ, νεοαποκτηθείσα κύφωση, επαναεμφανιζόμενη μαλάκινση χόνδρου και στα δυο τα γόνατα, ημικρανίες που μονιμοποιήθηκαν περισσότερο κι από τους υπαλλήλους του δημοσίου, ένα εμφανώς εμπλουτισμένο λεξιλόγιο στα Old English και ατελείωτα πάρτυ με ογκόλιθους, ορυχεία και βαφτισμένες πέτρες, ο καλός μου καθηγητούλης (ο οποίος δεν ήξερε πότε ήταν το deadline και τον ενημέρωσα εγώ), αποφάσισε ότι ήταν υπερβολικά μικρό το διάστημα για να παραδωθεί η εργασία στις 15, οπότε το deadline μεταφέρεται μετά τα Χριστούγεννα.

Μισό λεπτάκι να φωνάξω τον φίλο μου τον Πατωμαχτυποκεφαλούλη να σας δείξει πώς θα αντιδρούσα αν ήμουν καρτουνάκι:

Photobucket

Ο κόσμος καίγεται, οι Γουγλόφιλοι όμως συνεχίζουν να ψάχνουν απεγνωσμένα τη Νικολούλη γυμνή και ο Γούγλης δυστυχώς τους στέλνει στο blog μου. Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Όχι για το γεγονός ότι ο Γούγλης τους στέλνει εδώ, αλλά για το γεγονός ότι ο κόσμος ψάχνει τη Νικολούλη γυμνή. Είμαστε βιτσιόζος λαός, τι να πω... Επίσης, γουστέρνω απίστευτα να βλέπω statements του τύπου "Είμαι φαν του Γιώργου Λεβέντη", όπως επίσης και τις προφητείες μου να πραγματοποιούνται, διότι για να ψάχνουνε "Ερήνη X-Factor Nitro", μάλλον επιβεβαιώθηκα για την "τραγουδιστική" καριέρα της εν λόγω κοπελιάς. Την αγάπη μου σε όποιον έψαξε τη Silent Niobe από το Manchester, αν και δε θυμάμαι να έχω γνωστούς εκεί...



Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2008

P-a-R-a-Ν-o-I-a

ASSENDON: Old English assa, γενική ενικού assan, + denu, "the ass's valley".

Άντε, μάθατε και για την Κοιλάδα του Κώλου μικροί ανίδεοι.

Είμαι στο γράμμα "G", σελίδα 245 του Λεξικού του Cambridge για όλα τα Αγγλικά τοπωνύμια, μετά από δύο επιτυχείς μέρες διαβάσματος. Έχω να διαβάσω άλλες 468 σελίδες λέξη προς λέξη για να βρω όλα τα Αγγλικά τοπωνύμια που περιέχουν στην ετυμολογία τους τις Old English λέξεις 'stān' και 'carr' (πέτρα, βράχος) -κυρίως- και κάποιες άλλες στην ίδια σημασιολογική κατηγορία, να παρουσιάσω τα αποτελέσματα της έρευνάς μου την επόμενη Δευτέρα και να γράψω μία έκθεση 2,000 λέξεων για το πώς αυτές οι λέξεις είναι απόδειξη Αγγλοσαξωνικού πολιτισμού μέχρι τη Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου.

Επίσης.

Έχω να ψάξω 25 τόμους του journal Historiographia Linguistica στη βιβλιοθήκη και άλλους 13 online για άρθρα σχετικά με την Sapir-Whorf hypothesis, να τα φωτοτυπίσω για να τα χρησιμοποιήσω αργότερα στην εργασία μου (3,500 λέξεις) που θα παρουσιάζει traces της hypothesis αυτής στην ιστορία της Γλωσσολογίας και να διαλέξω ένα από αυτά για να παρουσιάσω μέσα στην τάξη την άλλη Τετάρτη.

Επίσης.

Τη Δευτέρα στις 10 πρέπει να πω όλα τα νεότερα σχετικά με την πορεία του dissertation μου στον supervisor μου, τα οποία φυσικά δεν υπάρχουν λόγω των κωλο-Αγγλοσαξώνων!

Α!

Και φυσικά έπρεπε να διαβάσω για αύριο ένα βιβλίο του 16ου αιώνα για τον Aelfric και την Αγγλική Εκκλησία εκείνης της εποχής (εννοείται το ορίτζιναλ, εμείς μαϊμούδες ποτέ!) αλλά μετά το 3ο κύρηγμα πήγα απευθείας στα σχόλια της τελευταίας σελίδας για να μην αρχίσω τις ενδοφλέβιες, ένα βιβλίο του 18ου αιώνα με 20 σελίδες γλύψιμο του Dryden στον προστάτη του και την προσφορά του Chaucer στην ποίηση και την Αγγλική Γλώσσα και ένα κείμενο του 19ου αιώνα στο οποίο ένας τύπος ωρυόταν ότι τα Anglo-Saxon δεν είναι Old English επί 15 σελίδες... (βαθιά ανάσα) και να κάνω ένα report για το πώς έβλεπαν σε κάθε περίοδο τα Old English, τι 0ρολογία χρησιμοποιούσαν, πώς χώριζαν τη γλώσσα σε περιόδους και ποιά ιδεολογία καθόριζε το πώς έβλεπαν την Αγγλική Γλώσσα.

Τις υπόλοιπες εργασίες μου (ναι, εχω και άλλες!!!) δεν τις αναφέρω, για να μην αποθαρρύνω όσους σκέφτονται να κάνουν μεταπτυχιακό στον τομέα μου...


Και ερωτώ, φανατικό μου αναγνωστόπουλο...

ΜΑΣ ΠΗΔΑΕΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΟΥ SHEFFIELD 3 ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΠΡΙΝ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 'H OXI??


Μάνα στείλε κανένα πακέτο βαρύ ελληνικό, γιατί προβλέπεται ολονυχτία τουλάχιστον τις επόμενες 2 εβδομάδες... εγώ και οι Αγγλοσάξωνες σε όλες τις στάσεις του Κάμα-Σούτρα.


Εάν δε πάω από υπερβολική δόση Old English, θα πάω σίγουρα από πυρκαγιά. Ο γλυκός συγκατοικούλης έβαλε φωτιά στην κουζίνα μας καθώς προσπαθούσε να τηγανίσει πατάτες και όταν επισκέφτηκα ώρες μετά το συμβάν τον τόπο του εγκλήματος, βρήκα μια κουζίνα μαύρη και καλυμμένη πατόκορφα με τον αφρό από τον πυροσβεστήρα που θεωρούσα περιττό στην κουζίνα μας... άλλωστε ποιός είναι τόσο ηλίθιος να βάλει φωτιά μαγειρεύοντας?? Ευτυχώς έλειπε η φάλαινα και η πόρτα πυρασφάλειας ήταν κλειστή...

Σας αφήνω να κοιμηθώ μερικές ωρίτσες, γιατί άυριο με περιμένει δίωρο μάθημα/ιδιαίτερο (διότι μην ξεχνάμε ότι είμαστε και μόνο τέσσερα άτομα στο μεταπτυχιακό μου) και λιώσιμο στο PER 405 HIS ράφι της βιβλιοθήκης...


Υ.Γ.: Βεβαίως και γνωρίζω ότι ass σημαίνει και 'γάϊδαρος' και κατά πάσα πιθανότητα από εκεί προέρχεται ετυμολογικά το Assendon (διότι αποκλείουμε την περίπτωση του ονόματος Assa λόγω έλλειψης αποδείξεων), αλλά επιμένω στην 'κοιλάδα του κώλου'. Είναι πιο γκλάμουρους.



Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2008

Dreamin' of a white X-Mas




Fashion Junkie by Silent Niobe


Το λέω και δεν ντρέπομαι.

Έλιωσα στο Polyvore για να κάνω λίγη αποτοξίνωση από Old English και Anglo-Saxon culture, γιατί θα τη πάθω την παράκρουση. Μένουν 25 μέρες μέχρι να γυρίσω Ελλάδα και μια κωλοεργασία στα προαναφερθέντα, αλλά ο εγκέφαλος πού να συγκεντρωθεί! Χριστουγεννιάτικο shopping και δε συμμαζεύεται!! Θα πεινάσουμε, αλλά θα γυρίσουμε fabulous στην Ελλάδα από την ξενιτιά!

Είπαμε, 2 είναι οι έρωτες της ζωής μου: η γλωσσολογία και το internet. Τα ρούχα έχουν εδώ και πολλά χρόνια το status της μακροχρόνιας αγάπης, οπότε είναι εκτός συναγωνισμού και σύγκρισης.

Με άλλα λόγια, ευτυχώς που πέφτει η λίρα...


[Edit 29/11/2008) P.S.: Απίστευτο!!! Ο Σάκης δεν τα σκάτωσε στο 6ο live, φορούσε φαρδύ παντελόνι και η Ειρήνη ξεκουμπίστηκε από το show! Να μην είμαστε άδικοι, όμως, σχετικά με τις υπόλοιπες φορές βελτιώθηκε λίγο... Βρε λες να ξεκίνησαν τα θαύματα των Χριστουγέννων από τώρα??

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2008

Queen B

Τώρα να ασχοληθώ, να μην ασχοληθώ...? Μάλλον όχι. Απλά να διευκρινήσω ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ του να είσαι χαζός πραγματικά και να το παίζεις χαζός. Κι όταν το παίζεις χαζός, προφανώς υπάρχει κάποιος λόγος.

Να δω πότε θα ξυπνήσουν μερικοί και θα καταλάβουν ότι απλά ακολουθούν σαν καλές μαριονέτες την παράστασή μου. Τόσο καιρό κρατούσαν αυτοί τα νήματα, τώρα όμως που η Ωραία Κοιμωμένη ξύπνησε, πήρε το παιχνίδι στα χέρια της. Πάρτε το χαμπάρι: ακόμα και αυτά που νομίζετε ότι είναι 'λάθη', 'αδυναμίες' και 'ηλιθιότητα' από μένα, είναι ΟΛΑ προμελετημένα κι εσείς απλά είστε τα πιόνια μου. Το παραμικρό βλέμμα, η παραμικρή λέξη και το παραμικρό σύμφωνο. Έτσι, γιατί δεν παίζει το Tetris στο λάπιτοπ κι εσείς ζητάτε ευθαρσώς, επανειλημμένα, αφελώς/με την κουτοπονηριά σας να παίξετε μαζί μου.

Εμπρός στα βήματα της Blair Waldorf. Βασίλισσες είμαστε από τα γεννοφάσια μας. Αλλά δεν γίναμε manipulative bitches από μόνες μας, κάποιοι μας έκαναν. Καιρός να θαυμάσουν το δημιούργημά τους. :-)



Other than that, η ομερτά έλαβε τέλος! Το πρώτο βιντεάκι του Σάκη στο Θέμο είναι γεγονός! Ας ελπίσουμε ότι είναι το πρώτο βήμα για την αντικατάστασή του... κι ότι εγώ δε θα βρεθώ μαχαιρωμένη από καμιά ρουβίτσα ή το ίδιο μου το αίμα!

Η συγκάτοικος πήρε τις υπόλοιπες φάλαινες πρώην συγκατοίκους της και βγήκανε παγανιά. Και για άγνωστη αιτία αφήνει με μια καρέκλα ανοιχτή την πόρτα της κουζίνας, η οποία ως Πόρτα Πυρασφάλειας έχει γραμμένο με μεγάλα γράμματα "ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΚΛΕΙΣΤΗ". Αν γυρίσω μετά από ένα μήνα από τις διακοπές και βρω τα πράγματά μου στάχτη, θα ξέρω ποιός φταίει. Κι έτσι για αντίποινα, δε στέλνω κι εγώ την Greenpeace να τις προσέχει εκεί στον άγριο Ωκεανό του Birmingham! (Όσοι γνωρίζετε από Birmingham, φαντάζομαι πιάσατε το σχόλιό μου για το ομώνυμο αγαπημένο club της γλυκύτατης συγκατοίκου μου...)

Τώρα που το θυμήθηκα, μια έκκληση: ας της πάρει κάποιος ένα nightlight γιατί δε μπορεί να κοιμηθεί χωρίς φως και αντί να ανοίξει το φως του μπάνιου της ή να πάρει ένα μπιπημένο φωτάκι νυχτός, αφήνει ανοιχτό το φως του διαδρόμου ή το φως της κουζίνας... προς μεγάλη ενόχληση όσων από μας δε μας αρέσει το φως όταν κοιμόμαστε.

Γλυκύτατη.

Ο συγκατοικούλης - κατά φαντασίαν γκόμενος, αποφάσισε να εξαφανιστεί για λίγο για να με ταρακουνήσει η απουσία του και να πέσω στα γόνατά του κλαίγοντας για το πόσο μου έλειψε. Είναι χαμένος όλη μέρα στην βιβλιοθήκη, που μάλλον είναι και ο λόγος που η κουζίνα μας είναι τόσο καθαρή.

