Πάτερ, αμάρτησα. Είχα το θράσος να θέλω λίγη ησυχία για να διαβάσω 7 η ώρα το απόγευμα σε διαμέρισμα με μεταπτυχιακούς.
Φριχτό??
Άντε τώρα εσύ να δώσεις σε ένα κοριτσάκι που την ενδιαφέρει μόνο ο υπέροχος (και υπέρογκος - μπιπ! κακία!) εαυτούλης της να καταλάβει ότι ζει με άλλους ανθρώπους τους οποίους πρέπει να σέβεται και ειδικά εφόσον είναι διαμέρισμα μεταπτυχιακών που σημαίνει ησυχία ΟΛΗ τη μέρα, όχι μόνο από τις 11 το βράδυ μέχρι τις 7 το πρωί, γιατί τι κάνουν οι μεταπτυχιακοί??
Πείτε το όλοι μαζί μου:
Δ Ι Α Β Α ΖΟ Υ Ν Ε.
Μπράβο τα καλά μου τα παιδιά.
Κι αυτή λέει έχει πολύ διάβασμα. Μάλιστα είχε τόσο πολύ διάβασμα που εκείνη την ώρα ετοιμαζόταν να βγει έξω για ποτό (αφού έλειπε όλη μέρα με τη φίλη της και μετά κουβαληθήκαν στη κουζίνα ΑΚΡΙΒΩΣ δίπλα στο δωμάτιό μου, όπου εγώ διάβαζα paper για τα Old English Auxiliaries). Σκοτώνεται το κορίτσι. Και δε καταλαβαίνει ότι λέει και μαλακίες από μόνη της.
Αφήστε που δε φταίει η κοπέλα που ακούγεται τόσο δυνατά όταν μιλάει κι αυτή και οι υπόλοιποι φίλοι της (από την ίδια χώρα να προσθέσω επειδή το παρατήρησα) λες και τους σφάζουνε...
ΦΤΑΙΕΙ Ο ΟΤΕ.
Ή για να μεταφέρω τα λόγια της ακριβώς, φταίνε οι πολύ λεπτοί τοίχοι του Opal, οπότε πρέπει να πάω να κάνω παράπονα σ'αυτούς.
Ναι, μισό λεπτάκι να πάω στη γραμματεία να τους πω "σας παρακαλώ γκρεμίστε λίγο την εστία και ξαναφτιάξτε τη για να μπορoύν να φωνάζουν σαν τις κλώσσες η συγκάτοικός μου με τις φίλες της ελεύθερα".
Δηλαδή συγνώμη, εμείς οι υπόλοιποι που δεν ακουγόμαστε πώς μιλάμε, σε ultrasonic συχνότητες μαζί με τις φάλαινες??
Θα τρελαθώ η γυναίκα και έχω 3 papers να διαβάσω. Υποτίθεται γι' αυτό ζητήσαμε διαμέρισμα με μεταπτυχιακούς, για να έχουμε ησυχία. Αυτή λέει δε ζήτησε κάτι τέτοιο στη γραμματεία. Ωραιότατα, αν δε γουστάρει ας μαζέψει τα μπογαλάκια της (που μας έχουν πιάσει 2 αποθήκες συν τη μισή κουζίνα που υποτίθεται είναι για 6 άτομα, γιατί κουβάλησε 6 σετ πιάτων, κούτες με κονσέρβες και μέχρι μαστίχες σε κουτιά χονδρικής) να ξεκουμπιστεί σε flat με πρωτοετείς, γιατί ο τρόπος που φέρεται πιο πολυ εκεί ταιριάζει... κι από ότι φαίνεται δε καίγεται και ιδιαίτερα για το μεταπτυχιακό της. Θα μου πεις τόσα λεφτά που έχουν σ' εκείνες τις χώρες τι να τη νοιάζει, μήπως στερούνται οι γονείς της να τη σπουδάσουν ή πληρώνουν παραπάνω λεφτά για τη τάδε εστία ώστε να μην έχει τέτοια προβλήματα...? Το χαβαλέ της κάνει.
Έλα όμως χρυσή μου που σ' αυτό το τσαρδί δε μένεις μόνη σου. Και δυστυχώς για σένα το φυτούλι του διαμερίσματος μένει ακριβώς δίπλα στη κουζίνα, η οποία χωρίζεται από το δωμάτιό του φυτουλίου με μόνο έναν από τους πολύ λεπτούς τοίχους του Opal.
Sorry darling, εμένα οι γονείς μου με στείλανε να διαβάσω και να πάρω ένα μεταπτυχιακό. Και μάλιστα με στείλανε στην τάδε εστία σε διαμέρισμα μεταπτυχιακών γι' αυτό το λόγο. Αν εσύ θέλεις να παίζεις τις κουμπάρες με τους φίλους σου και να μιλάς στο Skype λες και είσαι θύμα του δολοφόνου στο Scream, δεν είναι πρόβλημα ούτε δικό μας, ούτε του Opal.
Πώς μου τη σπάνε οι χωριατόβλαχοι χωρίς τρόπους... Να η επιβεβαίωση ότι όσα λεφτά και να έχεις, είτε ζεις σε πόλη είτε σε χωριό, είτε σε τριτοκοσμική χώρα είτε στην πιο εξελιγμένη χώρα του κόσμου, αν είσαι κάφρος απλά γίνεσαι πλούσιος κάφρος (ή στην περίπτωσή μας κακομαθημένη μουλάρα). Όλα είναι θέμα διαπαιδαγώγησης εν τέλει. Πάλι καλά που κι εγώ και ο συγκάτοικός μου που πήγαμε να της μιλήσουμε φάγαμε μόνο την πόρτα της στα μούτρα και δεν έβαλε τίποτα τα κλάμματα, ν ' αρχίσει να χτυπάει και το πόδι της σαν κανένα 5χρονο... Διότι με τέτοιες ασυναρτησίες και τόσα "δε με νοιάζει εγώ θα κάνω ό,τι γουστάρω" που άκουσα, θα ήταν παραπάνω από αναμενόμενο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου