Μόνη μου, εγώ κι ο πόνος μου...

Όχι τίποτε άλλο, καθόμουνα και σιδέρωνα πόση ώρα τα ρούχα που θα έβαζα σήμερα, έτρεξα να πάω να πάρω Party Feet γλιτσοπατάκια για να μην πονέσουν τα πόδια μου με τα δωδεκάποντα, ενημέρωσα μέχρι και Ελλάδα για τον υπέρτατο ενθουσιασμό μου...

...αλλά τελικά δε θα πάω με την τσακαλοπαρέα στους Stavento που παίζουν σήμερα στο Leeds (και θα γυρίσουν και το καινούριο τους videoclip απ' όσο γνωρίζω) λόγω ανωτέρας βίας.

Χμμμ ναι, λέγεται "γαμώ την γκαντεμιά μου" και είναι η εκδίκηση της Μητέρας Φύσης στη γυναίκα. Και κυρίως σε μένα.

Ξέρω και ποιός με καταράστηκε. Η πολύ ώριμη συγκάτοικός μου ήρθε εχθές μόλις γύρισα από το Λονδίνο (μη έχοντας κοιμηθεί για 2 μέρες και έχοντας περπατήσει 2,5 ώρες το μισό Λονδίνο επειδή στο τμήμα μας έχουμε τη Λόρα από το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι που πάει παντού με τα πόδια/ποδήλατο και είχε φέρει στην ορειβατική τσάντα της και το ταπεράκι για να τρώει την ώρα της διάλεξης - ευτυχώς ήταν σκοτεινά) και επειδή γενικά είμαι ευγενικός άνθρωπος, είπα να την ακούσω. Αυτό που άκουσα ήταν μια επανάληψη της συζήτησης προ δύο ημερών συν μερικά σχόλια επειδή είμαι τόσο ανώριμη (ναι, εγώ), επειδή το διαμέρισμά μας είναι υπερβολικά ήσυχο και δεν το αντέχει (εμ... ξέρεις... το ζητήσαμε αυτό...) κι επειδή -Θεός φυλάξει!- όλη μας η ζωή δεν είναι το διάβασμα και γενικώς δεν πρέπει να διαβάζω τόσο για να μπορεί αυτή να κάνει πάρτυ με τους φίλους της γιατί έχει συνηθίσει να τρώει βραδινό με παρέα.

Παρακαλώ όχι σχόλια και κακίες την ώρα που διαβάζετε, αφήστε το σ' εμένα για μετά.

Θα σας παραθέσω τον εξής διάλογο για να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται:

Εγώ: Δε σου είπε κανείς να μη φέρεις τους φίλους σου, και οι άλλοι τους φέρνουν καμιά φορά όταν προλαβαίνουν γιατί είμαστε μεταπτυχιακοί και συνήθως έχουμε διάβασμα, σου ζήτησα απλά να μην κάνεις τόσο φασαρία και να μιλάς λίγο πιο σιγά.
Αυτή: Δεν το καταλαβαίνω αυτό, κανένας δε μου είπε ποτέ ότι μιλάω δυνατά.
Εγώ: *αν κρίνω από τους φίλους σου, προφανώς δεν τους κάνει καν αίσθηση...* Τι να σου πω, πάντως ακούγεσαι υπερβολικά πολύ, ακόμα κι όταν μιλάς στο skype.
Αυτή: Μα το δωμάτιό μου είναι ο ιδιωτικός μου χώρος και μπορώ να κάνω ό,τι θέλω!
Εγώ: *ταπηροκρανιομένη* Ναι, κοίτα, κι εγώ μπορώ να πάρω ένα μεγάφωνο και να αρχίσω να φωνάζω στο δωμάτιό μου έτσι γιατί μου τη βάρεσε, αλλά από τη στιγμή που φωνή μου ξεπερνά τα όρια του ιδιωτικού μου χώρου, προφανώς παύει και η έννοια της ιδιωτικότητας.
Αυτή: Είσαι υπερβολικά ευαίσθητη και παρανοϊκή.
Εγώ: Εεε??? Κι ο Άλεξ σου είπε ότι μιλάς πολύ δυνατά και κάνεις φασαρία!
Αυτή: Είστε τότε και οι δύο πολύ ευαίσθητοι και παρανοϊκοί, εγώ δε νομίζω ότι μιλάω δυνατά. Αφού δε με σέβεσαι εσύ, δε θα σε σεβαστώ κι εγώ.
Εγώ: *απηυδησμένη* Βρε κοριτσάκι μου γλυκό, ακούς λίγο τον εαυτό σου?? Τι να σεβαστώ το ότι θέλεις να κάνεις χαβαλέ με τους φίλους σου και να σε ακούει όλο το Opal ενώ πληρώνω τα μαλλιοκέφαλά μου για να κάνω μεταπτυχιακό?? ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ ΓΙΟΥΧΟΥ!!!
Αυτή: Μπορείς να ηρεμήσεις σε παρακαλώ? Έχω πιει κιόλας και είμαι ζαλισμένη.
Εγώ: *Α τώρα εξηγείται...*