Εγώ πάλι ρουφάω ταπεινά τον τρίτο καφέ μου μήπως καταφέρω και ξαναχαλάσω το βιολογικό μου ρολόι. Δε μου πάει ο ύπνος στις 10 (ποιές 10, εχθές κοιμήθηκα από τις 8!!) και το ξύπνημα στις 7. Ημι-βαμπιροδρακουμελικέ εαυτέ μου, here I come!!

Αυτά. Την αγάπη μου.

xoxo

Queen B.

Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008

Haven't you heard? *I* am the crazy bitch around here

Ένα πράγμα έχουν μάθει όλοι όσοι συναναστρέφονται μαζί μου, είτε από την καλή είτε από την ανάποδη: ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΚΥΡΗΞΟΥΝ ΠΟΛΕΜΟ.

Μέγα λάθος.

Μη με αδικήσετε ποτέ. Γίνομαι η μεγαλύτερη σκύλα που υπάρχει. Κυρίως αν έχω να κάνω με κακομαθημένα κοριτσάκια από πλούσιες οικογένεις που νομίζουν ότι εδώ είναι το σπίτι τους και μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν.

Και μάλιστα μου είπε με μεγάλο θράσος ότι μπορεί να κάνει όση φασαρία γουστάρει και αν έχω τα κότσια να πάω να κάνω παράπονα να τη διώξουν από το διαμέρισμα.

Καλή μου... τα έχω.

Μόλις έφυγε e-mail στους υπεύθυνους του Resident Support κι εσύ κάποια από τις επόμενες μέρες θα δεχθείς μία πολύ δυσάρεστη επίσκεψη. Λυπάμαι, αλλά είμαι πολύ μεγάλη για να ασχολούμαι με "κόντρες" λες και είμαστε στο γυμνάσιο. Αν εσένα το νιονιό σταμάτησε να μεγαλώνει στα δώδεκά σου και νομίζεις ότι είμαι οι γονείς σου που σε κακοέμαθαν έτσι, you are badly mistaken. Παρακολούθα πώς χειρίζονται τα θέματα οι ενήλικες: γρήγορα, αθόρυβα και αποτελεσματικά. Και μάθε πώς οι μαγκιές και οι απειλές σε μένα δεν περνάνε, γιατί τα έχω φάει τα ψωμιά μου και τα συνόδευαν κοριτσάκια σαν εσένα για πρωινό.

Ας ελπίσουμε ότι είναι η τελευταία φορά που ξυπνάω επειδή η συγκεκριμένη κοπελίτσα έχει αϋπνίες και αποφασίζει να κάνει δουλειές 4 η ώρα το πρωί βαρώντας πόρτες και ντουλάπια ανελέητα στην κουζίνα, την οποία χωρίζει μόνο ένας τοίχος από το δωμάτιό μου.

Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2008

Κεκυρήκαμεν πτώχευσιν

Πολυαγαπημένη κακίστρω φίλη μου, τώρα που επιτέλους ορκίστηκες ελπίζω να μη με κράξεις για την κάκιστη χρήση των Ελληνικών μου. Μου έχουν κάνει τέτοιο brainwashing με το Great Vowel Shift, που κοιμάμαι και βλέπω στον ύπνο μου τα άπειρα αντιτιθέμενα σχεδιαγράμματα με τα τρισκατάρατα Αγγλικά μακρά φωνήεντα που αποφάσισαν να κάνουν αλλαγή φύλου κι εγώ πρέπει να αποφανθώ αν την έκαναν όλα μαζί, ή πήγε πρώτα το ένα, γούσταρε και ακολούθησαν και τα άλλα και μέσα σε τι πλαίσια δημιουργήθηκαν οι φήμες/ιστορίες γι' αυτή την αλλαγή και αν θα μπορούσαν να τις είχαν χειριστεί διαφορετικά οι ιστορικοί γλωσσολόγοι!

Σας παρακαλώ, μη με παίρνετε στα σοβαρά. Και σας παρακαλώ, μην πει κανείς στους καθηγητές μου ότι σύγκρινα τα Αγγλικά μακρά φωνήεντα με τρανσέξουαλ γιατί με βλέπω δασκάλα στην Κωλοπετινίτσα αντί για κάτοχο Master.

Ως μεγάλη γλωσσολόγος αποφαίνομαι ότι ο εγκέφαλος μου έχει κυρήξει πτώχευση. Έχω χρησιμοποιήσει ό,τι εγκεφαλικά κύτταρα μου είχαν απομείνει και πλέον δεν υπάρχουν άλλα για να βγάλω οποιουδήποτε είδους συμπέρασμα. Έχει που έχει μια δυσκολία η φωνολογία, όταν διαβάζεις και 25 διαφορετικές εκδοχές με μαλλιοτραβηκτικές-σπαζοκεφαλικές-γουατδεφακικές διαφορές μεταξύ τους, ε κάπου αρχίζει το κάψιμο.

Και δε μου έφταναν τα τρανσέξουαλ φωνήεντα και οι περιπέτειές τους, έχω κι εγώ τις δικές μου. Ω ναι, η συγκατοίκηση όσο πάει γίνεται και πιο ενδιαφέρουσα. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.



Εγώ και ο David


Η αδερφή μου έχει ακόμα κρατημένο ένα κομμάτι από το πουκάμισο του Σάκη Ρουβά (δε σας αρκούσε να τον βλέπετε να χαμογελάει, έπρεπε να τον βάλετε να παρουσιάσει κιόλας? Γιατί έχουν τέτοιες αυτοκαταστροφικές τάσεις στον Αnt1??) σε ένα αεροστεγώς κλειστό μεταλλικό κουτάκι κι εγώ εδώ και μερικές μέρες έχω κρεμασμένο στον τοίχο μπροστά μου την απάντηση του David Crystal στο e-mail που του έστειλα σχετικά με την πρόθεσή μου να κάνω PhD σε Internet Linguistics. Και μάλιστα το έχω κάνει προώθηση σε όλους τους λογαριασμούς e-mail που έχω για να μην υπάρχει περίπτωση να χαθεί. Αρκεί να σας αναφέρω ότι είναι ο ιδρυτής του τομέα που συνδυάζει τους δύο μεγάλους έρωτές μου και ότι κοιμάμαι κάθε μέρα με το βιβλίο του κάτω από το μαξιλάρι μου. Γουι λαβ και προσκυνούμε. Τέλος.



Τρεις Legally Blonds και μια Μελαχρινή


Όχι που δε θα σας έκανα ειδική αναφορά. Καλά μου αναγνωστόπουλα, οι πολυαγαπημένες φίλες μου επιτέλους ορκίστηκαν και είναι και επισήμως δικηγορίνες. Δυστυχώς δε μπόρεσα να παρευρεθώ στην ορκομωσία λόγω του πικρού (μπουχουχου) ξενιτεμού, αλλά φτου σας κουκλούδια μου, ήσασταν θεές!! Πατατούλη ετοιμάσου, τα συνολάκια της ορκομωσίας μπορεί ξαφνικά να κάνουν φτερά από τη ντουλάπα σου. *ανέμελο σφύριγμα* Ποιός εγώ?? Άντε καλέ....



Σ' ενοχλάω? Αφού δε σ' ακουμπάω


Προς γνώσιν και συμμόρφωσιν, μικροί ανίδεοι: αν δεν ακουμπάει, δεν ενοχλάει. Και μην πάει αμέσως το μυαλό σας στο πονηρό.

Λετ με εξπλαίην. Δεν έχει σημασία αν οι τοίχοι, τα μάτια και γενικώς κάθε πιθαμή της κουζίνας έχει πιτσιλιές από ντομάτες. Δεν έχει σημασία αν στον φούρνο είναι κολλημένα λιωμένα κασέρια, ντομάτες, ψίχουλα, λίγδες και δε συμμαζεύεται. Δεν έχει σημασία αν το πάτωμα είναι γεμάτο σταξίματα από κάθε είδους τρόφιμο.

Ακουμπάει το φαγητό σου?

Τσου.

Μούκωτο. Μαγειρεύεις άνετα.

Τάδε απεφάνθη ο καλός μου συγκατοικούλης, που του αρέσει να ψήνει πίτσες απευθείας στο γκριλ (ναι χωρίς ταψί, αλουμινόχαρτο, κάτι βρε αδερφέ!) με όλα τα υλικά να λιώνουν και να στάζουν στο φούρνο, όπως και να δημιουργεί εκρηκτικά φαγητά, των οποίων τα απολιθώματα μπορείς να θαυμάζεις για μέρες μετά εάν δεν του πει κάποιος να τα καθαρίσει. Πράγμα το οποίο έκανα το λάθος να πω εγώ και πήρα την παραπάνω απάντηση. Τι σκάω τόσο πολύ, μπορείς να μαγειρεύεις κι ας είναι η κουζίνα σαν πίνακας ζωγραφικής του Νταλί. Γιατί να χαλάσεις τέτοια τέχνη καθαρίζοντας??

Εννοείται πως καθάρισε. Σιγά μη δεν. Ίο σόνο αφέντρα.



Ο κατά φαντασίαν γκόμενος: a case study


Συμβαίνει το εξής καταπληκτικό με τον συγκατοικούλη. Του έχει δημιουργηθεί μία λανθασμένη εντύπωση ότι πρέπει να βγαίνουμε μόνο μαζί, ότι πρέπει να συμπίπτουν οι ώρες βαρεμάρας μας και ότι πρέπει να του δίνω λογαριασμό εάν διαβάζω, πότε διαβάζω, εάν θα βγω, με ποιόν σκοπεύω να βγω και γιατί δε θα βγω μαζί του.

Γενικώς:

Μου έχει γίνει κολλητσίδα και δεν κάνει παρέα με κανέναν άλλο παρα μόνο με εμένα. Κοινώς αν δε βγω δε βγαίνει, μου στέλνει κάθε τρεις και λίγο μηνύματα στο ΜΟΥΣΟΥΝΟΥ ενώ το εικονίδιο "Απασχολημένος" βγάζει μάτι, έρχεται μου χτυπάει 1:30 η ώρα τα μεσάνυχτα την πόρτα να δει τι κάνω και κατσουφιάζει όταν με ευγενικό τρόπο του εξηγώ ότι μπορεί αυτός να ξύνεται, αλλά εγώ έχω δουλειές.

Επίσης για κάποιο ανεξήγητο λόγο, νομίζει ότι είμαστε τόσο κολλητάρια που θα τον αφήνω να κάθεται στο δωμάτιό μου να κωλοβαράει στον υπολογιστή μου ενώ εγώ λείπω. Με το μπαρδόν ρε παλικάρι, σε ξέρω από χθες ή σου είπε κανένας ότι σε θέλω μπάστακα στο δωμάτιό μου επειδή εσύ δεν έχεις τι να κάνεις...?

Εμ πάσει περιπτώσει, μέχρι ένα σημείο όλα ήταν υποφερτά, αν εξαιρέσουμε ότι έπρεπε κι εγώ και η ζουζού να στήνουμε αυτί κάθε φορά που θέλαμε να τα πούμε στο δωμάτιό μου, μην κυκλοφορεί έξω και έρθει και μας μπαστακωθεί και δε μπορέσουμε να αρθρώσουμε κουβέντα. Διότι πες μου εσύ λογικέ αναγνώστη, όταν βλέπεις έναν άνθρωπο με το πιάτο του και τα κλειδιά στο ένα χέρι και το πόμολο της πόρτας στο άλλο, του λες "Μισό λεπτάκι να σου διαβάσω και αυτό το απόσπασμα από το τάδε βιβλίο που συζητήσαμε σήμερα στο μάθημα της πολιτικής και τρως μετά"?? Γιατί ως γνωστόν όλοι ξέρετε πόσο καίγομαι για την πολιτική, και κυρίως όταν έχω ένα ζεστό πιάτο καρμπονάρα στο χέρι μου!

Το παιδί απλά καιγόταν να κάνει παρέα μαζί μου... συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες! Τίποτα μεμπτό και περίεργο!

Ώσπου ξαφνικά...

Κάτι "μου έλειψες σήμερα που έφυγες Λονδίνο και έλειπες όλη μέρα" και "που πας κάτσε εδώ μη μ' αφήνεις θέλω να σε δω" (μπρε είναι κανένα καψουροτράγουδο αυτό ή έκανα στίχο??) και δώστου πόρτες να χτυπάνε "είμαι μεθυσμένος δεν ξέρω γιατί χτύπησα στην πόρτα σου" τα ξημερώματα και λέω βρε μπας?

Και κάνω το μέγα λάθος.

Αποφασίζω να φέρω άλλο άντρα στο δωμάτιό μου, ενώ του είχα πει πως είχα διάβασμα και δε μπορούσα να πάω για ταινία στο δωμάτιό του... Μέχρι και το σενάριο του "χωρισμένος-χρειάζομαι-υποστήριξη" σκαρφίστηκα για να μπορέσω να μιλήσω με έναν φίλο μου!!

Την επόμενη μέρα φυσικά, Ιερά Εξέταση. Ποιός και γιατί και τι έγινε τελικά με την κοπέλα του, τα ξαναβρήκανε και μέχρι τι ώρα έκατσε.

Και δε συνετίζομαι η αθεόφοβη. Βγαίνω χωρίς να του το πω με τους φίλους μου.

Την επόμενη μέρα σκηνικό. "Ποιοί είναι αυτοί οι φίλοι σου που δεν τους ξέρω. Και ήταν κι αυτός που ήρθε στο δωμάτιό σου εχθές? Και πού πήγατε? Και πέρασες καλά? Όχι δε με αφορά, απλά γίνομαι υπερπροστατευτικός όταν κάτι αφορά εσένα. Θα προσπαθήσω να το ελέγξω για να μη ζηλεύω τόσο."

Ναι γιατί δε γουστάρω τους ζηλιάρηδες γκόμενους.

Τι λες βρε όργιο, τα 'χουμε και δεν το γνωρίζω??

Και τώρα θα βάλω το κερασάκι της τούρτας. Κρατηθείτε. Ένα ωραίο απόγευμα λαμβάνω το εξής μήνυμα στο ΜΟΥΣΟΥΝΟΥ:

Λοιπόν άκου. Επειδή βαριέμαι, θα σου κάνω τη χάρη να κάνουμε σεξ. Το ξέρω, είναι κολακευτικό για σένα. Παρεπειπτόντως μιλάω απολύτως σοβαρά.

Και βλέπετε μια Silent Niobe να έχει μείνει με τη σοκολάτα στο χέρι και το βιβλίο να κάνει ελεύθερη πτώση από το άλλο. Νομίζω ότι το μικρό δεξί μου δαχτυλάκι έπαθε παράλυση.

Πρέπει να ήταν η πρώτη φορά που ακούστηκε η φωνή μου στο διαμέρισμα. Για την ακρίβεια, πρέπει να με άκουσε όλο το Opal να ξεκαρδίζομαι και να κυλιέμαι στα πατώματα. Και προφανώς κι ο συγκατοικούλης.

Μιλάω σοβαρά.

Ναι, κοίτα έχω διάβασμα και δε μπορώ τώρα να ασχολούμαι με τέτοιες ανούσιες και βλακώδεις συζητήσεις. Βρες κάτι άλλο να ασχοληθείς.

Αισθάνομαι άσχημα που σε έπιασα προ εκπλήξεως... τώρα νομίζεις ότι σου κάνω πλάκα. Δε μπορείς να ακολουθήσεις απλά το παιχνίδι? Κι λέγοντας παιχνίδι, εννοώ να φλερτάρουμε.

Ε... LOL.

Και κάπου εδώ κατάλαβε ότι το LOL δεν σήμαινε αμηχανία τώρα που επιτέλους βρήκαν απάντηση τα συναισθήματά μου και ότι είχα μείνει άφωνη από την αναπάντεχη έκπληξη σαν τις παρθένες με τα ροδοκόκκινα μάγουλα στις σονάτες του Σαίξπηρ. Οπότε -κλασσικά- μου είπε ότι έκανε πλάκα.

Μέχρι που λίγο αργότερα μου πρότεινε να κάνουμε τρίο όταν μυρίστηκε ότι η ζουζού είχε έρθει στο δωμάτιό μου.

Νομίζω ότι επισήμως τα έχω δει όλα. Αφού μου κάνει και την ΤΙΜΗ να κάνει σεξ μαζί μου ο συγκατοικούλης... Είναι μεγάλος παίχτης ο μπαγάσας. Γιο μαν.



Υ.Γ.: Μετά από request της ζουζούς, θα ήθελα να δηλώσω ότι υπάρχουν και εξαιρέσεις στους Έλληνες που περιγράφω σε κάποιο προηγούμενο post, κυρίως εδώ στην ξενιτιά. Χαλάω εγώ χατήρι...? :-P


Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2008

I was solved in laughter - Το απόλυτο κάψιμο

Μια και

Α) το ρολόι μου δείχνει αυτή τη στιγμή 5:10 (οου γιες, τα ξημερώματα),

ΒΟΥ) είμαι σε πολύ productive mood και

ΓΟΥ) η μούσα μου έχει φτάσει στο τσακίρ κέφι,

...ας γράψω ένα post επειδή ξέρω ότι το περιμένετε εναγωνίως. Μα έχω συγκλονιστεί με τον αριθμό ατόμων που με ψάχνουν στο internet και άλλο τόσο με τον αριθμό ατόμων που με διαβάζουν. Πάλι καλά που μερικοί από σας μπαίνετε και στον κόπο να αφήσετε κανένα σχόλιο, μπρεεεεεε. Αλλά δεν πειράζει, ούτως ή άλλως πάνω απ' όλα γράφω για τη διατήρηση της ψυχικής μου υγείας. Με άλλα λόγια χέστηκα είτε αφήσετε σχόλιο είτε όχι, εγώ θα συνεχίσω να γράφω μουάχαχα. Αλλά να, μου αρέσει να σας βλέπω κιόλας σαν διαδικτυακές οντότητες πέρα από σκέτες IPs στον tracker μου... *σνιφ*

Οι βαμπιροδουλειές βαίνουν καλώς. Το διάβασμα μου τις μεταμεσονύκτιες ώρες ανέκαθεν υπήρξε παραγωγικό και ιδιαίτερα σήμερα, προφανώς λόγω του ασύλληπτου ποσού σοκολάτας που κατανάλωσα. Ευτυχώς που περπατάω και κουβαλάω όλη μέρα σαν το χαμάλη και δεν έχω γίνει ακόμα σαν τη συγκάτοικό μου (Πωπω κακία η φαρμακόγλωσσηηηηηηηη.....). Γενικώς, είμαι στην τέταρτη εβδομάδα των μαθημάτων και έχω κάνει ήδη πλάνο για τη μορφή του dissertation μου, λίστα με πηγές που θα χρειαστώ και μεθόδους για τη συλλογή data, και με βλέπω Μάη μήνα να με ρωτάει ο καθηγητής μου "Παιδί μου έχεις έτοιμο το υλικό για να αρχίσεις να γράφεις το dissertation σου?" κι εγώ να του απαντάω "Πιο καλέ, αυτό που σας έδωσα πριν το Πάσχα??" Επίσης, αύριο θα έχω έτοιμη την εργασία που έχω να παραδώσω σε 3 εβδομάδες και την Παρασκευή θα έχω ολοκληρώσει το διάβασμα και τα tasks που έχω για τη follow-up συζήτηση που θα κάνουμε τη μεθεπόμενη εβδομάδα.

Τι σκατόφυτο είμαι ρε γαμώτο. Μπράβο μου. Έτσι για να με ανταμείψω, το Σαββατοκύριακο θα την κάνω στο Meadowhall να κυλιστώ σε σωρούς από ρουχάκια και παπουτσάκια, μέχρι να με πιάσει κατάθλιψη που δεν έχω μια Μαύρη American Express να τα αγοράσω ΟΛΑ. Άσε που και να είχα, μάλλον οι καταθέσεις μου θα είχαν κάνει φτερά τώρα.

Τέτοιες ώρες απόλυτου καψίματος συνήθως γράφω την καθιερωμένη -πλέον- στήλη "Last 20 Searchengine Queries (γενικώς εδώ γελάμε με τα χάλια μας)", αλλά επειδή ειδικά τελευταία ο Γούγλης μου στέλνει όλο άτομα που ψάχνουν φωτογραφίες με τα μπούτια τις Νικολούλη, σεξ με καθηγήτριες αγγλικών/πουτάνες καθηγήτριες (καινούρια βίτσια...?), τις γνωστές κλαυτικές υπαρξιακές ερωτήσεις τύπου πώς ξεπερνάμε το μεγάλο έρωτα/την απιστία/τη μαλακία που μας δέρνει γενικότερα, έναν τρομαχτικό αριθμό ατόμων που ψάχνουν την one and only silent niobe στο διαδίκτυο (έχω γίνει παγκοσμίου φήμης μη χέσω, ο τύπος από τη Νέα Ζηλανδία βέβαια δεν ξέρω γιατί με έψαχνε...) και έναν επίσης ενδιαφέροντα αριθμό ανθρώπων που ψάχνουν από θεωρίες για το μποζόνιο μέχρι brand-new γλωσσολογικές εκφράσεις τύπου "Είσαι μποζόνιο" λόγω της γενικής έξαρσης με το σωματίδιο-τσιμινίκι...

*βαθιά ανάσα*

...αποφάσισα να περιμένω να σοβαρευτεί λίγο ο κόσμος (χαρ χαρ) ή να σοβαρευτoύμε εγώ και το blog μου (ΜΟΥΑΧΑΧΑ) και να το ρίξω λίγο στο ιντερνετικό κάψιμο.

I was solved in laughter, αγαπητά αναγνωστόπουλα όταν επιχείρησα να χρησιμοποιήσω τον Γούγλη για να μεταφράσει το προηγούμενο post μου στα αγγλικά. Γενικώς με μάζευα από τα πατώματα όταν διάβασα πώς "ran to go get glitsopatakia Party Feet not to hurt my feet with dodekaponta", πώς "it is said 'bugger the gkantemia me' and is the revenge of Mother Nature to the woman", πώς η Λόλα από το μικρό σπίτι στο λιβάδι "brought in mountaineering bag and taperaki to eat", πώς " all the while paying the Opal malliokefala me to do postgraduate;; GRADUATE boo!", "Okay, Elladara immortal" και τέλος "All I had that night, I was missing the migraine to apoteleiotho" το οποίο με αποτέλειωσε και μένα. Δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω με την ανικανότητα του Γούγλη να μεταφράσει τις ιδιοφυείς συλλήψεις μου ή τη δική μου ανικανότητα να μιλήσω ελληνικά. Μα ΤΟΣΑ Greeklish στο κείμενό μου??

Επίσης, το ιντερνετικό κάψιμο είχε και παρτ βου. Μετά το Κρασάκι του Τσου (γουι λαβ, πρσκυνάμε και όλα τα σχετικά), ευρέθησαν παρόμοια βίντεο στο ΤούνελΣου ( a.k.a. YouTube), τα οποία αν και δεν μπορούν να φτάσουν σίγουρα το προηγούμενο βίντεο σε μοναδικότητα, χαρίζουν στιγμές χαράς και γέλιου (Παναγιά μου βόηθα, μπήκε το πεύμα της Μπίλιως μέσα μου!). Τουλάχιστον σε μοναχικές, δρακουμελικές υπάρξεις όπως εγώ, μετά από ώρες διάβασμα για το Great Vowel Shift από πληθώρα φωνολογικών και μη βιβλίων. Γούπερ.

Μια ρουκέτα




Τούρτα με Campari (το προτείνουμε ανεπιφύλαχτα)



Μέρα για κυδώνι (εξίσου κιτς)



Μπαλάντα για το Γιάννη Καρκουβάνα (η απόδειξη ότι υπάρχουν και πιο καμμένοι από μένα)




Aθάνατο Bollywood. Ή όπως θα έλεγε και ο Γούγλης αγγλιστί, okay Bollywood immortal.

Σας χαιρετώ (επιτέλους) γιατί οι βαμπιρικές μου ικανότητες συνήθως χάνονται κάπου μετά τις 6 και κάτι και πρέπει να αναπληρώσω κι εγώ δυνάμεις. Τυχερά τα λαγουδάκια με τις Energizer, εγώ κοινό ημι-βαμπιροδρακουμελάκι μόνο τόσο αντέχει. Ειδικά μετά από τόσο Bollywood. Πάω για ύπνο να ξυπνήσω μια αξιοπρεπή ώρα για να καταστρώσω σχέδιο μαγειρικής: αύριο το πρόγραμμα έχει γαριδομακαρονάδα και πρέπει να στήσω καραούλι για να βρω τη κουζίνα άδεια, αλλιώς πάλι νηστική θα μείνω με τα λιγούρια εδώ μέσα. Είμαι κι εγώ όμως γαμώ τις μαγείρισσες...

Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2008

Μόνη μου, εγώ κι ο πόνος μου...

Όχι τίποτε άλλο, καθόμουνα και σιδέρωνα πόση ώρα τα ρούχα που θα έβαζα σήμερα, έτρεξα να πάω να πάρω Party Feet γλιτσοπατάκια για να μην πονέσουν τα πόδια μου με τα δωδεκάποντα, ενημέρωσα μέχρι και Ελλάδα για τον υπέρτατο ενθουσιασμό μου...

...αλλά τελικά δε θα πάω με την τσακαλοπαρέα στους Stavento που παίζουν σήμερα στο Leeds (και θα γυρίσουν και το καινούριο τους videoclip απ' όσο γνωρίζω) λόγω ανωτέρας βίας.

Χμμμ ναι, λέγεται "γαμώ την γκαντεμιά μου" και είναι η εκδίκηση της Μητέρας Φύσης στη γυναίκα. Και κυρίως σε μένα.

