Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2009

Metrohappy





...όπως λέμε metrosexual. Φαίνομαι χαρούμενη, όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι πρέπει να είμαι χαρούμενη, αλλά δεν είμαι.

Και εξηγώ.

Είμαι η Silent Niobe (όχι η Πετρούλα) και μόλις τελείωσα (τις εργασίες μου και το πρώτο εξάμηνο). Πράγμα που σημαίνει ότι θα έπρεπε να είμαι τουλάχιστον εκστασιασμένη που γλίτωσα από αυτό το τρελοκομείο:




Ναι, μόλις μάθατε τα μυστικά του γραφείου ενός ιστορικού γλωσσολόγου: πολλά βιβλία, ακόμα περισσότερα άρθρα, άπειρες σημειώσεις με post-it, καφές και marshmallows για τις δύσκολες ώρες. Στην φωτό επίσης φαίνονται ο εκτυπωτής Ιουρασικής περιόδου και το δυσλειτουργικό μου τηλέφωνο. Και ναι, είμαι ακόμα ζωντανή.

Επίσης θα έπρεπε να είμαι χαρούμενη, διότι μπoρώ να απολαύσω μαζί με τις μίνι εβδομαδιαίες διακοπές μου πριν αρχίσουν τα μαθήματα το χιόνι που πέφτει ασταμάτητα έξω από το παράθυρό μου και όλους τους κακόμοιρους που τρώνε σαβούρτελε στον κατηφορικό μας δρόμο. Η δική μου δε μετράει γιατί ήταν συνειδητοποιημένη σαβούρτελε. Αυτά παθαίνει όποιος σκαρφαλώνει με γαλότσα φτιαγμένη μόνο για μόστρα σε έδαφος με παγωμένο χιόνι και απότομη κλίση για να βγει φωτογραφία με το χιονισμένο σήμα του πανεπιστημίου του Sheffield...

Τα δε Τσαϊνίζια, έχουν πάθει αμόκ. Έχουν λιώσει στο χιονοπόλεμο κι έχουν ανάγει το χιονάνθρωπο σε καινούρια επιδημία! Όπου και να πας μέσα στο Sheffield, σκάει μούρη ο Frosty σε διάφορες παραλλαγές: από καθισμένη μορφή σε παγκάκι για τους πολύ avant-garde μέχρι με μπικίνι και γιρλάντα για τους φεμινιστές/φεμινίστριες! Μιλάμε το είδος τους πολλαπλασιάζεται πιο γρήγορα κι από κατσαρίδες! Μέχρι την Παρασκευή που αναμένεται να συνεχίσει η χιονόπτωση θα έχουν κυριεύσει όλο το Ηνωμένο Βασίλειο!!



"Let it snow, στου Sheffield το χωριό" (DJ Pol.k 2009: MSN).

Αλλά ούτε αυτό αρκεί για να διώξει τη λύπη παλικάρι. Αυτό που χρειάζομαι είναι κανένα ευχέλαιο. Μη πω εξορκισμός. Διότι η γκαντεμιά έχει ενσωματωθεί μέσα μου σαν τον Γκούτου-Γκούτου. Από δω και πέρα αντί για τον Μητσοτάκη θα βλέπετε εμένα!

Διότι πείτε μου εσείς φανατικά αναγνωστόπουλα, πάνω που το διαμέρισμά μας ήταν πιο καθαρό και ήσυχο από ποτέ, πώς είναι δυνατόν στη μέση της χρονιάς να μας φέρνουν καινούριο συγκάτοικο, πρωτοετή και ζωντανό ωσάν άνθρωπο που έπεσε στη χύτρα με το μαγικό Red-Bull όταν ήταν μικρός! Δεν έχω ακούσει άνθρωπο να μιλάει τόσο πολύ μετά από 11 ώρες στο αεροπλάνο και 5 ώρες στο τρένο. Εγώ προσωπικά θα είχα σωριαστεί 15 φορές στα πατώματα. Μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει αισθητή η παρουσία του (αν και δεν έχουν περάσει ακόμα 24 ώρες και μπορεί να έχει πέσει σε χειμερία νάρκη μετά από τόσο ταξίδι) και εύχομαι να παραμείνει έτσι. Διότι με τον ασύλληπτο όγκο δεδομένων που έχω για ανάλυση για την πτυχιακή μου, το μόνο που μου έλειπε είναι πάρτυ πρωτοετών δίπλα στον τοίχο μου.

Μάλλον πρέπει να πάω να του χτυπήσω την πόρτα με ένα από τα κεκάκια σοκολάτας μου κι ένα ποτήρι γάλα με γεύση μπανάνα (κόλαση, γουι λαβ Tesco) και να τον ενημερώσω ευγενικά ότι είμαι η σκύλα του διαμερίσματος και δε γαβγίζω μόνο, δαγκώνω.

Για όσους αναρωτιούνται, το ταξίδι της επιστροφής μου ήταν τρεζ εφιαλτίκ. Αυτή τη φορά ήμουν προετοιμασμένη και πήγαμε με τη mother με μια τσάντα έτοιμη να χωρέσει ότι ξεπερνούσε το όριο βάρους στη βαλίτσα μου, τα οποία μου έρχονται σιγά σιγά με δέματα από το ταχυδρομείο. Μαζί φυσικά με 1 πακέτο κριθαράκι, μία σοκολάτα και κανένα καινούριο μπλουζάκι που μου ψώνισε σε κάθε δέμα. Προσκυνούμε την Ελληνίδα μάνα. Τέλος. Εννοείται πως άργησε να ξεκινήσει το τρένο από το Gatwick για το Victoria κι εγώ για ακόμα μία φορά έκανα αγώνα δρόμου να προλάβω το λεωφορείο για το Sheffield. Το οποίο, φυσικά, μόλις έφτασα στο σταθμό των ΚΤΕΛ είχε μόλις φύγει. Και μετά από 2 ώρες αναμονή και4 ώρες στο λεωφορείο δίπλα στον Ινδό που είχε καταπιεί κανένα χωράφι σκόρδα, έφτασα στο Sheffield ευτυχώς χωρίς να ξεχάσω το laptop μου πουθενά και σε ένα διαμέρισμα πολύ πιο καθαρό απ' ό,τι περίμενα.

Κι επειδή σας το έχω υποσχεθεί εδώ και πολύ καιρό, παίρνω τα marshmallows μου και ξεκινώ να σας ενημερώσω για τα τελευταία νέα της Γουγλαμάρας... Τα φιλιά μου και την αγάπη μου στον anonymouse.org από τον anonymous proxy που επισκέφτεται πιο πολύ κι από μένα την ίδια το blog μου και νομίζει ότι το κάνει ανώνυμα. *snort*


Last 20 Searchengine Queries (γενικώς εδώ γελάμε με τα χάλια μας) - Part 5


αγγελικη νικολουλη γυμνή/ΝΙΚΟΛΟΥΛΗ ΓΥΜΝΗ /μπούτια νικολουλη: Το φετίχ με τη Νικολούλη έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Ποιά Σάσα Μπάστα και ποιά Όλγα Φαρμάκη, εδώ δες τι γίνεται!

silent niobe /silent niobe blog: Ναι εγώ είμαι αυτή και ήρθες στο σωστό μέρος. Τι ψάχνεις δεν ξέρω...

κόκκινα γοβάκια ταινία: Υπάρχει τέτοια ταινία?? Κοίτα να δεις τι μαθαίνεις...

robert pattinson σ αγαπω: Κι εγώ σ' αγαπώ Robert Pattinson!! Σ' αγαπώ μέχρι τον ουρανόοοο!! (Γουι λαβ Ηλεκτράκι)

πως μπορω να βρω το twilight σε pdf?: Ο Γούγλης πλέον δέχεται και ερωτήσεις..? Κι εγώ η χαζή που νόμιζα ότι βάζεις τίποτις keywords τύπου "twilight +pdf"... Μερικοί Γουγλόφιλοι είναι πολύ μπροστά! Εκτός αν νομίζουν ότι στο κουτάκι της αναζήτησης βάζουμε την ερώτησή μας και ο κύριος που χειρίζεται τον υπολογιστή της Google μας απαντάει... Αυτό το τελευταίο σαν τη μάνα μου ακούστηκε.

oikogeneia cullen: Τους ψάχνουμε απεγνωσμένα εγώ, εσύ και το 99,9% του γυναικείου πληθυσμού. Το υπόλοιπο 0,01% πάσχει από χρόνια τύφλωση ή χρόνια ψυχολογικά προβλήματα. Κάτι χρόνιο πάντως, αλλιώς δεν εξηγείται.

queenb: Ουί σε μουά. Ρωτήστε τους συγκατοίκους μου.

claricid παρενεργειες: Ωχ. Αν άρχισε ο Γούγλης να στέλνει όλο τον κόσμο που ψάχνει παρενέργειες από το Claricid σε μένα, βλέπω να το αποσύρουν λίαν συντόμως...

BARBI- GKARNTAROMPA: Μικρέ ανίδεε Γουγλόφιλε, πρώτον την κοπελιά την λένε Barbie και όχι Barbi. Δεύτερον gkarntarompa δεν πρόκειται να βρεις με τίποτα. Γκαρνταρόμπα ή wardorbe/clothes παίζεται. Αλλά με το "-" μπροστά σίγουρα θα σου βγάλει τα πάντα για τη Barbie εκτός από την γκαρνταρόμπα της. Τρίτον, γιατί κάποιος μπορεί να ψάχνει την γκαρνταρόμπα της Barbie στο ίντερνετ?? Αλλά τι εκπλήσσομαι, εδώ τα μπούτια της Νικολούλη ψάχνουν... Τέταρτον, πού έμαθε ο Γούγλης ότι έχω φυλαγμένη μία βαλίτσα με ό,τι συνολάκι υπάρχει για τη Barbie συλλεκτικής αξίας???

next life: Λέτε αν ψάξω κι εγώ στο Γούγλη να μου πει τι θα γίνω στην επόμενη ζωή μου...?

