Ρουφάω τον καφέ μου...

... με περίσσεια χάρη και χαρά, διότι μόλις διαπίστωσα ότι με τον espresso δεν πηγαίνω σαν shaker εντός του δεκαλέπτου όπως με το φραπέ. Συγκλονιστικό, μπορώ να πιω και κάτι πέρα από το Red Bull και το τσάι.

Η αλήθεια είναι πως μια ελαφριά αναστάτωση την έχω, αλλά όχι από την καφεϊνη. Στα 23 μου έχω αρχίσει να συνειδητοποιώ ότι μερικοί/μερικές από μας έχουν γίνει πλέον marriage material κι εγώ ακόμα είμαι σε στάδιο σπουδών και αναζήτησης (και γενικώς στην υπέροχη κοσμάρα μου). Έμαθα προχθές τελείως τυχαία ότι ένας φίλος μου (γκουχ - πρώην των μετεφηβικών μου χρόνων) αρραβωνιάστηκε. Ομολογώ πως το σοκ ήταν μεγάλο. Σε βάζει σε μια διαδικασία σκέψεων του τύπου "Εγώ πότε θα βρω τον μεγάλο έρωτα? Θα τον βρω? Όχι δε θα τον βρω αφού δεν τον βρήκα ακόμα -και όλοι οι φίλοι μου έχουν ήδη μακροχρόνιες σχέσεις άρα πιέζομαι κοινωνικά να κάνω κι εγώ αν δεν θέλω να γίνω outsider- και θα μείνω μπακούρι. Αλλά δεν πειράζει γιατί έτσι θα αφοσιωθώ στην επιστήμη μου και θα προσφέρω στην κοινωνία. Στο κάτω κάτω υπάρχει πάντα η λύση της τράπεζας σπέρματος."

Ή του ψυχιατρείου θα συμπληρώσω τώρα που πέρασαν οι δύσκολες ώρες του Twilight Zone και ο εγκέφαλος επέστρεψε στην κανονική του λειτουργία. Όχι τίποτα, έχω και το βλήτο την αδερφή μου να μου λέει "Τώρα που έκλεισες τα 23, έχεις το πολύ 4 χρόνια να βρεις τον άντρα της ζωής σου και να παντρευτείς!" Οέο...?

Είπαμε, δουλεύω με πρόγραμμα και deadlines, αλλά όχι κι έτσι!! Βρε δε θέλω να παντρευτώ λέμε. Ούτε να κάνω σχέση. Καλά έχω το κεφάλι μου ήσυχο τόσο καιρό... Και γιατί δηλαδή να αγχώνομαι για το γάμο?? Γαμώ τη γυναικεία μου φύση και το βιολογικό μου ρολόι. Στην επόμενη ζωή μου παρακαλώ τις δυνάμεις above να με κάνουνε άντρα με γυναικείο μυαλό -μην τα ισοπεδώσουμε και όλα.

Στο κάτω κάτω η ανθρωπότητα με χρειάζεται. Αν πεθάνει (χτύπα ξύλο) ο Chomsky, η γλωσσολογία τι θα κάνει??

Γουστάρω να παραλογίζομαι. Λέτε να φταίει ο καφές? *sips from straw* Σούπερ.