Ξέρω και ποιός με καταράστηκε. Η πολύ ώριμη συγκάτοικός μου ήρθε εχθές μόλις γύρισα από το Λονδίνο (μη έχοντας κοιμηθεί για 2 μέρες και έχοντας περπατήσει 2,5 ώρες το μισό Λονδίνο επειδή στο τμήμα μας έχουμε τη Λόρα από το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι που πάει παντού με τα πόδια/ποδήλατο και είχε φέρει στην ορειβατική τσάντα της και το ταπεράκι για να τρώει την ώρα της διάλεξης - ευτυχώς ήταν σκοτεινά) και επειδή γενικά είμαι ευγενικός άνθρωπος, είπα να την ακούσω. Αυτό που άκουσα ήταν μια επανάληψη της συζήτησης προ δύο ημερών συν μερικά σχόλια επειδή είμαι τόσο ανώριμη (ναι, εγώ), επειδή το διαμέρισμά μας είναι υπερβολικά ήσυχο και δεν το αντέχει (εμ... ξέρεις... το ζητήσαμε αυτό...) κι επειδή -Θεός φυλάξει!- όλη μας η ζωή δεν είναι το διάβασμα και γενικώς δεν πρέπει να διαβάζω τόσο για να μπορεί αυτή να κάνει πάρτυ με τους φίλους της γιατί έχει συνηθίσει να τρώει βραδινό με παρέα.

Παρακαλώ όχι σχόλια και κακίες την ώρα που διαβάζετε, αφήστε το σ' εμένα για μετά.

Θα σας παραθέσω τον εξής διάλογο για να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται:

Εγώ: Δε σου είπε κανείς να μη φέρεις τους φίλους σου, και οι άλλοι τους φέρνουν καμιά φορά όταν προλαβαίνουν γιατί είμαστε μεταπτυχιακοί και συνήθως έχουμε διάβασμα, σου ζήτησα απλά να μην κάνεις τόσο φασαρία και να μιλάς λίγο πιο σιγά.
Αυτή: Δεν το καταλαβαίνω αυτό, κανένας δε μου είπε ποτέ ότι μιλάω δυνατά.
Εγώ: *αν κρίνω από τους φίλους σου, προφανώς δεν τους κάνει καν αίσθηση...* Τι να σου πω, πάντως ακούγεσαι υπερβολικά πολύ, ακόμα κι όταν μιλάς στο skype.
Αυτή: Μα το δωμάτιό μου είναι ο ιδιωτικός μου χώρος και μπορώ να κάνω ό,τι θέλω!
Εγώ: *ταπηροκρανιομένη* Ναι, κοίτα, κι εγώ μπορώ να πάρω ένα μεγάφωνο και να αρχίσω να φωνάζω στο δωμάτιό μου έτσι γιατί μου τη βάρεσε, αλλά από τη στιγμή που φωνή μου ξεπερνά τα όρια του ιδιωτικού μου χώρου, προφανώς παύει και η έννοια της ιδιωτικότητας.
Αυτή: Είσαι υπερβολικά ευαίσθητη και παρανοϊκή.
Εγώ: Εεε??? Κι ο Άλεξ σου είπε ότι μιλάς πολύ δυνατά και κάνεις φασαρία!
Αυτή: Είστε τότε και οι δύο πολύ ευαίσθητοι και παρανοϊκοί, εγώ δε νομίζω ότι μιλάω δυνατά. Αφού δε με σέβεσαι εσύ, δε θα σε σεβαστώ κι εγώ.
Εγώ: *απηυδησμένη* Βρε κοριτσάκι μου γλυκό, ακούς λίγο τον εαυτό σου?? Τι να σεβαστώ το ότι θέλεις να κάνεις χαβαλέ με τους φίλους σου και να σε ακούει όλο το Opal ενώ πληρώνω τα μαλλιοκέφαλά μου για να κάνω μεταπτυχιακό?? ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ ΓΙΟΥΧΟΥ!!!
Αυτή: Μπορείς να ηρεμήσεις σε παρακαλώ? Έχω πιει κιόλας και είμαι ζαλισμένη.
Εγώ: *Α τώρα εξηγείται...*

Και κάπου εκεί βάζει τα κλάματα και αρχίζει να μου λέει ότι ήρθε να μου πει ότι θα προσπαθήσει να κάνει ησυχία επειδή διαβάζω γιατί της έλειψα και θέλει να είμαστε φίλες και είμαι η μόνη κοπέλα στο διαμέρισμα και θέλει να έχει καλή σχέση μαζί μου και άλλες τέτοιες παπαριές, διότι μου είπε οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτά.

Ε δε μπορώ τα δράματα, ρε παιδιά. Αυτά τα κάναμε στα δεκαπέντε μας, έχω καλύτερα πράγματα να ασχοληθώ και φυσικά πιο σοβαρούς ανθρώπους να κάνω φίλους. Δε συγκινούμαι με το "παίζω το θύμα και βάζω τα κλάματα για να με λυπηθείς".

Και μόλις συνειδητοποίησε ότι δεν πιάνει αυτή η τακτική σε μένα, με έβγαλε άκαρδη και σκύλα και έφυγε από το δωμάτιό μου ξαναβαρώντας θεατρικά την πόρτα.

Όλα τα είχα εκείνο το βράδυ, η ημικρανία μου έλειπε να αποτελειωθώ. Εννοείται πως δεν άλλαξε τίποτα απολύτως, σήμερα πετάχτηκα μες στον ύπνο μου επειδή κάποιος ούρλιαζε λες και απειλούσαν να τον σκοτώσουν μέσα στο διαμέρισμα. Και φυσικά ήταν εκείνη που απλά μιλούσε με τους φίλους της στο Skype. Προς το παρόν κάνω υπομονή, σε λιγότερο από 2 εβδομάδες που θα λήξει, αυτή θα πάρει πόδι κι εμείς θα μπορέσουμε να έχουμε την ηρεμία μας.

Τουλάχιστον δε βαριόμαστε, έχουμε μπόλικο "show" στο διαμέρισμα!



Ο David Crystal ήταν αποθέωση. Είναι εκπληκτικός, ειλικρινά δεν έχω λόγια. Θα ορκιζόμουν μέχρι και αποχή ενός χρόνου από το internet αν μπορούσα να τον έχω supervisor για το διδακτορικό μου... Internet Linguistics παιδιά. Υπάρχουν, είναι ολοκαίνουριος τομέας και με περιμένουν. Υποτροφείες κανείς...?


Το Λονδίνο ονειρεμένο, αν και δεν πρόλαβα να δω πολλά γιατί έπρεπε να διασχίσω το μισό τρέχοντας πίσω από την Λόλα που είχε όρεξη για μαραθώνιο. Όταν έφτασα μετά από τόση ταλαιπωρία στο σταθμό των λεωφορείων, ένιωθα σαν άλογο που μόλις είχε τελειώσει 40 γύρους στον ιππόδρομο σε full speed. Ο οδηγός μας παρεπειπτόντως ήταν όλα τα ευρώ λουλούδια: "Ονομάζομαι τάδε και θα σας μεταφέρω όσο πιο γρήγορα μπορώ στο Λονδίνο αρκεί να μη με εκνευρίσετε! Στο λεωφορείο μου όλοι φοράνε ζώνες, δεν καπνίζει κανένας, δεν πίνει κανένας αλκοόλ (πίνουν μέχρι ΚΑΙ στα λεωφορεία??) γιατί αλλιώς θα πέσει πρόστιμο! Και για να ταξιδεύετε με το Megabus προφανώς δε σας περισσεύουν λεφτά για πρόστιμα! Μέχρι στιγμής είχα μόνο μερικά ατυχήματα στο δρόμο και ξέχασα πολύ λίγους επιβάτες στο μέρος που κάονουμε την καθιερωμένη στάση μας, οπότε μπορείτε να αισθάνεστε ασφαλείς. Πλάκα κάνω! Καλό μας ταξίδι! Κι εσείς οι δύο που χαμουρεύεστε στο πίσω κάθισμα, έχω κάμερα, μη σας πιάσει το μάτι μου να πηγαίνετε μαζί σε καμιά τουαλέτα!" Κι όλα αυτά στις 6:30 το πρωί... σαν τους δικούς μας οδηγούς ένα πράγμα! (Τα φιλιά μου και τους πατριωτικούς μου χαιρετισμούς στον φίλο μου οδηγό στα ΚΤΕΛ Αλεξανδρούπολης που άκουγε τέρμα ποντιακά σε όλη τη διαδρομή μέχρι τη Θεσσαλονίκη και μας έβρισε όταν μερικοί από εμάς του ζητήσαμε να το χαμηλώσει. Ε δε φτάνει ο άνθρωπος που θα οδηγούσε τόσες ώρες, σάμπως η δουλειά του είναι??)


Κατέβασα την εκπομπή του Θέμου αυτής της εβδομάδας. Εντάξει, αθάνατη Ελλαδάρα. Από πότε η Όλγα Φαρμάκη έγινε star και πρέπει να τη ανεχόμαστε στην ελληνική τηλεόραση?? Το κοριτσάκι είναι τελείως γκάγκα. Πήγε και ΕΚΛΑΙΓΕ στο Θέμο γιατί την παραπλανήσανε να γυρίσει διαφήμιση πορνό (συγνώμη, πώς σε παραπλανούν όταν σε βάζουν να πεις μπροστά σε μια κάμερα "αν θέλετε να δείτε περισσότερα στείλτε μήνυμα"?? Δεν καταλαβαίνεις εκείνη την ώρα τι κάνεις??) και μάλιστα παραπονιόταν ότι στεναχωρέθηκε η οικογένειά της που την είδαν έτσι... γιατί ως γνωστόν οι φωτογραφήσεις που έχει κάνει τσίτσιδη δεν είναι πορνό. Όχι, όχι, σας παρακαλώ, οι γονείς της δεν στεναχωρέθηκαν τότε! Και η πλάκα είναι ότι ο Θέμος την δουλεύει ψιλό γαζί κι αυτή τον πιστεύει!! Καλά όταν έβαλε τα κλάματα, λύθηκα στα γέλια. Η κοπέλα απλά δεν υπάρχει.


Σας χαιρετώ να πάω να ξαπλωθώ στο κρεβάτι μου και να μιζεριάσω που έχασα τους Stavento και το όλο event στο Leeds.



P.S.: Μάνα σε ενημερώνω διαδικτυακά μια και το τηλέφωνό μας εδώ και μία εβδομάδα δεν λειτουργεί ότι θα πάρω ψυγειάκι στο δωμάτιό μου. Μερικοί γουστάρουν να πίνουν πορτοκαλάδες με το φαγητό τους, αλλά δεν αγοραζουν ποτέ. Κι επειδή η δική μου ήταν κλειστή, σήμερα μπήκαν στο κόπο να με ρωτήσουν για να πιουν για να μην καταλάβω ότι κάποιος την ήπιε. Πράγμα που δε συνέβη με την Coca-Cola μου, από την οποία ήπια μια φορά μόνο και ήταν σχεδόν τελειωμένη όταν πήγα να ξαναπιώ σήμερα. Και την στιγμή που την κοίταζα με απορία, ο συγκεκριμένος συγκάτοικος αποφάσισε να εξαφανιστεί στο δωμάτιό του. Αφού φυσικά τον έπιασα να καθαρίζει τα μάτια της κουζίνας με το σφουγγάρι μου (κι αναρωτιόμουν τόσο καιρό, γιατί ήταν σε λάθος θέση??) επειδή λέει δε θυμάται πιο είναι το δικό του - και το είχε χρησιμοποιήσει μόλις για να πλύνει τα πιάτα του.

Τα καλά της συγκατοίκησης. Έμαθα και έπαθα. Από δω και πέρα studio για να μπορώ να έχω πάντα το ψυγείο μου γεμάτο...

Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2008

Όχι, όχι, δεν ενοχλείς ακριβώς, απλά κάνεις το IQ μου να καταρέει...

Πάτερ, αμάρτησα. Είχα το θράσος να θέλω λίγη ησυχία για να διαβάσω 7 η ώρα το απόγευμα σε διαμέρισμα με μεταπτυχιακούς.

Φριχτό??

Άντε τώρα εσύ να δώσεις σε ένα κοριτσάκι που την ενδιαφέρει μόνο ο υπέροχος (και υπέρογκος - μπιπ! κακία!) εαυτούλης της να καταλάβει ότι ζει με άλλους ανθρώπους τους οποίους πρέπει να σέβεται και ειδικά εφόσον είναι διαμέρισμα μεταπτυχιακών που σημαίνει ησυχία ΟΛΗ τη μέρα, όχι μόνο από τις 11 το βράδυ μέχρι τις 7 το πρωί, γιατί τι κάνουν οι μεταπτυχιακοί??

Πείτε το όλοι μαζί μου:

Δ Ι Α Β Α ΖΟ Υ Ν Ε.

Μπράβο τα καλά μου τα παιδιά.

