Ωδή στη βαρεμάρα

Το ταβάνι κοιτώ και τρομάζω
Διακοπές κι η αράχνη, το μπάζο!!
Μόνο εγώ παραμένω στην πόλη
Κι έχω μάθει απ'το Star κάθε τσόλι!
Για μπανάκι πού τύχη να πάμε,
τα αβγά μας οι κότες κλωσσάμε
Άλλοι βγαίνουν τα βράδυα στα clubs
κι άλλοι τρέχουν σε κάθε beach bar
άλλοι τ' αστέρια κοιτούν χαλαρά
κι άλλοι τα ξέκωλα πάνω στο μπαρ
Εγώ πού τέτοια τύχη η γκαντέμα
Στο Youtube θα τη βγάλω όλη μέρα!
Ξαπλωμένη σε μια μόνιμη siesta
με τη ζέστη του Αυγούστου παρέα
Σας το λέω παιδιά θα φλιπάρω
αν απόψε για Αιγαίο δε σαλπάρω
η ανοία τη κέφι σκοτώνει
αλλά η δημιουργία και πάλι φουντώνει!
Γι' αυτό γράφω κι εγώ για εσέ,
να γλιτώσω για λίγο από σε!
Σε μισώ φριχτή βαρεμάρα
Το μυαλό μου έχεις κάνει μαντάρα!
Μαλακίες στον κόσμο πουλώ
και ωδές στην ανοία στο blog
σκέψου πόσο κακό μου 'χεις κάνει
Ω βαρεμάρα, θα με πεθάνεις!
Οι ειδήσεις θα δείχνουν εμένα
κι όχι όλα αυτά τα καμένα
που στην πλαζ όλη μέρα αράζουν
και το βράδυ τα μάτια τους βγάζουν
Επαναλήψεις σήριαλ λάβετε τέλος
φέρτε το Μάκη κι εγώ το Θέμο
έχουμε είδηση για τα κανάλια
κάποιον τον έφαγε η βαρεμάρα!
Δεν άντεξε τέτοια ασύμμετρη απειλή
Γι' αυτό διαβάζετε αυτή την ωδή...

Super. Έχω καταρίψει κάθε έννοια μέτρου και ρυθμού. Τουλάχιστον πέρασα ένα μισάωρο χωρίς να σέρνομαι από καναπέ σε καναπέ. Δεν πειράζει, σας χαρίζω το βραβείο Λογοτεχνίας!