Addicted

Κάτι μας ποτίζουν εδώ στο Sheffield, δεν εξηγείται αλλιώς. Έχω ξεσκιστεί στο διάβασμα παρόλο που έχει μόνο δύο εβδομάδες που ξεκίνησαν τα μαθήματα και ΚΑΡΑΓΟΥΣΤΑΡΩ. Ναι, φυσικά υπάρχουν φορές που είμαι πολύ κουρασμένη και θέλω να κωλοβαρέσω με τους υπόλοιπους συγκατοίκους που δεν έχουν σχεδόν καθόλου διάβασμα (τουλάχιστον σε σύκριση με μένα) και φυσικά θα ήθελα περισσότερο χρόνο για να επισκεφτώ κι άλλες πόλεις ή να κάνω καμιά παραπάνω βόλτα στο Sheffield (το οποίο λατρεύω παρόλο που μοιάζει κωλοχώρι σε σχέση με το Birmingham που επισκέφτηκα την προηγούμενη εβδομάδα).

ΑΛΛΑ.

Μπορώ να σας πω ότι είμαι επισήμως ευτυχισμένη και ικανοποιημένη με αυτό που κάνω. Ακόμα και αυτά που έχω να διαβάσω και μου αρέσουν λιγότερο, είναι ενδιαφέροντα. Νομίζω ότι ακόμα κι αν δεν κάνω τίποτε άλλο πέρα από το να διαβάζω φέτος, θα περάσω πολύ καλύτερα απ' ό,τι περνούσα στην Ελλάδα. Sad, but true. Είμαι φυτούλι. Τέλος. Κι από τότε που ανακάλυψα και τον David Crystal, o οποίος έχει γράψει για τη σχέση του Ίντερνετ και της Γλώσσας, νομίζω ότι ο κόσμος έχει γίνει ένα καλύτερο μέρος να ζεις. Την Πέμπτη που θα πάω στη διάλεξη του στο Λονδίνο, μπορεί και να βάλω τα κλάματα που θα τον δω σαν τις Ρουβίτσες.

Φαντάζεστε να καταφέρω να κάνω dissertation πάνω στους δύο μεγάλους έρωτες της ζωής μου, τη Γλωσσολογία και το Ίντερνετ?? Νομίζω ότι αν τη Δευτέρα μου δώσει το ok ο μεντορας μου, θα αρχίσω να γράφω από τώρα. Θα έιμαι ο μοναδικός άνθρωπος που θα έχει τελειώσει το dissertation project του πριν τελειώσει καν το δεύτερο εξάμηνο. Και δεν λέω πρώτο γιατί πρέπει να τελειώσουν πρώτα τα μαθήματα σχετικά με τη μορφή του dissertation...

'Ωρες ώρες έχω την εντύπωση ότι ζω σε άλλη διάσταση. Τι σκατά έκανα τόσο καιρό στην Ελλάδα? Αυτή είναι ζωή! Μελετάω και κουράζομαι για κάτι που μου αρέσει, επιβραβεύομαι για τον κόπο μου, έχω άπειρες επιλογές στο shopping, οι άνθρωποι εδώ δεν ασχολούνται μόνο με το τι φοράς και πόσα κονέ έχεις και γενικά έχω γλιτώσει από το νεοπλουτισμό των βλαχοελλήνων. Και ιδιαίτερα συγκεκριμένων ατόμων, για τα οποία ακόμα μια φορά επιβεβαιώθηκα πόσο τους είχα θεοποιήσει ενώ ήταν απλά "τσομπάνηδες" που δεν γνώριζαν τίποτε άλλο εκτός από το σκατοχώρι που έμεναν και το πως να αρμέγουν τις κατσικούλες τους.

God, γλίτωσα. Και θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου να μείνω τουλάχιστον όσο μπορέσω μακρυά από την Ελλάδα και τέτοιου είδους συμπεριφορές. Αισθάνομαι τόσο γεμάτη με αυτό που κάνω και ό,τι μου προσφέρει η ζωή μου αυτή τη στιγμή, που έχω χεσμένους και άντρες και σχέσεις και φλερτάρισμα (ναι, εγώ!) και περνάω καλά ακόμα και με το διάβασμα μου.

Φταίει το νερό? Φταίει το ότι γλίτωσα από όσα με ενοχλούσαν στην Ελλάδα? Φταίει το ότι γλίτωσα από συγκεκριμένα άτομα που με ενοχλούσαν στην Ελλάδα? Φταίει το ότι είμαι πλέον με άτομα στο x level μου? Φταίει το ότι πλέον είμαι αυτή που είμαι και μπορώ να γίνω αυτή που θελω χωρίς τις "επικρίσεις" και τα "στερεότυπα" που μας δεσμεύουν στην τριτοκοσμική Ελλαδίτσα μας?

Καλά τα μπουζούκια ρε παιδιά, καλά τα γκομενιλίκια, καλό το ποδόσφαιρο, καλά τα "ακριβά ρούχα" και τα "ακριβά αυτοκίνητα", καλή η επίδειξη, καλή και η Σάσα Μπάστα. Υπάρχουν όμως και άλλα πράγματα έξω από το χωριό μας.

Θα σας πρήξω τα συκώτια με το πόσο γαμάτα περνάω εδώ. Αλλά προκειμένου να βγω έξω και να διαλλαλώ τη χαρά μου στο κέντρο του Sheffield και να τρέχει η αστυνομία να μαζεύει την τρελή Ελληνίδα, καλύτερα να χαίρομαι στο blog μου. Τι στην ευχή το έχω άλλωστε. Κι επιπλέον ξέρω ότι με λατρεύετε. Χαρ χαρ.

Σας φιλώ και πάω να συνεχίσω το διάβασμα για την περίπτωση του Do-periphrasis. Όχι τόσο exciting όσο το Internet and Language (α ρε David Crystal, που να σου πω και για την Γουγλαμάρα και τη βλογοδιάρροια...), αλλά επίσης ενδιαφέρον. Όπως και η καυτή σοκολάτα μου με τα λιωμένα marshmallows. Ναι, το ξέρω ότι με μισείτε πραγματικά τώρα. :-P