Κι αυτή λέει έχει πολύ διάβασμα. Μάλιστα είχε τόσο πολύ διάβασμα που εκείνη την ώρα ετοιμαζόταν να βγει έξω για ποτό (αφού έλειπε όλη μέρα με τη φίλη της και μετά κουβαληθήκαν στη κουζίνα ΑΚΡΙΒΩΣ δίπλα στο δωμάτιό μου, όπου εγώ διάβαζα paper για τα Old English Auxiliaries). Σκοτώνεται το κορίτσι. Και δε καταλαβαίνει ότι λέει και μαλακίες από μόνη της.

Αφήστε που δε φταίει η κοπέλα που ακούγεται τόσο δυνατά όταν μιλάει κι αυτή και οι υπόλοιποι φίλοι της (από την ίδια χώρα να προσθέσω επειδή το παρατήρησα) λες και τους σφάζουνε...

ΦΤΑΙΕΙ Ο ΟΤΕ.

Ή για να μεταφέρω τα λόγια της ακριβώς, φταίνε οι πολύ λεπτοί τοίχοι του Opal, οπότε πρέπει να πάω να κάνω παράπονα σ'αυτούς.

Ναι, μισό λεπτάκι να πάω στη γραμματεία να τους πω "σας παρακαλώ γκρεμίστε λίγο την εστία και ξαναφτιάξτε τη για να μπορoύν να φωνάζουν σαν τις κλώσσες η συγκάτοικός μου με τις φίλες της ελεύθερα".

Δηλαδή συγνώμη, εμείς οι υπόλοιποι που δεν ακουγόμαστε πώς μιλάμε, σε ultrasonic συχνότητες μαζί με τις φάλαινες??

Θα τρελαθώ η γυναίκα και έχω 3 papers να διαβάσω. Υποτίθεται γι' αυτό ζητήσαμε διαμέρισμα με μεταπτυχιακούς, για να έχουμε ησυχία. Αυτή λέει δε ζήτησε κάτι τέτοιο στη γραμματεία. Ωραιότατα, αν δε γουστάρει ας μαζέψει τα μπογαλάκια της (που μας έχουν πιάσει 2 αποθήκες συν τη μισή κουζίνα που υποτίθεται είναι για 6 άτομα, γιατί κουβάλησε 6 σετ πιάτων, κούτες με κονσέρβες και μέχρι μαστίχες σε κουτιά χονδρικής) να ξεκουμπιστεί σε flat με πρωτοετείς, γιατί ο τρόπος που φέρεται πιο πολυ εκεί ταιριάζει... κι από ότι φαίνεται δε καίγεται και ιδιαίτερα για το μεταπτυχιακό της. Θα μου πεις τόσα λεφτά που έχουν σ' εκείνες τις χώρες τι να τη νοιάζει, μήπως στερούνται οι γονείς της να τη σπουδάσουν ή πληρώνουν παραπάνω λεφτά για τη τάδε εστία ώστε να μην έχει τέτοια προβλήματα...? Το χαβαλέ της κάνει.

Έλα όμως χρυσή μου που σ' αυτό το τσαρδί δε μένεις μόνη σου. Και δυστυχώς για σένα το φυτούλι του διαμερίσματος μένει ακριβώς δίπλα στη κουζίνα, η οποία χωρίζεται από το δωμάτιό του φυτουλίου με μόνο έναν από τους πολύ λεπτούς τοίχους του Opal.

Sorry darling, εμένα οι γονείς μου με στείλανε να διαβάσω και να πάρω ένα μεταπτυχιακό. Και μάλιστα με στείλανε στην τάδε εστία σε διαμέρισμα μεταπτυχιακών γι' αυτό το λόγο. Αν εσύ θέλεις να παίζεις τις κουμπάρες με τους φίλους σου και να μιλάς στο Skype λες και είσαι θύμα του δολοφόνου στο Scream, δεν είναι πρόβλημα ούτε δικό μας, ούτε του Opal.

Πώς μου τη σπάνε οι χωριατόβλαχοι χωρίς τρόπους... Να η επιβεβαίωση ότι όσα λεφτά και να έχεις, είτε ζεις σε πόλη είτε σε χωριό, είτε σε τριτοκοσμική χώρα είτε στην πιο εξελιγμένη χώρα του κόσμου, αν είσαι κάφρος απλά γίνεσαι πλούσιος κάφρος (ή στην περίπτωσή μας κακομαθημένη μουλάρα). Όλα είναι θέμα διαπαιδαγώγησης εν τέλει. Πάλι καλά που κι εγώ και ο συγκάτοικός μου που πήγαμε να της μιλήσουμε φάγαμε μόνο την πόρτα της στα μούτρα και δεν έβαλε τίποτα τα κλάμματα, ν ' αρχίσει να χτυπάει και το πόδι της σαν κανένα 5χρονο... Διότι με τέτοιες ασυναρτησίες και τόσα "δε με νοιάζει εγώ θα κάνω ό,τι γουστάρω" που άκουσα, θα ήταν παραπάνω από αναμενόμενο!

Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2008

Addicted

Κάτι μας ποτίζουν εδώ στο Sheffield, δεν εξηγείται αλλιώς. Έχω ξεσκιστεί στο διάβασμα παρόλο που έχει μόνο δύο εβδομάδες που ξεκίνησαν τα μαθήματα και ΚΑΡΑΓΟΥΣΤΑΡΩ. Ναι, φυσικά υπάρχουν φορές που είμαι πολύ κουρασμένη και θέλω να κωλοβαρέσω με τους υπόλοιπους συγκατοίκους που δεν έχουν σχεδόν καθόλου διάβασμα (τουλάχιστον σε σύκριση με μένα) και φυσικά θα ήθελα περισσότερο χρόνο για να επισκεφτώ κι άλλες πόλεις ή να κάνω καμιά παραπάνω βόλτα στο Sheffield (το οποίο λατρεύω παρόλο που μοιάζει κωλοχώρι σε σχέση με το Birmingham που επισκέφτηκα την προηγούμενη εβδομάδα).

ΑΛΛΑ.

Μπορώ να σας πω ότι είμαι επισήμως ευτυχισμένη και ικανοποιημένη με αυτό που κάνω. Ακόμα και αυτά που έχω να διαβάσω και μου αρέσουν λιγότερο, είναι ενδιαφέροντα. Νομίζω ότι ακόμα κι αν δεν κάνω τίποτε άλλο πέρα από το να διαβάζω φέτος, θα περάσω πολύ καλύτερα απ' ό,τι περνούσα στην Ελλάδα. Sad, but true. Είμαι φυτούλι. Τέλος. Κι από τότε που ανακάλυψα και τον David Crystal, o οποίος έχει γράψει για τη σχέση του Ίντερνετ και της Γλώσσας, νομίζω ότι ο κόσμος έχει γίνει ένα καλύτερο μέρος να ζεις. Την Πέμπτη που θα πάω στη διάλεξη του στο Λονδίνο, μπορεί και να βάλω τα κλάματα που θα τον δω σαν τις Ρουβίτσες.

Φαντάζεστε να καταφέρω να κάνω dissertation πάνω στους δύο μεγάλους έρωτες της ζωής μου, τη Γλωσσολογία και το Ίντερνετ?? Νομίζω ότι αν τη Δευτέρα μου δώσει το ok ο μεντορας μου, θα αρχίσω να γράφω από τώρα. Θα έιμαι ο μοναδικός άνθρωπος που θα έχει τελειώσει το dissertation project του πριν τελειώσει καν το δεύτερο εξάμηνο. Και δεν λέω πρώτο γιατί πρέπει να τελειώσουν πρώτα τα μαθήματα σχετικά με τη μορφή του dissertation...

'Ωρες ώρες έχω την εντύπωση ότι ζω σε άλλη διάσταση. Τι σκατά έκανα τόσο καιρό στην Ελλάδα? Αυτή είναι ζωή! Μελετάω και κουράζομαι για κάτι που μου αρέσει, επιβραβεύομαι για τον κόπο μου, έχω άπειρες επιλογές στο shopping, οι άνθρωποι εδώ δεν ασχολούνται μόνο με το τι φοράς και πόσα κονέ έχεις και γενικά έχω γλιτώσει από το νεοπλουτισμό των βλαχοελλήνων. Και ιδιαίτερα συγκεκριμένων ατόμων, για τα οποία ακόμα μια φορά επιβεβαιώθηκα πόσο τους είχα θεοποιήσει ενώ ήταν απλά "τσομπάνηδες" που δεν γνώριζαν τίποτε άλλο εκτός από το σκατοχώρι που έμεναν και το πως να αρμέγουν τις κατσικούλες τους.

God, γλίτωσα. Και θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου να μείνω τουλάχιστον όσο μπορέσω μακρυά από την Ελλάδα και τέτοιου είδους συμπεριφορές. Αισθάνομαι τόσο γεμάτη με αυτό που κάνω και ό,τι μου προσφέρει η ζωή μου αυτή τη στιγμή, που έχω χεσμένους και άντρες και σχέσεις και φλερτάρισμα (ναι, εγώ!) και περνάω καλά ακόμα και με το διάβασμα μου.

Φταίει το νερό? Φταίει το ότι γλίτωσα από όσα με ενοχλούσαν στην Ελλάδα? Φταίει το ότι γλίτωσα από συγκεκριμένα άτομα που με ενοχλούσαν στην Ελλάδα? Φταίει το ότι είμαι πλέον με άτομα στο x level μου? Φταίει το ότι πλέον είμαι αυτή που είμαι και μπορώ να γίνω αυτή που θελω χωρίς τις "επικρίσεις" και τα "στερεότυπα" που μας δεσμεύουν στην τριτοκοσμική Ελλαδίτσα μας?

Καλά τα μπουζούκια ρε παιδιά, καλά τα γκομενιλίκια, καλό το ποδόσφαιρο, καλά τα "ακριβά ρούχα" και τα "ακριβά αυτοκίνητα", καλή η επίδειξη, καλή και η Σάσα Μπάστα. Υπάρχουν όμως και άλλα πράγματα έξω από το χωριό μας.

Θα σας πρήξω τα συκώτια με το πόσο γαμάτα περνάω εδώ. Αλλά προκειμένου να βγω έξω και να διαλλαλώ τη χαρά μου στο κέντρο του Sheffield και να τρέχει η αστυνομία να μαζεύει την τρελή Ελληνίδα, καλύτερα να χαίρομαι στο blog μου. Τι στην ευχή το έχω άλλωστε. Κι επιπλέον ξέρω ότι με λατρεύετε. Χαρ χαρ.

Σας φιλώ και πάω να συνεχίσω το διάβασμα για την περίπτωση του Do-periphrasis. Όχι τόσο exciting όσο το Internet and Language (α ρε David Crystal, που να σου πω και για την Γουγλαμάρα και τη βλογοδιάρροια...), αλλά επίσης ενδιαφέρον. Όπως και η καυτή σοκολάτα μου με τα λιωμένα marshmallows. Ναι, το ξέρω ότι με μισείτε πραγματικά τώρα. :-P

Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2008

Πρώτο post από το εξωτικό Sheffield...

Φανατικά μου αναγνωστόπουλα,

Α: my deepest apologies που είμαι εξαφανισμένη τόσο καιρό, αλλά δεν έχω κάτσει και καθόλου στο δωμάτιό μου για να γράψω οτιδήποτε, πέρα από μερικές απαντήσεις στα ενθουσιώδη σχόλιά σας στο Facebook. Ναι, η κλωνοποίηση ήταν επιτυχής και είμαι πλέον καρμπονάκι-διδυμάκι με την Drama Queen mother, αλλά ας μη το κάνουμε μεγάλο θέμα και πάθει καμιά κατάθλιψη ο πατέρας.

Βου: τις θερμότατες ευχές μου στον γλυκό και πολυαγαπημένο μου Γούγλη που σήμερα κλείνει την πρώτη του δεκαετία!!! Happy Birthday Γούγλη μου, και εις ανώτερα!!! Είθε να συνεχίσεις να μας χαρίζεις κι άλλες τέτοιες απολαυστικές στιγμές Γουγλαμάρας!!


Και τώρα let's get down to business.


Γουι λαβ Sheffield. Παρόλο που ούτε οι Άγγλοι δεν καταλαβαίνουν τους ντόπιους όταν μιλάνε. Εγώ το αγαπάω μάλλον και λίγο παραπάνω γιατί όλα βρίσκονται γύρω από την εστία μου και μπορώ να πάω παντού με τα πόδια. Όταν μετακομίσει και το τμήμα μου στο καινούριο κτίριο ακριβώς απέναντι από την εστία μου, η φαρδοκωλιά μου θα έχει φτάσει στο ζενίθ της!