Και κάπου εκεί βάζει τα κλάματα και αρχίζει να μου λέει ότι ήρθε να μου πει ότι θα προσπαθήσει να κάνει ησυχία επειδή διαβάζω γιατί της έλειψα και θέλει να είμαστε φίλες και είμαι η μόνη κοπέλα στο διαμέρισμα και θέλει να έχει καλή σχέση μαζί μου και άλλες τέτοιες παπαριές, διότι μου είπε οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτά.

Ε δε μπορώ τα δράματα, ρε παιδιά. Αυτά τα κάναμε στα δεκαπέντε μας, έχω καλύτερα πράγματα να ασχοληθώ και φυσικά πιο σοβαρούς ανθρώπους να κάνω φίλους. Δε συγκινούμαι με το "παίζω το θύμα και βάζω τα κλάματα για να με λυπηθείς".

Και μόλις συνειδητοποίησε ότι δεν πιάνει αυτή η τακτική σε μένα, με έβγαλε άκαρδη και σκύλα και έφυγε από το δωμάτιό μου ξαναβαρώντας θεατρικά την πόρτα.

Όλα τα είχα εκείνο το βράδυ, η ημικρανία μου έλειπε να αποτελειωθώ. Εννοείται πως δεν άλλαξε τίποτα απολύτως, σήμερα πετάχτηκα μες στον ύπνο μου επειδή κάποιος ούρλιαζε λες και απειλούσαν να τον σκοτώσουν μέσα στο διαμέρισμα. Και φυσικά ήταν εκείνη που απλά μιλούσε με τους φίλους της στο Skype. Προς το παρόν κάνω υπομονή, σε λιγότερο από 2 εβδομάδες που θα λήξει, αυτή θα πάρει πόδι κι εμείς θα μπορέσουμε να έχουμε την ηρεμία μας.

Τουλάχιστον δε βαριόμαστε, έχουμε μπόλικο "show" στο διαμέρισμα!



Ο David Crystal ήταν αποθέωση. Είναι εκπληκτικός, ειλικρινά δεν έχω λόγια. Θα ορκιζόμουν μέχρι και αποχή ενός χρόνου από το internet αν μπορούσα να τον έχω supervisor για το διδακτορικό μου... Internet Linguistics παιδιά. Υπάρχουν, είναι ολοκαίνουριος τομέας και με περιμένουν. Υποτροφείες κανείς...?


