Demystified

Disclaimer: Αυτό το blog δημιουργήθηκε πριν 3 περίπου χρόνια για να μπορώ να γράφω τις μπούρδες που κατά καιρούς περνάνε από το μυαλό μου, καθότι το ρημάδι δε σταματάει να δουλέυει ούτε όταν κοιμάμαι και πρέπει όταν μπουκώνει πολύ να κάνω και καμιά εκκαθάριση δίσκου. Οπότε μην περιμένετε να διαβάσετε σοβαρά/έξυπνα/φιλοσοφημένα πράγματα, παρά μόνο ό,τι δεν χωράει στο κουβά όταν αυτός ξεχειλίσει. Όσοι γράφουν (μπούρδες και μη), ξέρουν ότι ερεθίσματα παίρνεις από προσωπικές καταστάσεις (και δη δράματα) μέχρι μια ηλίθια διαφήμιση που είδες στην τηλεόραση. Συνεπώς μαλακίτσες του τύπου "ξεκατινιάσματα στο διαδίκτυο" από τη στιγμή που δεν υπάρχουν ονόματα αλλά μόνο γενικές σκέψεις για κάποιες καταστάσεις (εξού και η έννοια personal blog/journal) είναι τουλάχιστον ΑΚΥΡΕΣ. Παίρνω αφορμή να πω όλα αυτά από ένα ποστάκι σε blog που πέτυχα κάνοντας βόλτα στο διαδίκτυο, το οποίο εν τέλει είδα ότι διαγράφηκε εξ ολοκλήρου για τα κομπλεξ πραγματικών κατίνων που νομίζουν ότι όλος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω τους και οτιδήποτε γράφεται αναφέρεται σε αυτούς.

All that being said, νίπτω τας χείρας μου προληπτικά γιατί έχει φοβηθεί το μάτι μου με αυτά που βλέπω και ακούω τελευταία. This blog is my kingdom and I am its Queen. Και όσο δε θίγω κανέναν μπορώ να γράφω ό,τι γουστάρω. If you don't like, don't read. Οπότε εάν είστε κάτω των δεακοχτώ, ευέξαπτος/η, κομπλεξικός/ή, ανασφαλής, εγωκεντρικός/ή... you may leave this page. NOW.



Είχα να γράψω disclaimer από τη τελευταία φορά που έπρεπε να δηλώσω ότι δεν μου ανήκει το Lord of the Rings για ιστορία μου σε fanfiction site. Θεέ και Κύριε.



Μια και είμαι λοιπόν η μόνη που μπορώ να ασκήσω τις εγωκεντικές μου τάσεις στο χώρο αυτού του φτωχού μπλογκακίου εφόσον είναι δικό ΜΟΥ, θα ήθελα να αφιερώσω ένα

FUCK OFF AND LEAVE ME ALONE

μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου σε ό,τι χαλάει το feng shui στα σκηνικά της ζωής μου και τη καρμική αύρα μου. Έχω καλύτερα πράγματα να ασχοληθώ.


Other than that, σήμερα ανακάλυψα ότι το μόνο που δεν ξέρω είναι πότε θα πεθάνω. Surprise me, God. Και σε παρακαλώ ο θάνατός μου να είναι glorious και δραματικός όπως αξίζει σε μία Drama Queen του επιπέδου μου.


Επίσης, επιβεβαίωσα τις ικανότητές μου ως ερευνήτρια και συνειδητοποίησα ότι αδικούμαι τα μάλα. Οι τύποι στο CSI δεν πιάνουν μία μπροστά μου.


Τώρα λοιπόν που είδα αποτυπωμένες σε όμορφα μαύρα σχηματάκια τις σκέψεις μου, ας μπούμε στο ψητό. Άλλοι ακούν/γράφουν/παίζουν μουσική, άλλοι κάνουν yoga, άλλοι χορεύουν, άλλοι βγαίνουν για τρέξιμο κι άλλοι σπάνε στο ξύλο goblins στο WOW. Εγώ αν δεν ματώσει το πληκτρολόγιο και δεν παίξω jenga με τις λέξεις, δεν αδειάζω.


Σας παρουσιάζω την Απομυθοποίηση, φανατικά μου αναγνωστόπουλα. Τις προηγούμενες φορές που την είχα πετύχει μπροστά μου είχε μια ουρά από Απογοήτευση να σέρνεται από πίσω, που άφηνε σημάδια "Είναι Δυνατόν Να Έχασα Το Χρόνο Μου Γι' Αυτό" γραμμένα με κόκκινη μπογιά στο έδαφος.

Αυτή τη φορά το μόνο που άφησε ήταν μια ψυχική ηρεμία. Μετά τις ταχυκαρδίες, τις πεταλούδες και τα μόνιμα σαραντάρια στη θερμοκρασία, ήταν σαν να βρισκόμουνα σ' ένα δωμάτιο καλυμμένο από άσφαλτο κάτω από μεσημεριάτικο ήλιο καλοκαιριού και κάποιος να άναψε το air-condition στο φουλ. Η ανακούφιση ήταν ανευ προηγουμένου. Διότι αν αυτό είναι που ζητάς, δε μπορείς να φανταστείς πόσο χαίρομαι που δεν πληρώ τις προϋποθέσεις του. Παρά τους χαρταετούς που πετάω κατά διαστήματα, παρά τις φάσεις που περνάω, παρά τα χίλια-δυο στραβά που έχω, είμαι καλύτερη από αυτό. Και την επόμενη φορά που θα σε δω θα είμαι εγώ που θα κοιτάει από 'επάνω'.


Να σέβεστε πάνω απ' όλα τον εαυτό σας και να μην αφήνετε κανέναν άνθρωπο και καμία κατάσταση να σας κάνει να αμφιβάλλετε για την αξία σας. Σας το λέει κάποια που κάνει μερικές φορές το λάθος να αισθάνεται ότι δεν είναι αρκετή.

Πωπω ηρεμία.......... Έχω ζαλιστεί από τις βαθιές αναπνοές της λύτρωσης. Αφιερωμένο.