Τώρα που μίλησα για φαρδοκωλιά, η ντεκαπάζ που έχει εισχωρήσει στον εγκέφαλο έκανε πάλι την εμφάνισή της όταν δεν έπρεπε και αυτή τη στιγμή θα μπορούσα να είμαι χωρίς laptop, φωτογραφική και όλα τα σχετικά που υπήρχαν στη τσάντα του laptop μου. Διότι ως γνωστόν, η μάνα άρχισε τους Drama Queenισμούς όταν νόμισε πως ο ταξιτζής μας είχε φέρει σε λάθος δρόμο και πάνω στον πανικό / κούραση / ενεργοποίηση της ντεκαπάζ, φτάσαμε στη ρεσεψιόν του Opal μείον μίας αποσκευής. Και όχι οποιασδήποτε αποσκευής αν ξέρετε έστω και λίγα για τη σχέση που έχω εγώ με τους υπολογιστές μου. Ήταν τέτοιο το σοκ μου όταν συνειδητοποίησα ότι είχα ξεχάσει το laptop μου σε ένα ιδιωτικό ταξί του οποίου τα στοιχεία δεν γνωρίζαμε, που απλά άρχισα να λειτουργώ σε μια άλλη διάσταση, όπου όλα κυλούσαν βασανιστικά αργά και σιγά σιγά οδηγούσαν στη συντέλεια του κόσμου... I mean, μιλάμε για το laptop μου έτσι? Το ροζουλί, πολυαγαπημένο, πολυχρησιμοποιημένο laptop μου.

Και κάπου εδώ λοιπόν κάνει εμφάνιση η φαρδοκωλιά μου, γιατί μετά από πολλά τηλέφωνα στην αστυνομία και σε όλες τις εταιρίες ταξί, ένας ταξιτζής μας συμβούλεψε να πάμε στο σταθμό που το πήραμε και να περιμένουμε μήπως ξαναέρθει στην πιάτσα. Γούπερ. Αλλά η φαρδοκωλιά είχε bonus έναν γαμάτο ταξιτζή ο οποίος λυπήθηκε το κατάχλωμο κοριτσάκι από την Ελλάδα και μας πήγε σε μια unofficial πιάτσα των ταξί αυτών, όπου είχε αράξει ο ταξιτζής που ψάχναμε και ευτυχώς είχε βρει τη τσάντα μου και την είχε κρατήσει μπροστά στη θέση του για να μην την πάρει κανένας από το πίσω κάθισμα και θα την έφερνε κάποια στιγμή στο Opal.

Και ξαφνικά τη στιγμή που πήρα στα χέρια μου το laptop πρόσεξα πόσο όμορφη μέρα είχε στο Sheffield, πόσο super ήταν το δωμάτιό μου και πόσο υπέροχη θα ήταν η υπόλοιπη διαμονή μου στην Αγγλία. Παρακαλείστε όλοι οι φανατικοί αναγνώστες μου να ανάψετε καμιά λαμπάδα γιατί όπως βλέπετε υπάρχει Θεός!


Θέμα: Συγκάτοικοι

Είναι ΓΑΜΑΤΟΙ. Αυτοί που έχουμε δει δηλαδή, γιατί ως γνωστόν στις εστιές υπάρχουν πάντα οι συγκάτοικοι φαντάσματα που τους μυρίζεις στην κουζίνα, ενίοτε τους ακούς, αλλά ποτέ δεν τους βλέπεις! Εγώ προς το παρόν περνάω τέλεια με τον Άγγλο/Σέρβο/διαμένοντα σε Ουγγαρία-Ελβετία-δε συμμαζεύεται και την Ιρανή συγκάτοικό μου και πρόσφατα ανακαλύψαμε και τον Κινέζο που μας λερώνει λίγο παραπάνω την κουζίνα αλλά είναι πολύ γούτσου-γούτσου παιδάκι! Ο διπλανός μου απ΄το Πακιστάν μπαίνει-βγαίνει και μόνο μας χαιρετάει που και που, αλλά ουδείς δεν έχει δει τον τέταρτο τύπο στο δωμάτιο d που φημολογείται πως ονομάζεται Tom και τον έχει δει μόνο ο Alex.

Θέμα: Μεταπτυχιακό

Εάν επζήσω από αυτό το μεταπτυχιακό θα γυρίσω στην Ελλάδα και θα το παίζω διάνοια. Ουσιαστικά είναι ένα μίνι διδακτορικό και η μισή βαθμολογία μου θα είναι πάνω σε τεχνικές συγγραφής διδακτορικών κειμένων και μεθόδους έρευνας. Μέχρι και applicaton για διδακτορικό έχω να γράψω και θα βαθμολογηθώ ΚΑΙ σε αυτό! Και άντε χέστο αυτό, θα το έκανα ούτως ή άλλως και τώρα θα το κάνω ακόμα καλύτερα... το καλύτερο δε σας το είπα ακόμα! Κάποια στιγμή το Μάιο θα έχω να κάνω μια παρουσίαση σε ένα επίσημο συνέδριο μεταπτυχιακών-διδακτορικών πάνω στο οποίο θα βασιστεί το 70% της βαθμολογίας μου γι' αυτό το μάθημα. Οι ημικρανίες έχουν αρχίσει από τώρα. Γαμώ την Ιστορική Γλωσσολογία μου και το καλό της, δεν υπάρχει περίπτωση να καταφέρω να μιλήσω μπροστά σε τόσο κόσμο!!!!! *panic*

Γενικώς η όλη φάση είναι πολύ μπέρδεway, οι καθηγητές είναι λίγο περίεργοι εκτός από έναν γαμάτο τύπο ο οποίος μοιάζει πιο πολύ με φοιτητή παρά με καθηγητή και είναι όλα τα λεφτά, οι συμφοιτήτριές μου (είμαστε 4 γυναίκες) είναι λίγο έως πολύ αντικονωνικές -δηλαδή συγνώμη, τι περίμενα σε τέτοιο μεταπτυχιακό??- κι εγώ έχω συνειδητοποιήσει ότι δεν είμαι τόσο φυτούλι εν τέλει. Ωψόμεθα. Μπορεί να λειτουργούν απλά τα Drama Queen γονίδια που έχω κληρονομήσει από την mother και να αγχώνομαι άδικα. Το διάβασμα πάντως έχει αρχίσει από σήμερα και έχει τόσο ζεστή και ωραία μέρα...

Θέμα: Εστία

Είναι σούπερ. Μόλις μας φτιάξουν και το φούρνο που υπολειτουργεί και μας φέρουν ακόμα ένα ψυγείο (αναμένεται την άλλη Τρίτη) θα είναι όλα τα ευρώ λουλούδια και τα σχετικά. Έχουμε κάμερες παντού, οπότε το σεξ σε διαδρόμους και ασανσέρ δεν ενδείκνυται, απαγορεύεται λέει να κυκλοφορείς με ανοιχτό μπουκάλι αλκοόλ εκτός διαμερίσματος, αλλά το προσωπικό είναι πολύ ξηγημένα τυπάκια. Και φυσικά είναι 10 λεπτά μέχρι το κέντρο-κέντρο της πόλης, 5 λεπτά από το student's union και τα πιο γνωστα μπαράκια (να ζήσουν τα ψηλοτάκουνα!!) και 1 λεπτό από Βιβλιοθήκη, κτίρια που κάνω μάθημα και προσεχώς από τη σχολή μου.

Θέμα: Shopping

Καλύτερα να ψωνίζεις παρά να τρως. Τα φαγητά και είδη καθημερινής χρήσης είναι πανάκριβα (να 'ναι καλά το Poundland) αλλά τα ρούχα είναι μια απελιστική κατάσταση, ειδικά για μένα που θέλω να αγοράσω τα πάντα. Γενικώς η Αγγλία είναι το ιδανικό μέρος για να αρχίσεις δίαιτα και να ξεσκιστείς στο shopping.

Θέμα: Άντρες

Εδώ θα μείνω. Τέλος. Έρχονται και σου μιλάνε μέλη του άλλου φύλου και ξέρεις ότι δεν το κάνουν απαραίτητα γιατί τους γυάλισες το μάτι. Δεν είναι ενοχλητικοί. Δεν είναι ψώνια. Δεν είναι κακό να χορεύεις μαζί τους. Δεν έχουν κόμπλεξ. Και έχουν να σου πουν και για κάτι παραπάνω από το ακριβό τους αμάξι και τα πόσα κονέ έχουν στα μπουζουκομάγαζα.

Και δε σας είπα το καλύτερο. Μπορείς να βγεις γυναικοπαρέα χωρίς να έχεις τον κάθε πανίβλακα να νομίζει ότι ψάχνεσαι να βρεις γκόμενο.


Και τώρα πάω στην κουζίνα να χαζολογήσω με τους λατρεμένους μου συγκατοίκους και να πιω την σοκολάτα Maltesers μου που δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Χαρ χαρ ζήλια ψώρα.


P.S.: Τα θερμά μου συγχαρητήρια στον πολυαγαπημένο μου Μελιδάκο που ορκίστηκε και είναι πλέον επισήμως παιδί της Αεροπορίας... Κοιμηθείτε όλοι ήσυχοι!!!

Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2008

Διαμαρτύρομαι!!

Οι τύποι είναι απαράδεκτοι!!!

Μιλάμε για δικτάτορες έτσι, όχι αστεία!!

Ακούς εκεί να μου αφαιρέσουν το δικαίωμα να μπορώ να έχω το layout του παλιού Facebook!!!

Και γιατί???

Επειδή μπήκα στον κόπο (και θα έπρεπε να με ευχαριστούν γι' αυτό!) να τους στείλω feedback και να τους πω γιατί προτιμώ το παλιό Facebook και έγινα μέλος του γκρουπ "We don't like the new facebook"!!! Και το έκαναν μόνο σε μερικά άτομα, όχι σε όλους!!!

Απαράδεκτοοοοοοοοοοοιιιιιιι!!!

Έχε χάρη που ψάχνω ακόμα συγκατοίκους και συμφοιτητές, αλλιώς για πότε θα 'τρωγε πόδι ο λογαριασμός μου...

Deleeeeeeeeeeeeeeeeeeete ρεεεεεεεεε, deleeeeeeeeeeeeeeeeete!!

Πολύ αμπουρντευτικό το καινούριο facebook. Μι νταζεντ λάικ. Δομή ελάχιστη! Tabs άπειρα! Λογική καμία!!

Είναι τρελιιιιιιοί αυτοί οι Ρωμαίοι, μάνα μ'!!!!

Πέντε και σήμερα. Κλάφτε με. Φεύγω στην ξενιτιά.

*βιολιά*



P.S.: Τι χαϊβάνια μωρέ είστε, νομίζετε πως αν μπείτε από άλλη σύνδεση δε θα σας καταλάβω? Ξανθιά είμαι, όχι χαζή!

Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2008

Πού είναι το μποζόνιο, οέο?

Γουι αρ στιλ χίαρ.

Όβερ.

Γενικώς δε μας κατάπιε ακόμα κάποια μαύρη τρύπα κι εσείς θα πρέπει να συνεχίσετε να με ανέχεστε.

ΜΟΥΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ.

Καλά να πάθετε. Δήθεν θέλατε να βρείτε το μποζόνιο, μικροί ανίδεοι. Το μικρό δεξί μου δαχτυλάκι αμέσως κατάλαβε το διαβολικό σας σχέδιο να με αφανίσετε! (Διότι μόνο μια μαύρη τρύπα θα μπορούσε να σας γλιτώσει από αυτήν την βλογοδιάρροια!) Αλλά... ούτε το μποζόνιο δε σας καταδέχεται! Μα πού είναι κι αυτό το μαλακισμένο?? Ας κάνει μια guest εμφάνιση να προχωρήσει μπροστά η ανθρωπότητα, το πολύ-πολύ να χάσει τις 100 λίρες που έβαλε στοίχημα ο κ. Hawking... Κάτι ξέρει μάλλον αυτός κι έβαλε στοίχημα...

Προσωπικά ελπίζω να το βρούνε. Κι ελπίζω μέχρι το 2010-11 που αναμένεται να μας τιμήσει με τη παρουσία του το σωματίδο-τσιμινίκι να σταματήσει το Star τις έρευνες-κουβάδες... Στο άκουσμα των νέων, παράτησε τη Τζούλια Αλεξανδράτου και τη Σάσα Μπάστα κι αμόλησε στους δρόμους τους αναπάντεχα ταλαντούχους δημοσιογράφους του! Ακόμα δεν μπορώ να αποφασίσω τι μου προκάλεσε το ρίγος: το αστείρευτο και πετυχημένο χιούμορ τους ή οι ερωτηθέντες που ο εγκέφαλος τους προφανώς περιλαμβάνει μόνο τις βασικές ανθρώπινες λειτουργίες -μαμ, κακά και νάνι.

Δηλαδή, όκει ρε παίδες. Στην αρχή είπαμε να χαλαρώσουμε λίγο με ένα διαφορετικό/εναλλακτικό δελτίο ειδήσεων. Μην υποτιμάτε όμως και τη νοημοσύνη μας.

Ο γλυκός μου ο Γούγλης, όμως, πάντα στο επίκεντρο των εξελίξεων! Πολύ super το logo με τον επιταχυντή!