Το Λονδίνο ονειρεμένο, αν και δεν πρόλαβα να δω πολλά γιατί έπρεπε να διασχίσω το μισό τρέχοντας πίσω από την Λόλα που είχε όρεξη για μαραθώνιο. Όταν έφτασα μετά από τόση ταλαιπωρία στο σταθμό των λεωφορείων, ένιωθα σαν άλογο που μόλις είχε τελειώσει 40 γύρους στον ιππόδρομο σε full speed. Ο οδηγός μας παρεπειπτόντως ήταν όλα τα ευρώ λουλούδια: "Ονομάζομαι τάδε και θα σας μεταφέρω όσο πιο γρήγορα μπορώ στο Λονδίνο αρκεί να μη με εκνευρίσετε! Στο λεωφορείο μου όλοι φοράνε ζώνες, δεν καπνίζει κανένας, δεν πίνει κανένας αλκοόλ (πίνουν μέχρι ΚΑΙ στα λεωφορεία??) γιατί αλλιώς θα πέσει πρόστιμο! Και για να ταξιδεύετε με το Megabus προφανώς δε σας περισσεύουν λεφτά για πρόστιμα! Μέχρι στιγμής είχα μόνο μερικά ατυχήματα στο δρόμο και ξέχασα πολύ λίγους επιβάτες στο μέρος που κάονουμε την καθιερωμένη στάση μας, οπότε μπορείτε να αισθάνεστε ασφαλείς. Πλάκα κάνω! Καλό μας ταξίδι! Κι εσείς οι δύο που χαμουρεύεστε στο πίσω κάθισμα, έχω κάμερα, μη σας πιάσει το μάτι μου να πηγαίνετε μαζί σε καμιά τουαλέτα!" Κι όλα αυτά στις 6:30 το πρωί... σαν τους δικούς μας οδηγούς ένα πράγμα! (Τα φιλιά μου και τους πατριωτικούς μου χαιρετισμούς στον φίλο μου οδηγό στα ΚΤΕΛ Αλεξανδρούπολης που άκουγε τέρμα ποντιακά σε όλη τη διαδρομή μέχρι τη Θεσσαλονίκη και μας έβρισε όταν μερικοί από εμάς του ζητήσαμε να το χαμηλώσει. Ε δε φτάνει ο άνθρωπος που θα οδηγούσε τόσες ώρες, σάμπως η δουλειά του είναι??)


Κατέβασα την εκπομπή του Θέμου αυτής της εβδομάδας. Εντάξει, αθάνατη Ελλαδάρα. Από πότε η Όλγα Φαρμάκη έγινε star και πρέπει να τη ανεχόμαστε στην ελληνική τηλεόραση?? Το κοριτσάκι είναι τελείως γκάγκα. Πήγε και ΕΚΛΑΙΓΕ στο Θέμο γιατί την παραπλανήσανε να γυρίσει διαφήμιση πορνό (συγνώμη, πώς σε παραπλανούν όταν σε βάζουν να πεις μπροστά σε μια κάμερα "αν θέλετε να δείτε περισσότερα στείλτε μήνυμα"?? Δεν καταλαβαίνεις εκείνη την ώρα τι κάνεις??) και μάλιστα παραπονιόταν ότι στεναχωρέθηκε η οικογένειά της που την είδαν έτσι... γιατί ως γνωστόν οι φωτογραφήσεις που έχει κάνει τσίτσιδη δεν είναι πορνό. Όχι, όχι, σας παρακαλώ, οι γονείς της δεν στεναχωρέθηκαν τότε! Και η πλάκα είναι ότι ο Θέμος την δουλεύει ψιλό γαζί κι αυτή τον πιστεύει!! Καλά όταν έβαλε τα κλάματα, λύθηκα στα γέλια. Η κοπέλα απλά δεν υπάρχει.


Σας χαιρετώ να πάω να ξαπλωθώ στο κρεβάτι μου και να μιζεριάσω που έχασα τους Stavento και το όλο event στο Leeds.



P.S.: Μάνα σε ενημερώνω διαδικτυακά μια και το τηλέφωνό μας εδώ και μία εβδομάδα δεν λειτουργεί ότι θα πάρω ψυγειάκι στο δωμάτιό μου. Μερικοί γουστάρουν να πίνουν πορτοκαλάδες με το φαγητό τους, αλλά δεν αγοραζουν ποτέ. Κι επειδή η δική μου ήταν κλειστή, σήμερα μπήκαν στο κόπο να με ρωτήσουν για να πιουν για να μην καταλάβω ότι κάποιος την ήπιε. Πράγμα που δε συνέβη με την Coca-Cola μου, από την οποία ήπια μια φορά μόνο και ήταν σχεδόν τελειωμένη όταν πήγα να ξαναπιώ σήμερα. Και την στιγμή που την κοίταζα με απορία, ο συγκεκριμένος συγκάτοικος αποφάσισε να εξαφανιστεί στο δωμάτιό του. Αφού φυσικά τον έπιασα να καθαρίζει τα μάτια της κουζίνας με το σφουγγάρι μου (κι αναρωτιόμουν τόσο καιρό, γιατί ήταν σε λάθος θέση??) επειδή λέει δε θυμάται πιο είναι το δικό του - και το είχε χρησιμοποιήσει μόλις για να πλύνει τα πιάτα του.

Τα καλά της συγκατοίκησης. Έμαθα και έπαθα. Από δω και πέρα studio για να μπορώ να έχω πάντα το ψυγείο μου γεμάτο...