Κεκυρήκαμεν πτώχευσιν

Πολυαγαπημένη κακίστρω φίλη μου, τώρα που επιτέλους ορκίστηκες ελπίζω να μη με κράξεις για την κάκιστη χρήση των Ελληνικών μου. Μου έχουν κάνει τέτοιο brainwashing με το Great Vowel Shift, που κοιμάμαι και βλέπω στον ύπνο μου τα άπειρα αντιτιθέμενα σχεδιαγράμματα με τα τρισκατάρατα Αγγλικά μακρά φωνήεντα που αποφάσισαν να κάνουν αλλαγή φύλου κι εγώ πρέπει να αποφανθώ αν την έκαναν όλα μαζί, ή πήγε πρώτα το ένα, γούσταρε και ακολούθησαν και τα άλλα και μέσα σε τι πλαίσια δημιουργήθηκαν οι φήμες/ιστορίες γι' αυτή την αλλαγή και αν θα μπορούσαν να τις είχαν χειριστεί διαφορετικά οι ιστορικοί γλωσσολόγοι!

Σας παρακαλώ, μη με παίρνετε στα σοβαρά. Και σας παρακαλώ, μην πει κανείς στους καθηγητές μου ότι σύγκρινα τα Αγγλικά μακρά φωνήεντα με τρανσέξουαλ γιατί με βλέπω δασκάλα στην Κωλοπετινίτσα αντί για κάτοχο Master.

Ως μεγάλη γλωσσολόγος αποφαίνομαι ότι ο εγκέφαλος μου έχει κυρήξει πτώχευση. Έχω χρησιμοποιήσει ό,τι εγκεφαλικά κύτταρα μου είχαν απομείνει και πλέον δεν υπάρχουν άλλα για να βγάλω οποιουδήποτε είδους συμπέρασμα. Έχει που έχει μια δυσκολία η φωνολογία, όταν διαβάζεις και 25 διαφορετικές εκδοχές με μαλλιοτραβηκτικές-σπαζοκεφαλικές-γουατδεφακικές διαφορές μεταξύ τους, ε κάπου αρχίζει το κάψιμο.

Και δε μου έφταναν τα τρανσέξουαλ φωνήεντα και οι περιπέτειές τους, έχω κι εγώ τις δικές μου. Ω ναι, η συγκατοίκηση όσο πάει γίνεται και πιο ενδιαφέρουσα. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.



Εγώ και ο David

Η αδερφή μου έχει ακόμα κρατημένο ένα κομμάτι από το πουκάμισο του Σάκη Ρουβά (δε σας αρκούσε να τον βλέπετε να χαμογελάει, έπρεπε να τον βάλετε να παρουσιάσει κιόλας? Γιατί έχουν τέτοιες αυτοκαταστροφικές τάσεις στον Αnt1??) σε ένα αεροστεγώς κλειστό μεταλλικό κουτάκι κι εγώ εδώ και μερικές μέρες έχω κρεμασμένο στον τοίχο μπροστά μου την απάντηση του David Crystal στο e-mail που του έστειλα σχετικά με την πρόθεσή μου να κάνω PhD σε Internet Linguistics. Και μάλιστα το έχω κάνει προώθηση σε όλους τους λογαριασμούς e-mail που έχω για να μην υπάρχει περίπτωση να χαθεί. Αρκεί να σας αναφέρω ότι είναι ο ιδρυτής του τομέα που συνδυάζει τους δύο μεγάλους έρωτές μου και ότι κοιμάμαι κάθε μέρα με το βιβλίο του κάτω από το μαξιλάρι μου. Γουι λαβ και προσκυνούμε. Τέλος.



Τρεις Legally Blonds και μια Μελαχρινή

Όχι που δε θα σας έκανα ειδική αναφορά. Καλά μου αναγνωστόπουλα, οι πολυαγαπημένες φίλες μου επιτέλους ορκίστηκαν και είναι και επισήμως δικηγορίνες. Δυστυχώς δε μπόρεσα να παρευρεθώ στην ορκομωσία λόγω του πικρού (μπουχουχου) ξενιτεμού, αλλά φτου σας κουκλούδια μου, ήσασταν θεές!! Πατατούλη ετοιμάσου, τα συνολάκια της ορκομωσίας μπορεί ξαφνικά να κάνουν φτερά από τη ντουλάπα σου. *ανέμελο σφύριγμα* Ποιός εγώ?? Άντε καλέ....



Σ' ενοχλάω? Αφού δε σ' ακουμπάω

Προς γνώσιν και συμμόρφωσιν, μικροί ανίδεοι: αν δεν ακουμπάει, δεν ενοχλάει. Και μην πάει αμέσως το μυαλό σας στο πονηρό.