Κατά τ' άλλα, μαζί με την πρώτη ακτίνα σωματιδίων που εστάλη σήμερα στον LHC, φύγαν και τα κιβώτια με την πραμάτια μου στο μακρύ τους ταξίδι για το Sheffield. Είμαι περίεργη να δω:

  • πόσα πράγματά μου θα βρω σπασμένα (και θα μάθει όλο το Sheffield πόσο καλά μπορώ να μιμηθώ την κραυγή των Nazgul)
  • ποιός κακομοίρης θα φιλοτιμηθεί να με βοηθήσει να τα ανεβάσω πάνω στο δωμάτιο γιατί ο father και ο θείος με το ζόρι κατάφεραν να τα κατεβάσουν στο φορτηγάκι.

Σας αφήνω τώρα να σκεφτώ κι άλλους ευφάνταστους τρόπους να βρω λεφτά μέχρι τις 18 που φεύγω γιατί είμαι ταπί και ψύχραιμη και πρέπει να φύγω από δω σε μια αξιοπρεπή κατάσταση. Όπως καταλάβατε, η καριέρα μου ως κομμώτρια έληξε άδοξα και ο θεός του ρεφλέ με μισεί ακόμα -γενικώς πρέπει να τα στάξω στον κομμωτή μου.

Στην αρχή σκέφτηκα να βάλω κι εγώ στοίχημα σαν τον Hawking τίποτις 200 ευρώπουλα για το μποζόνιο, αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι θα μάθουμε τα αποτελέσματα όταν εγώ θα έχω εγκαταλείψει προ πολλού το Sheffield. Αμάν πια κι αυτό το μαλακισμένο, θέλει κι ειδική πρόσκληση...

Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2008

Ο μεγάλος sensei

Εντάξει, έχω λιώσει όμως.

ΕΧΩ ΛΙΩΣΕΙ ΛΕΜΕ.

Κάθισα να κάνω διάλειμμα από τη Μάχη της Κούτας ("Αυτό σου χρειάζεται, αυτό δε σου χρειάζεται!!"/ "Συγνώμη χωρίς βιβλία πώς θα κάνω μεταπτυχιακό??"/ "Κι εγώ που θα χωρέσω όλα τα πουλόβερ σου??" / "Μα ποιός σου είπε ότι θέλω να πάρω τόσα χοντρά πουλόβερ??"/ "Θα τα πάρεις και δεν ακούω κουβέντα! Σε ξέρω τι είσαι, να μου κυκλοφορείς τσιτσίδι με τόσο κρύο εκεί πάνω να σ' έχω ένα χρόνο με αντιβιώσεις!!"....) και είπα να κάνω μια τσάρκα στο YouTube.

Να πω ότι δεν ήμουνα ενημερωμένη, θα είναι ψέματα. Μου το είχαν περιγράψει, μου είχε φανεί αστείο, αλλά η περιγραφή ωχριά μπροστά στην ιδιοφυή σύλληψη αυτών των παιδιών.

Ladies and gentlemen, εξαιρετικά αφιερωμένο σ' ένα νίντζα φανατικό μου αναγνώστη...


ΤΟ ΚΡΑΣΑΚΙ ΤΟΥ ΤΣΟΥ






"Κόκκορα Αντώνη... shoot them up... σου είπααααααααα...."

Έχω πάθει κράμπα από τα γέλια και τώρα πάω στο πλάι σαν τον κάβουρα-παππού στην δίπλα οικοδομή. Ναι αυτόν που πατούσε επί μισή ώρα (και δεν είναι ποιητική αδεία!) κόρνα στις 8 το πρωί επειδή του είχαν πάρει τη θέση parking που δεν του ανήκει και από το καταρράκτη δεν έβλεπε να παρκάρει πουθενά αλλού. Το έκανε συχνά μέχρι μια Κυριακή που περίμενα πώς και πώς να χουζουρέψω στο κρεββάτι μου μέχρι ό,τι ώρα θέλω, βγήκα στο μπαλκόνι ξεχνώντας σεβασμό, αγάπες και τρυφερότητες στην τρίτη ηλικία. Κι αυτός φυσικά τη Δευτέρα ξέχασε μια για πάντα το αυτοκίνητό του και το δίπλωμά του, γιατί έπρεπε να του το είχαν πάρει εδώ και πολύ καιρό και η πόλη μας γλίτωσε από τον νούμερο ένα δημόσιο κίνδυνο.

Πριν φύγω να σας ενημερώσω για την καινούρια διαφήμιση-κουλαμάρα που πέτυχα σε ένα φυσιολογικότατο (και μάλιστα όχι ελληνικό) site που επισκέφτηκα και ας μου λύσει σας παρακαλώ κάποιος από σας αυτή την απορία... Υπάρχει μία περίπτωση στο εκατομμύριο να βρεθεί κάποιος τόσο ηλίθιος να κλικάρει πάνω σε τέτοια διαφήμιση??





Γούπερ. Θα είσαι ο uber-γκατζετο-κινητάκιας, με την υπερσύγχρονη τεχνολογία του *βαθιά αναπνοή* ΕΙΚΟΝΟΣΚΟΠΙΟΥ ΓΥΜΝΙΑΣ!! Ένας εσύ κι ένας ο James Bond με τα ultra-sonic γυαλιά ηλίου του.

Ανάθεμά με αν ξέρω για ποιο πράγμα μιλάω. Όσοι γνωρίζουν πραγματικά από τεχνολογία θα με πάρουν με τις πέτρες.

Shake your bon bon

Είδε και απόειδε η έρμη η Γη με αυτά που γίνονται πάνω της και είπε να μας ταρακουνήσει λίγο μπας και βάλουμε μερικοί μυαλό. Δεν ξέρω ποιός έβαλε μυαλό και ποιός όχι, εγώ πάντως εχθές πέρασα το βράδυ σε μια από τις κολλητές μου γιατί μένω και στον πρώτο όροφο και άντε να με βρούνε μετά...

Τέρας ψυχραιμίας, όμως, εεεεεεε? Κατάφερα και έγραψα στην αδερφή μου (με την οποία μιλούσα εκείνη την ώρα στο MSN) ότι έγινε σεισμός κι ότι κατέβαινα κάτω, παρά όλα τα αντικείμενα που είχαν πέσει πάνω μου από τα ράφια πάνω από το γραφείο και τα δάχτυλά μου που πήγαιναν λες και είχα αποκτήσει ξαφνικά Parkinson! Για πότε κατέβηκα κάτω, ξανανέβηκα, με πήραν τηλέφωνο, τους πήρα εγώ, ξανακατέβηκα, ΕΠΑΝΑξανανέβηκα και μάζεψα τα πράγματά μου, ούτε εγώ το αντιλήφθηκα. Σε χρόνο dt και μετά από παρότρυνση της αδερφής που ούρλιαζε να φύγω από το σπίτι λες και γκρεμιζόταν (θα ξεχάσω εγώ που με κατέβασε στον περσινό σεισμό με τις σαπουνάδες στο δρόμο και η υπόλοιπη γειτονιά συνέχισε να βλέπει ανέμελα τηλεόραση...?), βρισκόμουν στο αυτοκίνητο της κολλητής μου και οδεύαμε προς τον πέμπτο όροφο και τα πιο ασφαλή θεμέλια του σπιτιού της.

Οι μόνοι ατάραχοι ήταν οι γονείς μου στη Χαλκιδική οι οποίοι ως γνωστόν είναι διαζευγμένοι με τα κινητά τους και διαμένουν πλέον χωριστά. Το κινητό του μπαμπά μου κλειδώνεται συνήθως στο αυτοκίνητό του και της μαμάς μου την αράζει στον πάτο της τσάντας της.

Και αφού πέρασε η δύσκολη νύχτα και τα κινητά τους γέμισαν με 20+ αναπάντητες κλήσεις (το 80% των οποίων στου πατέρα μου που διατηρεί λίγο πιο φιλικές σχέσεις μαζί του), ήρθε το ξημέρωμα αλλά στο δικό μου το κινητό δεν είχε έρθει ούτε κλήση ούτε μήνυμα!

Εν τέλει αποφάσισα να ξαναπάρω εγώ τον πατέρα, ο οποίος ψάρευε στα ανοιχτά και θεώρησε πολύ αστείο ότι η κόρη του παρά τρίχα γλίτωσε τη διάσειση από την κορνίζα που έκανε ελεύθερη πτώση ξυστά από το κεφάλι της. Για να μη μιλήσω για τη Μητέρα Γη, που έστησε όλο αυτό το show για να ταράξει τα ήδη ταραγμένα νεύρα μου.

Δεν ήθελε λέει να με πάρει τόσο νωρίς να με ξυπνήσει.

Ρε father, 20+ αναπάντητες κλήσεις στο κινητό σου τα μεσάνυχτα, σημαίνουν "Πάρε με, έχω πάθει κάτι!" Λες να είχα τόσο καούρα να σου πω απλά τα νέα μου?

Ευτυχώς που υπάρχει και η Drama Queen mother που είχε ζήσει το μεγάλο σεισμό της Θεσσαλονίκης και με νιώθει. Άσχετα που συνέχισε να μην ακούει το κινητό της για την υπόλοιπη μέρα.


Στο μακρινό και κρύο Sheffield κατέβασαν τους χαρταετούς και αποφάσισαν να με διευκολύνουν. Ποιός ξέρει τι έχουν πάλι στο διαβολικό τους μυαλό. Κάτι θα βρουν να μου προκαλέσει καμιά ημικρανία. Ευτυχώς έμαθα τουλάχιστον πότε είναι το meeting της σχολής μου. Ζω για την ώρα που θα χωριστούμε ο καθένας στο μεταπτυχιακό του και θα βρεθώ μόνη ή στην καλύτερη αγκαζέ με ακόμα κανέναν σαλεμένο να αντικρύζω τους καθηγητές που θα μου κάνουν ιδιαίτερα για τον επόμενο χρόνο. Γούπερ. We love Ιστορική Γλωσσολογία. Έχουμε και τζάμπα VIP treatment.

Σας αφήνω γιατί το καθήκον μου με καλεί και η ιστορία μου πρέπει να είναι ολοκληρωμένη μέχρι τα επόμενα MEFAs. Φτου, δεν προλάβαμε το deadline στα φετινά. Αλλά παρόλα αυτά θα παίξουμε τίμια και αντοπάριστοι!


Εν τέλει ο σεισμός ήταν λέει μόνο 3,8 ρίχτερ. Αλλά επειδή ήταν κοντά στην επιφάνεια, εγώ και οι υπόλοιποι στη γειτονιά μου που ούρλιαζαν σαν τους τρελούς και ξεχύθηκαν στους δρόμους νομίσαμε ότι θα πέσουν οι τοίχοι να μας πλακώσουν. Οι τοίχοι τελικά δεν έπεσαν, αλλά πολύ σύντομα βλέπω τον ουρανό να πέφτει στα κεφάλια μας.

Μα τον Τουτατή!

Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2008

Γίνεται να μετακομίσω στον Άρη?

Μισό λεπτάκι να συνέλθω κι εγώ και οι κοτσίδες μου από αυτά που άκουσα σήμερα, γιατί με βλέπω στην επόμενη αποστολή της NASA για τον Άρη. Let me rephrase, για τον πιο μακρινό Γαλαξία.

Όλες οι γυναίκες, λέει, ντυνόμαστε και στολιζόμαστε και πάμε σε μπαρ και clubs για να ψαρέψουμε άντρες. Διότι σ' αυτά τα μέρη δεν πας αν θέλεις απλά να διασκεδάσεις με τις φίλες σου και να χορέψεις, αλλιώς να κάτσεις να χορεύεις σπίτι σου, να βάζεις και ό,τι μουσική σου αρέσει. Εάν δεν το ξέρατε μικροί ανίδεοι, μπαράκια, clubs, καφετέριες και λοιπά τοιούτα μέρη είναι μόνο για συνοικέσια. Όσες δεν έχετε όρεξη να βρείτε γκόμενο, τραβάτε σπίτια σας!

Γιατί άλλωστε μία γυναίκα να θέλει να στολιστεί και να βγει έξω παρά για να βρει γκόμενο?

Εάν επικρατεί αυτή η φιλοσοφία σε όλους τους άντρες, εγώ παραιτούμαι. Αν και προσωπικά αποφεύγω γενικεύσεις του τύπου "όλες" και "όλοι" για να μη πέφτω σε τέτοιου είδους παγίδες. Δεν αμφιβάλλω ότι υπάρχουν μερικές χαζοβιόλες που ο μόνος τους στόχος τους στη ζωή είναι να στολίζονται και να παίρνουν σβάρνα ό,τι μαγαζί υπάρχει και δεν υπάρχει για να βρουν τον άντρα της ζωής τους/το επόμενο one-night-stand/κάποιον να τους ανεβάσει το ηθικό, αλλά θεωρώ ότι είναι λίγες και ανήκουν κυρίως σε μικρότερες ηλικίες ή τελευταία στάδια απελπισίας.

Δηλαδή, εάν εστερνιστώ κι εγώ αυτή την άποψη, πρέπει όλοι οι άντρες σε τέτοια μέρη να πηγαίνουν γιατί ψάχνουν γκόμενες! Ειλικρινά ελπίζω να μη συμβαίνει αυτό, γιατί θα φοβάμαι να πατήσω σε τέτοια μέρη, αν είναι με το που μπαίνω αυτόματα να κατατάσσομαι σε μηχανή αναζήτησης αρσενικών. Κι εγώ που νόμιζα ότι στα clubs πας για να ακούσεις μουσική και να χορέψεις...

Α και το άλλο κορυφαίο. Με το που δίνεις σε κάποιον ευγενικά να καταλάβει ότι δεν σε ενδιαφέρει και γενικώς δεν σε ενδιαφέρει να φλερτάρεις (ναι! και όμως συμβαίνει και αυτό!) γιατί η κακομοίρα βγήκες για να περάσεις καλά με τις φίλες σου (απίστευτο??? αδιανόητο???), κατατάσσεσαι και σε άλλη κατηγορία, αυτή των "ψώνιων" που την έχουν δει και περιμένουν τον Mr. Perfect/ Πρίγκηπα/the One/whatever.

Δεν αμφιβάλλω ότι υπάρχουν κοριτσάκια που την έχουν δει όντως και μιλάνε ειρωνικά κλπ. Μην αμφιβάλλετε όμως ότι υπάρχουν και "ενοχλητικοί" τύποι που δεν λένε να καταλάβουν ότι δεν ενδιαφέρεσαι να μιλήσεις μαζί τους, όχι γιατί δεν είναι έτσι και αλλιώς, απλώς γιατί δεν σου έκανε κλικ κάτι σε όσα σου είπαν για να συνεχίσεις την κουβέντα μαζί τους ή απλά δεν βγήκες με τις φίλες σου για να περάσεις το βράδυ κουβεντιάζοντας με κάποιον άγνωστο που δεν έχεις διάθεση να γνωρίσεις!

Είναι και οι δύο η περίπτωση του αγενούς ανθρώπου οιουδήποτε φύλου. Συνεπώς δεν είναι ανάγκη να διαλαλούμε και να κράζουμε το γυναικείο πληθυσμό που είναι έτσι και αλλιώς και γιουβέτσι. Καταπιείτε τον εγωισμό σας και καταλάβετε ότι αν δεν αρέσετε σε εκείνη την κοπέλα και δεν έχει διάθεση να συζητήσει μαζί σας για το χ/ψ/ω λόγο, υπάρχει πάντα κάποια άλλη διαθέσιμη και ενδιαφερόμενη για εσάς.

Κι εγώ έχω παράπονα και προβλήματα με το αντίθετο φύλο, αλλά δεν τους καταδικάζω όλους. Αλίμονο, αλλιώς πρέπει να το γυρίσω κι εγώ. Δηλώσεις του τύπου "όλες εσείς οι γυναίκες" και "φταίμε εμείς και οι πατεράδες σας που σας έχουν κακομάθει" και "δεν την παλεύετε εσείς γι' αυτό υπάρχει πρόβλημα στις σχέσεις των δύο φύλων εδώ στην Ελλάδα", παρακαλώ ας λείπουν. Ας είμαστε μετρημένοι, σεμνοί και όχι τόσο απόλυτοι.

Και παρακαλώ αφήστε με κι εμένα την κακομοίρα που δεν ψάχνω γκόμενο κι ούτε έχω όρεξη να βρω να έχω δικαίωμα στη νυχτερινή διασκέδαση. Και ναι, να μπορώ να περνάω καλά με τις φίλες μου λέγοντας τα δικά μας και χορεύοντας ΜΟΝΟ. Απαγορεύεται??

Σώνει και καλά όλες γκόμενο να βρούμε. Είδες τι σου κάνει η πουτάνα η κοινωνία?? Γυναίκα στην Ελλάδα = η ζωή σου όλη γυρνάει γύρω από το πώς θα βρεις άντρα. Λες και δεν έχουμε εμείς καλύτερα πράγματα να κάνουμε στη ζωή μας...

Κι όχι τίποτε άλλο, κάθομαι τώρα και αναλύω τέτοιου είδους χαζά στερεότυπα που ποτέ δεν πίστεψα και ποτέ δεν με ενδιέφεραν! Σας είπε κανείς ότι με νοιάζει τι προβλήματα υπάρχουν μεταξύ των δύο φύλων εδώ στην Ελλάδα?? Εμένα μ' ενδιαφέρει μόνο τι προβλήματα έχω με όσους ανθρώπους γνωρίζω, είτε είναι άντρας είτε είναι γυναίκα! Έλεος με τις παραφιλολογίες...

Και μια και αναφέρθηκα σε παραφιλολογίες, το κοριτσάκι που αντέγραψε την ιστορία μου (και δεν τη διάβασε κανένας), είδε κι απόειδε που δεν της έδινε κανείς σημασία και είπε να γράψει μια essay (σαν αυτές που έγραφα εγώ στην pre-lower τάξη -είναι και native speaker και φοιτήτρια Δημοσιογραφίας πανάθεμά την!) για την αγαπητή μας Mary Sue και τις Original Characters.

Γλυκό μου κοριτσάκι, εδώ και 9 χρόνια ασχολούμαστε με το συγκεκριμένο θέμα, έχουμε data στα χέρια μας, έχουμε διαβάσει papers, έχουμε σχηματίσει άποψη και παρόλα αυτά την εκφράζουμε με ταπεινότητα και προσοχή γιατί το συγκεκριμένο θέμα αποτελεί την πιο γκρίζα περιοχή του Fanfiction. Το ότι έγραψες στα 11 σου μια ιστορία όπου παντρεύεσαι ένα μέλος των N'Sync και στα 20 σου μια κακογραμμένη, με τελείως unrealistic διαλόγους ιστορία της οποίας την ιδέα έκλεψες από άλλον, δε σου δίνει το δικαίωμα να θεωρείς τον εαυτό σου συγγραφέα και να μπορείς να εκφέρεις τέτοιες απόλυτες απόψεις πάνω στο θέμα. Δεν έχεις ιδέα από Fanfiction, δεν έχεις ιδέα από γράψιμο, έχεις έπαρση ενός ανθρώπου που έχει πάρει Πούλιτζερ (και αυτοί συνήθως είναι που δεν επαίρονται) και φτύνεις στα μούτρα ανθρώπους που έχουν πραγματική γνώση και έχουν φάει πολύ χρόνο από τη ζωή τους πάνω στο συγκεκριμένο θέμα.

Ας την συμμαζέψει κάποιος, please. Εγώ δε μπορώ να μαλλιοτραβιέμαι άλλο μαζί της. Της διέγραψαν την ιστορία της από το site για λογοκλοπή κι αυτή την ξανανέβασε βάζοντας με διαφορετικά λόγια τους ίδιους διαλόγους για να μην είναι τόσο copy-paste.

Πού να με πιάνει μετά ύπνος με τόσα που ακούω καθημερινά η καψερή...

"Τέσσερεις πήγε, μου είπαν πάλι φύγε, φύγε από το μαγαζίιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι.............."

Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2008

15 και σήμερα...

Έχω αρχίσει να μετράω τις μέρες αντίστροφα, λες κι είναι να φύγω για φαντάρος... 15 και σήμερα λοιπόν, κι εγώ τρέχω και δεν προλαβαίνω. Διότι, πες μου εσύ φανατικέ μου αναγνώστη, πώς είναι δυνατόν να μεταφερθεί η γκαρνταρόμπα ΜΟΥ μέσα σε 2 βαλίτσες και 1 κιβώτιο γκαργκαντουανού μεγέθους. Η Drama Queen mother ωρύεται ότι θα πάρω μόνο αθλητικά (έχω??) και μπότες (έχω!!), αλλά άντε να της εξηγήσεις ότι δεν πάω στα Highlands της Σκωτίας και ότι θα είμαι σε μια πολιτισμένη πόλη και -γενικώς- χώρα. Τόσο πολιτισμένη, που μια πολύ καλή μου φίλη με ενημέρωσε πως η πλειοψηφία των ανθρώπων εκεί πέρα είναι bi. Όχι ότι έχω τίποτα με τους ανθρώπους, ο καθένας κάνει ό,τι θέλει, αλλά να, ανακάλυψα ότι εμείς οι Έλληνες είμαστε πολύ narrow-minded τελικά. Ή αυτό ή απλά είμαστε πολύ μυστικοπαθείς.

Καταλαβαίνετε πως από χθες η φαντασία μου οργιάζει και πολλοί γνωστοί μου θα παρεξηγούνταν.

Πίσω στο θέμα μας, η Drama Queen mother γκρινιάζει και ωρύεται, αλλά παρόλα αυτά μου πήρε σετ σεντόνια και πετσέτες ροζ, για να τα έχω λέει όλα ασορτί. Το μόνο που μου μένει τώρα είναι η ροζ άμαξα της Barbie κι ένας Κεν-Κεν για να συμπληρωθεί το ροζ όργιο. Μάλιστα, ήθελε να στείλω e-mail στην εστία για να ρωτήσω αν το δωμάτιό μου έχει πατάκι-χαλάκι κι ό,τι καταλάβατε, κατάλαβα. Διότι εκεί στο τριτοκοσμικό Sheffield δεν έχει τέτοια πράγματα να αγοράσουμε. *rolls eyes*

Το τμήμα μου από την άλλη πετάει χαρταετό και η κα E. με γράφει εκεί που δεν πιάνει το μελάνι. Εγώ προσπάθησα. Αν χάσω το meeting του τμήματος έχω αποδεικτικά στοιχεία υπέρ μου. Δέι γουερ φλάιινγ ε κάιτ, θα τους πω με βαριά ελληνική προφορά. Νοτ μάι φολτ. Να διαλέξετε τα μαθήματα εσείς τώρα, νια νια νιαααααα!!

Όχι τίποτε άλλο, τώρα που ο πατέρας πήρε laptop και έμαθε να χειρίζεται το skype, έχω βρει εγώ το μπελά μου. Σε ησυχία δε θα με αφήνουνε! Το μόνο που μένει να δω στη ζωή μου και μετά να πιτάνω είναι τον father στο Facebook. Έψαξε και βρήκε λέει το προφίλ μου!! Ιδιωτικότις καμία! Θα τον κάνω block να μη μπορεί να με βρει, ο παλιο-κουτσομπόλης!

Στην Κίνα, λέει, που ήταν, χαμός! Στην Σανγκάη νυχτερινή ζωή μέχρι τα ξημερώματα και δεν συμμαζεύεται! Είδες γλεντζέδες τα Τσαϊνίζια?? Έχουν, λέει, πάθος με την Ελλάδα, χώρα του πνεύματος και του πολιτισμού κι έτσι... Πού να ήξεραν οι καημένοι...

Και πού να ακούσετε το καλύτερο! Πήγε ένα βράδυ σ' ένα club με τον συνάδελφό του (ναι ο 53-year-old πατήρ μου και ναι το αφήνω ασχολίαστο γιατί θα πω κακία και δεν κάνει λόγω άμεσης συγγένειας) και τους φωνάξανε κάτι 20-χρονα κινεζάκια στο τραπέζι και δώστου να τους κερνάνε και δώστου χαρά και ευτυχία! Και το επόμενο βράδυ που ξαναπήγαν, το ίδιο, άλλη παρέα, ξανά να τους κεράσουν! Και επειδή ξέρω ότι σκεφτήκατε σαν εμένα, κουτοπόνηροι Ελληνάρες, δεν το έκαναν για να σηκωθούν να φύγουν και να πληρώσουν ο πατέρας μου με τον συνάδελφό του... Είναι απλά φιλόξενοι άνθρωποι! Too much info for your Greek brains? Εμπεδώστε το, υπάρχουν ακόμα μερικοί αγνοί άνθρωποι σε αυτόν τον πλανήτη!

Υποσημείωση: στην Κίνα ΚΑΙ το ουίσκι το πίνουν με τσάι. Και μάλιστα έμαθα ότι είναι και καλό. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Σας αφήνω και πάω να συνεχίσω τη μάχη για το αν τα ρούχα που διάλεξα να πάρω μαζί μου είναι αρκετά χοντρά για την Ανταρκτική που φεύγω σε λίγες μέρες. Αθάνατη Ελληνίδα μάνα. Με βλέπω να ανοίγω καμιά βαλίτσα στην Αγγλία και να βρίσκω κανένα ταπεράκι ή κανένα τενεκέ τυρί...


P.S.: Το ταχυδρομείο είναι το νέο social spot της πόλης. Ποτέ δεν ξέρεις ποιόν θα συναντήσεις. Εγώ πάλι απογοητεύτηκα πολύ με αυτό που συνάντησα. Φριχτά θα έλεγα. Περίμενα τη Monica Bellucci και βρήκα τη Μαρία την Άσχημη. Χωρίς σιδεράκια και φωνή νταλικέρη. Γαμώτο, πού είναι εκείνα τα μηνύματα... *grin*