πουτανεσ φοτο: Ο τύπος από το μεγάλο ζόρι ξέχασε και την ορθογραφία του...

τραγούδι x-factor impossible: Impossible. Ακριβώς.

gianmarco lorenzi: Περαστικά φίλτατη. Προβλέπεται οδυνηρό κάψιμο. Εμένα η καρδούλα μου ακόμα πονάει και ονειρεύομαι πολύχρωμα, εκκεντρικά δωδεκάποντα...

καπνίζει ο robert pattinson?: Ναι, ρώτα τον καλό κύριο Γούγλη να σου απαντήσει. Ρώτα και τι χρώμα βρακί φοράει αυτή τη στιγμή. Γιατί αν δεν ξέρεις τέτοιες λεπτομέρειες, πες μου πώς θα συνεχίσεις τη ζωή σου. Παρεπειπτόντως καπνίζει. (Ουπς... καρφώθηκα.)

cullen μαλάκας: Γιάννης, 21: "Αγαπητέ Γούγλη, έχω ένα πρόβλημα. Από τότε που βγήκε το Twilight, η γκόμενά μου μ' έχει γραμμένο και παραμιλάει συνέχεια για έναν Cullen, ακόμα κι όταν κάνουμε σεξ!! Ποιός είναι επιτέλους αυτός ο μαλάκας??" Καλέ μου, δεν το κάνεις αυτό. Όχι όταν κυκλοφορούν μερικά εκατομμύρια Cullenίτσες στο διαδίκτυο που μπορούν να κάνουν το pc σου πυροτέχνημα με ένα απλό κλικ. Δε έχουν βγάλει το όνομα Twihards χωρίς λόγο...


Σας χαιρετώ. Μόλις αντιλήφθηκα ομάδα μεθυσμένων Άγγλων που κατεβαίνουν με ανησυχητική ταχύτητα το δρόμο μας και πρέπει να ετοιμάσω ποπ-κορν για το υπερθέαμα με τις εντυπωσιακές σαβούρτελε που θα επακολουθήσει. Τζάμι θα την περάσουμε κι απόψε.

Y.Γ.: Μόλις πέρασα ένα 2ωρο στην κουζίνα με το καινούριο μας συγκάτοικο. Ο Θεός τελικά ίσως μ' αγαπάει... Φαίνεται πολύ καλό και ήσυχο παιδάκι κι εγώ μπορώ να πάρω προαγωγή από metrohappy σε happy!

4 σχόλια:

If...ιγένεια είπε...

χαχαχαχ.. Καραχαρουμενιαρικο ποστ! Θελω κι εγω χιονι :/

$!LεNt N!@Bε είπε...

Ιfάκι μου πίστεψέ με, μετά τις χθεσινές επικίνδυνες αποστολές στην απόσταση εστίας-supermarket και το επαγγελματικό πατινάζ που έκανα, άρχισε να μη μου αρέσει τόσο πολύ το χιόνι.... :-S

Ανώνυμος είπε...

Μόλις πρόσεξα κατά τύχη το post που είχες ανεβάσει κάποτε στο δικό μου blog, όταν επρόκειτο τότε να ανέβεις στην Αγγλία!!!

Πώς είναι, τελικά; Πώς τα βλέπεις;

$!LεNt N!@Bε είπε...

Έχεις δίκιο, θυμάμαι που είχα αφήσει comment στο post σου!

Ευτυχώς προσαρμόστηκα πολύ εύκολα, δεν έχω πρόβλημα με τη ζωή εδώ (ούτως η άλλως το περισσότερο καιρό διαβάζω για να προσέξω και πώς είναι η ζωή εδώ :-P), αλλά έχω μεγάλο πρόβλημα με τους συγκατοίκους μου... Ενώ το δωμάτιό μου είναι καταπληκτικό, βρίσκεται ακριβώς δίπλα στην κουζίνα και οι τοίχοι είναι λεπτοί σαν τσιγαρόχαρτα... είναι και οι συγκάτοικοι μου πολύ θορυβώδεις, οπότε καταλαβαίνεις η όλη κατάσταση δε με αφήνει να χαρώ όσο πρέπει την εμπειρία μου στην Αγγλία!

Εσύ απ' ότι είδα γύρισες Ελλάδα ε? Καλό κουράγιο με το στρατό!