Λετ με εξπλαίην. Δεν έχει σημασία αν οι τοίχοι, τα μάτια και γενικώς κάθε πιθαμή της κουζίνας έχει πιτσιλιές από ντομάτες. Δεν έχει σημασία αν στον φούρνο είναι κολλημένα λιωμένα κασέρια, ντομάτες, ψίχουλα, λίγδες και δε συμμαζεύεται. Δεν έχει σημασία αν το πάτωμα είναι γεμάτο σταξίματα από κάθε είδους τρόφιμο.

Ακουμπάει το φαγητό σου?

Τσου.

Μούκωτο. Μαγειρεύεις άνετα.

Τάδε απεφάνθη ο καλός μου συγκατοικούλης, που του αρέσει να ψήνει πίτσες απευθείας στο γκριλ (ναι χωρίς ταψί, αλουμινόχαρτο, κάτι βρε αδερφέ!) με όλα τα υλικά να λιώνουν και να στάζουν στο φούρνο, όπως και να δημιουργεί εκρηκτικά φαγητά, των οποίων τα απολιθώματα μπορείς να θαυμάζεις για μέρες μετά εάν δεν του πει κάποιος να τα καθαρίσει. Πράγμα το οποίο έκανα το λάθος να πω εγώ και πήρα την παραπάνω απάντηση. Τι σκάω τόσο πολύ, μπορείς να μαγειρεύεις κι ας είναι η κουζίνα σαν πίνακας ζωγραφικής του Νταλί. Γιατί να χαλάσεις τέτοια τέχνη καθαρίζοντας??

Εννοείται πως καθάρισε. Σιγά μη δεν. Ίο σόνο αφέντρα.



Ο κατά φαντασίαν γκόμενος: a case study


Συμβαίνει το εξής καταπληκτικό με τον συγκατοικούλη. Του έχει δημιουργηθεί μία λανθασμένη εντύπωση ότι πρέπει να βγαίνουμε μόνο μαζί, ότι πρέπει να συμπίπτουν οι ώρες βαρεμάρας μας και ότι πρέπει να του δίνω λογαριασμό εάν διαβάζω, πότε διαβάζω, εάν θα βγω, με ποιόν σκοπεύω να βγω και γιατί δε θα βγω μαζί του.

Γενικώς:

Μου έχει γίνει κολλητσίδα και δεν κάνει παρέα με κανέναν άλλο παρα μόνο με εμένα. Κοινώς αν δε βγω δε βγαίνει, μου στέλνει κάθε τρεις και λίγο μηνύματα στο ΜΟΥΣΟΥΝΟΥ ενώ το εικονίδιο "Απασχολημένος" βγάζει μάτι, έρχεται μου χτυπάει 1:30 η ώρα τα μεσάνυχτα την πόρτα να δει τι κάνω και κατσουφιάζει όταν με ευγενικό τρόπο του εξηγώ ότι μπορεί αυτός να ξύνεται, αλλά εγώ έχω δουλειές.

Επίσης για κάποιο ανεξήγητο λόγο, νομίζει ότι είμαστε τόσο κολλητάρια που θα τον αφήνω να κάθεται στο δωμάτιό μου να κωλοβαράει στον υπολογιστή μου ενώ εγώ λείπω. Με το μπαρδόν ρε παλικάρι, σε ξέρω από χθες ή σου είπε κανένας ότι σε θέλω μπάστακα στο δωμάτιό μου επειδή εσύ δεν έχεις τι να κάνεις...?

Εμ πάσει περιπτώσει, μέχρι ένα σημείο όλα ήταν υποφερτά, αν εξαιρέσουμε ότι έπρεπε κι εγώ και η ζουζού να στήνουμε αυτί κάθε φορά που θέλαμε να τα πούμε στο δωμάτιό μου, μην κυκλοφορεί έξω και έρθει και μας μπαστακωθεί και δε μπορέσουμε να αρθρώσουμε κουβέντα. Διότι πες μου εσύ λογικέ αναγνώστη, όταν βλέπεις έναν άνθρωπο με το πιάτο του και τα κλειδιά στο ένα χέρι και το πόμολο της πόρτας στο άλλο, του λες "Μισό λεπτάκι να σου διαβάσω και αυτό το απόσπασμα από το τάδε βιβλίο που συζητήσαμε σήμερα στο μάθημα της πολιτικής και τρως μετά"?? Γιατί ως γνωστόν όλοι ξέρετε πόσο καίγομαι για την πολιτική, και κυρίως όταν έχω ένα ζεστό πιάτο καρμπονάρα στο χέρι μου!

Το παιδί απλά καιγόταν να κάνει παρέα μαζί μου... συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες! Τίποτα μεμπτό και περίεργο!

Ώσπου ξαφνικά...

Κάτι "μου έλειψες σήμερα που έφυγες Λονδίνο και έλειπες όλη μέρα" και "που πας κάτσε εδώ μη μ' αφήνεις θέλω να σε δω" (μπρε είναι κανένα καψουροτράγουδο αυτό ή έκανα στίχο??) και δώστου πόρτες να χτυπάνε "είμαι μεθυσμένος δεν ξέρω γιατί χτύπησα στην πόρτα σου" τα ξημερώματα και λέω βρε μπας?

Και κάνω το μέγα λάθος.

Αποφασίζω να φέρω άλλο άντρα στο δωμάτιό μου, ενώ του είχα πει πως είχα διάβασμα και δε μπορούσα να πάω για ταινία στο δωμάτιό του... Μέχρι και το σενάριο του "χωρισμένος-χρειάζομαι-υποστήριξη" σκαρφίστηκα για να μπορέσω να μιλήσω με έναν φίλο μου!!

Την επόμενη μέρα φυσικά, Ιερά Εξέταση. Ποιός και γιατί και τι έγινε τελικά με την κοπέλα του, τα ξαναβρήκανε και μέχρι τι ώρα έκατσε.

Και δε συνετίζομαι η αθεόφοβη. Βγαίνω χωρίς να του το πω με τους φίλους μου.

Την επόμενη μέρα σκηνικό. "Ποιοί είναι αυτοί οι φίλοι σου που δεν τους ξέρω. Και ήταν κι αυτός που ήρθε στο δωμάτιό σου εχθές? Και πού πήγατε? Και πέρασες καλά? Όχι δε με αφορά, απλά γίνομαι υπερπροστατευτικός όταν κάτι αφορά εσένα. Θα προσπαθήσω να το ελέγξω για να μη ζηλεύω τόσο."

Ναι γιατί δε γουστάρω τους ζηλιάρηδες γκόμενους.

Τι λες βρε όργιο, τα 'χουμε και δεν το γνωρίζω??

Και τώρα θα βάλω το κερασάκι της τούρτας. Κρατηθείτε. Ένα ωραίο απόγευμα λαμβάνω το εξής μήνυμα στο ΜΟΥΣΟΥΝΟΥ:

Λοιπόν άκου. Επειδή βαριέμαι, θα σου κάνω τη χάρη να κάνουμε σεξ. Το ξέρω, είναι κολακευτικό για σένα. Παρεπειπτόντως μιλάω απολύτως σοβαρά.

Και βλέπετε μια Silent Niobe να έχει μείνει με τη σοκολάτα στο χέρι και το βιβλίο να κάνει ελεύθερη πτώση από το άλλο. Νομίζω ότι το μικρό δεξί μου δαχτυλάκι έπαθε παράλυση.

Πρέπει να ήταν η πρώτη φορά που ακούστηκε η φωνή μου στο διαμέρισμα. Για την ακρίβεια, πρέπει να με άκουσε όλο το Opal να ξεκαρδίζομαι και να κυλιέμαι στα πατώματα. Και προφανώς κι ο συγκατοικούλης.

Μιλάω σοβαρά.

Ναι, κοίτα έχω διάβασμα και δε μπορώ τώρα να ασχολούμαι με τέτοιες ανούσιες και βλακώδεις συζητήσεις. Βρες κάτι άλλο να ασχοληθείς.

Αισθάνομαι άσχημα που σε έπιασα προ εκπλήξεως... τώρα νομίζεις ότι σου κάνω πλάκα. Δε μπορείς να ακολουθήσεις απλά το παιχνίδι? Κι λέγοντας παιχνίδι, εννοώ να φλερτάρουμε.

Ε... LOL.

Και κάπου εδώ κατάλαβε ότι το LOL δεν σήμαινε αμηχανία τώρα που επιτέλους βρήκαν απάντηση τα συναισθήματά μου και ότι είχα μείνει άφωνη από την αναπάντεχη έκπληξη σαν τις παρθένες με τα ροδοκόκκινα μάγουλα στις σονάτες του Σαίξπηρ. Οπότε -κλασσικά- μου είπε ότι έκανε πλάκα.

Μέχρι που λίγο αργότερα μου πρότεινε να κάνουμε τρίο όταν μυρίστηκε ότι η ζουζού είχε έρθει στο δωμάτιό μου.

Νομίζω ότι επισήμως τα έχω δει όλα. Αφού μου κάνει και την ΤΙΜΗ να κάνει σεξ μαζί μου ο συγκατοικούλης... Είναι μεγάλος παίχτης ο μπαγάσας. Γιο μαν.



Υ.Γ.: Μετά από request της ζουζούς, θα ήθελα να δηλώσω ότι υπάρχουν και εξαιρέσεις στους Έλληνες που περιγράφω σε κάποιο προηγούμενο post, κυρίως εδώ στην ξενιτιά. Χαλάω εγώ χατήρι...? :-P