Καλοκαιράκι calling

Κάπου ανάμεσα σε συλλογή δεδομένων, αντιβίωση ανά 6 ώρες και απόλυτη απογοήτευση, αναπολώ αξέχαστες στιγμές δόξας και παρακαλάω να υπήρχε ένα κουμπί Fast Forward να βρεθώ στις 7 Ιουλίου στις αφίξεις του Αεροδρομίου Μακεδονία κάτω από έναν υπέροχο καλοκαιρινό ήλιο. Ή ένα υπέροχο καλοκαιρινό φεγγάρι. Δε θα τα χαλάσουμε για τη πρωινή ή τη βραδινή πτήση.

Το τμήμα μας πετάει χαρταετό. Στο τμήμα της Εφαρμοσμένης Γλωσσολογίας, αντιθέτως, τους δίνουν λίστες με έτοιμα θέματα και κάνουν προσωπικές συναντήσεις για να δούνε πιο θέμα ταιριάζει καλύτερα στον καθένα. Όχι σαν εμάς τους μαλάκες των μεταπτυχιακών της Θεωρητικής Γλωσσολογίας, που έπρεπε να βρούμε θέμα πάνω στο οποίο δεν έχει δουλέψει κανείς άλλος και μάλιστα από τον Οκτώβριο. Κι αφού τακτοποιηθούν όλοι, τους δίνουν ένα πιάτο με σχεδόν έτοιμη την πτυχιακή τους για να μην μπαίνουν και στο κόπο να χρησιμοποιήσουν τον εγκέφαλό τους. Στο κάτω κάτω τα μισά Τσαϊνίζια δεν ξέρουν καν Αγγλικά, ποιά Γλωσσολογία. Εμείς οι καταραμένοι τέσσερεις της Ιστορικής Γλωσσολογίας, από την άλλη, δεν έχουμε πάρει βαθμούς από το Νοέμβριο (διότι καθώς είμαστε και ολόκληρο πλήθος, πού να προλάβουν να διορθώσουν τα γραπτά μας), παρακολουθούμε μαθήματα της Εφαρμοσμένης Γλωσσολογίας (για την ακρίβεια σταματήσαμε να πηγαίνουμε και διαβάζουμε θέματα σχετικά με το μεταπτυχιακό μας μόνοι μας) επειδή είναι τόσο ανοργάνωτοι που δεν υπήρχαν άλλα μαθήματα για εμάς (εκτός από το Corpus Linguistics που κάνουμε παρέα με ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΟΥΣ), θα βαθμολογηθούμε για την παρουσίασή μας στο συνέδριο (άντε καλέ που θα έβαζαν αυτούς της Εφαρμοσμένης Γλωσσολογίας να παρουσιάσουν, πού να κουράζονται τα παιδιά...), συν το γεγονός ότι μας έχουν αφήσει να δουλεύουμε μόνοι μας και δεν ασχολούνται γενικώς. Εγώ δεν ξέρω καν ποιόν supervisor έχω πλέον. Οι Έλληνες καθηγητές που έχω επικοινωνήσει μέσω mail πιο πολύ supervising έχουν κάνει από τους δικούς μας εδώ.

Του χρόνου λέει θα αναδιοργανώσουν το μεταπτυχιακό. Με το μπαρδόν, χεστήκαμε. Εγώ φέτος είμαι εδώ και τα σκάω. Προσπαθώ να σκέφτομαι ότι τουλάχιστον αναπτύσσω τις ικανότητές μου ως independent researcher. Τι σκατά. Ή κολυμπάς στα βαθιά ή πνίγεσαι. Οι παιδικές πισίνες είναι για να κατουρούν τα μωρά.

Και που λέτε μέσα στην απόλυτη μιζέρια, έρχονται αναλαμπές μακρυνών (όχι και τόσο) χρόνων με κάτι beach bars στη Χαλκιδική, κάτι μπουγέλα με μπύρες και δε συμμαζεύεται κι εμένα να κλαίω το extension γιατί η μπύρα λιώνει τη σιλικόνη... Κάπου εκεί σκάει μούρη και ένας θεός μόνδελος (gay από έγκυρη πηγή), μια πετσέτα Ralph Lauren (σωστά ενθυμούμαι κουκλούδια?), κάτι άκυρα καγκουροπιτσιρίκια με κανάτες και ωωωωωω ναι... Το αποκορύφωμα στο μπάνιο-ηλεκτρική γεννήτρια στο σπίτι της Μαρίας... Έκανες ντουζ με δωρεάν ανάνηψη σε περίπτωση που είχες πάθει καρδιακή προσβολή από το παγωμένο νερό της αυλής, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να αποφύγεις το προαναφερθέν ηλεκτροσόκ. Ολόκληρα βολτ πέρασαν από τα μάτια μου! Κεραυνοί και καταιγίδες! Κι άμα ήσουνα και ριψοκίνδυνο γκομενάκι, ξύριζες και το πόδι με νερό 2 βαθμούς πριν στερεοποιηθεί σε παγάκι... Ή έχεις την περιπέτεια μέσα σου ή μουροχαβλιάζεις!

Respect στις adventurous φιλενάδες μου. Εγώ προτίμησα το μουροχαβλιαδισμό και το ηλεκτροσόκ. Μήπως το τελευταίο με κάνει απλά μαζόχα?

Σκατούλια, ετοιμαστείτε. Ρίξτε σύρμα στην ντισκοκλαμπάρα ΜΑΤΑΛΑ και τον D.J. Panos ότι έρχεται η Silent Niobe καπάκι μετά το γράψιμο της πτυχιακής κι έχει ντέρτια και καημούς. Αν δε χορέψω Θώδη σε φράπερ εναλλαγή με τεχνομπίτια, δεν πρόκειται να φτάσω το επιθυμητό απόλυτο κάψιμο.

Κι επειδή έχει αρχίσει και μου τη βαράει πολύ εδώ στο εξωτικό Sheffield, μη σας πω θα αρπάξω το μικρόφωνο και θα τραγουδήσω και όλο το live της Βανδή που το ξέρω κι απ' έξω.

"Νύχταααααααααα στάσου!!! Νύχτα στάσου μια στιγμήηηηηηηηη..."

Επ! Πατατούλη κάτω τα χέρια απ'το μικρόφωνο!!!

Άιντε ωρέ παλικάρια. 100+5 και θα φορέσω το άσπρο φρουφρουδωτό μπικίνι που ζοφεριάζει στη ντουλάπα μου με το καρτελάκι...