Και φυσικά όταν κοιμάσαι τόσο, βλέπεις τα γνωστά όνειρα υπερπαραγωγές.
Σήμερα προσπαθούσα να κάνω μια Χολιγουντιανή απόδραση από το σπίτι του πρώην μου στο οποίο είχα εισβάλλει για άγνωστο λόγο, σερνόμενη σε πατώματα, σκαρφαλώνοντας σε στέγες και πηδώντας από φράχτες σε ξένους κήπους για να διαφύγω, χωρίς να με πάρει είδηση η οικογένειά του.
Σε άλλο όνειρο (με τόσο ύπνο σας έχω όνειρα με το τσουβάλι) παρακολουθούσα με ζήλο δύο κοκκόρια να μαλώνουν, εκ των οποίων το ένα κοκκόρι είχε το κεφάλι μιας παλιάς μου συμμαθήτριας και το άλλο τραγουδούσε τη συμμετοχή μας στη Eurovision. Εάν το τελευταίο κοκκόρι ήταν ο Σάκης μεταλλαγμένος δε θα το μάθουμε ποτέ, γιατί το όνειρο κόπηκε όταν βρέθηκα σε άγνωστο μέρος να κρατάω αγκαλιά ένα μωρό που υποτίθεται ήταν η κόρη μου.
Σ' αυτό το σημείο να καταγγείλω τον Καζαμία που είναι ένα φαλλοκρατικό, σεξιστικό γουρούνι και υποστηρίζει ότι τα αγόρια μωρά είναι καλοτυχία, ενώ τα κορίτσια, λέει, είναι πρόβλημα μεγάλο. Τον κακό σου τον καιρό!
Κανένα όνειρο, βεβαίως βεβαίως, δεν πρόκειται να ξεπεράσει σε αίγλη και υποψηφιότητες όσκαρ το blockbuster της χρονιάς που έπρεπε να παρακολουθήσω με κομμένη την ανάσα πριν μερικές εβδομάδες.
Ξεκίνησε σε μία σκοτεινή Γη που βρισκόταν υπό την επίθεση πυρηνικών σε ένα φλεγόμενο κτίριο κι εμένα να τρέχω σε μια πόλη που χιόνιζε στάχτη να βρω αυτοκίνητο για να διαφύγω. Εν τέλει βρήκαμε ένα παλιό αμάξι με κάτι άγνωστους και ταξιδεύουμε σε κάτι δρομάκια πάνω σε ένα βουνό για να βρεθούμε σε μια παραλία της Χαλκιδικής, που δεν ήταν όμως η συγκεκριμένη παραλία της Χαλκιδικής όπως την ξέρουμε! Περνώντας κάτι ανορθόδοξους βάλτους και πλαγιές, φτάνουμε σε ένα χωράφι με ξεραμένη λάσπη όπου βρίσκεται ένα διαστημόπλοιο. Διαφεύγουμε με το διαστημόπλοιο και μετά κάτι σκηνικά στο διάστημα, προσγειώνεται σε έναν πλανήτη με πολλές σπηλιές κυριευμένες από τα γνωστά Alien. Πατάμε Fast Forward στο πολύωρο κυνηγητό/κρυφτό/και άγχος μέχρι να ξεφύγουμε και βρίσκομαι κρυμμένη με καμιά 50αριά άτομα να περιμένω ένα άλλο διαστημόπλοιο σωτηρίας. Εκεί σκάνε μούρη κάτι σκατόφατσες που έμοιαζαν με Predators. Μετά από καβγάδες μεταξύ της ομάδας ανθρώπων και πλύση εγκεφάλου από τα προαναφερθέντα όντα, κάποιοι από μας αποφασίζουμε ότι θέλουν το καλό μας και τους ακολουθούμε σε ένα πλοίο (???) για να σωθούμε. Πάλι κάποιοι μας κυνηγούσαν στο πλοίο, και δώστου να σερνόμαστε από φωταγωγούς και συστήματα εξαερισμού στον υπεργαλαξιακό Τιτανικό γιατί δε μας άρεσαν οι καμπίνες που μας είχαν δώσει (έχουμε και προτιμήσεις στα όνειρα μη χέσω) και κάναμε, λέει, κάποια παρανομία, μέχρι που φτάνουμε σε ένα λιμάνι και ξεμπαρκάρουμε σε μια πόλη υπό διάλυση. Βρίσκομαι σε ένα γκρεμούλι-διαμέρισμα με την οικογένειά μου και ένα κάρο βαλίτσες και τρέχουμε μέσα στον πανικό να βρούμε το λεωφορείο με το οποίο θα διαφεύγαμε... πάλι. Τόσα χιλιόμετρα που έτρεξα σε αυτό το όνειρο, ούτε μαραθωνοδρόμος ολυμπιακού επιπέδου! Φτάνουμε στο σταθμό των λεωφορείων αλλά εκεί μας ειδοποιούν ότι εμείς φεύγουμε με αεροπλάνο που θα μας γύριζε στη Γη γιατί ήταν η μόνη μας σωτηρία. Περνάμε τρέχοντας από ένα εμπορικό κέντρο-λαβύρινθο και βρίσκουμε την έξοδο για την πτήση μας, αλλά ανακαλύπτω ότι κάποιος ξέχασε τη βαλίτσα του. Φτου κι απ'την αρχή πίσω μέσω του εμπορικού-λαβυρίνθου, ξαναφτάνω στα λεωφορεία, βρίσκω τη βαλίτσα και στο γυρισμό χάνομαι στους διαδρόμους του εμπορικού. Αλλά εκεί βρίσκω τον Αβοριγίνο μάγο και του ζητάω εκείνο το φτερό με το οποίο μου είχε γιατρέψει το κριθαράκι στο μάτι την προηγούμενη φορά. Έλα όμως που δεν το έχει! Είναι σπάνια και ακριβά αυτά, λέει. Να σε πληρώσω ρε άνθρωπε, του λέω. Δεν έχω, μου λέει. Μπίλιες μάτα-μάτα αν θες μόνο. Κάνουν μπλινγκ-μπλινγκ. Κάπου εκεί έντρομη θυμάμαι ότι πρέπει να βρω την έξοδο γιατί θα χάσω το αεροπλάνο. Μετά από πολλές προσπάθειες, την ξαναβρίσκω μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια και επιβιβαζόμαστε σε ένα κίτρινο αεροπλάνο με έλικες. Αλλά η πρώτη ταινία κόβεται καθώς το αεροπλάνο μας πρέπει να κάνει αναγκαστική προσγείωση και περιμένουμε λίαν συντόμως sequel.
Πενικιλλίνη, φανατικά μου αναγνωστόπουλα. It's like my own personal brand of heroin. (Twilight quote για τους μη Twilighters.)
Μήπως ν' αρχίσω να ανησυχώ που σε όλα τα όνειρά μου είμαι κυνηγημένη, παράνομη και τρέχω να ξεφυγω από θεούς και δαίμονες και ολοκληρωτικές καταστροφές?? Θέλει να μου πει κάτι το υποσυνείδητό μου? Οι δυνάμεις above? Ίσως κάποιο ον από το υπερπέραν??
Πού να μη σηκώνομαι κουρασμένη. Με τόσα special effects και πολυδάπανα σετ γυρισμάτων είναι να μη κουράζεται ο έρμος ο εγκέφαλος? Πόσο να αντέξει και η κάρτα γραφικών!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου